,,Fréttir" til sölu

Kæru landsmenn, ef þið eruð enn að eyða tíma ykkar í að horfa á sjónvarpsfréttir og fá skilaboð þaðan um hvað þið eigið að hugsa, þá er hér umhugsunarverð ábending sem furðu lítið hefur farið fyrir í íslenskum fjölmiðlum: 

Wikileaks hefur flett ofan af fjárstuðningi USAID við fjölmðla í meira en 30 löndum frá árinu 2003. Fjármunir hafa runnið til 6.200 blaðamanna og 707 fréttamiðla, auk þess sem styrkir hafa runnið til 279 félagasamtaka. Í þessu felast stórkostleg afskipti bandarískra yfirvalda af alþjóðlegri fjölmiðlun síðustu tvo áratugi. Á fjárlögum fyrir árið 2025 voru 268,4M dollara eyrnamerktar "sjálfstæðum fjölmiðlum og frjálsu upplýsingastreymi" (e. independent media and the free flow of information). Meðal fjölmiðla og fréttaveitna sem þegið hafa þessa styrki eru: Reuters: 9M dollara; AP 500þ dollarar; Politico 32M dollara; New York Times 2,6M dollara; BBC 3,2M dollara; Internews 404M dollara. Rétt er að undirstrika að þetta eru einmitt þeir fjölmiðlar og fréttaveitur sem RÚV, mbl.is og visir.is virðast hafa allt sitt vit frá. 

Hefur fjölmiðlanefnd vakið athygli á þessum afhjúpunum? Hefur fjölmiðlanefnd einhvers staðar lagt til að tekið verði til umræðu hversu varnarlaus almenningur hefur verið gagnvart áróðri og hvernig fréttamennskan hefur greinilega verði gerð að söluvöru? Því hef ég ekki tekið eftir, en ég veit hins vegar að þegar "veiran skæða" var mest til umræðu þá hvatti fjölmiðlanefnd okkur til að taka mest mark á "stórum og rótgrónum" fjölmiðlum. Umrætt átak nefndarinnar "mikilvægu" fór af stað í maí 2020, en einmitt í þessum sama mánuði voru íslensk heilbrigðisyfirvöld upptekin við að nota PCR próf á allt sem hreyfðist. Í maí 2020 voru 10 manns taldir hafa látist úr Covid hérlendis, en 1798 tilfelli höfðu greinst og 3640 taldir hafa smitast, sem benti til að dánartíðni smitaðra væri 0,3%. Þótt augljóst væri orðið strax á þessum tíma að C19 var samkvæmt þessu ekki drepsótt - og ekki hættuleg ungu og heilsuhraustu fólki - var haldið áfram að berja á fólki með linnulausum hræðsluáróðri í fjölmiðlum. 

Ég veit ekki með ykkur, en það var einmitt um þetta leyti sem ég hætti að taka mark á "stórum og rótgrónum fjölmiðlum". 

P.S. Að lokum legg ég til að RÚV verði tekið af fjárlögum / rekstur þess skorinn niður um 90% og fjölmiðlanefnd verði lögð niður.

 

,,Styrkur trúarinnar er fólginn í veikleika hennar"

Í fallegri páskamessu í Akureyrarkirkju nú í morgun vitnaði séra Svavar Alfreð Jónsson til orða úr hugvekju eftir Ellert B. Schram, sem birtist árið 2006 og er hér endurbirt að hluta í tilefni páskahátíðarinnar: 

Lífshlaupið er enginn dans á rósum. Hörmungar, ógæfa, dauðsföll og mótlæti verða á vegi okkar flestra. Það eiga margir um sárt að binda. Með tímanum lærir maður að lifa með sorginni og sársaukinn verður öðruvísi eftir því sem frá líður. Þó er það svo að þau atlot sem best duga, þegar á reynir, eru bænirnar og blessun þeirra sem þjóna kirkju og köllun Guðs. Og þetta segi ég án þess að vilja vera væminn. Kirkjustarfið og boðskapur kristinnar trúar er athvarf hins sorgmædda, hins þjáða og hinnar eilífu vonar. Ekki í lausnum eða viðgerðum, ekki í drambi og dekri, heldur í auðmýktinni og umkomuleysinu frammi fyrir örlögunum.

Ég held nefnilega að styrkur trúarinnar sé fólginn í veikleika hennar. Hún getur ekkert sannað, hún getur engum atburðum breytt, hún getur ekkert annað gert en að falla á hné niður og játa sig sigraða gagnvart almættinu.

Það sem ég er að reyna að segja er einfaldlega það, að trúin snýst ekki eingöngu um Bíblíuskýringar eða heilaga ritningu, heldur boðar hún von, hún kennir okkur kristilegt hugarfar og hún felur í sér siðferðilegan styrk, til að standast ógæfu, illvirki og andspyrnu. Kristnin er með öðrum orðum sá rauði þráður, sem spunninn er í lífi okkar, kristinna manna, í siðferði, kærleika og samkennd. Hún gefur okkur von um bata, hún líknar brotinni sál, hún færir okkur trúna á hið góða. Að sjá til sólar. Að gefast ekki upp. Að trúa á hið óræða.

Við skiljum ekki hið vonda og andstyggilega af því að það er andstætt siðferði okkar. Við sjáum ljósið í góðri hegðan, góðum fyrirmyndum og birtunni sem stafar frá hinu ímyndaða himnaríki. Ég er vegurinn, sannleikurinn og lífið, sagði Jesú. Hvað á hann við? Jú, að með breytni okkar og framferði í lífinu sé vegurinn varðaður, frá vöggu til grafar, frá fæðingu til eilífðar. Þannig lifum við, þótt við deyjum. Ekki í holdi og blóði, en í andanum og sannleikanum.

Gleðilega páska.

Seneca þá og Ísland nú

Fyrri kynslóðir Íslendinga, sem öldum saman bjuggu við fátækt, réttleysi, kúgun, misskiptingu, valdaleysi, einangrun og áhrifaleysi, þar sem innlendir valdamenn gengu fram í nafni fjarlægs konungsvalds og helsta úrræði niðurlægðrar þjóðar var að auðmýkja sig enn frekar með því að senda bænaskjöl til konungs, átti sér þann draum að verða sjálfstæð þjóð, þjóð á meðal þjóða, sem ætti sitt eigið land og nyti arðs af vinnu sinni og auðlindum landsins, án erlendrar skattheimtu og að hóflegir skattar rynnu til uppbyggingar á íslenskum innviðum til þjónustu fyrir þá sem vilja byggja landið.

Fyrir rétt rúmlega 80 árum náðu Íslendingar því takmarki að eignast hér sjálfstætt lýðveldi, með eigin löggjafarvaldi og innlendu dómsvaldi, og þótt það hafi gerst nokkuð átakalaust, þá grunaði varla nokkurn mann að þessi sama þjóð myndi nokkrum áratugum síðar - átakalaust - láta frá sér lýðveldið, lögin, landið og valdið. Þetta sjáum við þó gerast þegar Íslendingar nútímans, sem ein auðugasta, friðsælasta þjóð heims, sem státar af hreinni náttúru og miklum auðlindum, ætlar að láta nýja ríkisstjórn halda áfram á vegferð þeirrar fyrri, að gangast ESB, Nato, SÞ o.fl. erlendum valdastofnunum á hönd. Þetta gerist átakalaust og nánast umræðulaust, nánast eins og þetta skipti engu máli.

Í leit að skýringum / hliðstæðum má mögulega líta til Rómarveldis og falls þess. Rómverski heimspekingurinn, ræðusnillingurinn og leikskáldið Seneca (4 fyrir Krist - 65 eftir Krist) þekkti valdakerfið af eigin raun og þar með spillinguna og sóunina sem viðgekkst hjá yfirstéttinni. Hann taldi að fólki hefði verið betur borgið í lýðveldi en undir harðstjórn, því lýðveldið grundvallaðist á dyggðum (hugrekki, hófsemi, visku, réttlæti), þar sem valdhafar svöruðu til ábyrgðar og valdinu var dreift; þar sem fólk gat varist ofríki með lögum; þar sem hugdjarfir menn veittu harðstjórninni viðnám í nafni sjálfsákvörðunarréttar, innlendra laga og frelsishugsjónar.   

En Seneca sá með eigin augum að samborgarar hans skeyttu meira um hégóma og fánýti en gott stjórnarfar. Í bók sinni "Um lífsins stuttu stund" (e. On the Shortness of Life) undrast Seneca m.a. hvernig menn sem hann hélt að væru sæmilega viti bornir geta setið heilu á hálfu dagana á rakarastofum borgarinnar til að láta snurfusa hár og skegg, í umræðum um hvort þetta hár eigi að klippa eða greiða, og missa jafnvel stjórn á skapi sínu takist rakaranum ekki að fela skallablettinn. Orðrétt spyr Seneca: "Hver, meðal þessara manna, myndi ekki fremur vilja sjá lýðveldið hverfa en hár sitt? Hver þeirra er ekki áhugasamari um fegurð höfuðs síns en að hafa það á herðunum? Hver myndi kjósa mikinn heiður umfram stílfágun?" 

[Tilvitnun Seneca um að hafa höfuðið á herðunum vísar væntanlega til þess að viðkomandi gangi fram eins og hugsandi menn en ekki eins og höfuðlaus hænsni]. 

Ég vona að Íslendingar eigi góða páska og nýti þá til íhugunar um það sem mestu varðar, en gleymi sér ekki í hégómanum eins og Rómverjarnir á tíma Seneca. 

Tilvistarglíma unga fólksins er glíma hinna eldri líka

Frétt um aukna kirkjusókn ungs fólks undirstrikar að tilvistarglíma mannsins hverfur ekki þótt hraðinn aukist og tæknin verði sífellt ágengari. Svissneski sálfræðingurinn Carl Gustav Jung (1875-1961) sagði einmitt að úrslitaspurningin í lífi sérhvers manns væri sú hvort hann væri tengdur einhverju óendanlegu eða ekki. Hann taldi að nú, sem aldrei fyrr, verði maðurinn að horfast í augu við hið illa sem bærist í þeim sjálfum og þess vegna þurfi nútímasálfræði að minna fólk á að illska er raunverulegt fyrirbæri. Jung sagði menn þurfa að vera slegna blindu til að sjá ekki hið risastóra hlutverk sem hið illa gegnir í heiminum og að það hefði þurft inngrip Guðs sjálfs til að bjarga mannkyni frá böli hins illa, því án íhlutunar Guðs væri mannkynið endanlega glatað. 

Og fyrst ég er byrjaður að vitna í aðra í þessu samhengi, þá má láta fylgja að George Orwell (1903-1950) taldi stærsta vandamál okkar tíma vera hnignun trúar á ódauðleika mannsins. Hann sagði að hver og einn yrði að velja milli Guðs og Manns - og að allir "róttæklingar" og "framsæknir" (e. progressives), allt frá mildasta frjálslyndi (e. mildest Liberals) til ofstækisfullra stjórnleysingja hefðu í raun og sann valið Manninn. 

Íslenskt samfélag nútímans, eins og raunar því miður langflest vestræn samfélög, eru öfugu megin við þá línu sem hér hefur verið dregin. Afleiðingin er sú að öll umræða er á hvolfi, öllu er snúið á haus og þeir sem vilja ávarpa staðreyndir og benda á glóandi sannleikskjarna á bak við leiktjöld lyginnar eru sakaðir um "hatur". Í slíku umhverfi er allt gert pólitískt, jafnvel hið heilaga, eilífa, fagra, sanna og góða. Sú þróun er auðvitað ekki til heilla, því eins og Orwell sagði í ritgerð sinni um Pólitík og tungumálið (1946), þá snýst pólitík um "lygar, undanbrögð, heimskupör, hatur og geðrof" og tungumál stjórnmálanna miðar að því að "gera lygar trúverðugar, manndráp virðingarverð og gefa vindinum þá ásýnd að hann sé áreiðanlegur". 

Í nútímasamfélagi sem rambar á barmi andlegs og siðferðilegs gjaldþrots, í heimi sem stýrist í auknum mæli af illsku, þar sem áhrifavaldar státa sig jafnvel af því að þjóna hinu illa (sjá mynd), þá er engin furða að ungt fólk leiti í auknum mæli í kristni og kirkjur, því þau finna innra með sér að þau "eru ekki af þessum heimi" (Jóh. 17.14) og að það er skylda okkar að berjast gegn illskunni hvar sem hún birtist, hvort sem það er innra með okkur sjálfum eða í hinum ytra heimi, því ljósið sigrar myrkrið.   

 

Kirkjusókn ungs fólks hefur aukist síðustu tvö ár

Leikhús fáránleikans. Hver vill búa þar?

Eftir allar predikanir siðapostula "vóksins", eftir öll óþægindin sem konur hérlendis hafa mátt þola í nafni pólitískrar rétthugsunar, þar sem körlum með varalit hefur leyfst að spranga um í kvennaklefum sundlauganna og fullyrða að svart sé hvítt, - og eftir allt tjónið á kvennaíþróttum um allan heim - þá hefur Hæstiréttur Bretlands í dag kveðið upp dóm sem er sigur fyrir heilbrigða skynsemi: - Trans-konur eru ekki líffræðilegar konur og eiga ekki að njóta lagalegra réttinda sem konur. 

Frammi fyrir þessu er ástæða til að staldra við og íhuga hvernig íslenskt samfélag hefur - eins og það enska (og fleiri vestræn samfélög) - orðið lyginni að bráð og lagt til hliðar það sem við vitum sannast og réttast til samþykkja einhliða áróður stjórnvalda og byrja - með aðstoð fjölmiðla - að lifa í allsherjar blekkingu þar sem menn enda sem heilaþvegnir svefngenglar, sem spyrja engra spurninga, hafa engar efasemdir og treysta yfirvöldum í blindni. Í daglegu lífi birtast víða merki um slíkan andlegan og vitsmunalegan doða, andvaraleysi, sinnuleysi og hugleysi. Allt minnir þetta okkur á að engum er hollt að innbyrða of mikið af heilaþvotti úr stóru fjölmiðlunum og að hollara er að leita upplýsinga úr mörgum ólíkum áttum, hlusta á mismunandi sjónarmið og draga sínar eigin ályktanir. 

Þótt þessi dómur frá Bretlandi veiti von um endurkomu heilbrigðrar skynsemi búum við enn í samfélagi þar sem lygin ferðast hraðar en sannleikurinn og þar sem stærstu fréttaveitur básúna örgustu vitleysu í stað þess að greina rétt frá staðreyndum. Til að bæta gráu ofan á svart er fólk, beint og óbeint, þvingað til að samþykkja slíkan öfugsnúning. Augljóst dæmi er þetta hér að framan, þ.e. að karlar geti skilgreint sig sem konur og að enginn megi draga þá skilgreiningu í efa. 

Framangreind þróun er afsprengi "Woke" krabbameinsins sem hefur grafið um sig í þjóðarlíkamanum. En ekkert er nýtt undir sólinni og við höfum séð þetta allt áður, því "vókið" er ekkert annað en kommúnismi í nýjum búningi. 

Vítin eru til að varast þau: Í Tékkóslóvakíu tóku kommarnir landið og menninguna yfir með lævísum undirróðri sem síaðist inn í daglegt líf í gegnum áróður og einmitt þannig var reynt að breyta siðferðilegum áttavita fólksins hægt og rólega. Vaclav Havel lýsti þessu skilmerkilega í ritgerð sinni "Vald hinna valdalausu", þ.e. hvernig fólk í hugleysi og meðvirkni víkur frá eigin sannfæringu og lokar á rödd samviskunnar með því að spila með valdhöfum - af því það er öruggara. Í þessu samhengi lýsir Havel m.a. kaupmanni sem stillir áróðursspjöldum yfirvalda út í glugga þótt kaupmaðurinn sé alls ekki sammála skilaboðunum. Í þessu birtist kjarni valdayfirtökunnar: Völdin eru tekin með síendurteknum ósannindum og þessi yfirtaka er knúin áfram af undirgefni almennings og óttastjórnun. 

Kerfi eins og það sem hér er lýst byggist á því að einstaklingarnir taki þátt í að kúga sjálfa sig með því að lýsa opinberlega yfir að þau trúi á málstað sem þau þó vita sjálf að er ekki hægt að trúa: Trúi staðhæfingum sem allir vita að eru ósannar. Hér er lýst valdakerfi sem fælir menn frá því að sýna sjálfstæða hugsun, vinnur gegn einstaklingsfrelsi í nafni samfélagshagsmuna (e. greater good) og sendir þau skilaboð að sannleiksleit sé óæskileg, því réttara sé að treysta sérfræðingum stjórnvalda. Valdakerfið má svo treysta í sessi með því að breyta merkingu orða, banna jafnvel tiltekin orð og háttsemi.  

Lýsing Havels á því miður vel við um vestræn samfélög nútímans, þ.m.t. hið íslenska, því hann sagði þetta ekki aðeins lýsa pólitískri yfirtöku, heldur væri þetta myndbirting siðferðilegs hruns, þar sem fólk afsalar sér sjálfsákvörðunarrétti sínum fyrir þau (tímabundnu) þægindi að geta falið sig í hjörðinni. Smám saman hættir fólk svo að trúa því að unnt sé að bæta ástandið því það fennir í sporin og sagan gleymist þar til að því kemur að menn muna ekki lengur eftir því hvað það var að lifa í frelsi. Þetta taldi Havel vera mestu hættuna. 

Í stuttu máli: Okkur ber að nota innsæi okkar, skynsemi og sjálfstæða hugsun. Undirgefni við stjórnvöld er ekki æðsta dyggð hugsandi fólks. Þvert á móti er það skylda okkar að efast og bera fram spurningar. Innræting er ekki upplýsing - og ekki menntun. Vísindi byggjast á gagnrýninni hugsun en ekki kreddu og trúgirni. Munurinn á heilaþvotti og áróðri er að heilaþvottarstarfsemi birtir aldrei hina hliðina. 

 

 

 

 

Samtal við Gústaf Adolf

"Arnar Þór Jónsson hrl., formaður Lýðræðisflokksins er mikill baráttumaður íslenska lýðveldisins. Hann telur frelsi einstaklingsins til að ráða eigin för vera þýðingarmesta þáttinn í lífi okkar með fjölskyldum, vinum og samfélagsins sem við lifum í. Hann gerir skýran greinarmun á ríki og frelsi einstaklingsins og varar landsmenn við þeirri ógæfuþróun sem núna á sér stað með kjörnum fulltrúum heima fyrir sem hafa selt sig vegna eigin frama og valdagirndar til erlendra stofnana eins og ESB sem hefur enga lýðræðislega kjörna embættismenn, hvorki í framkvæmd, lögum eða dómi.

Arnar Þór hefur helgað lífi sínu til að vekja Íslendinga til umhugsunar á hvaða vegferð þjóðin er. Sérstaklega undir áhrifum stórvelda eins og Evrópusambandsins sem breytt hefur forsendum EES samningsins með spægipylsu aðferðinni, þar sem svo smá skref eru tekin í einu að enginn merkir neitt fyrr en þjóðin er komin í snöruna. Allir sjá afleiðingarnar á sviði raforkunnar. Núna eru sjávarauðlindir landsmanna í pottinum.

Við erum að færast frá því að vera undir stjórn kjörinna fulltrúa yfir í það að vera undir stjórn fólks sem enginn hefur kosið

Með ríkisstjórn sem hefur það á stefnuskrá að koma Íslandi í Evrópusambandið og taka upp evru, þá eru þung öfl við völd sem þeir sem anna einstaklingsfrelsi og lýðveldinu okkar ástkæra verða að glíma við og stöðva í fyrirætlunum sínum ef allt sem fyrri kynslóðir hafa barist fyrir eigi ekki að fara forgörðum. Arnar Þór segir:

„Verið er að samþykkja yfirþjóðlegt samstarf, þar sem erlent vald yfirtekur þjóðveldið. Það er með ólíkindum að búið er að temja Íslendinga til hlýðni. Við erum að færast frá því að vera undir stjórn kjörinna fulltrúa yfir í það að vera undir stjórn fólks sem enginn hefur kosið. Okkur verður stjórnað af nefndum og ráðum og stofnunum úti í heimi. Ég kalla ráðamenn okkar sem þannig vinna ekki lengur ráðamenn heldur óráðamenn.“

Krísustjórn og ríkisstjórn innan gæsalappa

Arnar Þór tekur dæmi um hvernig ráðin hafa smám saman verið tekin af venjulegu fóli sem hófst með sniðgöngu lýðræðisreglna í heimsfaraldrinum. Eiginlega var ekki um neinn heimsfaraldur að ræða með einungis 0,1% dauðsfalla fólks undir 70 ára aldri. Arnar Þór telur:

„Verið er að stjórna með krísum: Covid, loftslagskrísu, stríðshamaganginum. Smám saman er gengið á rétt einstaklingsins og þau virt að vettugi. Það verður að hafa núverandi ríkisstjórn Íslands innan gæsalappa, því hún er ekki að starfa í þágu hagsmuna þjóðarinnar.“

Ríkisfjölmiðillinn minnir á Norður-Kóreu

Arnar Þór ræðir um fjölmiðlaástandið á Íslandi sem er vægast sagt afar sérstakt með einn ríkismiðil sem drottnar á fjölmiðlamarkaðinum. Tíðarandinn er einnig kominn inn á fáránlega braut með kenningum eins og að karlmenn geti orðið að konum og orðið ófrískir. Ríkisfjölmiðillinn einvaldi, RÚV sem gæti staðið fyrir RíkisÚtvarpVókismans dælir daglega frásögnum yfir landsmenn sem ekki segja alla söguna heldur aðeins eina hlið mála, þá vókuðu. Það er ljóst að ef aðrar skoðanir eru þagðar í hel, þá frétta landsmenn eða alla vega sumir þeirra, kannski aldrei af þeim. Arnar Þór líkir fjölmiðlaástandinu við Norður-Kóreu:

„Sonur minn er 17 ára gamall og er greindari en ég. Hann sagði við mig um daginn: Pabbi, það er ótrúlega skrýtið að búa á Íslandi. Við fáum bara að sjá og heyra eina hlið málsins. Ég sagði við hann að þetta væri munurinn á áróðri og heilaþvotti. Áróðurinn leyfir meira en eina skoðun en heilaþvotturinn leyfir aðeins eina.“

Arnar vék talinu að sjónvarpi Samstöðunnar en í nýjum frægum þætti úrbeinaði vinstri konan Sólveig Anna Jónsdóttir rithöfundinn vókaða Hallgrím Helgason. Arnar segir Hallgrím og Egil Helgason geta verið bræður, alla vega skoðanabræður, en sá síðarnefndi sem er sjálfkrýnd sjónvarpsstjarna uppnefndi Arnar sem öfgamann en þorði síðan ekki að mæta í viðræður við Arnar um málið. Arnar Þór talaði við útvarpsstjórann og fékk eftir það afsökunarbeiðni frá Agli. Einn annar Íslendingur hefur kallað Arnar Þór öfgamann og það var Bjarni Benediktsson fv. formaður Sjálfstæðisflokksins. Arnar var að mati Bjarna öfgamaður vegna þess að hann hafði spurningar um EES-samninginn!

„Neyðarhemill“ vegna bókunar 35

Talið barst að bókun 35 sem ríkisstjórnin reynir að gera að lögum á þessu vorþingi. Við samþykkt bókunarinnar verða lög ESB rétthærri íslenskum sem þýðir að Ísland afsalar sér löggjafar- og dómsvaldi á samstarfssviðum með ESB samkvæmt skilgreiningu EES-samningsins. Arnar bendir á að hvergi í stjórnarskrá lýðveldisins Íslands sé minnst á neitt framsal valds eins og bókun 35 gerir ráð fyrir. Samþykkt bókunarinnar er því í berhöggi við stjórnarskrána. Aðspurður um hvað væri hægt að gera til að koma í veg fyrir að alþingismenn samþykktu bókun 35 sagði Arnar Þór:

„Ég get greint frá því hér og nú, að hægt væri að grípa í „neyðarhemil“ til þess að þvinga stjórnvöld til að útskýra að minnsta kosti hvernig bókunin brýtur ekki í bága við stjórnarskrána að þeirra mati. Málið er grafalvarlegt, það er búið að grafa undan framkvæmdavaldinu í 30 ár og allt bendir til þess að nú eigi að færa dómsvaldið til EES. Það jafngildir svikaráðum við fólkið í landinu. Neyðarhemillinn yrði þá fólginn í því að leggja fram kæru á hendur þess ráðherra sem leiðir þetta mál gegnum þingið. Kæra viðkomandi fyrir landráð til lögreglunnar. Á endanum verður það dómsmálaráðherrann sem tekur ákvörðun og varla að búast við að ráðherra sem vill fara með landið inn í ESB samþykki landráð.“

Verðum líklega heimsfræg fyrir að gefa landið frá okkur án andmæla

Arnar sagði:

„Ég sagði við fólk sem ég hitti í gufubaðinu í sundlauginni nýlega, að við yrðum sennilega heimsfræg í veraldarsögunni fyrir það að við vorum eina þjóðin sem gáfum frá okkur fullveldið, frelsið, lögin og landið okkar án andmæla! Án þess að nokkurt okkar eða að því liggur einn einasti maður lyfti hendinni til að verjast því sem er að gerast.“

Takið þátt í starfi Lýðræðisflokksins

Arnar Þór ræddi um allt það góða fólk sem er í Lýðræðisflokknum og berst á óeigingjarnan hátt fyrir rétti landsmanna til málfrelsis og lýðræðis. Hann hvetur alla þá sem vilja losa landið úr vókuðum heljargreipum að hafa samband við Lýðræðisflokkinn og koma með í starf flokksins fyrir annarri og bjartari framtíð en þeirri sem ríkisstjórnin boðar. Arnar Þór líkir ráðherrum ríkisstjórnarinnar við Pílatus sem þvoði hendur sínar af röngum ákvörðunum sem hann tók á meðvitaðan hátt:

„Pílatus er víða um þessa páska. Hann er ekki bara í síðustu köflum Jóhannesarguðspjalls og hann er ekki bara í kirkjunum um páskana. Pílatus er víða. Þetta er maðurinn sem buktar sig og brýtur gegn sannfæringu sinni til þess að halda valdastólnum sínum. Hver vill vera hann? Ekki ég! Þá er betra að taka Krist sér til fyrirmyndar. Ég vona að það séu sem flestir.“

Smelltu á spilarann hér að neðan til að hlusta á þáttinn"

(Tilvitnaður texti hér að ofan er ritaður af Gústaf A. Skúlasyni fyrir thjodolfur.is)

 

Rise and shine!

Sem örþjóð í stóru landi eru Íslendingar auðvitað í viðkvæmri stöðu þegar stórveldi heimsins seilast grímulaust eftir áhrifum, auðlindum og landsvæðum. Umræða um varnarmál er hins vegar á algjörum villigötum ef menn ímynda sér að rétt sé að stofna íslenskan her sem varið geti landið í hefðbundum hernaði. Nýir tímar eru runnir upp þar sem landvinningar eru iðkaðir með nýjum hernaðaraðferðum. Jafnvel stærstu herveldi forðast bein hernaðarátök og vinna þess í stað að því að ná markmiðum sínum án þess að hleypa af einu einasta byssuskoti. Í stað innrása með vopnavaldi stunda stórveldin hernað með aðferðum sem kenndar eru við 5. kynslóðar hernað, svo sem "samfélagsverkfræði", villandi upplýsingum, tölvuárásum og tækninýjungum. 

Hvað væri það fyrsta sem slíkur óvinur myndi vilja gera til að ná landi eins og Íslandi undir sitt áhrifasvæði? Jú, að auka áhrif sín án þess að landsmenn taki eftir því; veikja samstöðu þjóðarinnar, telja fólki trú um að það geti ekki verið sjálfstætt, hvorki sem einstaklingar né sem þjóð, veikja fullveldi landsins með því að draga úr áhrifum löggjafarþingsins, veikja dómsvaldið, flytja framkvæmdavaldið að stórum hluta úr landi, setja stöðugt nýjar reglur sem gera litlum og meðalstórum fyrirtækjum erfiðara fyrir að keppa við stórfyrirtækin, ná stjórn á orkumálum, auka áherslu á almenningssamgöngur og setja dýrar lestarframkvæmdir á dagskrá sem soga til sín óheyrilega fjármuni og veikja um leið aðrar samgönguleiðir, gera ráðamenn handgengna erlendu valdi og fá þá til að vinna að því að koma landi sínu í smáum skrefum undir erlent áhrifavald.

Frammi fyrir þessu gildir enn hin klassíska lexía Sun Tzu: Þekktu óvin þinn, því ef þú þekkir hann ekki og veist ekki hvaða aðferðir hann notar til að grafa undan þér, þá muntu aldrei geta varist atlögum hans. Af þessu leiðir að besta vörn Íslands í breyttum heimi er ekki hervæðing heldur að stuðla að vitundarvakningu meðal þeirra sem búa í landinu um öll þau dýrmæti sem við höfum hér að verja. Þjóð sem áttar sig ekki á því að verið er að taka frá henni fullveldið getur ekki varið það. Þjóð sem missir yfirráð yfir lögum sínum missir yfirráðin yfir landinu sínu og framtíð sinni.

 

Þegar svo er komið að Alþingi ætlar að leiða frumvarp um bókun 35 í ólög og veita þannig fullveldinu náðarhögg með því að afhenda dómsvald um EES reglur alfarið úr landi, þá verður orðið landráð sífellt raunhæfara um athafnir ráðamanna. Óskandi væri að íslensk þjóð noti þennan sunnudag til að rakna úr rotinu og taka þátt í að verja landið sitt með því að verja lög sín, því einmitt þannig hafa Íslendingar - sem herlaus þjóð - varist öllum atlögum í aldanna rás. 

 

Óvinsældir Trumps aukast

Góðvild í verki

"Mitt ríki er ekki af þessum heimi" var svar Krists gagnvart Pílatusi, æðsta fulltrúa rómverska heimsveldisins í Júdeu. 

Í svarinu felst að þessi heimur sem við búum í hér birtist daglega sem rangsnúinn heimur, þar sem málefnum er meðvitað snúið á hvolf og hlutlægir mælikvarðar leystir upp þegar valdagírugir og fégráðugir menn reyna að gera myrkur að ljósi og ljós að myrkri, gott að illu og illt að góðu. 

Í slíkum heimi þar sem lygi er sett fram sem sannleikur og sannindi eru útmáluð sem lygi, getur verið háskalegt að vilja bera sannleikanum vitni. En áður en við seljum samvisku okkar og sál fyrir silfurpeninga, áður en við göngumst veraldlegu valdi á hönd, áður en við gerumst þjónar þeirra sem seilast til áhrifa í þessum öfugsnúna heimi, þá er vert að muna að tilvist okkar hér er aðeins augnablik í eilífðinni og að hvernig svo sem lög mannanna eru toguð og teygð, afskræmd og afbökuð, þá gilda lög ofar þessum veraldlegu lögum, sem endurspegla þann rétt sem gildir í eilífðinni, þar sem rétt er rétt og rangt er rangt - og þar sem skýr greinarmunur er gerður á góðu og illu, þar sem málum er stjórnað af visku, góðvild og kærleika, með hag, framför og upplýsingu allra sálna að leiðarljósi. 

Þessi jörð var sköpuð til að vera himnaríki en ekki helvíti, en mennirnir falla daglega á prófinu, iðka ofbeldi í stað elsku, stríð í stað friðar, gegn vilja Guðs. Hvernig væri að við reyndum - í alvöru - að láta Guðs vilja ráða för, ekki okkar eigin vilja?

E.S. Þegar við sjáum visku, góðvild og kærleika birtast í verki ber okkur að heiðra slíkt og vegsama þá sem sýna samferðamönnum sínum umhyggju. Í gær áttum við hjónin einlæga gleðistund þegar elsti sonur okkar og Guðjón æskuvinur hans í SKRIPO opnuðu listasýningu í Epal á Laugavegi 7. Sá viðburður hefði ekki orðið að veruleika án stuðnings fólks sem stutt hefur þá félagana á leiðinni af óeigingirni og einlægum velvilja. Hér viljum við sérstaklega þakka og heiðra Óskar Guðmundsson rithöfund og þúsundþjalasmið, sem hefur miðlað til þeirra af reynslu sinni og hjálpað þeim að opna dyr á listabrautinni sem að öðrum kosti hefðu verið þeim lokaðar. Óskar hefur leyft þeim að standa á sínum herðum og lyft þeim upp. Einnig ber að nefna hér Sædísi Arndal kennara sem á fyrstu stigum í grunnskóla hlúði svo fallega að þeim fræjum sem blómstruðu á sýningunni í gær.