Endar þetta með því að fé til vopnakaupa verður sótt í lífeyrissjóði landsmanna?

Rúv er meinvarp í þjóðarlíkamanum. Ef staðfest verður að starfsmenn þar hafi átt þátt í símhlerun verður verður að loka stofnuninni því engin þjóð verður krafin um að fjármagna ríkisstofnun sem er ógnvaldur við fólkið í landinu. Það gladdi mig að sjá Snorra Másson gera málefni RÚV að umfjöllunarefni i fyrradag og ég var 100% sammála honum um mikilvægi þess að leggja niður fjölmiðlanefnd enda bergmálaði Snorri mín orð um Cato hinn gamla sem rituð voru á þessu bloggi fyrir nokkrum dögum. Öllum er frjálst að nota efni þessa bloggs og gera orð mín að sínum í þágu góðs málstaðar. 

Ríkisrekinn fjölmiðill er tímaskekkja í landi sem kallast vill frjálst. RÚV hefur árum saman verið í herkví tiltölulega fámenns hóps starfsmanna þar sem telja sig ekki bara hafa höndlað sannleikann, heldur telja sig bera einhvers konar heilaga skyldu til að boða þann sannleika dag og nótt, án auðmýktar, án hógværðar og án þess að leiðrétta sig þegar í ljós kemur að þau hafi farið með rangt mál. Dagskrárgerðarmenn Rúv eru sérlegir áhugamenn um "samsæriskenningar". Ég hvet þau - og alla lesendur - til að spyrja gervigreindina um samsæriskenningar sem reynst hafa réttar. Listinn er svo langur að ég hélt að gervigreindin ætlaði aldrei að hætta. Á slíkum lista er margt fróðlegt að sjá, sem við hér á Fróni, sem lifað höfum á einhæfu fréttafóðri um áratugaskeið, vitum ekkert um. Þannig kom mér á óvart að sjá gervigreindina greina frá því að tilteknar kenningar hefðu reynst á rökum reistar. Hver sem er getur leitað eftir lykilorðum á borð við MK ultra (CIA mind control), Operation Nortwoods, NSA mass surveillance (afhjúpanir Edward Snowden). Þá eru ótaldar fréttir Rúv af uppruna Covid 19, en fréttastofan vildi ríghalda í að veiran hefði komið frá leðurblökumarkaði en ekki rannsóknarstofu í Wuhan; um það hvernig Rúv (með aðstoð fjölmiðlanefndar sem leitaði aðstoðar Fésbókar sem vann með leyniþjónustu BNA) tók þátt í að berja niður efasemdir og heilbrigða gagnrýni (ritskoðunarstefna); hvernig gagnsemi bóluefna var ýkt og fegruð en náttúrulegt ónæmi talað niður; um víðtækan, fjölþættan og langvarandi skaða af samfélagslokunum; um skaðsemi bóluefna gegn covid 19; um það hverjir högnuðust mest á covid-hysteríunni. 

Og núna þegar m.a.s. gervigreindin viðurkennir að ríkisstyrktir fréttamiðlar hafi margvíslega afvegaleitt okkur síðustu árin, þá er kannski best fyrir Rúv og aðra (falsfrétta)miðla að svara engri gagnrýni og / eða beina athyglinni annað, svo sem að "nauðsyn" þess að hefja stríðsrekstur fyrir almannafé. Tómir ríkissjóðir geta að vísu ekki staðið undir vopnakaupum fyrir hundruðir milljarða evra, en það er aukaatriði virðist vera. Hér verður settur fram sá spádómur að ef stríðsæsingarnar halda áfram og íslenska ríkið verður áfram gert ábyrgt fyrir kaupum á fleiri vopnum eins og (ó)ráðamenn okkar virðast staðráðnir í, þá muni þetta enda með því að vopnaframleiðendur fái aðgang að lífeyrissjóðum Íslendinga, því annað er ekki til reiðu hér.

 

 

Minnisblöðum ber illa saman við orð ráðherra

Siðferðispróf í rauntíma?

"Tíminn vill ei tengja sig við mig" orti Jónas Hallgrímsson í glímu sinni við að reyna að skilja allt bullið og ruglið sem þessi jarðneska tilvist birtir okkur á degi hverjum. Ljóðlína Jónasar mun hafa verið samin árið 1845 í Danmörku. Hvað ætli hann hefði sagt um forsætisráðherra Dana nú á tímum sem segir frið vera hættulegri en stríð og talar eins og brjálæðingur - og eins og reyndar nánast allir aðrir vestrænir þjóðarleiðtogar - þegar hún kallar eftir því að Evrópa, þ.m.t. Þjóðverjar, vopnvæðist fyrir hundruðir milljarða punda, evra og danskra króna og segi Rússlandi stríð á hendur. Hafa menn ekkert lært af mannkynssögunni? Hvernig geta stjórnvöld hélendis og í Evrópu, sem geta ekki bætt holótta vegi eða veitt viðunandi heilbrigðisþjónustu, réttlætt fjáraustur í stríðstól?  

Sem einn mesti snillingur sem Ísland hefur alið, þá skildi Jónas örugglega að brjálæðislegar / heimskulegar (brjálæðislega heimskulegar?) ræður verða ekki skildar á vitsmunalegum forsendum. Í öllum sínum breyskleika og veikleika átti Jónas sterka trú sem var honum haldreipi á dimmustu augnablikum ævinnar. Sem kristinn maður vissi hann því að veröldin freistar með völdum og peningum ("Allt þetta mun ég gefa þér ..." sjá Matt. 4:9) og að valdamenn þessa fallna heims hafa flestir líklegast fallið á prófinu nú þegar. Eða hvernig á annars að skilja málflutning þeirra sem miðar að því að halda fólki í stöðugum ótta og flytja völd og peninga til fámennrar klíku sem stendur í skjóli valdsins? 

Getur verið að nú sé í raun verið að leggja fyrir okkur siðferðispróf? Til að standast slíkt próf þarf hver og einn að vega og meta hvað viðkomandi telur rétt að gera. Mannkynið hefur vissulega frjálsan vilja, en því má ekki gleyma að til eru lögmál sem ríkja ofar lögum manna. Ef við ætlum að lifa í friði og spekt á plánetunni Jörð hljótum við að vilja forgangsraða þessum lögum rétt og muna hvað kennt hefur verið um miskunn, fyrirgefningu, góðvild, umhyggju, frið og kærleika. Þá sleppum við um leið við að færa sláturfórnir, hefna okkar, fara í stríð, brenna og drepa.

Þetta er hin eilífa barátta mannsins við sjálfan sig og þennan heim. Þetta jarðneska líf er eitt samfellt siðferðispróf þar sem við höfum daglegt val um hvort við ætlum að velja gott eða illt; hvort við ætlum að hlýða fyrirskipunum manna eða lögum þeirrar samvisku sem talar til okkar allra - ef við gefum henni gaum?

 

 

Eru þessi verðlaun að fara til réttra blaðamanna?

Þessi frétt hérna hlýtur að vera einhvers konar grín ... eða að það vantar eitthvað í hana ... eða að mér er að yfirsjást eitthvað.

Getur verið að Stefán Einar sé ekki tilnefndur, þótt hann hafi fært aðhaldshlutverk fjölmiðla upp á nýtt plan með beinskeyttum viðtölum í Spursmálum Morgunblaðsins? Getur verið að Andrea Sigurðardóttir sé ekki tilnefnd þótt hún hafi afhjúpað Ingu Sæland svo eftirminnilega í viðtali um styrkjamálin? Getur verið að Frosti Logason sé ekki tilnefndur þótt hann hafi unnið þrekvirki í íslenskri blaðamennsku með hispurslausri umfjöllun um mál sem fæstir aðrir hafa hugrekki til að ávarpa? Hvað með Andrés Magnússon? Þetta eru bara örfá dæmi. Fleiri má nefna og ég hvet lesendur til að nefna fleiri til þessarar sögu. 

 

Hér er nýjasti þáttur Frosta kominn í loftið ... og hann er góður eins og alltaf, þótt viðmælandinn sé brokkgengur!

 

Eru ekki allir hressir með þetta?

Að gefnu tilefni hefur undirritaður ítrekað vísað til ummæla sem Julian Assange lét falla skömmu áður en hann var sviptur frelsi árið (2011). Mitt í öllum stríðsæsingnum, sem tryllir nú marga dagfarsprúða Íslendinga, býðst lesendum að hlýða hér á það sem hann sagði þá, þ.e. að markmið stríðsreksturs væri ekki hernaðarlegur sigur, heldur endalaus stríð til að þvætta peninga og koma þeim í vasa alþjóðlegrar "elítu" á sviði varnarmála (e. transnational security elite). Í bókinni "Confessions of an Economit Hit Man" segir John Perkins það sama á bls. 1. 

Fyrir tilstilli fyrri og núverandi ríkisstjórna Íslands er íslenskt skattfé nú sett í sama "fjárbað" (e. money laundering) og fjármunir fólks í löndum sem stýrt er af sömu öflum með þeim afleiðingum að ríkin safna upp skuldum, innviðir molna og manndrápum fjölgar, en vissulega ekki á kostnað ráðamanna sjálfra sem brosa fallega í viðtölum, sbr. þessi viðbrögð Úrsúlu í nýlegu viðtali.  

Með dyggum stuðningi ríkisrekinna fjölmiðla virðist ríkisvaldinu vera unnt að fá almenning til að trúa nánast hverju sem er, hvort sem það eru bóluefni (sem stöðvuðu ekki covid) eða vopn (sem stöðva ekki stríð). 

Að lokum er hér listi til íhugunar fyrir þá sem vilja rifja upp þennan stanslausa stríðsrekstur BNA frá seinni heimsstyrjöld: 

(1950) Korean War (1958) Permesta Rebellion (1958) Lebanon Crisis (1959) Laotian Civil War (1961) Bay of Pigs (1965) Dominican Civil War (1965) Vietnam War (1966) Korean DMZ conflict (1967) Cambodian Civil War (1982) Lebanon (1983) Grenada (1986) Bombing of Libya (1987) Tanker War (1989) Panama (1990) Gulf War (1992) Somalia (1992) Bosnia (1994) Haiti (1998) Kosovo (2001) Afghanistan (2002) Yemen (2003) Iraq (2007) Somalia (2009) Operation Ocean Shield (2011) Libya (2011) Uganda (2013) Niger (2014) Syria (2015) Libya (2021) Ukraine (2023) Israel  

Eru ekki annars allir bara hressir með hvernig íslenskir ráðamenn fara með almannafé í vopnakaup, í styrki til stjórnmálaflokka o.s.frv.?

 

Ísland á að standa í báða fætur - og ekki taka þátt í hanaslagnum

Í (ó)menningarheimi þar sem gagnrýnin hugsun á sér fáa málsvara og flestir fylgja fjölmiðlamótuðu meirihlutaáliti hverju sinni, þar sem við eigum að samþykkja að karlar geti breytt sér í konur, þá er kannski ekki við öðru að búast en að okkur sé sagt að stríð sé friður. Í (ó)menningarheimi nútímans hrærumst við í samfélagi þar sem ríkisreknir fjölmiðlar ala á óvild og hatri í anda 1984 Orwells, þar sem fólkið sameinaðist eingöngu í daglegum hatursstundum. Einn daginn kalla ritstjórar dagblaða (nú á Alþingi) eftir frelsisskerðingu þeirra sem hugsa sjálfstætt og neita að beygja sig undir einhliða áróður, annan daginn er hatast við þá sem vilja frið en ekki stríð og sakaðir um að vera Pútínistar fyrir að vilja hleypa fólki að samningaborði í von um að leysa megi deilur með orðum í stað ofbeldis. Það sem var svart í gær er hvítt í dag. Eftir áralanga þjálfun í andlausu skólakerfi hafa flestir tileinkað sér að fylgja meirihlutanum, jafnvel til illra verka.

Hvað er núverandi utanríkisráðherra örríkisins Íslands að gera á fundum með öðrum "leiðtogum" í Evrópu núna, annað en hræra með þeim í pottum haturs, ótta og vígbúnaðar? Færi ekki betur á því að hún talaði sem friðflytjandi, í anda krossmarksins sem hún skartar iðulega (a.m.k. í íslenskum fjölmiðlum)? Utanríkisráðherra er holdgervingur þess veiklyndis og hjarðhegðunar sem plagar nútímamenn og leiðir þá á glapstigu. 

Ísland stendur ekki aðeins á jarðfræðilegum mótum Ameríku og Evrópu. Við stöndum á menningarsögulegum tímamótum, þar sem næstu vikur / mánuðir gætu ráðið úrslitum um framtíð Íslands í bráð og lengd. Ætlum við að fylgja Evrópu í átt til stigmögnunar stríðsátaka, hvassyrts málflutnings, þar sem alið er á óvild í garð nágranna okkar til austurs og vesturs, til að magna upp ófrið, ótta og óvild í garð Bandaríkjamanna og Rússa? Eða ætlum við að standa áfram á mörkum þessara tveggja heima og eiga góð, vinsamleg og friðsamleg samskipti við austur og vestur sem skínandi ljós friðar, sátta og samlyndis, þar sem niðurstaða er fengin með samtali en ekki ofbeldi?

Íslendingar, með alla sína merku sögu um stofnun Alþingis 930 og þær lagalegu og menningarlegu rætur sem sá atburður spratt upp úr, gæti verið sú þjóð sem með trúverðugum hætti leiðir stórveldin í rétta átt. Með heilalausri endurtekningu á talpunktum ESB er núverandi utanríkisráherra að eyðileggja þetta fyrir okkur. Ef hún vill fá dæmi um skynsamlegri ræður, þá er hér eitt ágætt dæmi. 

„Evrópa þarf að stíga upp“

Göngum fram með góðu fordæmi

Í veikum mætti reynir almenningur að fylgja góðum gildum, elska náungann, virða líf og heilsu, forgangsraða, verja hið smáa, berjast gegn hinu illa. Við erum eilífðar smáblóm á stóra sviðinu, sem þráum ekkert heitar en frið á plánetunni jörð.

Við lifum á afhjúpandi tímum, þar sem tækifæri gefst til að sjá enn skýrar hvað við viljum og hvað við viljum ekki. Við eigum að vera friðflytjendur, ekki etja fólki saman í stríð heldur stía slagsmálahundum í sundur. Kennari réttir ekki krökkum barefli til að lemja á öðrum. Kennaranum er sama um hver byrjaði. Hann hugsar bara um hvernig hægt er að enda slagsmálin; spyrja sem sagt ekki "hver byrjaði" heldur "hver ætlar að hætta". Var okkur ekki öllum kennt að "sá vægir sem vitið hefur meira"? 

Vantar ekki meiri trú í íslenskt samfélag? Verðum við ekki að hafa trú á samningum og sáttamöguleikum? Enginn verður barinn til hlýðni.

Um leið og þjóðir fara að moka peningum í vopn, þá er verið að knýja stríðsvélarnar, en ekki frið. Íslendingar hafa aldrei samþykkt í kosningum að verða hernaðarþjóð. Það eru svik við Íslendinga þegar stjórnvöld kaupa vopn í okkar nafni. Skiljanlegt er að stjórnvöld vilji hjálpa hrjáðum þjóðum, en það verður ekki gert með því að afhenda fjármuni án eftirlits sem enginn veit hvert renna. 

Í okkar veika mætti getur hvert og eitt okkar sýnt gott fordæmi og haft trú, von og kærleika að leiðarljósi. Það gæti Ísland líka gert á alþjóðasviðinu. 

 

Stöðva flutning birgða og hóta frekari afleiðingum

Jörð kallar!

Þegar ég horfði á fund Zelensky og Trumps í Hvíta húsinu í gær, rifjaðist upp eftirfarandi sena úr kvikmyndinni Annie Hall eftir Woody Allen (1977): Alvy (Woody) kemur inn í herbergi hjá Duane (Christopher Walken) sem játar fyrir Alvy að hann finni fyrir þeirri hvöt að keyra framan á bíla sem mæta honum. Alvy svarar vandræðalega: "Jæja, ég verð að fara núna Duane, því ég á að vera mættur aftur til plánetunnar Jarðar". 

Zelensky (og allir evrópskir "leiðtogar" virðast (eins og Duane) haldnir annarlegum hvötum sem munu leiða yfir okkur myrkur, eld og dauða. Forsætisráðherra Íslands endurómar sömu áherslur með því að lofa "fullum stuðningi" (hvað sem það þýðir - hermenn á vettvang?). 

 

 

 

Hvort sem mönnum líkar betur eða verr - og hvað sem segja má um nýjan bandaríkjaforseta - þá er nú að eiga sér stað leiftursnögg endurstilling á allri pólitískri umræðu, þar sem stjórnmálin verða tekin niður úr háloftum kynjafræði og loftslags og niður í ískaldan veruleika plánetunnar jarðar, þar sem innistæðulaus orð hafa ekkert gildi; þar sem stjórnmálamenn verða að fara að vinna fyrir sína eigin kjósendur (en ekki alþjóðastofnanir), þar sem áherslan verður á hagsæld og frið, en ekki skuldasöfnun og stríð. 

Fyrir fávisku núverandi ráðamanna (óráðamanna) er heimurinn kominn á bjargbrún þriðju heimsstyrjaldarinnar. Zelensky hefur val um það að grafa stríðsöxina eða halda áfram að grafa sína ungu menn í töpuðu stríði, því án stuðnings USA er stríðið sannarlega tapað. ESB er skrifstofuveldi sem framleiðir ekki peninga né vopn, heldur lifir sem sníkill á þjóðríkjum Evrópu, sem eru svo illa sett á innilokuðum markaði ESB að þau geta heldur engan stuðning veitt: Vopnabúr þeirra og fjárhirslur eru tómar. Ekkert stendur eftir nema innantóm skrautyrði og hjáróma vígorð. 

Frammi fyrir öllum þeim hryllingi sem við blasir, frammi fyrir spillingunni sem grasserar bæði innanlands og á alþjóðasviðinu, frammi fyrir skruminu og yfirborðsmennskunni sem evrópskir "leiðtogar" sýna daglega, má mögulega leita einhverrar huggunar í því að stjórnmálin eiga nú aftur stefnumót við fólk af holdi og blóði á plánetunni Jörð, fólk sem mun ekki þola meiri moðreyk og hefur séð í gegnum blekkingarnar og stríðsæsingarnar. 

Velkomin aftur í raunheima. 

Fundurinn hafi ekki gengið „neitt sérlega vel“