Dauðans alvara

Nú veit ég ekki með ykkur, kæru lesendur, en allt í kringum mig er fólk nýlega búið að uppgötva að það er með "meðfæddan hjartagalla". Ég þekki nú óvenju marga sem hafa fengið hjartaáföll á besta aldri eða því miður dáið skyndilega. Bara í mínum nánasta hring get ég talið upp 7 einstaklinga á aldrinum 25-60 ára af báðum kynjum, sem hafa annað hvort dáið eða verið við dauðans dyr vegna hjartavanda. Var þetta daglegt brauð hér áður fyrr? Ég minnist þess ekki. Muna fyrri kynslóðir eftir annarri eins bylgju af líkamlegum kvillum ungs fólks? Nú er verið að auglysa hjartastuðtæki á Mbl sem mikilvægt öryggistæki á öllum vinnustöðum. Datt einhverjum slíkt í hug fyrir fáum árum? Er eitthvað hérna sem við erum ekki að sjá? Hefur eitthvað breyst? Er fólk undir meira álagi en áður? Er fólk í verra líkamlegu ásigkomulagi? Er fólk að borða óhollari mat? Eitt má ekki tiltaka í svona upptalningu, þ.e. hvort hugsast getur að allir þessir nýuppgötvuðu, meðfæddu hjartagallar og þessi hjartaáföll kunni að standa í samhengi við það að 90% þjóðarinnar lét sprauta sig með efnakokteil sem ekki hafði farið í gegnum hefðbundin öryggispróf. Og hvað með alla þessa blóðtappa sem ungt fólk er allt í einu að greinast með, jafnvel íþróttafólk á besta aldri, sem ætti að vera með bestu lungu og æðakerfi sem fyrirfinnst? Ég veit að þetta eru óþægilegar spurningar og að ekki má nefna snöru í hengds manns húsi, en við getum ekki verið mikið lengur með hausinn ofan í sandinum. Hversu lengi geta læknar haldið áfram að skýra þessi vandræði sem meðfædda galla? Er eitthvað í vatninu á Íslandi? Þetta er fyrir utan öll bráðakrabbameinin sem hafa verið að greinast á 4. stigi.

Þetta er ekki skrifað til að hræða neinn, en í frjálsu samfélagi verður fólk að fá að spyrja spurninga.  Voru sprautulyfin hættulegustu lyf sem farið hafa í almenna notkun? Birtist sambærileg þróun erlendis? Ollu lyfin mögulega meiri vanda en veiran sem þau áttu að verja okkur fyrir? Hér kemur fram að lyfjaframleiðendur hafi byrjað að framleiða lyfin árið 2019 vegna þess að þeir vissu að heimsfaraldur var á leiðinni!?

Ég vona innilega að þessar spurningar séu ástæðulausar og að allt sé slétt og fellt, því vissulega er þægilegra að hugga sig við meðfædda galla en manngert lyfjavandamál. 

Kæri Íslendingur, þú býrð í "költi".

Þegar maður fer út af sínu hefðbundna tímabelti er varla hægt að tala um andvökur þótt menn vakni fyrir allar aldir í fjarlægu landi, hugsi í myrkrinu um heimalandið og bregði ljósi á aðstæður frá nýju sjónarhorni. 

En samt var ég andvaka yfir eftirfarandi setningu í frétt sem vísað var til á þessum stað í gær: "Aðeins 9% segj­ast myndu kjósa Don­ald Trump, fyrr­ver­andi Banda­ríkja­for­seta og for­setafram­bjóðanda re­públi­kana. Kon­ur eru lík­legri en karl­ar til að kjósa Harris. Þannig lýsa 96% kvenna stuðningi við vara­for­set­ann sam­an­borið við 85% karla. Þá myndu 15% karla kjósa Trump en aðeins 4% kvenna." Ég treysti mér til að fullyrða að öfugt við marga aðra minnihlutahópa telja þessar fáu konur sig ekki þurfa neina vernd frá stjórnvöldum, því þær eru viljasterkar, sjálfsöruggar og sjálfstæðar. En svo laust þessari hugsun í kollinn á mér eins og eldingu: Þær eru svo fáar að ég hlýt að þekkja þær allar ... með nafni! Við þetta stökk ég á fætur og hugsaði: "Hvers konar land er Ísland? Í hvers konar landi hef ég eiginlega búið?". Til að hrista af mér þá tilfinningu að Ísland væri óbyggilegt þeim sem vilja hugsa sjálfstætt spurði ég sjálfan mig og svo gervigreindina: Hver er skilgreiningin á "költi" (e. cult)?

Svarið var á þá leið gð "cult" væri:

Hópur sem er mjög helgaður leiðtoga, hugmyndafræði eða trúarkerfi, oft á öfgafullan og stjórnandi hátt. Þó að orðið hafi upphaflega átt við trúarhópa, hefur það nú tekið til alls konar hópa – stjórnmálalegra, félagslegra, viðskiptalegra eða hugmyndafræðilegra – sem sýna ákveðna stjórntæka eða kúgandi hegðun.

Gervigreindin telur að jafnvel lýðræðisríki geti sýnt tilhneigingu í þá átt að fara að hegða sér eins og "költ" eða sértrúarsöfnuður, sérstaklega þegar:

• Leiðtogar krefjast algjörrar hollustu og líta á sig sem „eina sanna lausnina“.
• Stjórnarandstaða er útmáluð sem „óvinir þjóðarinnar“.
• Fjölmiðlar eru stjórnaðir til að þrýsta fram einni samþykktri skoðun.
• Borgarar verða of hollir leiðtoga eða hugmyndafræði á kostnað lýðræðislegra gilda.

Lýðræðisríki hafi þó varnarkerfi, eins og frjálsa fjölmiðla, kosningar og borgararéttindi, en þessi kerfi geta veikst ef borgarar leyfa leiðtogum að stjórna án gagnrýni.

Mér varð hugsað til "þríeykisins" góða sem barðist svo "frækilega" við "veiruna skæðu" og reynslu síðustu ára, þar sem allt þjóðfélagið gekk af göflunum með innilokunum, grímum, 2m reglu, almennri taugaveiklun og óttastjórnun. Á þessum tímabili, þegar ég var í harðasta andófinu, var ég einu sinni spurður hvort eitthvað hefði "komið fyrir" mig, því ég hefði áður alltaf verið svo "næs" og góður. Eftir á að hyggja tel ég að nærtækara væri að spyrja hvort eitthvað hafi komið fyrir samfélagið. Hvað gæti það hafa verið? Gervigreindin svarar:  

Helstu einkenni költs / sértrúarsafnaðar

1. Hörð eða einræðisleg forysta

   • Leiðtogi (eða lítill valdakjarni) er dýrkaður og talinn óskeikull.
   • Vald hans er algjört og ekki má efast um það.

2. „Við gegn hinum“ hugsunarháttur

   • Hópurinn trúir því að hann hafi eina sanna sannleikann, en aðrir séu afvega leiddir, hættulegir eða vondir.
   • Meðlimum er sagt að vantreysta eða slíta tengsl við utanaðkomandi aðila.

3. Hugstýring og hugsanamótun

   • Hópurinn stjórnar upplýsingaflæði og dregur úr gagnrýninni hugsun.
   • Andóf er bælt niður, og meðlimum er þrýst í átt að algjöru hlýðni.
   • Einstök orðræða er notuð til að stjórna hugsun (t.d. eru efasemdamenn kallaðir "svikarar" eða "óverðugir"). [Innskot AÞJ: Eða "samsæriskenningamenn"].

4. Misnotkun (fjárhagsleg, tilfinningaleg eða líkamleg)

   • Meðlimum er þrýst til að gefa peninga, vinnuafl eða fullkomna hollustu til hópsins.
   • Fórnir eru taldar vera „sönnun“ á tryggð.
   • Yfirstjórnendur njóta góðs á meðan almennir meðlimir þjást.

5. Einangrun og stjórn

   • Meðlimir eru oft skildir frá fjölskyldu, vinum eða öðrum upplýsingalindum.
   • Strangar reglur gilda um hegðun, klæðnað, sambönd og jafnvel hugsanir.

6. Ótti, sektarkennd og refsingar

   • Meðlimir eru haldnir í hlýðni með ótta við refsingu, skömm eða hræðslu við að yfirgefa hópinn.
   • Sumir sértrúarsöfnuðir nota hótanir, opinbera niðurlægingu eða brottrekstur til að stjórna hegðun.

7. Erfitt eða hættulegt að yfirgefa hópinn

   • Að yfirgefa hópinn er talið vera svik og getur leitt til útskúfunar, hótana eða ofbeldis.
   • Sumir fyrrverandi meðlimir upplifa alvarlegan andlegan vanda eftir að þeir fara, vegna áralangrar mótunar.

Er þetta hjálplegt til að skilja hegðun íslensku þjóðarinnar síðustu ár? Er þetta ein leið til að skilja hvernig sú staða getur komið upp í yfirlýstu lýðræðisríki að yfir 90% fólks sé á einum og sama (leyfilega) skoðanavagninum? Er gott að búa í þannig samfélagi? Er það frjálst samfélag? 

Í leit að svörum úr mínu persónulega lífi, staldra ég við nokkra tímapunkta. Hvenær vissi ég fyrst að eittvað mikið væri að / að við værum farin a ritskoða okkur sjálf / að hugur fólks væri orðinn ófrjáls? Svar: Árið (2019) sat ég við árbakka á fallegum sumardegi ásamt tveimur góðum vinum. Hópur af æðarfuglum svömluðu í hylnum fyrir neðan okkur. Ég orðaði þá hugsun að æðarfuglinn hefði ekki fengið minnisblaðið frá hinu opinbera um að nú væru kynin ekki lengur 2 heldur 73. Þetta var óviðeigandi athugasemd. Ég sá það þá og sé það enn betur nú. Það er tímabært að ég biðjist afsökunar. Þegar menn búa í "költi" þá eru engir hugsanaglæpir leyfðir, ekki einu sinni í fámenni við árbakka á björtum sumardegi má brosa að slíkum villum. Þegar svo er komið, þá er eitthvað mikið að ... og hugsanaglæpamenn (eins og ég og 4% íslensku kvenþjóðarinnar!) mega teljast heppnir meðan þeir eru ekki tilkynntir til æðstu presta rétttrúnaðarins. En auðvitað hef ég löngu verið klagaður þangað ... og kannski best að halda sig sem lengst í burtu meðan hópurinn æðir áfram í blindri fullvissu um að sannleikurinn hafi verið höndlaður af útnefndum sérfræðingum stjórnvalda og að hlutverk almennings sé að sitja / standa / æða áfram í þá átt sem leiðtogarnir / menningarvitarnir / æðstu réttrúnaðarprestarnir / fréttamennirnir vísa til á hverjum tíma. 

Takmörkuð persónuleg greind mín og gervi-greind Chatgpt segir að heil þjóð geti vissulega sýnt einkenni "költs" eða sértrúarsafnaðar og að það gerist þegar stjórnvöld nota hugmyndafræðilega kúgun, áróður og félagslega pressu til að móta skoðanir og hegðun borgaranna. Í slíku ríki drottnar tiltekin hugmyndafræði yfir samfélaginu (á okkar tímum aggressífur woke-ismi. Slíkt ríki lýtur heildreænni hugmyndafræðilegri stjórn: 

Ríkisstjórnin framfylgir einni samþykktri hugmyndafræði og útilokar allar aðrar skoðanir. Mótsagnarkenndar hugmyndir eru taldar vera hættulegar eða svik við þjóðina. Borgarar eru stöðugt minntir á ytri óvini til að réttlæta harðar aðgerðir. Almenningur er undir stöðugu eftirliti með njósnum, leynilögreglu eða svikum innan samfélagsins. Borgarar eru hvattir eða þvingaðir til að tilkynna hver annan. Opinberar hátíðir, hollustueiðar og fjöldasamkomur eru skyldubundnar. Að mæta ekki getur leitt til tortryggni eða refsingar. Stjórn á menntun og upplýsingum. Skólar kenna aðeins ríkisleyfð fræði. Frjáls fjölmiðlun er bönnuð eða ritskoðuð. 

En kæru skoðanakúguðu, óttaslegnu Íslendingar: Þessu myrka tímabili mun brátt ljúka. Brátt rennur aftur upp sá tími að heimilt verði að segja óviðeigandi og lélega brandara í góðra vina hópi í frjálsri náttúru. Ástæður þessarar frelsunar eru tvíþættar:

1.Óumdeilt forysturíki Vesturlanda hefur hafnað woke-vitleysunni í lýðræðislegum kosningum. 

2. Gamla fjölmiðlaumhverfið er að hrynja. Meginstraumsmiðlar eru búnir að missa trúverðugleikann sem þeir höfðu áður. Elon Musk hefur sprengt þetta í tætlur með því að kaupa Twitter, sjá x.com Auðsjáanlega er mikið um rusl / óþarfa / bull þarna, en inn á milli finna menn þarna sjónarmið / fréttir / upptökur sem meginstraumsmiðlarnir þegja um, en almenningur verður samt að vita af. Á slíkum frjálsum vettvangi ber margt ljótt og óþægilegt fyrir sjónir, en við þurfum enga Fjölmiðlanefnd til að vernda okkur fyrir því. Afleiðingin er sú að óþægilegt dagsljós er þegar farið að beinast að innviðum vestrænna samfélaga á nýjan leik. Sólarljós er besta sótthreinsun sem völ er á. 

 

"Eru Íslendingar heimskari en aðrar þjóðir?"

Þetta er raunveruleg spurning sem ég fékk í gær hér í Bandaríkjunum. Tilefnið var umræða um afstöðu Íslendinga til forsetaframbjóðenda í USA, sbr. kannanir sem bentu til að 96% Íslendinga hefðu kosið Biden frekar en Trump (2020) og að 91% Íslendinga hefðu kosið K. Harris fremur en Trump (2025). Viðmælandi minn var hvumsa yfir einsleitninni og velti fyrir sér hvort Íslendingar hlytu þá ekki að vera mest "woke" þjóð í heimi og þar með haldnir sjálfsfyrirlitningu á háu stigi. 

Mér vafðist tunga um höfuð, minnugur þess hvernig Íslendingar fyrri alda, m.a. Arngrímur Jónsson lærði, skrifuðu varnarrit til að hrekja tröllasögur um Íslendinga í erlendum ritum. Varnarrit Arngríms bar heitið Crymogæa og þar var m.a. vísað til þess að Íslendingar væru flestir læsir og að á Íslandi hefði blómstrað merkileg bókmenntahefð sem m.a. hefði varðveitt menningararf Norðurlanda. Með orðum Jóns Helgasonar átti íslensk þjóð löngum "ekki í sig brauð en einatt bar þó reisn í fátækt sinni".

 

En hvað er hægt að segja? Íslendingar eru ekki heimskari en aðrar þjóðir, en við höfum mögulega orðið forheimskun að bráð. Yngri kynslóðir eru illa læsar. Eldri kynslóðir leyfa RÚV að mata sig á óhollu fóðri með "fréttum" hvern einasta dag, þar til vitsmunaleg umræða nær sjaldan að rísa ofar en um persónur og hvort hlutaðeigandi sé skemmtilegur / leiðinlegur, með blítt andlit / strangur. Á Íslandi er það höfuðdyggð stjórnmálamanns að vera eindreginn stuðningsmaður fóstureyðinga, helst fram að fæðingu. 

Visir.is og mbl.is eru mest lesnu fréttavefir landsins og báðir þessir vefir hallast mjög til vinstri, því Morgunblaðsvefurinn virðist aldrei hafa verið undir sömu ritstjórn og blaðið sjálft. Þá sjaldan að ég horfi á fréttatíma RÚV finn ég greindarvísitölu mína lækka, sem er mikill skaði fyrir mann sem þarf á öllu sínu litla viti að halda. Sem dæmi má nefna þessa "fréttaumfjöllun" RÚV 26. janúar sl., sem er ekki hlægileg heldur nöturlegur vitnisburður um þær ógöngur sem "þjóðmálaumræða" á Íslandi getur ratað í undir "leiðsögn" þessarar fréttastofu, sem sogar til sín þúsundir milljóna króna á ári fyrir svona "þjónustu" undir formerkjum "menningarhlutverks" RÚV sem í seinni tíð er fremur ómenningarhlutverk, því þar er woke-þráhyggjunni útvarpað og sjónvarpað alla daga. 

Í hvaða skilningi eru Íslendingar nú "bókmenntaþjóð" og hvar sést bókmenntaarfurinn ræktaður í framkvæmd annars staðar en í reifurum, sem Íslendingar hafa tekið ástfóstri við? Á jólum les þjóðin sennilega minna um boðskap jólanna um ljós og mannkærleika, en velur sér heldur myrkur og morð til aflestrar. 

Í þessum höfuðstað neysluhyggjunnar, Bandaríkjunum, sé ég færri í ofþyngd en heima. Ég sé færri hér með blátt hár og hring í nefinu. Færri með sjáanleg tattú. En auðvitað má ekki draga of miklar ályktanir af ytri ásýnd. 

Á sama tíma og verið er að sópa sali valdsins hér í USA, lofta út og hefja endurskoðun á mörgu því sem aflaga hefur farið í stjórnsýslunni, þá hafa Íslendingar valið tvo "vitringa" af þeim þremur sem stjórnuðu landinu í "kófinu" inn á Alþingi og gert fyrrum landlækni að heilbrigðisráðherra! Á Íslandi halda stjórnmálamenn áfram að skammta sér fé úr ríkissjóði. Vilji menn ræða nánar um "Fól flokksins" [sic] og Ingu Sæland þá er gripið til varnar sem hvergi myndi duga nema mögulega í landi heimskustu þjóðar í heimi, þ.e. að það sé "einelti".

"I rest my case" og læt Jón Helgason eiga síðustu orðin: 

 

 

Sú þjóð sem löngum átti ‘ ekki‘ í sig brauð

en einatt bar þó reisn í fátækt sinni,

skal efnum búin orðin þvílíkt gauð

er öðrum bjóði sig að fótaskinni.+

 

Sú þjóð sem horuð ærið afhroð galt

af ofurheitri trú á frelsið dýra,

hún býður lostug sama frelsi falt

með fitustokkinn belg og galtarsvíra.

 

Sú þjóð sem veit sér ekkert æðra mark

en aurasníkjur, sukk og fleðulæti,

mun hljóta notuð herra sinna spark

og heykjast lágt í verðgangsmanna sæti.

 

Sú þjóð sem dottar dáðlaus, viljasljó,

og dillar þeim er ljúga, blekkja, svíkja,

skal fyrr en varir hremmd í harða kló.

Hægt er að festast, bágt mun úr að víkja!

(Jón Helgason, 1951)

 

Inga Sæland keypti tvær fasteignir með stuttu millibili

Gera Íslendingar minni kröfur en aðrar Norðurlandaþjóðir?

Málefni Ingu Sæland og Flokks fólksins eru nokkuð góður prófsteinn á stöðu réttarríkis og lýðræðis á íslandi: Hvað láta Íslendingar bjóða sér í samanburði við aðrar Norðurlandaþjóðoir? 

Af handahófi má rifja upp dæmi frá Norðurlöndum: Ráðherra í Noregi sagði af sér árið 2024 eftir að upp komst um ritstuld í lokaritgerð hennar í háskóla. Annar ráðherra þar sagði af sér árið 2023 eftir að hafa m.a. keypt hlutabréf í vopnaframleiðslufyrirtæki áður en ríkisstjórnin gerði svo samning við það fyrirtæki. Þriðja dæmið er um ráðherra sem þurfti að segja af sér eftir að upp komst um að hann hafði verið ótrúr eiginkonu sinni. Fjórða dæmið er um afsögn ráðherra fyrir að hafa ferðast til óvinveitts ríkis (Íran) í sumarfríi og hafa tekið símann með sér, en ekki sagt samráðherrum sínum frá ferð sinni. Í Danmörku sagði ráðherra af sér 2020 fyrir að hafa fyrirskipað dráp á þúsundum minka án viðunandi lagastoðar. Þar sagði annar ráðherra af sér árið 2013 fyrir að hafa sagt þinginu ósatt. Í Svíþjóð sögðu tveir ráðherrar af sér árið 2017 vegna þess að tölvukerfi landsins (ökuleyfisskrá + ökutækjaskrá) sem geymdu persónuupplýsingar stóðust ekki öryggispróf. Árið (1995) sagði sænskur ráðherra af sér fyrir að hafa notað kreditkort ríkisins til eigin nota, nánar tiltekið til að kaupa súkkulaði, sígarettur o.fl. fyrir um 5000 evrúr. Ráðherrann sem þar átti í hlut, Mona Salin, endurgreiddi upphæðina umsvifalaust, en það dugði ekki til: 66% Svía töldu hana óhæfa til að gegna stöðu ráðherrastöðu.Í Svíþjóð þurftu tveir ráðherrar að segja af sér árið 2006: Öðrum hafði láðst að upplýsa um frístundahús sem hún átti, en hinn ráðherrann hafði notað opinbert fé til að greiða afnotagjöld af sjónvarpi. Fleiri dæmi mætti nefna. 

Í viðtali við Mbl viðurkenndi Inga Sæland að fyrirsvarsmenn Flokks fólksins hefðu vitað af "formgalla" en engu að síður tekið við ríkisstyrk til flokksins. Enn er óupplýst hvað varð um þessa fjármuni. 

Aðalsmerki réttarríkis er að þar eru allir jafnir fyrir lögunum. Þar gilda lögin m.ö.o. ekki bara um suma. Sem dómari fékk ég inn á borð til mín mál eins af "okkar minnstu bræðrum" sem m.a. var ákærður fyrir að hafa tekið koníakspela ófrjálsri hendi. Þar hafði lögregla rannsakað og sent málið til ákæruvalds sem gaf út ákæru og krafðist refsingar. Með þessu er ég alls ekki að staðhæfa að framganga Ingu Sæland sé refsiverð, heldur aðeins að undirstrika að í stjórnmálum, eins og annars staðar - og þó kannski sérstaklega í stjórnmálum - verður að halda ákveðin prinsipp í heiðri, því annars föllum við á fleiri en einu prófi: Þá erum við ekki alvöru lýðveldi, heldur bananalýðveldi, ekki réttarríki, heldur lagskipt spillingarríki. 

"Dýr myndi Hafliði allur" er íslenskt máltæki sem vísar til himinhárra bótagreiðslna sem Hafliði Másson lögsögumaður fékk dæmdar á 12. öld fyrir minniháttar líkamstjón, sem almúginn þurfti að sæta bótalaust.  

Hvar stendur lýðveldið Ísland í samanburði við þjóðveldið? Hvar kröfur gera Íslendingar til ráðherra sinna í samanburði við aðrar Norðurlandaþjóðir?

 

Mikil misbeiting á ráðherravaldi

Heilaþveginn sóttvarnalæknir Íslands fær laun fyrir hvað?

Samkvæmt þessari frétt er CIA komið langleiðina með að staðfesta það sem öllum mátti vera löngu ljóst, nema sóttvarnalækni hér á Íslandi sem í viðtali við Morgunblaðið nú nýlega tuggði upp langsótta kenningu um að leðurblökuréttur á borðum óheppins Kínverja í Wuhan hefði smitað alla heimsbyggðina, en ekki risastór veiru-rannsóknarstofa í sömu borg. 

Í þessu viðtali, sem er í raun lestarslys sóttvarnalæknis og afhjúpun á fákunnáttu hennar, heldur hún því m.a. fram að "engin gögn" hafi komið fram sem sýni fram á annað en en að leðurblökum sé um að kenna. Er þessi kona á launum hjá Íslendingum? Af hverju? Fyrir hvað?

P.S. Áhugasömum (og fákunnandi sóttvarnalækni) er bent á þessa ítarlega rökstuddu bók sem kom út í desember 2023 og rennir með ótal gögnum stoðum undir tengslin sem sóttvarnalækni Íslands var ókunnugt um 21. janúar 2025.  

Faraldurinn líkast til af mannavöldum

Grænland, Danmörk, Ísland og Bandaríkin.

Jón Magnússon er frábær maður. Frábær penni, frábær ræðumaður. Glæsilegur maður á velli. Skynsamur og skemmtilegur. Ég les bloggið hans iðulega og í finnst oft eins og Jón nái að kjarna mína eigin hugsun betur en ég gæti gert sjálfur! En nú í morgun gerðist það í fyrsta sinn, svo ég muni, að ég var ekki sammála JM, þegar hann segir að við eigum að standa með Dönum, ásamt öðrum Norðurlöndum, vegna Grænlands og lýysa þegar í stað yfir "órofa stuðningi og samstöðu með Dönum í þessu máli." 

Jón vísar til þess að nýr forseti Bandaríkjanna hafi ítrekað talað um að Danir selji Bandaríkjunum Grænland og að Danir "leiti eftir samstöðu og stuðningi Norðurlanda í þessu máli". 

Þó er það svo að forsætisráðherra Dana sniðgekk litla Ísland þegar hún boðaði leiðtoga Svía, Finna og Noregs tli fundar í gær. Kannski er það vísbending um raunverulega afstöðu Dana til Íslands, sem verðskuldi ekki sæti við slíkt fundarborð frekar en fulltrúar Færeyja og Grænlands? Slík lítilsvirðing hlýtur að mega teljast sérlega umhugsunarverð í ljósi herskárrar framgöngu Íslands á alþjóðavettvangi síðustu ár, þar sem fyrrverandi (og núverandi) utanríkisráðherrar hafa sýnt einlægan vilja til að knýja áfram stríðsvélar heimsins með herskáu tali og botnlausum fjáraustri til vopnakaupa. Hefur sá munnsöfnuður allur þá ekki orðið til að auka virðingu Íslands á alþjóðavettvangi? En skrýtið. 

Ég er ósammála Jóni Magnússyni um það að við stöndum í einhverri sérstakri þakkarskuld við Dani. Við vorum um aldir peð á taflborði Dana í samskiptum við önnur siglingaveldi heimsins. Dæmi: Fyrir um 20 árum fundust skjöl í Danmörku sem sýndu að Danir höfðu m.a. gert samning við Alsír á 17. öld um að sjóræningjar þaðan gætu haft frjálsar hendur á Íslandi meðan þeir létu Danmörku í friði. Tyrkjaránið í Vestmannaeyjum 1627 og fleiri sjórán fylgdu í kjölfarið. Á tímum Jörundar hundadagakonungs var Ísland sömuleiðis skiptimynt á borði Englands og Danmerkur. Danskir kaupmenn arðrændu auk þess Ísland öldum saman. Hagur Íslands tók fyrst að vænkast þegar við fengum heimastjórn 1904. 

Í pistli Jóns gleymist að önnur Norðurlönd, þ.m.t. Ísland, eiga engan rétt á að véla um framtíð Grænlands. Grænlendingar hafa svipaða stöðu innan Danmerkur og Íslendingar höfðu eftir 1904 og hafa lögbundinn rétt til að leita fullveldis og algjörs sjálfstæðis. 

Ákvörðun um framtíð Grænlands á fyrst og síðast að hvíla hjá Grænlendingum sjálfum, ekki hjá nýlenduherrum í Danmörku með stuðningi Íslands og annarra landa. Telji Grænlendingar hag sínum betur borgið með því að verða 51. ríkið innan Bandaríkjanna, þá hljóta Íslendingar, sem fyrrum arðrænd og valdalaus nýlenduþjóð að vera fyrsta þjóðin til að hvetja þá til sjálfsákvörðunar og sjálfsábyrgðar að þessu leyti.  

 

 

Dulin veikindi Íslands verða ekki falin mikið lengur

Fyrsta skref í bataferli alkohólistans er að viðurkenna eigin vanda. Málflutningi mínum (og Lýðræðisflokksins) sl. ár mætti líkja við varúðarorð aðstandanda drykkjusjúklings. Við höfum reynt að benda Íslendingum á að tímabært sé og nauðsynlegt að taka til áður en illa fer. En reynslan sýnir að áfengissjúklingurinn tekur engum sönsum og hættir ekki fyrr en hann rekst á vegg. Í þeirri stöðu er best fyrir börn / aðstandendur að fjarlægjast hinn sjúka og leyfa honum að finna sinn eigin botn. 

Er allt í lagi með Ísland? Eru burðarstoðirnar traustar? Eru stjórnmálaflokkarnir heilbrigðir og lýðræðislegir? Starfa þeir í samræmi við þær hugsjónir sem þeir leggja fram? Efna þeir loforð sín? Eru fjölmiðlar á Íslandi í góðu ástandi? Eru þeir óháðir ríkisvaldi / peningavaldi? Er menntakerfið á Íslandi að efla gagnrýna hugsun eða er þar stunduð pólitísk innræting? Er heilbrigðiskerfið að þjóna hlutverki sínu vel? Er fjármunum skattborgaranna vel ráðstafað innan þessara kerfa eða leka peningar út til milliliða og millistjórnenda? Er vegakerfið í lagi? Ræður löggæslan við þau stóru verkefni sem hún stendur frammi fyrir og aðsteðjandi öryggisógnir? 

Það hlýtur að vera skelfileg lífsreynsla að alast upp sem barn alkohólista og sjá foreldri sitt sökkva sífellt dýpra í sjálfseyðileggingu. Frammi fyrir því hefur barnið tvo möguleika: Að taka þátt í afneituninni og verða meðvirkt eða að vera "óþægt" barn og neita að taka þátt í feluleiknum, neita að láta eins og allt sé í lagi. Reynslan sínir að þegar síðari kosturinn er valinn þá bregðast aðrir iðulega við með því að segja að sá óstýriláti sé sjálfur vandamálið. 

Eins og aðrir nútímamenn eru margir Íslendingar orðnir ólæsir á dæmisögur og myndlíkingar. Sagan um "Nýju fötin keisarans" er ekki um ný föt, heldur um drenginn sem benti á óþægilegar staðreyndir. Íslenskt samfélag nútímans er ekki það fyrsta sem kýs að horfa fram hjá eigin veikleikum, sætta sig við óheilindi, klappa fyrir valdhöfum sem eru augljóslega búnir að missa veruleikatengsl. Það er reglan fremur en undantekningin, því það er svo sárt að viðurkenna að við höfum látið blekkjast, tekið þátt í sýndarveruleika, klappað fyrir falskri ásýnd og neitað að horfast í augu við staðreyndir. Þannig endaði raunar sagan í frumútgáfu: Almenningur neitaði að hlusta á barnið. Blekkingarvefurinn rofnaði ekki. Keisarinn og þegnar hans héldu áfram að lifa í lygi. 

Áhugavert verður að sjá hve lengi Íslendingar ætla að halda áfram að láta eins og allt sé í lagi. Fróðlegt verður að sjá hvernig ný forysta Sjálfstæðisflokksins hyggst breiða yfir að flokkurinn hafi farið út af sporinu og hvernig flokkurinn á að finna rætur sínar aftur án þess að viðurkenna að flokkurinn hafi vanrækt grundvallarhugsjónir sínar um fullveldi, sjálfstæði og takmarkað ríkisvald. Sagan af Flokki fólksins verður með sama hætti áhugaverð: Hvernig ætlar formaður flokksins að bjarga honum frá sjálfstortímingu? Hvernig villtist flokkurinn af þeirri leið að þjóna "fólkinu" yfir í að þjóna flokkseigandanum? Vinstri grænir skrifuðu sín eigin minningarorð í síðustu kosningum. Hvíli sá flokkur í friði. Píratar eyðilögðu sig með því að hætta að vera stjórnleysingjar og verða kerfisfræðingaflokkur. Samfylkingin er löngu hætt að þjóna vinnandi stéttum og orðin flokkur háskólamenntaðra starfsmanna ríkis og bæja, með meiri áhuga á að þjóna ESB en íslenska lýðveldinu. Hið sama má segja um Viðreisn, þar sem menn segja eitt og gera eitthvað allt annað. Framsókn lifir sem uppvakningur, hafandi selt sálu sína fyrir löngu. Er ég að gleyma einhverju? Jú, kannski má binda vonir við Miðflokkinn, sem þarf nú að sanna að hann sé meira en fjölskyldufyrirtæki. 

Vonandi endar þetta ekki sem grískur harmleikur. Vonandi kemur að því að blekkingarvefurinn rofnar. Reynsla mín segir mér að íslensk stjórnmál verði ekki endurnýjuð innan úr flokkunum sem fyrir eru. Við þurfum nýja flokka og nýtt fólk með klassískar, hreinar, hugsjónir. 

 

Kaldasta bananalýðveldi heims?

Þjóð sem er illa læs, býr við ríkisvætt fjölmiðlaumhverfi og lætur aðra hugsa fyrir sig mun fyrr en síðar gleyma eigin sögu. Slík þjóð er í veikri stöðu þegar kemur að því að sjá hlutina í samhengi og falla ekki í gryfjur sem sagan sýnir að eru háskalegar hverjum þeim sem þangað hrapa. Slík þjóð gæti fyllst reiði (t.d. með því að gelta á alþjóðasviðinu og heimta meira stríð), hroka (t.d. með því að fella siðferðisdóma um leiðtoga stórveldanna), græðgi (og selt undan sér landið og auðlindirnar), þunglyndi (og eignast heimsmet í neyslu geðlyfja), stundað ofát (og orðið ein af feitustu þjóðum heims) og stundað munúðlífi (m.a. með því að sitja lömuð fyrir framan sjónvarpsskjáinn löngum stundum, kjósa ómerkinga inn á Alþingi, taka ekki ábyrgð á eigin lífi, framtíð landsins eða afkomenda sinna). Glöggir menn gætu hafa séð að hér er verið að vísa til hinna sjö kristnu höfuðsynda. Hinir sem ekki þekktu stefin gætu þurft að íhuga hvort hugur þeirra þurfi á styrkingu að halda, t.d. með því að rifja upp og skoða þær sögulegu, trúarlegu og menningarlegu undirstöður sem tilvera þeirra og samfélags okkar stendur á, því miður eins og afskorið blóm, því þegar almenningur missir tengsl við þessar rætur visna samfélög og lenda í einhvers konar efnahagslegu og / eða menningarlegu hruni. Um þetta eru til ótal sorgleg, söguleg dæmi. 

Fyrir aðeins nokkrum áratugum geisaði kalt stríð milli stórvelda heimsins, milli vesturs og austurs. Churchill lýsti því svo að járntjald hefði verið dregið yfir meginland Evrópu. 

Nú er að teiknast upp ný en kunnugleg staða í heimsmálunum og þrjú stórveldi togast á: Bandaríkin, Kína og Rússland. Trump hringir í forsætisráðherra gamals nýlenduveldis, Danmerkur, og vill fá Grænland undir sinn væng. Kína þenur sitt áhrifasvæði út með öðrum hætti, m.a. með landakaupum í Kyrrahafi og í Afríku. Rússar standa í beinum hernaði.  Evrópusambandið er ekki með í þessari upptalningu, enda stendur það á brauðfótum, ekki aðeins efnahagslega og hernaðarlega, heldur einnig pólitískt og lýðræðislega. Ekkert af vandamálum ESB eru óvænt enda hefur ESB dregið dám af (lært ósiði af) Sovétríkjunum sálugu (USSR - Union of Soviet Socialist Republics). Fyrir þá sem ekki þekkja söguna þá þýðir "sovét" ráð á rússnesku. Ráðin voru löggjafar- og stjórnsýslueiningar í Sovétríkjunum. Ráðin voru pólitískt skipuð og enginn gat setið þar nema "rétthugsandi" pólitískir gæðingar samþykktu þá skipun, hafandi fullvissað sig um að hlutaðeigandi væri sannfærður og einlægur kommúnisti. Woke-kreddan (krabbameinið) er kommúnísmi í nýjum búningi. Þessi kredda hefur myndað æxlisvöxt um allt stjórnkerfið á Íslandi og innan ESB. Afleiðingin er sú að heilaþveginn íslenskur almenningur hefur kosið yfir síg nýja ríkisstjórn sem hyggst færa járntjald ný-kommúnismans yfir á vestustu odda Íslands með tilheyrandi rétthugsun, ritskoðun og hægfara efnahagslegu sjálfsmorði í sovéskum stíl.  

Ísland þarf að taka skarpa beygju, helst algjöra U beygju: Losa sig við Ingu Sæland (og Flokk fólksins) af Alþingi, og framkvæma tímabæra pólitíska endurnýjun, því engin þjóð þolir að hafa einn yfirlýstan (en falskan) hægriflokk sem étur allt upp eftir bandaríska Demókrataflokknum, þ.m.t. stríðsæsingatal og woke-isma (eins og Sjálfstæðisflokkur Bjarna Benediktssonar hefur gert). Ef þetta verður ekki gert mun Ísland sannarlega verða "Socialist Republic" í sovéskum stíl þar sem ónýtt bótakerfi bætir ekki upp láglaunastefnu og landlæga spillingu.

Ellert B. Schram (1939-2025)

Við Hrafnhildur flugum út til Bandaríkjanna sl. nótt. Á sama tíma tók elskulegur vinur minn flugið til austursins eilífa. Við kvöddum hann kvöldið áður á Sóltúni, þar sem hann var friðsæll, en ótrúlega flottur, á endasprettinum. Á dánardegi hans dvel ég í fjarlægu landi og fægi dýrmætar perlur úr fjársjóðum minninganna. Þar birtist hann sinni glaðlegu, kærleiksríku og hlýju nærveru. Bar sig alltaf vel. Kvartaði aldrei. Hugsaði vel um heilsuna og hafði fulla krafta fram á níræðisaldur. Hann var fyrirmynd mín og kennari.

Eitt af því sem ég lærði af honum er að „málfrelsið er kjarni alls frelsis“ og að við megum aldrei vera svo litlir í okkur að afsala okkur þessum innsta kjarna okkar, þessu dýrmætasta frelsi til að tjá það sem í hug okkar, samvisku og hjarta býr. Ekkert og enginn má ræna okkur tjáningunni, enginn ótti, engar hótanir, engir ráðamenn, engar klíkur, enginn hópþrýstingur, engar peningagreiðslur, engin völd, né neitt annað sem heimurinn kann að freista okkar með. Allt annað má taka frá okkur, en ekki frelsið til að tjá okkur; frelsið til að vera við sjálf verður ekki frá okkur tekið, því án þess erum við ekki lengur sjálfstæðir, hugsandi menn.

Ellert B. Schram þóttist aldrei vera neinn annar en hann var. Hann kom hreinn og beinn til dyranna og var ófeiminn við að skella dyrum ef þess þurfti! Samtíminn, með alla sína áhrifavalda, skoðanaleiðtoga, hjarðhegðun og sjálfsritskoðun þarf fleiri slíka menn. Ófrjálst samfélag er gegnsýrt af ótta sem framkallar fábreytni í hugsun og einsleitni í viðhorfum. Frjálst samfélag er samansett af fólki sem nýtir tímann - og orkuna - til að láta hæfileika sína njóta sín, öðrum til góðs og samfélaginu til heilla. Það gerði Ellert B. Schram vel.  

Við leiðarlok er þakklæti mér efst í huga fyrir elskusemi, kærleika og vináttu. Guð blessi hann og leiði á himinsins brautum þar sem aftur má spretta úr spori á grænum völlum, hlæja og tala frjálst.  

Fjölmiðlaþokan

Þegar ritsíminn var lagður frá austurströnd Bandaríkjanna til vesturs opnuðust nýjar boðleiðir milli manna, milli ættingja og vina. Viðskipti urðu auðveldari. Fréttir flugu á svipstundu frá einum stað til annars. Var þetta ekki allt jákvætt? Jú að flestu leyti vafalaust, en í baksýnisspeglinum má sjá að þeir sem efuðust um nýbreytnina höfðu líka rétt fyrir sér þegar þeir bentu á að langflestar fréttir af atburðum hinum megin í heimsálfunni skipta í raun engu fyrir þá sem búa í mörg þúsund kílómetra fjarlægð. Viðvaranir þessara manna hafa ræst: Viska í klassískum skiliningi (um hvernig menn lifi góðu lífi) hefur vikið fyrir fánýtum fróðleik og heilalausri afþreyingu. 

Þegar horft er yfir sviðið á 21. öldinni og rætt við yfirlýsta "fréttafíkla" birtist oftar en ekki mynd af þjóðfélagi sem hefur misst sjónar á kjarna tilverunnar og tilgangi lífsins, sem veit ekki hvert leiðin liggur og hefur enga áætlun, enga hugsjón, engan siðferðilega, heimspekilega, andlega undirstöðu. Menn leiðar oftar hugann að því sem gerist í fjarlægum löndum en að tilgangi eigin lífs. Fréttir af lestarslysum í útlöndum taka meira pláss en eigin sálarheill. Upphlaup vegna orða og gjörða frægs fólks í útlöndum taka meira rými en samtöl við börn okkar og foreldra. Áhyggjur af stefnumálum erlendra stjórnmálaflokka fylla meira pláss en umhugsun um hvert við sjálf erum að stefna með okkar eigið líf. 

Dagskrárstjórar stórra fjölmiðla setja í raun dagskrá fyrir umræðuefni á vinnustöðum og við kvöldmatarborð fjölskyldunnar. Skoðanaleiðtogar skrifa handrit fyrir fylgjendur sína, sem enduróma og endurtaka það sem þeir hafa heyrt. Mannleg samskipti grynnka þegar hver og einn maður er orðinn að nokkurs konar útvarpstæki fyrir skoðanir annarra. Hver ertu þá í grunninn, ef þú hugsar ekki sjálfur, velur ekki þína eigin leið heldur lætur berast með straumnum? Til hvers er þá lifað?