Til upprifjunar fyrir Íslendinga

Ísland er eina landið í Evrópu - og öllum hinum vestræna heimi - þar sem enginn hægri flokkur situr á löggjafarþinginu. Segi og skrifa ENGINN. Miðflokkurinn er miðflokkur - og vill vera það. Sjálfstæðisflokkurinn er orðinn "woke" sósíaldemókratískur flokkur sem vill auka áhrif ESB hérlendis. Viðreisn er ekki hægri flokkur. Orð eru óþörf um hina þingflokkana í þessu samhengi.

Í þessu ljósi - og með hliðsjón af niðurstöðum forsetakosninganna í Póllandi - er ástæða til að undirstrika hvað "hægri stefna" í stjórnmálum í raun er: Hægri er ekki samheiti yfir "öfgar" eins og fréttastofurnar vilja hamra á. "Hægri" lýsir vilja borgaranna til að viðhalda þeirri samfélagsgerð, tungumáli og menningu sem heimaland þeirra hefur fóstrað í aldanna rás og vilja setja hömlur á ríkisstyrktan innflutning fólks sem hefur allt önnur gildi. Fyrir utan slíka verndarstefnu (e. conservatism) aðhyllast hægri menn klassískt frjálslyndi sem miðar að því að takmarka vald ríkisins, verja réttarríkið, réttláta málsmeðferð fyrir dómi, verja borgaralegt frelsi skv. stjórnarskrá, þ.m.t. málfrelsi, trúfrelsi, prentfrelsi, fundafrelsi og frjálsan markað (sem ekki er kæfður í regluverki). 

Takist Íslendingum að muna þetta eru þeir síður líklegir til að gleypa staðhæfingar um alla vondu "öfgamennina" í útlöndum sem "heimskar" þjóðir kjósa í opinber embætti. Meðan Ísland heldur áfram með framangreinda pólitíska einsleitni, án heilbrigðs viðnáms, þá munum við halda áfram að hringsnúast í kringum iðusvelginn. Skolist Ísland ofan í það niðurfall er ómögulegt að segja hvað verður um okkur. 

Nawrocki kjörinn forseti Póllands

Vopnakaup og sverðaglamur innsigluð með kossaflensi

Ég fékk hræðilega martröð í nótt. Fyrir sjónum mér dönsuðu endalausar myndir af leiðtogum "hins frjálsa heims" í faðmlögum og kossaflensi. 

Myndirnar runnu saman við gamlar myndir frá Sovét-tímanum, þar sem kossar og faðmlög höfðu verið gerðir að nokkurs konar helgisiðum: "Sósíalískur bróðurlegur koss" varð að siðrænni venju milli leiðtoga kommúnistaríkjanna og var ætlað að tákna samstöðu og djúp tengsl milli sósíalísku ríkjanna sem heyrðu undir Sovét-veldið. Allir leiðtogar ríkjanna tóku þátt í þessu sem pólítískri siðvenju til að sýna einhug og gagnkvæmt traust. 

Frægust er myndin af Brezhnev og Honecker (leiðtoga Austur-Þýskalands, sem síðar var teiknuð á Berlínarmúrinn og gefin yfirskriftin "Guð, hjálpaðu mér að lifa af þessa lífshættulegu ástúð" (þ. "„Mein Gott, hilf mir, diese tödliche Liebe zu überleben“).

Allt var þetta hluti af stærri pólitískum leikþætti, því með því að sýna kossa og faðmlög á almannafæri var hægt að senda almenningi skilaboð um sterk bönd á milli ríkjanna. Því var það mjög alvarlegt (og í raun óhugsandi) að nokkur leiðtogi viki sér undan kossaflensinu. 

Allt rifjast þetta upp þegar ég vaknaði með andfælum með myndir af Kristrúnu og Þorgerði fyrir hugskotssjónum, þar sem þær, á fundum með leiðtogum NATO og ESB, gefa brosandi og óhikað loforð upp á tugi milljarða króna framlög Íslands til hernaðar og vopnakaupa, allt undir yfirskini kærleika og samstöðu.  

Guð, frelsaðu mig frá þessari lífshættulegu ástúð.