Sjúklingur settur í fangaklefa

Vonandi er niðurstaðan, sem vísað er til í þessari frétt Mbl, til marks um að hjarðsturlunarástandið sem greip þjóðina (og yfirvöld) á árunum 2020-2023 sé runnið af mannskapnum. Til upprifjunar má lesa þessa þriggja ára gömlu frétt sem ég fékk senda í gær. Sturlunin af verri en Covid-19 því hún hafði verri afleiðingar: Hún leiddi til efnahagskreppu, félagslegrar einangrunar, ofneyslu áfengis og lyfja, olli sálrænu tjóni (kvíða, þunglyndi, einmanaleika) og birti einhvers konar siðrof þar sem samband borgaranna við yfirvöld gerbreyttist og stjórnarskráin var tekin úr sambandi. Allt var þetta verra en veiran sjálf og allt þetta tjón var af mannavöldum. Hverjir báru þar þyngsta ábyrgð? Jú, þetta var allt framkvæmt af sérfræðingum (sem hafa menntast til þröngsýni) og ráðamönnum (sem höfðu engin ráð önnur en óráð).

Fyrri áætlunum, sem áður höfðu gilt og snerust allar um að verja frjálst samfélag (með áherslu á að verja og styðja þá sem yrðu veikir) var öllum hent í ruslið þegar C19 birtist. Grímuskylda, bólusetningar, lokanir fyrirtækja, fjarlægðarmörk, samkomutakmarkanir, plastskilrúm ... allt til að svipta fólk réttindum og frelsi. Valdboð og harðræði var innleitt undir yfirskini lýðheilsu. 

Ísland, eins og önnur vestræn ríki, er með stjórnarskrá sem verndar frelsi einstaklingsins. En þegar C19 skall á var stjórnarskráin sett í frysti. Dæmi: Fólki var smalað á sóttvarnahótel (sett í stofufangelsi) samkvæmt ákvörðun sóttvarnalæknis (sem fór með nokkurs konar alræðisvald). Þvert gegn lögum beitti sóttvarnalæknir valdi gegn fólki sem ekkert lá fyrir um að hefði smitast af veirunni, en samkvæmt sóttvarnalögum mátti aðeins takmarka athafnafrelsi þeirra "sem grunur leikur á að hafi verið útsettir fyrir smiti". Skyndilega bjuggum við í ríki þar sem allir lágu undir grun og þar sem einn maður mátti skerða frelsi fólks (ferðafrelsi, fundafrelsi o.fl.) með ákvörðun sem ekki var unnt að fá skriflega og ekki unnt að bera undir dóm.

Í tilviki "covid-sjúklingsins" sem vísað er til í fréttinni frá 2022 sér maður fyrir sér frelsissviptan vesalings mann í stofufangelsi á hótelherbergi sem hugsanlega hefur farið aðeins of oft í mini-barinn og svo laumast út til að reykja ... og var þá handtekinn af lögreglu! Ef maðurinn var í raun "sjúklingur" hefði þá ekki farið betur á að vista hann á sjúkrahúsi? "Sjúklingurinn" virðist ekki hafa verið veikari en svo að hann þótti best geymdur í fangaklefa. Lesendur geta svo ímyndað sér hvernig slíkur "sjúkraflutningur" fór fram í lögreglubílnum og hvernig hann samræmdist sóttvarnareglum. 

Allt þetta tímabil sem hér um ræðir gerðu stjórnvöld aðför að persónufrelsi almennings og mannréttindum. Í raun fólu aðgerðirnar í sér aðför að stjórnarskránni. Í stað réttarríkis vöknuðu Íslendingar upp við að þeir bjuggu í sóttvarnaríki þar sem allt var valdhöfum leyfilegt í nafni ætlaðs "öryggis". Í nafni "öryggis" tók fjölmiðlanefnd þátt í viðamiklli alþjóðlegri ritskoðun með þeim "árangri" að þúsundir myndbanda með "röngum upplýsingum" voru "fjarlægð" af netinu. Í nafni "öryggis" var skólum og vinnustöðum lokað, samkomustöðum var sömuleiðis lokað, fundir voru bannaðir, mótmælendur skrumskældir, óvísindaleg fjarlægðartakmörk sett á. Öllum má vera ljóst að frelsissvipting á hótelherbergi samræmist illa kröfum stjórnarskrár um réttláta málsmeðferð og að viðamikið eftirlit lögreglu gekk yfir mörk friðhelgis einkalífs, auk þess sem framganga stjórnvalda braut margvíslega gegn því grunnviðmiði að í frjálsu samfélagi gildi enn meginreglan "Minn líkami, mitt val".

Allt var þetta gert vegna órökrétts ótta við C19 (IFR 0,3%), í blindri hollustu við fyrirmæli "þríeykisins", í þjónkun við hagsmuni lyfjaframleiðenda og til að framfylgja öllu þessu var hræðsluáróðri beitt til að tryggja hlýðni almennings. 

Eftir sitjum við með skaða á réttarríkinu, þar sem stjórnvöldum leyfðist að fótum troða ákvæði stjórnarskrár um borgaralegt frelsi og innleiða hér ritskoðun. Frammi fyrir þessu ber okkur að íhuga og kalla eftir umræðu um hver muni koma frelsi okkar til varnar þegar næsta ógn birtist við sjóndeildarhringinn. Er líklegt að embættismennirnir komi okkur þá til varnar? Stjórnmálamennirnir? Dómararnir? Fjölmiðlarnir? Háskólamennirnir? Eða getur verið að við verðum sjálf að fara að taka ábyrgð á frelsi okkar og framtíð? 

Allt ætti þetta að vera okkur dýrmæt lexía: Næst þegar þetta gerist þá hljótum við að geta gert betur, því við höfum einfaldlega ekki efni á því að fara svona illa að ráði okkar aftur, en auk þess er lífið of dýrmætt, hver stund, hvert andartak er gjöf sem okkur ber að nýta vel. Tilvera okkar hér snýst um að heiðra lífið. Við megum ekki vera í svo miklum ótta við dauðann að við hættum að lifa.  

[Grein þessi birtist fyrst á visir.is 30.4.]

Covid-máli á frystitogara lokið

Í vitskertri veröld þarf skýrt hugsandi fólk að þora að tjá sig

Kæri lesandi, eins og ég vaknaðir þú í morgun í heimi sem er sennilega langt leiddur í þá átt að ganga af göflunum, þar sem svart er hvítt og stríð er friður, sbr. þessa samantekt hér sem endurspeglar væntanlega hugarfar margra Íslendinga, því skoðanakannanir benda til að yfirgnæfandi meirihluti Íslendinga myndi kjósa Demókrataflokkinn í BNA, sbr. þessa könnun hér frá 2020 (96% myndi kjósa Biden) og þessa hér frá 2024 (91% myndi kjósa Harris).  Til að skilja hvernig við komumst á þennan stað getur verið hjálplegt að hlusta á það sem þessi maður hér sagði árið 1984 um það hvernig grafið yrði undan hugmyndafræðilegum burðarstoðum vestrænna asmfélaga. Allt þetta má líka nota til að skilja hlutverk woke-kreddunnar í því að veikja huga fólks, en vókið er ekki annað en ný-kommúnismi í dulargervi. 

Hvað gera menn sem ekki vilja taka þátt í að syngja þennan söng? Valkostirnir eru annars vegar að þegja / láta lítið fyrir sér fara / klappa með og segja að 2+2 þurfi ekki endilega að vera 4. En það er líka hægt að neita að niðurlægja sjálfan sig, neita að vera meðvirkur og kjósa þess í stað að leggja sitt af mörkum til að snúa skipinu, því það mun snúast - fyrr eða síðar. Þegar það snýst mun meirihluti Íslendinga segja: "Ég vissi auðvitað alltaf að þetta var allt saman tóm vitleysa". En slík yfirlýsing verður innantóm ef þjóðfélagsgerðin verður í millitíðinni farin í klósettið, t.a.m. ef fólk upplifir sig ekki lengur öruggt á götum úti, ef Íslendingar hafa misst forræði á lögum sínum, ef raforkan verður orðin margfalt dýrari o.s.frv. 

Kæri lesandi, þú veist í hjarta þínu hvað er gott og hvað er illt, þú kannt að gera greinarmun á réttu og röngu. Finndu hjá þér kjark til að segja það upphátt. Hættu að láta ofstækisfólk stjórna því hvað þú segir og skrifar. Stattu með sjálfum þér, börnunum þínum, komandi kynslóðum og framtíðarhagsmunum landsins þíns. Vertu maður en ekki mús.

P.S. Mundu að það tekur tíma að snúa stórri þjóðarskútu, það verður ekki gert í einum kosningum, með einni blaðagrein eða með einni færslu á samfélagsmiðlum.  

Hvað er hræðilegra en að hlaupa inn í brennandi hús?

Hafa má skilning á að Kristrún ætli ekki að beita hræðsluáróðri til að hrekja Íslendinga inn í ESB, enda blasir ekki við að gott sé að hlaupa um borð í sökkvandi skip.

Ríki Evrópu sem áður voru pólitísk stórveldi á hinu alþjóðlega sviði hafa stöðugt minni áhrif. Úkraínustríðið hefur undirstrikað það sem öllum mátti raunar vera áður ljóst, þ.e. að vegna þess hve veikburða herir Vestur-Evrópu eru í samanburði við her BNA, þá stendur NATO og fellur með hernaðarmætti Bandaríkjanna. Samt geltir ESB eins og tannlaus hundur, þar á meðal Macron, sem bandaríkjaforseti vísaði af fundi þeirra Zelenskys í Péturskirkjunni um helgina, eins og sjá má hér þótt MSM hafi klippt þetta til og reynt að setja í annað samhengi. 

Flókið og ofvaxið regluverk hamlar atvinnurekstri innan ESB, m.a. vegna þess að smá og meðalstór fyrirtæki eiga erfiðara með að uppfylla sífellt fleiri skilyrði og kröfur. Afleiðingin birtist m.a. í því hvernig blómlegur iðnaður eins og þýsk bílaframleiðsla er á fallanda fæti. Þjóðir Evrópu eru að eldast mjög hratt, sbr. opinbera tölfræði um lækkandi fæðingartíðni. Afleiðingar þeirrar þróunar birtast m.a. í álagi á lífeyriskerfin, heilbrigðiskerfin og atvinnulífið. Velferðarkerfin sem margar aðildarþjóðir ESB hafa byggt upp á síðustu áratugum munu ekki standast þetta álag, því breytt aldurssamsetning þýðir einfaldlega að ekki verður nægjanlega margt ungt og vinnandi fólk til að greiða heilsugæslu og lífeyri hinna eldri. Ef svarið við þessu á enn að vera stórfelldur innflutningur fólks frá öðrum löndum, þá verða menn að átta sig á að sú leið framkallar margvíslegar aðrar áskoranir sem óljóst er hvort / hvernig unnt er að vinna farsællega úr. Svarið getur ekki verið í því fólgið að hrúga fólki inn án aðlögunar og neita að viðurkenna áskoranirnar eða forðast að takast á við vandamálin þegar þau birtast. Sökum opingáttarstefnu í innflytjandamálum er Evrópa ársins 2025 mjög breytt frá því sem hún var þegar EES samningurinn var gerður. Á meginlandi Evrópu er mikil samfélagsleg gerjun að eiga sér stað og þegar þetta er ritað láta bændur mjög að sér kveða með mótmælum yfir sífellt hærri álögum, stöðugt fleiri vottorðum og erfiðara rekstrarumhverfi, sem ógnar landbúnaði innan ESB.

Það eru þó ekki aðeins bændur sem finna fyrir stöðugt umfangsmeira regluverki og vaxandi eftirlitsbákni því vottorðin og stimplarnir sem hægja á öllu atvinnulífinu og þrengja að frelsi einstaklingsins. Regluverkið sem Danir og Bretar þurftu að innleiða við inngöngu í EBE/ESB árið 1973 nam 2.800 blaðsíðum, en 2020, árið sem Bretar gengu út úr sambandinu, var umfangið komið yfir 90.000 blaðsíður,[1] en talið er að um 2.500 blaðsíður bætist við árlega. Þessi pappírs-stormur gerir lögin óaðgengilegri og réttarstöðu manna óskýrari. Þetta vissi James Madison, fjórði forseti Bandaríkjanna, sem varaði við því að lögin yrðu gerð of flókin og ítarleg, því ógagnsætt regluverk skerðir yfirsýn hins almenna manns og veikir réttarvitund manna.

Ofan á allt þetta hefur ESB legið undir stöðugri – og réttmætri gagnrýni – fyrir skort á lýðræðislegum stjórnarháttum. Í stað valddreifingar hafa stjórnarskrifstofur ESB verið gerðar miðlægar. Innan ESB má sjá merki um það að ákvörðunarvald um stefnumörkun sé lagt í hendur embættismanna, en stjórnmálamenn látnir um framkvæmdina / innleiðinguna og hinir síðarnefndu þannig í reynd gerðir að embættismönnum skrifstofuveldisins. Með hverju árinu sem líður verður almenningur ósáttari við áhrifaleysi sitt. Úrsögn Breta úr ESB 2020, kosningasigur bændaflokksins í Hollandi 2023, fjöldamótmæli bænda í Þýskalandi, Frakklandi og víðar árið 2024, eru til marks um það að almenningur sé búinn að fá nóg af valdboðsstjórn og kalli nú eftir því að stjórnmálamenn hlusti á vilja fólksins og svari til ábyrgðar. Öfugt við yfirstéttina virðist almenningur ekki sannfærður um að lausnin við öllum heimsins vanda sé að hækka skatta, þenja út skrifræðisbáknið og veikja undirstöðuatvinnugreinar. Meðan stjórnmálamenn gefa í skyn að þau vantreysti kjósendum til að eiga síðasta orðið í stærstu málum[2] - og meðan pólitísk ákvarðanataka verður sífellt fjarlægari kjósendum - er ekki við öðru að búast en að spenna haldi áfram að hlaðast upp milli þeirra sem setja reglurnar og þeirra sem búa við reglurnar.

 

[1] Árið 2025 er fjöldinn kominn vel yfir 100.000 bls., sjá http://en.euabc.com/word/12#:~:text=The%20complete%20body%20of%20the,of%20information%20from%20different%20sources, skoðað 21.2.2024.

[2] Sjá https://www.dv.is/eyjan/2023/12/23/thordis-kolbrun-set-fyrirvara-vid-ad-thjodin-segi-hug-sinn-til-adildar-ad-esb-thjodaratkvaedagreidslu-thad-er-hlutverk-stjornmalamanna/ 

Vill ekki hræða landsmenn til að ganga í ESB

Hefur þú framið hugsanaglæp?

Hvað er frjáls fjölmiðill? Almennt séð er það fréttaveita sem er óháð afskiptum frá ríkisvaldi og öðrum utanaðkomandi aðilum svo sem fyrirtækjum eða áhrifamönnum. 

Búa Íslendingar við frjálsa fjölmiðlun í þessu landi þar sem stærsti fjölmiðillinn er ríkisrekinn og þrengir svo að öðrum fjölmiðlum að þeir segjast þurfa að grenja út RÍKISSTYRK til að lifa?

Getum við sem almennir borgarar í slíku ríki gengið út frá því að það sé dyggð að treysta gagnrýnislaust því sem við heyrum frá sérfræðingum ríkisins og því sem við heyrum í ríkisreknum / ríkisstyrktum fjölmiðlum eða fulltrúum ríkisrekinna stjórnmálaflokka? Verðum við að trúa og treysta sérfræðingunum og fulltrúum valdsins? Er ekki leyfilegt að efast / hugsa sjálfstætt / spyrja spurninga / leita annarra leiða / rannsaka frumforsendur sjálfur? Búum við í ríki þar sem þeir sem vilja nota eigin vitsmuni eru litnir hornauga sem "hugsanaglæpamenn"?

Alræðisríki krefjast þess að almenningur beri traust til handhafa ríkisvalds og ríkisstofnana. Alvöru lýðræðisríki gera enga slíka kröfu til borgaranna. Í lýðræðislegu fyrirkomulagi þurfa kjörnir fulltrúar að vinna sér inn traust með orðum sínum og athöfnum. Í lýðræðisríkjum þurfa ríkisstofnanir að sýna í verki, en ekki áróðri, að þeim sé treystandi. Verði trúnaðarbrestur milli valdhafa og borgara mega borgararnir spyrja, gagnrýna og skipta um valdhafa. 

Hornsteinn lýðræðislegs stjórnarfars er samkvæmt þessu ekki það að borgararnir treysti valdhöfum, fjölmiðlum og stofnunum. Hornsteinninn er miklu fremur sá að borgararnir veiti réttmætt aðhald, kynni sér málin sjálf, skoði frumforsendur, leggi sjálfstætt mat á það sem blasir við en gleypi ekki hrátt það sem að þeim er rétt. Í lýðræðisríki er borgurunum heimilt að efast um fyrirætlanir og aðgerðir stjórnvalda. Sjálfstætt hugsandi fólk er þannig grunnstoð heilbrigðs lýðræðis, ekki ógn við lýðræðið. Með öðrum orðum: Fulltrúalýðræðið grundvallast á rétti fólks til að setja ríkisvaldinu mörk og veita fulltrúum ríkisvalds málefnalegt aðhald. 

Alþingi er skipað kjörnum fulltrúum fólksins í landinu. Það kallast fulltrúalýðræði. Þetta þjónar þeim tilgangi að minna á að völdin tilheyra fólkinu, ekki þingmönnum og ekki ráðherrum sem fara aðeins tímabundið með valdið í umboði kjósenda. Meðan kjörnir fulltrúar eru í þjónustu fólksins fara þeir misvel með það traust sem þeim er sýnt. Í áranna rás hafa þeir afhent mikið vald til embættismanna, sérvalinna sérfræinga og jafnvel til erlendra skrifstofumanna. 

Í þessu ljósi er ástæða til að minna á það aftur og aftur að hlutverk almennings í þessu samhengi er ekki að bera blint traust til þeirra sem fara með völdin, heldur að veita þeim aðhald. Það gerum við m.a. með því að bera upp spurningar, kalla eftir rökstuðningi og mega efast um það sem verið er að gera í nafni valdsins. 

 

Sveppir hafa ekki gagnrýna hugsun, en þú ert ekki sveppur.

Í vikunni sem leið birtust tvær athyglisverðar fréttir á erlendum miðlum sem lítið hefur farið fyrir hérlendis (ég hef a.m.k. ekki séð þeim bregða fyrir í ríkisstyrktum/ríkisreknum íslenskum miðlum).

Annars vegar var það um uppruna kórónaveirunnar, þ.e. að hún væri að öllum líkindum upprunnin á rannsóknarstofunni í Wuhan, sem m.a. naut fjárstyrkja frá BNA. Sjá hér.

Hitt sem vakti athygli var frétt um það að breska ríkisstjórnin hyggist ráðast í aðgerðir til að "dimma sólina" með því að úða kvoðulausnarögnum (e. aerosols) í andrúmsloftið til að framleiða skýjaþykkni, sjá hér.

Frammi fyrir þessu hugsar hinn venjulegi, heilaþvegni Íslendingur með sér að þetta séu óþægilegar upplýsingar, því þetta þýði að hann þurfi mögulega að taka til endurskoðunar allar fyrri fullyrðingar um að ofangreint tengist samsæriskenningum. 

Í þessu ljósi spurði ég gervigreindina (chatgtp) um það sem nú telst viðurkennt en hafi áður verið hafnað í fjölmiðlum (og af sérfræðingum ríkisvalds) sem samsæriskenningum. Listinn fylgir hér á eftir, óbreyttur frá gervigreindinni. Ég birti þetta með góðri kveðju til lesenda og með hvatning um að þeir hætti að láta fara með sig eins og sveppi, þ.e. að láta halda sér hugsunarlausum í myrkri og leyfa yfirvöldum að fóðra sig á skít: 

Heildarlisti yfir samsæriskenningar sem hafa reynst sannar

#Nafn/AtvikÁrtalLýsing

1	Watergate-hneykslið	1972	Ríkisstjórn Nixons reyndi að hylma yfir innbrot og pólitískt njósnaflæmi.
2	MKUltra	1950–1970	CIA framdi leynilegar tilraunir á fólki með geðlyfjum, oft án samþykkis.
3	Tuskegee syfilisrannsóknin	1932–1972	Svörtum mönnum í Alabama var neitað um meðferð við syfilis til að rannsaka sjúkdómsgang.
4	Iran-Contra hneykslið	1980s	Bandarísk yfirvöld seldu vopn ólöglega til Írans til að fjármagna uppreisn í Níkaragva.
5	COINTELPRO	1956–1971	FBI njósnaði ólöglega um og vann gegn réttindahreyfingum, t.d. borgaralegri baráttu.
6	Operation Northwoods	1962	Áætlanir herforingja um sviðsettar árásir til að réttlæta innrás í Kúbu.
7	Operation Mockingbird	1950s	CIA hafði áhrif á fjölmiðla með því að stjórna fréttaflutningi og ráða blaðamenn.
8	The Manhattan Project	1942–1946	Þróun kjarnorkuvopna í mikilli leynd með þátttöku tugþúsunda einstaklinga.
9	Gladio-aðgerðir í Evrópu	1940s–1990s	Leynileg NATO net til að bregðast við sovéskri ógn, en stundum tengd hryðjuverkum.
10	Vioxx lyfjahneykslið	1999–2004	Lyfjafyrirtækið Merck faldi að Vioxx lyfið jók hættu á hjartaáföllum.
11	Bólusetningar: Pfizer dómsskjöl	2022	Dómsskjöl sýndu að Pfizer vildi halda eftir gögnum varðandi COVID-19 bóluefnið í 75 ár, sem vakti tortryggni um gagnsæi.
12	COVID-19 Upprunavandinn	2020–	Upplýsingar frá rannsóknarstofum í Wuhan leiddu til alvarlegrar umræðu um hvort veiran gæti hafa sloppið úr rannsóknarstofu, eitthvað sem upphaflega var vísað frá sem samsæriskenningu en síðan tekið alvarlega af alþjóðastofnunum (t.d. FBI lýsti þessu sem „líklegri“ tilgátu en áður).
13	Fólk á bak við lokaðar dyr (COVID og efnahagsráðstafanir)	2020–2022	Skjöl hafa sýnt að stórir alþjóðlegir hópar (t.d. WEF, WHO) komu saman til að móta viðbrögð við heimsfaraldrinum án mikillar lýðræðislegrar aðkomu.
14	Gain-of-Function rannsóknir	2010–2020	Styrkir frá bandarískum stofnunum fóru til Wuhan Institute of Virology, þar sem unnið var að rannsóknum sem gætu aukið smithæfni kórónuveira – eitthvað sem var lengi afneitað en nú staðfest í opinberum gögnum.

Um COVID sérstaklega

• Margt tengt COVID var fyrst kallað „samsæriskenningar“ en hefur síðan fengið meiri stuðning eða staðfestingu:

  • Lækkun á skilvirkni bóluefna yfir tíma (sem fyrst var dregið í efa en síðar viðurkennt opinberlega).

  • Óskýr uppruni veirunnar (ekki eingöngu frá "náttúrulegri þróun").

  • Samvinna stórfyrirtækja og ríkisstofnana við upplýsingastjórnun og ritskoðun á samfélagsmiðlum.

Leigubílar, bænahús, heimskuleg lagasetning og flokksræði.

Í tilefni af stöðunni sem komin er upp á Keflavíkurflugvelli, þar sem kaffistofa leigubílstjóra hefur verið tekin af þeim og notuð undir bænahús, þá er vert að rifja upp aðvörunarorð mín í tengslum við fyrirsjáanlega skaðlegar breytingar Alþingis á lögum um leigubifreiðaakstur, en breytingin var gerð í desember 2022. Þar sagði ég orðrétt: 

Virðulegi forseti. Það er engin dyggð í því fyrir löggjafarþing að buna út lögum að nauðsynjalausu og mér sýnist að það sé einmitt að gerast hér. Verið er að setja hér lög með hálfum huga því að þingið er nýbúið að samþykkja hér áðan að hefja skuli endurskoðun þessara laga eigi síðar en 1. janúar 2025.

James Madison var fjórði forseti Bandaríkjanna. Hann var einn af þeim sem komu að samningu stjórnarskrár Bandaríkjanna sem hefur verið höfð að fyrirmynd vestrænna stjórnarskráa síðan. Hann varaði við því að löggjafarþing voguðu sér að reyna að drekkja almenningi í því sem hann kallaði pappírsstormi. Hér er verið að setja lög um heila stétt að því er mér virðist án nokkurra skýrra forsendna. Það gildir nú bara hið fornkveðna að betri er krókur en kelda. Ég vara við því að þetta sé gert og segi nei.

Þetta tíst fyrrum dómsmálaráðherra (smellið til að stækka) eldist ekki sérlega vel, enda var fyrirsjáanlegt að með breytingum á lögum um leigubíla var verið tefla margvíslegum hagsmunum í hættu - að óþörfu. Ég var eini þingmaður XD sem greiddi atkvæði gegn frumvarpinu, auk Birgis Þórarinssonar.

Í tilefni af þeirri sorglegu stöðu sem upp er komin er engin ástæða til annars en að segja frá frá því hér að eftir atkvæðagreiðsluna héldu stjórnarliðar lauflétta samkomu í skrifstofum þingsins handan við Austurvöllinn. Þar átti ég góð samtöl við viti borið fólk úr öðrum flokkum, m.a. Lilju Alfreðsdóttur úr Framsókn og Bjarna Jónsson úr VG, en á heimleiðinni rann upp fyrir mér að enginn þingmaður XD hafði talað við mig allt kvöldið, fyrir utan auðvitað Birgi Þórarinsson. Og þannig, góðir Íslendingar, virkar þetta í framkvæmd: Ef þú kýst ekki eftir flokkslínunni - jafnvel þótt frumvörpin séu glórulaus og heimskuleg - þá ertu ekki með í partýinu. Stjórnarskrárákvæði 48. gr. um að þingmenn séu "eingöngu bundnir við sannfæringu sína" er þannig vanvirt í framkvæmd þar sem flokksræði yfirtrompar þingræðið.

E.S. Eftir þessa atkvæðagreiðslu var ég aldrei aftur kallaður inn sem varaþingmaður hjá XD, því menn sem vilja fylgja sannfæringu sinni eru illa þokkaðir af í stjórnkerfi sem lýtur flokksræði. 

Er Internetið hættulegra stjórnvöldum en hugsandi fólki?

Kæri lesandi.

Er hægt að treysta þér og mér til að stjórna okkur sjálfum? Eða þurfum við sérfræðinga frá ríkinu til að hafa vit fyrir okkur? 

Svarið við þessu ætti að vera augljóst, því samkvæmt stjórnarskránni byggir allt stjórnkerfið á lýðræðislegum grunni, þar sem forsendan er sú að fólk hafi nothæfa dómgreind.

Reynsla síðustu 5 ára bendir samt sem áður til þess að stjórnvöld (og einhver hluti almennings) hafi misst trúna á þessari grunnforsendu lýðræðisins - og komist að þeirri niðurstöðu að almenningi sé ekki treystandi. Afleiðing þessaarar nálgunar birtist ekki síst í vilja yfirvalda til að stýra umræðu, ritskoða og berja niður heilbrigðar efasemdir. 

Ritskoðun er aðalsmerki alræðisríkja og andstæð öllu því sem lýðræðið byggir á. Engu að síður hafa stjórnvöld, ríkisstofnanir, ríkisforstjórar og útvaldir sérfræðingar lagt áherslu á að við, sauðsvartur almúginn, eigum ekki að efast um góðvild og visku stjórnvalda heldur treysta í blindni því sem kemur frá opinberum aðilum og kokgleypa þá línu sem stjórnvöld hafa lagt. 

Út frá þessu blasir auðvitað við að Internetið er stórhættulegt fyrirbæri og nauðsynlegt að sérfræðingar stjórnvalda hafi vit fyrir almúganum. Dæmi: Þegar "veiran skæða" ógnaði öllu lífi var víst hægt að lesa alls konar kenningar á netinu um það hvernig best væri að læknast / fyrirbyggja veikindi, t.d. með því að drekka klór(!). Þar sem almenningi er auðvitað ekki treystandi til að leggja sjálfstætt mat á svona "heilræði" þá var gripið til þess "skoða" þúsundir myndbanda á Youtube og koma á viðamiklu ritskoðunarsamstarfi, ekki aðeins á milli ríkja og ritskoðunarnefnda (afsakið, fjölmiðlanefnda) þeirra, heldur einnig með samstarfi við samfélagsmiðla "eins og Google, Twitter, Facebook" sem "tóku við sér" og voru "í samstarfi við fjölmiðlanefndir Evrópu".  

Já, Internetið er sannarlega hættulegur staður þar sem margur góður drengurinn og saklaus stúlkan getur villst á refilstigu, sérstaklega eftir að Twitter breyttist í X.com og alls konar kenningar fá að fljúga þar án eftirlits frá útvöldum sérfræðingum ríkisvalds. Þá er nú gott að geta huggað sig við að enn eru starfræktar fjölmiðlanefndir í Evrópu - og á Íslandi - þar sem fólk er einbeitt í þeim fróma ásetningi að hafa vit fyrir okkur, sem getum ekki haft vit fyrir okkur sjálfum. 

Ég skrifa þetta til að minna sjálfan mig og lesendur á að mesti vandi Íslendinga er ekki dómgreindarskortur (því öll þekkjum við mun á góðu og illu) heldur hugleysi. Síðarnefndi lösturinn birtist í andlegu mótstöðuleysi þjóðar sem lætur stjórnvöld valta yfir sig daglega, úr ýmsum áttum, hvort sem það varðar sóttvarnir, hernaðarhyggju eða annan áróður sem notaður er til að hræða fólk til hlýðni við þá stefnu sem stjórnvöld hafa bitið í sig hverju sinni. 

 

 

Gleðilegt (og frjálst) sumar

Á Íslandi gilda vissar óskrifaðar reglur sem allir þurfa að fylgja: Þú átt að ganga út frá því að stjórnvöld vinni í þína þágu en ekki eigin þágu + Ísland sé óspillt ríki + að fréttir endurspegli raunveruleikann og það sem er mikilvægast + að við eigum að trúa vísindamönnum og fólki í hvítum sloppum því þar fer prestastétt nýs átrúnaðar + að þú sért, fyrst og síðast, hluti af hóp / fylkingu og eigir að hugsa / tala / hegða þér í samræmi við það, m.a. með því að taka þatt í að "þétta raðirnar".

Þetta samþykkir meirihluti Íslendinga, því ef þú efast um eitthvað af þessu geturðu átt á hættu að vera kallaður ýmsum illum nöfnum og það viljum við auðvitað ekki. Þá er betra að vera ,,hugrænn svefngöngumaður" og forðast að beita sjálfstæðri rökhugsun, því á Íslandi er visst öryggi fólgið í því að tilheyra hópi og tileinka sér skoðanir þess hóps / flokks í blindni.

Vandinn er sá að við slíkan mann er ekki unnt að rökræða, því hann hafnar upplýsingum og telur sig ekki þurfa á neinni fræðslu að halda. Hann hefur í raun enga sjáfstæða og persónulega skoðun. Er slíkur maður frjáls eða er hann fangi?

Um leið og ég óska lesendum gleðilegs sumars óska ég þess að sem flestir njóti sumarsins á sjálfstæðum forsendum, sem frjálsir menn.

 

RÚV er dýrt fánýti.

"Í Síðdegisútvarpinu þar sem Arnþrúður Karlsdóttir og Pétur Gunnlaugsson ræddu við Arnar Þór Jónsson lögmann og formann Lýðræðisflokksins var fjallað um hlutdrægni og áróður fjölmiðla. Sagði Arnar það vera vaxandi vandamál að íslensk fjölmiðlun og upplýsingaflæði einkennist af pólitískri slagsíðu og áróðri. Ríkisútvarpið hafi tekið sér þá stöðu að miðla áróðri og gegnir lykilhlutverki í að miðla einhliða upplýsingum sem móta skoðanir almennings án þess að fólk átti sig á áhrifunum. Hlusta má á þáttinn í spilaranum hér að neðan.

Ríkisútvarpið starfar sem áróðursvél

Arnar Þór benti á að Ríkisútvarpið starfi í dag sem áróðursvél í stað þess að vera óháð upplýsingaveita. Hann sagði að þótt þetta væri augljóst í einræðisríkjum væru Íslendingar almennt ekki meðvitaðir um hvers konar áhrifum þeir sæta í gegnum ríkismiðla. Að hans mati þjóni RÚV ekki lengur því hlutverki sem því var ætlað að sinna heldur hafi starfsemin snúist upp í að þjóna ákveðinni hugmyndafræði. Hann bendir á að það sé einkum ein skoðun sem fái að hljóma í dagskrá miðilsins og að önnur sjónarhorn séu kerfisbundið þögguð niður.

Skert upplýsingafrelsi og áhrif erlendra afla

Í umræðunni kom fram að Arnar telur upplýsingar sem koma frá fjölmiðlum á Íslandi litast of mikið af erlendum áhrifum. Hann benti á að stórar fréttastofur á borð við Reuters, BBC, AP og New York Times hafi þegið fjárframlög frá USAID og stýrt upplýsingaflæði í ákveðna átt í pólitísku skyni. Íslenskir miðlar vitna í þessa erlendu miðla og taki þannig sjálfkrafa undir tiltekna sýn á heiminn. Hann gagnrýndi að til dæmis Morgunblaðið leyfi því að gerast að netmiðill þeirra vísi sífellt í þessar erlendu stofnanir sem heimildir.

Ójöfn samkeppni á fjölmiðlamarkaði

Arnar Þór vék að því hvernig ríkisstuðningur við RÚV raski samkeppnisstöðu annarra miðla. Hann benti á að best væri að fjarlægja RÚV af fjárlögum og leyfa öðrum fjölmiðlum að starfa á jafnréttisgrundvelli. Að hans mati eru litlir og sjálfstæðir fjölmiðlar nú háðir velvilja yfirvalda sem geri þá háða þeirri sömu hugmyndafræði sem ríkir í ríkisrekna kerfinu. Hann telur að fjölmiðlaflóran á Íslandi sýni ekki raunverulega fjölbreytni þótt það sé sífellt verið að tala fyrir fjölbreytileika á yfirborðinu.

RÚV orðið stjórnmálatæki

Hann segir að rof hafi orðið í því tengslaneti sem fjölmiðlar áttu að vera hluti af. RÚV hafi verið stofnað til að veita þjóðinni upplýsingar, efla íslenskt mál og menningu. Nú sé RÚV í raun orðið stjórnmálatæki sem beitir áhrifum sínum til að móta samfélagsvitund út frá pólitískum markmiðum. Hann telur að þessi breyting hafi átt sér stað hægt og rólega og að almenningur hafi í mörgum tilvikum ekki gert sér grein fyrir þessu ferli fyrr en ástandið var orðið kerfisbundið.

Fólk þarf sjálft að leita upplýsinga um sannleikann á bak við fréttir

Í viðtalinu kallaði Arnar Þór eftir því að fjölmiðlum væri sýnt meira aðhald og að almenningur spyrji gagnrýninna spurninga. Hann hvatti fólk til að snúa sér frá ríkisreknum miðlum og leita upplýsinga víðar. Að hans mati er það eina leiðin til að skapa lýðræðislegt og opið samfélag þar sem fleiri sjónarmið fá að heyrast. Hann segir það grundvallaratriði í heilbrigðu lýðræðissamfélagi að fjölmiðlar starfi sjálfstætt og með ábyrgð gagnvart almenningi en ekki sem miðlar fyrir ríkisvald eða erlenda hugmyndafræði".

Íslendingar eiga betra skilið

Ísland á það sameiginlegt með Norður-Kóreu að ríkisvaldið starfrækir hér geysiöflugan fjölmiðil fyrir almannafé, sem segir ekki bara fréttir, heldur framleiðir líka "skemmtiefni" fyrir landsmenn og annast skoðanamótun fyrir stjórnvöld. 

Eins og í Norður-Kóreu hefur ríkisfjölmiðillinn náð góðum árangri. Svo góðum reyndar að öfugt við Norður-Kóreumenn vita Íslendingar ekki, þegar þeir setjast niður fyrir framan sjónvarpið, að þeir eru að móttaka áróður. Öfugt við Norður-Kóreu þar sem menn vita að útsendingar ríkisfjölmiðilsins eru áróðursmiðaðar, setjast Íslendingar fyrir framan "imbakassann", grunlausir og grandlausir, og hlæja að "bröndurum" Gísla Marteins; syngja með Helga Björns um dásemdir þess að "skemmta sér" heima í stofu; lofsama sóttvarnaþríeykið og kjósa svo meirihluta þess á þing (fyrir að bjarga okkur frá "drepsótt" sem var engin drepsótt - og fyrir að mynda hér nánast algjöra samstöðu um "bóluefni" sem voru ekki eiginleg bóluefni); bölsótast út í Rússa fyrir að bera alla ábyrgð á Úkraínustríðinu, hneykslast á þeim sem vita ekki að kynin eru nú 72 en ekki bara 2; hafa enga hugmynd um hver gæti hafa sprengt gasleiðsluna í Norðursjónum; halda að Viðreisn sé hægriflokkur og að Sjálfstæðisflokkur nútímans standi vörð um sjálfstæði Íslands; trúa kosningaloforðum allra flokka en samþykkja að þau séu svikin; leyfa ríkisreknum fjölmiðlum (og ríkisreknum stjórnmálaflokkum) að gera mikilvægustu mál að aukaatriði (vextir, málfrelsi, vaxandi skrifræði, skuldastaða heimila, woke-væðing ríkisstofnana, löggæslumál, afsal ríkisvalds úr landi, vernd tungumálsins); sætta sig við að alþingismenn tali um gallabuxur og plasttappa í ræðustól Alþingis en láti erlenda skrifstofumenn í Brussel semja lagareglurnar sem gilda hér á landi; vera það skattpínd að þrír af fimm dögum vinnuvikunnar fari í að vinna fyrir ríkið sem ráðstafar peningunum í stríðsrekstur, dýrt skrifstofuhúsnæði ríkisstofnana og alls konar peningasóun svo að við sitjum eftir með lélega vegi, lélegt menntakerfi, lélegt heilbrigðiskerfi, hækkandi skatta og sífellt meira ríkiseftirlit.

Hvað er hægt að gera til að snúa þessu við? Hvaða ráð hafa lesendur? Hvernig er hægt að opna augu almennings fyrir því hvernig komið er fram við okkur?

Íslendingar eiga betra skilið.