Þá og nú.

Í Vestmannaeyjagosinu 1973 vaknaði fólk við að það var farið að gjósa í eynni, en allir voru rólegir og lögreglan rak ekki fólk út af heimilum sínum með offorsi á 95 sekúndum eins og gerðist í Grindavík árið 2023. Þegar amma var vakin með fréttum af gosinu, spurði hún hvort hún gæti ekki samt fengið að sofa aðeins lengur. Síðar um nóttina bakaði hún pönnukökur og fólk drakk kaffi í rólegheitum áður en gengið var niður að höfn. Þá höfðum við engan Víði og enga sérfræðinga sem vildu stjórna með kristalskúlur sem áttavita. 1973 leyfðist fólki að sýna æðruleysi í verki, mátti taka ábyrgð á sjálfu sér og pólitískar ákvarðanir voru í höndum stjórnmálamanna, ekki sérfræðinga á fagsviði þar sem tíminn er svo óræð stærð að þúsund ár geta verið sem einn dagur. 

Ég hlakka til þess dags þegar Íslendingar fara að andmæla sjálfvitum á vegum Almannavarna, sem vilja ráða því hvenær fólk fær að vitja um eignir sínar og hvernig við megum nýta híbýli okkar. Áður en langt um liður munu Íslendingar horfa raunsæjum augum á geðveikina sem tók völdin hérlendis árið 2021. Einhvern tímann munu menn geta hlegið að ruglinu og óvitrænni hjarðhegðun eins og þegar almenningur hamstraði klósettpappír í stað nauðsynja.  

Andmælendur stígi fram og tjái sig

Í tveggja manna tali lýsa flokks-forystu-hollir Sjálfstæðismenn því að þeir séu ósammála mér um flest. Þessi samtöl eiga sér stað að mér fjarstöddum, en ómurinn berst mér frá móttakendum skilaboðanna, sem fá engar skýringar á því hvar þessi skoðanamunur liggur. Þetta er samskiptamáti 21. aldar, þar sem óheilindi, tvískinnungur og fagurgali þykja vel til framapots fallin. Á slíkum tímum veigra metnaðargjarnir menn sér ekki við að tala þvert gegn sannfæringu sinni og brjóta gegn sannfæringu sinni og samvisku. Á slíkum tímum læðist heiðarlegt, grandvart og friðsamt fólk með veggjum til að halda starfi sínu og til að forðast athygli.

Sjálfstæðisflokkurinn er sagður vera breiðfylking fólks með sömu lífssýn. En þegar menn segjast vera ósammála mér um flest væri æskilegt að viðkomandi gætu hert sig upp í að lýsa því beint í mín eyru eða á opinberum vettvangi í stað þess að tala í hálfkveðnum vísum á bak við þann sem um er rætt.

Hvað sameinar Sjálfstæðismenn nú á tímum og um hvað er deilt? Menn væru í betri stöðu til að svara því ef landsfundur, flokksráðsfundur og aðrir almennir fundir væru nýttir sem vettvangur opinna skoðanaskipta. Frá því hefur verið horfið og þessi í stað tekin upp einhvers konar sovésk ,,fundaraðferð" þar sem almennir flokksmenn mega láta sér lynda að hlusta á meðan flokksforystan og flokksgæðingar tala á stóra sviðinu. Sem dæmi hef ég lýst síðasta flokksráðsfundi sem leiksýningu, þar sem allt var gert til að koma í veg fyrir að ég og aðrir fundarmenn fengjum að ávarpa fundinn og tjá sýn sem hugsanlega teldist víkja frá þeirri línu sem forystan hefði áður markað. 

Að öllu þessu sögðu og með hnífasettin í bakinu er ég þakklátur þeim sem hafa komið beint framan að mér og gagnrýnt - oftast málefnalega - þau sjónarmið sem ég hef fært fram. Í svipinn dettur mér reyndar ekki annar í hug en Kristinn Hugason. Sem dæmi um það hversu heilnæm og hressandi hreinskilin skoðanaskipti eru, þá kann ég sífellt betur að meta Kristinn Hugason. 

Ég rita þessar línur á laugardagsmorgni eftir að hafa í gær átt samskipti við yfirlýstan Sjálfstæðismann á fésbókarvegg mínum í gær, en sá ágæti maður hampar ,,Heimsmarkmiðum Sameinuðu Þjóðanna" og telur þau samrýmanleg stefnuskrá Sjálfstæðisflokksins. Því er ég ósammála. Ég veit ekki til þess að kjósendur Sjálfstæðisflokksins hafi veitt umboð sitt til þess að sveitarstjórnarmenn, þingmenn eða ráðherrar láti ,,Heimsmarkmið SÞ" yfirtrompa Sjálfstæðisstefnuna. Með því er verið að veita undirstofnunum og embættismönnum SÞ mikið stefnumótunar- og túlkunarvald, á kostnað lýðræðislegs aðhalds og valddreifingar, en stjórnarfarið þess í stað fært í átt til stjórnlyndis og valdboðs, án umræðu. Ef allir stjórnmálaflokkar á Íslandi og öll sveitarfélög eru farin að vinna að þessum markmiðum þá er það staðfesting á því að kosningar hérlendis séu í raun nokkurs konar leikrit, þar sem engu skiptir hvaða listi fær flest atkvæði, því stefnan hefur þegar verið mörkuð og henni verður ekki haggað hverjir svo sem kunna að setjast í bæjarstjórn / ríkisstjórn að kosningum loknum.

Málflutningur minn sl. ár miðar að því að vekja fólk til vitundar um nauðsyn þess að Íslendingar standi vörð um sjálfstæði landsins og fullveldi þess. Í því felst nánar að við verjum hér lýðræðislega stjórnarhætti og sjálfsákvörðunarrétt sérhvers manns, höfnum þróun í átt til eftirlits- og lögregluríkis, stöndum gegn útþenslu ríkisins og höfnum valdaásælni erlendra stofnana, erlendra ríkja og yfirþjóðlegs valds. Í þessu felst að við verjum okkar eigin stjórnarskrá, sem er brjóstvörn lýðfrelsis hérlendis. Við núverandi aðstæður er sérlega brýnt að menn komi tjáningarfrelsinu til varnar, enda er það kjarni alls annars frelsis. Ég hvet þá sem treysta sér til að andmæla þessu til að stíga fram með þær skoðanir og verja þær í samtali við mig, fremur en að ástunda pískur og baknag á bak við luktar dyr. (Öllum er frjálst að rita athugasemdir hér að neðan). 

E.S. Lesendum til yndisauka fylgir hér texti Páls J. Árdals með lagi Bergþóru Árnadóttur, en lag og texta má finna á hljómplötunni "Eintaki", sem kom út árið 1977, þ.e. fyrir 46 árum síðan.

Bergþóra Árnadóttir - Ráðið - YouTube 

Ef ætlarðu að svívirða saklausan mann,
þá segðu aldrei ákveðnar skammir um hann,
en láttu það svona í veðrinu vaka,
þú vitir, að hann hafi unnið til saka.
 
En biðji þig einhver að sanna þá sök,
þá segðu að til séu nægileg rök,
en náungans bresti þú helst viljir hylja,
það hljóti hver sannkristinn maður að skilja,
 
og gakktu nú svona frá manni til manns,
uns mannorð er drepið og virðingin hans,
og hann er í lyginnar helgreipar seldur,
og hrakinn og vinlaus í ógæfu felldur,
 
en þegar svo allir hann elta og smá,
með ánægju getur þú dregið þig frá,
og láttu þá helst eins og verja hann viljir,
þótt vitir hans bresti og sökina skiljir.
 
Og segðu hann brotlegur sannlega er
en syndugir aumingja menn erum vér,
því umburðarlyndið við seka oss sæmir,
en sekt þessa vesalings faðirinn dæmir.
 
Svo leggðu með andakt að hjartanu hönd,
með hangandi munnvikjum varpaðu önd,
og skotraðu augum að upphimins ranni,
sem æskir þú vægðar þeim brotlega manni.
 
Já, hafir þú öll þessi happsælu ráð,
ég held þínum vilja þú fáir náð,
og maðurinn sýkn verði meiddur og smáður,
en máske að þú hafir kunnað þau áður. 

 

 

 

Verðtilboð á legsteinum ... eða bætt heilsa og nýtt líf með hollu og góðu gildismati?

Suma daga vakna ég og játa fyrir sjálfum mér að ég skil ekki umheiminn. Þannig leið mér eftir að hafa flett fyrstu 18 bls. Moggans í dag, þar sem m.a. má sjá: 

• hvernig stjórnvöld sem þjást af loftslagskvíða og hatast við einkabílinn hafa ákveðið að senda 20.000 díselknúna vörubíla inn á jarðskjálftasvæði þar sem almennir borgarar mega ekki vera til að reisa varnargarða gegn eldgosi sem ekki er víst að verði á okkar æviskeiði, ekki er vitað hvar kemur upp og ekki er vitað hvert mun renna
• hvernig ríkið og sveitarfélög stunda það að vanmeta stofnkostnað við gæluverkefni, svo sem samgöngusáttmála, og halda rekstrarkostnaði í óvissu til að hægt sé að hleypa verkefninu af stokkunum og fjármagna restina með því að seilast í almannafé (sjá forystugrein blaðsins)
• hvernig pólitískur áttaviti fyrrum þingmanns Sjálfstæðisflokksins hefur sveiflast frá því að tala gegn skattlagningu yfir í að mæra "vitræna skattlagningu" og kalla í lok greinarinnar eftir að fólk greiði sem hæsta skatta, sýnilega í þeirri trú að ríkið kunni betur með fjármuni okkar að fara en við sjálf.  

Á þessum stað gerði ég hlé á lestrinum og íhugaði að senda Sjálfstæðisflokknum ábendingu um það að það væri útsala á legsteinum í Graníthöllinni. 

En svo fletti ég yfir á bls. 19 og fann þar mögulega bestu blaðagrein ársins, sem ber yfirskriftina ,,Samkvæmt sáttmála óttans" eftir Viðar Guðjohnsen ,,lyfjafræðing og sjálfstæðismann". Þessa grein þurfa allir að lesa (smellið til að stækka).

E.S. Morgunblaðinu eru færðar þakkir fyrir að vera opinn vettvangur frjálsrar umræðu.

Fréttaflutningur til sölu!

Öllum sem fylgjast með ,,fréttaflutningi" RÚV má vera fyllilega ljóst að þar er ekki gætt hlutleysis. Öll þáttagerð og framsetning ber vott um hugmyndafræðilega og pólitíska slagsíðu, sem er ekkert gamanmál í ljósi þeirrar hlutleysisskyldu sem stofnunin ber.

Þeir sem fylgjast með erlendum fréttaveitum hafa árum saman getað séð bein og augljós áhrif tveggja breskra fréttaveitna á RÚV, þ.e. BBC og Guardian. Til að allrar sanngirni sé gætt vill síðuhafi geta þess að áhrif síðastnefndra tveggja fjölmiðla birtast einnig daglega á vefútgáfu Morgunblaðsins, mbl.is, sem ekki virðist lúta sama ritstjórnaraga og blaðið sjálft og notar, af óútskýrðum ástæðum, Guardian ítrekað sem aðalheimild, fremur en blöð / fréttaveitur sem aðhyllast borgaraleg gildi.

Ritstjórar, fréttastjórar, blaðamenn og dagskrárgerðarmenn á íslenskum miðlum sem allt of lengi hafa gleypt hrátt það sem kemur frá BBC og Guardian ættu að staldra við og kynna sér vandlega þessa risafrétt, sem birt er á Daily Sceptic í dag um himinháa peningastyrki Bill Gates til fjölmiðla, þar sem BBC og Guardian fá skammarverðlaunin sem hæstu styrkþegar. Fréttin byggir á ítarlegri skýrslu frá Pile sem sjá má hér og ber heitið "Clean Air", Dirty Money, Filthy Politics.

Í ljósi samræmds og einhliða fréttaflutnings síðustu ára, m.a. að mRNA lyfin séu örugg og árangursrík (e. safe and effective); að Covid-19 hafi verið stórhættuleg drepsótt; um réttmæti þess að sprauta börn með lyfjum sem tefldu heilsu þeirra í meiri hættu en C19; um orsakir loftslagsbreytinga; að jörðin sjóði; um einhliða frásagnir af stríðsatökum, þá geta lesendur vonandi séð fréttaflutning RÚV í skýrara ljósi. Þegar hulunni er svipt frá því hvernig einn auðmaður eins og BG getur með peningum keypt sér áhrif yfir helstu fréttaveitum í þeim tilgangi að hafa áhrif á skoðanamyndun almennings, t.d. með því að breiða út hræðsluáróður, rægja andstæðinga og birta einhliða umfjöllun um mikilvægustu mál, þá ætti almenningur að lesa fréttir þaðan með varúðargleraugum og leita sér upplýsinga víðar til að geta betur greint heildarmynd þess sem um er að ræða.   

 

Á WHO að stjórna lífi okkar?

Á meðan athygli almennings beinist öll að jarðhræringum á Reykjanesi hlaðast óveðursský upp við sjóndeildarhringinn, sem enginn veitir athygli. Þegar rætt er við alþingismenn og ráðherra um þær rúmlega 300 breytingar sem verið er að gera á alþjóðaheilbrigðisreglugerðinni og nýjum faraldurssáttmála WHO kemur í ljós að fáir þeirra hafa kynnt sér málið. Slíkt athugunarleysi er alvarlegt þegar haft er í huga hvílíkt valdainngrip verið er að opna hér fyrir. Í reynd er WHO að seilast til ákvörðunarvalds yfir heilbrigðismálum allra þjóða. Þetta ákvörðunarvald á að virkjast þegar nýr faraldur brestur á í líkingu við Covid-19. Við þær aðstæður á WHO að fá vald til að mæla fyrir um útgöngubann, lokun skóla, veitingastaða, fyrirtækja o.fl. Einnig á WHO að geta fyrirskipað að beita megi þvingunaraðgerðum til að framfylgja vilja valdhafa, hvort sem það snýr að skyldu til að þiggja lyfjasprautur, skyldu til að ganga með grímu o.fl.  

Í farvatninu eru breytingar sem í raun munu kippa úr sambandi þeirri vernd sem borgararnir telja sig njóta gagnvart stjórnvöldum á grunni gildandi stjórnarskráa. Verið er að afhenda ríkisvald til alþjóðlegrar stofnunar án þess að mælt sé fyrir um endurskoðunarrétt, málskot, valddreifingu eða aðra vernd borgaranna. Allt er þetta réttlætt með skírskotun til ,,öryggissjónarmiða", þ.e. verið sé að gera þetta til að vernda borgarana. Á þeim grunni er sem sagt talið réttlætanlegt að skerða þau réttindi sem til skamms tíma töldust stjórnarskrárvarin.

Á alþjóðlegum fundum virðast þjóðarleiðtogar og embættismanna alþjóðlegra stofnana nú oftar koma saman til að kyssast og knúsast en að skiptast á skoðunum og verja ólíka hagsmuni. Í opinberum yfirlýsingum um framangreint mál liggur greinilega mikið á og áðurnefndar breytingar virðist þurfa að keyra í gegn á ljóshraða til að allir geti verið ,,öruggir".

Íslenskir þingmenn hafa verið áhugalausir um þessi mál, sbr. grútmáttlausa umræðu um nýtt frumvarp heilbrigðisráðherra til sóttvarnalaga, sem lagt var fram á síðasta þingi og hefur að geyma tugi tilvísana til alþjóðaheilbrigðisreglugerðarinnar. Í ljósi umfangs þessa máls er þögn þingheims með öllu óásættanleg. Um er að ræða breytingar sem myndu í framkvæmd fela í sér röskun á stjórnarskrá okkar og raska ennfremur því valdajafnvægi sem ríkja þarf í samskiptum borgaranna við handhafa opinbers valds. Hér er borgaralegt frelsi í húfi, ekkert minna.

Í fréttum er fullyrt að þjóðir muni í reynd ekki glata neinu af fullveldi sínu, en á sama tíma er verið að færa WHO óheyrilegt vald sem óljóst er hvernig farið verður með í framkvæmd. Um er að ræða völd sem beita má þegar ógn er talin steðja að almannaöryggi, en vandinn er sá að skilgreiningarvaldið er sett í hendur sömu stofnunar sem fær neyðarvaldið í sínar hendur. Slíkt fyrirkomulag er ekki góð hugmynd, því enginn á að vera dómari í eigin sök. 

Stjórnarskrár voru settar af góðri ástæðu og á grunni biturrar reynslu, þ.e. til að koma böndum á valdbeitingu og verja borgarana fyrir ofríki stjórnvalda. Með þessu nýja fyrirkomulagi er verið að flytja valdið á hærra stig, þar sem menn búa ekki lengur við þær hömlur sem stjórnarskrárnar setja. Hömlulaust vald hefur í mannkynssögunni verið samheiti yfir valdamisnotkun.

Ég skora á heilbrigðisráðherra og aðra sem hugsanlega vilja styðja innleiðingu þessa nýja fyrirkomulags heilbrigðismála að sýna fram á hvaða ákvæði þessa nýja alþjóðlega regluverks eru gerð til að verja okkur fyrir slíkri misnotkun. Á fyrirhuguðum fundi mínum með heilbrigðisráðherra, sem væntanlega verður boðaður innan skamms, vænti ég þess að ráðherrann muni, e.a. með aðstoð starfsmanna ráðuneytisins, leggja fram tilvísanir sem sýna að framangreindar breytingar á alþjóðlegum reglum muni í engu raska grundvelli stjórnarskrár okkar um sjálfsákvörðunarrétt þjóðarinnar, fullveldi Íslands, valddreifingu, réttarríkið, virka mannréttindavernd og tjáningarfrelsi.

Í dag, 15. nóvember 2023, er vika liðin síðan ritari ráðherra tilkynnti að mér yrði sent fundarboð á næstu dögum. Lesendur verða upplýstir um framgang málsins. 

E.S. Fundarboð frá ráðherra hefur nú verið móttekið, kl. 14.30 15.11.23 vegna fundar 30.11. nk. 

Alþýðuheimspeki til ánægju og upprifjunar

Íslendingar mættu að ósekju hafa vakandi auga með því hvernig handhafar ríkisvalds nota hverja einustu ,,krísu" til að færa mörk hins opinbera stöðugt lengra inn á svið einkalífs. Þróunin er sú sama í nágrannaríkjum okkar austan hafs og vestan. Í stað þess að rikið standi vörð um persónufrelsi fólks tekur það smám saman á sig mynd eftirlits- og lögregluríkis. 

Af þessu tilefni vil ég deila með lesendum nokkrum völdum gullkornum úr smiðju Guðmundar Sigurðar Jóhannssonar (1958-2018), ættfræðings og verkamanns, sem eiga brýnt erindi við þann hluta þjóðarinnar sem kýs að láta aðra hugsa fyrir sig:

• "Góðir lesendur! Snemma tók ég afstöðu [...] á móti fanatík, snobbi og smáborgarahætti, en þessar þrjár ódyggðir fylgjast æði oft að." 
• "Fjöldi fólks lítur á [viðfangsefnið] frá einni og aðeins einni hlið, hinni einlitu, blindu, sauðþrjóskulegu og heimskulegu hlið fanatíkurinnar. Mörgum manninum hefur verið legið á hálsi fyrir að þjóna guðinum Bakkusi. Mín skoðun er sú að að sé engu betra að láta guð þann, er Fanatíkus er nefndur, tröllríða sér; sumir hafa reyndar kvenkennt þetta fyrirbrigði og nefnt fanatík, og eru flestir þenkjandi menn sammála um það, að hvolpur undan henni væri hvimleiður og illa í húsum hafandi. Hver maður hefur sínar skoðanir, og það er ekki nema rétt, að sá hinn sami berjist fyrir þeim, en það er þó sjálfsögð lágmarkskrafa, að menn geti rætt málin á breiðum grundvelli og litið á þau frá fleiri en einni hlið. Þetta er fanatíkusum ómögulegt, því þeir eru allir einsýnir."
• "Þessi hópur menntamanna samanstendur af afturhaldssömum og stöðnuðum einstaklingum, flestum nokkuð öldnum að árum. Þeir hafa goldið menntun sína því verði að fyllast öfugsnúnu ofurdrambi yfir henni, loka sig inni í sinni eigin skel og verða að nátttröllum í hinni öru þróun síðari ára."
• "Því miður eru þeir margir, sem trúa, að [hér má setja inn heiti ríkisstofnunar að eigin vali, innsk. AÞJ] sé hávísindaleg, óhlutdræg stofnun, sem hægt sé að byggja allt sitt traust á. Því miður er svo ekki, það meðhöndlar vísindalega vitneskju á áróðursfullan og hlutdrægan hátt, vinsar úr og birtir almenningi oftast aðeins það, sem er í samræmi við hinn fyrirfram ákveðna ,,sannleika" þeirra, sem haldnir eru fanatík. Þessu hrekklausa fólki rita ég þessa grein til vinsamlegrar ábendingar."
• "[...] en þar kom nú loks, að vilji meirihlutans náði fram að ganga þrátt fyrir að fámennur öfgahópur afturhaldssamra sérviskuþursa reri að því öllum árum að ,,haft yrði vit fyrir" almenningi í þessum efnum hér eftir sem hingað til."
• "Það má teljast dæmafár hroki og ósvífni af fólki, sem á að heita heilvita að telja sig þess umkomið ,,að hafa vit fyrir" fullorðnum lögráða meðbróður sínum í þeim sökum hvaða neysluvörur hann lætur inn fyrir sínar varir." 
• "Er það mála sannast, að flestir þeir menn, sem hvað áfjáðastir eru í að ,,hafa vit fyrir" öðrum eru lítt eða ekki aflögufærir um vit. [...] Þessir menn eru sem sagt haldnir þeim kynjum að geta aldrei látið sér nægja að rækta sinn eigin garð í friði við annað fólk -- heldur virðist lífsfylling þeirra vera fólgin í að ráðskast með líf annarra. [...] Orðið valfrelsi skilja þessir menn ekki, jafnvel þótt þeir lesi það á prenti, og i tímans rás hafa þeir markvisst unnið að því að innræta fólki sektarkennd fyrir þær sakir einar, að það skuli hafa vogað sér að hafa aðrar skoðanir og breytni [...] en þeir sjálfir. [...] Það er vinsamleg ábending mín til þeirra hvort ekki sé nú orðið tímabært fyrir þá að reyna að átta sig ofurlítið á breyttum og þroskaðri hugsunarhætti fólksins í landinu og láta af bróðurgæslukomplexum og brunnbyrgingaþrugli [...]." 

Heimild: Víman gefur lífinu lit (útg. á kostnað höfundar Sauðárkróki 1996)

Vita ,,sérfræðingar ríkisins" alltaf betur en þú?

Varúð, eftirfarandi athugasemdir kunna að hafa að geyma sjónarmið sem stjórnlyndir Íslendingar vilja ekki að heyrist. 

Opinberir talsmenn barnfóstru-ríkisins eru aftur mættir í fjölmiðla til að upplýsa okkur um leyfilega háttsemi. Talsmenn öryggis, sem í kófinu vildu loka okkur inni til að verja okkur fyrir ,,veirunni skæðu", hafa nú ákveðið að loka Grindvíkinga úti til að verja þá fyrir jarðhræringum. Vandinn er sá að, rétt eins og í kófinu, virðast sérfræðingar ríkisins ekki vita vel hvað þeir eru að gera og ekki hafa skýrari dómgreind en flestir Grindvíkingar sem yfirgáfu heimabyggð sína skömmu eftir að þeir voru fullvissaðir um að það þyrftu þeir ekki að gera, sbr. nánar hér á eftir.

Rétt eins og í kófinu er keyrt áfram með tilskipunum sem bera yfirbragð geðþótta fremur en yfirvegunar. Rétt eins og í kófinu spila fjölmiðlar með og skipa sér í klapplið stjórnvalda í stað þess að spyrja gagnrýnna spurninga, veita aðhald og kalla eftir meðalhófi. 

Af handahófi um meðvirkni fjölmiðla má benda á að visir.is virðist hafa eytt út pínlegri frétt sem birtist 10.11. sl. þar sem Víðir Reynisson, sviðsstjóri Almannavarna, sagði að það væri ,,engin ástæða fyrir Grindvíkinga að fara úr bænum". Ummælin má sjá í meðfylgjandi skjáskoti og einnig í þessari frétt hér, en upprunalega fréttin virðist hafa verið sett í ,,minnisholu" í anda 1984.  

Fyrir þá sem voru enn í einhverjum vafa um stöðuna 10.11. sl. þá tók Víðir af allan vafa síðar þennan dag og sagði kl. 18.43 að það væri ,,ekkert eldgos að byrja". Mér er tjáð að fæstir Grindvíkingar hafi tekið mark á þessu og notað sína eigin dómgreind, en þeir sem á fyrri stigum höfðu vanið sig á að ,,hlýða Víði" vöknuðu upp við vondan draum síðar um kvöldið, nánar tiltekið kl. 23.01, þegar neyðarstigi var lýst yfir og gefin út sú yfirlýsing að Grindavík yrði rýmd.

Ef einhverjir aðrir en sérfræðingar ríkisvaldsins hefðu gefið út svona misvísandi yfirlýsingar hefði það verið kennt við ,,upplýsingaóreiðu". Nú sakna landsmenn þess væntanlega að fjölmiðlanefnd hafi ekki stigið fram til að greina þessa framvindu með gleraugum falsfrétta, upplýsingafölsunar (e. disinformation) og rangra upplýsinga (e. misinformation). En við slíku er þó líklegast ekki að búast, því eins og Winston Smith í 1984 vita starfsmenn Fjölmiðlanefndar það sem meirihluti almennings verður raunar líka að fara að skilja, að talsmenn ríkisins hafa aldrei rangt fyrir sér (!). 

Eru þetta stjórnarhættir sem Íslendingar vilja búa við í hvert sinn sem eitthvað gerist? Erum við að stefna inn í framtíð þar sem dómgreind Víðis Reynissonar og félaga á að yfirtrompa dómgreind hins almenna manns? Á sjálfsábyrgðin sér engan tilvistarrétt lengur? Áður en menn svara þessum spurningum er rétt að menn íhugi að þegar menn afsala sér sjálfsábyrgð í hendur valdhafa fylgir frelsið óhjákvæmilega með. 

Frelsið er of dýru verði keypt til að það sé selt ódýrt eða gefið í blindni.

Hleypa íbúum vonandi heim til að sækja nauðsynjar

Gamaldags stjórnarfar í nýjum búningi

Þegar talað er við eldra fólk, sem man tímana tvenna, þá er iðulega rifjað upp hvernig íslenska ríkið ráðskaðist með daglegt líf landsmanna með skömmtunarseðlum, leyfisveitingum (til vildarvina), innflutningshöftum o.fl. Forræðishyggja lifði góðu lífi í skjóli innlends embættisveldis. 

Með auknu frelsi í viðskiptum losnaði um heljartök ríkisvædds pólitísks valds. Ég vil ekki gera lítið úr þætti EES í því samhengi. Að því sögðu verður ekki horft fram hjá því að gagnaðili okkar í EES hefur stökkbreyst í átt til sambamdsríkis sem sÿnir æ meiri ráðstjórnartilburði með valdaásælni, valdboði, miðstýringu, útþenslustefnu, inngripum, álögum og ólýðræðislegu stjórnarfari. 

Í stað þess að auka viðskiptafrelsi er nú lögð áhersla á helsi: Íslenskir embættismenn og kjörnir fulltrúar okkar leggja nú kapp á að innleiða gamaldags forsjárhyggjukerfi þar sem erlent miðstýringarvald á að koma í stað hins innlenda, sem áður var lýst. Að gömlum sið skal okkur nú gert að lúta fyrirskipunum frá Brussel um margvisleg höft, s.s. um eldsneytisnotkun, rafmagnsnotknun, kjötneyslu, búrekstur, orðaval o.fl. 

Í samanburði var þá gamla kerfið skömminni skárra því við gátum þó talað við valdamennina og kosið þá burt ef með þurfti. Í nýja kerfinu eru Íslendingum ekki ætlaðir neinir slíkir möguleikar til lýðræðislegs aðhalds. 

Þessa nýju haftastefnu verður að stöðva ef ekki á illa að fara.

Innri og ytri ógnir við sjálfstæði Íslands (Fyrri og seinni hluti)

Í vikunni hefur Morgunblaðið birt tvær greinar sem líta má á sem eina samhangandi heild. Umfjöllunarefnið er það sem kalla má innri og ytri ógnir við sjálfstæði Íslands. 

Í seinni greininni er efnið dregið saman með eftirfarandi orðum:

Við stöndum frammi fyrir ríkisvaldi sem er um það bil að verða stjórnlaust, þar sem allar þrjár greinar ríkisvaldsins hafa teygt sig of langt. Þetta veldur slagsíðu sem mun leiða til stjórnarfarslegs hruns ef ekki verður gripið í taumana. Þetta valdafyllerí verður að stöðva og það getur enginn gert nema almenningur í þessu landi sem verður að beina geislum dagsljóss að illkynja samgróningum milli stjórnmála og hagsmunaafla; kasta af sér þrúgandi oki valdhafa sem ganga stöðugt lengra í frelsisskerðingum með útþenslu regluverks, aukinni skattlagningu, fleiri eftirlitsmyndavélum, „forvirkum“ hlerunum o.fl. Þetta verður ekki gert utan frá, þ.e. með því að kvarta í útvarpsþáttum, á fésbókinni eða í afmælisveislum. Nei, þetta verður aðeins gert innan úr hinum pólitíska heimi, nánar tiltekið með því að skynsamt og ábyrgt fólk stígi inn á hinn pólitíska vettvang og hreinsi burt þá myglu sem of lengi hefur grafið þar um sig í loftleysi og myrkri. Hvatning til verka Hlutverk almennings/kjósenda/ íslenskrar þjóðar er annað og meira en að mæta á kjörstað á fjögurra ára fresti og fjármagna ríkisbáknið þess á milli með skattgreiðslum. Hlutverk okkar er að halda ríkinu í skefjum. Ríkinu er ætlað að þjóna borgurunum, en ekki öfugt. Til að þetta takist þurfa menn að virða stjórnarskrána, en ekki misvirða hana. Það er kominn tími til að við, almennir borgarar þessa lands, tökum höndum saman og sýnum í orði og verki að okkur er sannarlega annt um íslenskt lýðræði, lýðveldið okkar, sjálfstæði íslensku þjóðarinnar og þann dýrmæta sjálfsákvörðunarrétt sem frelsi okkar og mannréttindi grundvallast á.

(Smellið á myndirnar til að stækka og lesa)

Hvorki fugl né fiskur

Samkvæmt tilkynningu frá forsetaembættinu er nú kominn ,,vindhani" á kirkjuturninn á Bessastöðum, 25 árum eftir að krossinn var fjarlægður þaðan. Af ljósmyndum að dæma stendur þó vindhaninn ekki vel undir nafni, því hann ber ekkert slíkt svipmót. Hin djúpa táknmynd vindhanans er því ósýnileg á kirkjuturninum.  

Á göngu um Kaupmannahöfn fyrir nokkrum árum veitti ég eftirtekt skreytingum á kirkjuturnum  þar og kynnti mér í framhaldi táknfræðina að baki. Eftirfarandi línur eru ritaðar eftir minni en hvetja vonandi einhverja til að kafa nánar í þessi fræði. 

Kúlan á turnunum (e. orb) táknar hið veraldlega vald, sem samkvæmt kristindómnum lýtur æðra valdi. Á kirkjuturnum er þetta táknað með því að kúlan er fyrir neðan kross eða hana. Hani er táknmynd sannleikans. Mynd hans skírskotar til þess hvernig Pétur afneitaði Kristi þrisvar áður en haninn gól. Þannig er haninn táknmynd hugrekkis, þ.e. þess sem snýr gegn vindum samtímans og talar gegn straumnum. Haninn sér ljósið á undan öðrum og vekur fólk sem enn sefur í myrkrinu. Á tímum allsherjarblekkinga, þar sem öllu er snúið á hvolf, hið illa kallað gott og hið góða illt, myrkur er gert að ljósi og ljós að myrkri, þá er skreytingin á kirkjuturni Bessastaða í raun kannski lýsandi fyrir menningarástand þjóðar, sem er u.þ.b. að missa sjónar á föstum lagalegum, sögulegum, trúarlegum og siðferðilegum kennileitum, ráfar um i villu, er ólæs á táknmyndir og dæmisögur og hefur því m.a. bitið í sig þá ranghugmynd að vindhaninn sé táknmynd vingulsháttar, þ.e. þess sem sveiflast með almenningsálitinu á hverjum tíma. 

Í kristinni táknfræði er haninn táknmynd hugrekkis og fiskurinn táknmynd Krists, sbr. skammstöfunina PX á grísku sem samsvarar KR á latnesku. 

Skreytingin á Bessastaðakirkju er því miður hvorki fugl né fiskur. Hún gefur til kynna að ekkert standi ofar veraldlegu valdi. Í sögulegu samhengi má slíkt heita hættuleg ranghugmynd sem gefið hefur valdhöfum frítt spil til að umbreyta lögum í valdbeitingartæki. Verstu alræðisríki 20. aldar voru guðlaus ríki, sem gerðu pólitíska hugmyndafræði að trúarbrögðum og gerðu leiðtoga sína að átrúnaðargoðum almennings. Í stuttu máli er allt rangt við þessa turnskreytingu, m.a.s. ártalið, því eins og fram kemur í yfirlýsingu forsetans í gær var byggingarárið ekki 1823 heldur 1796. Í fyllingu tímans verður þetta vonandi allt fært til betri vegar.