Til foreldra sem íhuga að leggja fram kæru vegna trúnaðarbrests skólayfirvalda

Nýtt ,,kynfræðsluefni" í grunnskólum landsins er ekki bara ósiðlegt og óboðlegt heldur einnig ólöglegt. Með yfirlýsingum og greinum reyna yfirvöld og talsmenn kennara að berja niður gagnrýni. Nauðalendingin í þeim efnum er að ásaka alla um hatursfulla umræðu gegn hinsegifólki sem gagnrýna að óviðurkvæmilegt og óásættanlegt námsefni sé borið á borð fyrir saklaus börn. Síðastnefnd aðferð er dæmi um það sem á ensku er nefnt "red herring" þ.e. tálbeita til að leiða umræðu á villigötur, fram hjá kjarna málsins. Viðleitni til að stimpla lögmæta og málefnalega gagnrýni sem ,,hatur", í því skyni að framkalla hlýðni, veitir innsýn í mögulega framtíð aðgerðaáætlunar forsætisráðherra um hatursorðræðu þar sem engum leyfist lengur að andæfa eða víkja frá þeirri línu sem stjórnvöld hafa markað. 

Kjarni málsins er sá að siðmenntuð samfélög hafa ávallt veitt börnum aukna og sérstaka vernd. Hérlendis á þetta sér stoð í stjórnarskrá, barnaverndarlögum og alþjóðlegum sáttmálum þar að lútandi enda eru börn sérstaklega viðkvæm (og dýrmæt). Af þessari sérstöku áherslu laga leiðir að ráðamönnum, embættismönnum og opinberum stofnunum samfélagsins ber að virða og vernda börn í hvívetna, bæði í stjórnsýslu og lagaframkvæmd. Í því felst nánar að tryggja ber að hagsmunir barnanna séu í fyrirrúmi og að það sem börnum er fyrir bestu skuli ávallt haft í forgangi. Ákvarðanir stjórnvalda mega samkvæmt þessu ekki ganga gegn gildandi lögum og reglum um barnavernd. Þetta gildir sérstaklega ef lög lýsa tiltekið framferði gagnvart barni refsivert.

Samkvæmt 210. gr. a. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 er það m.a. lýst refsivert að framleiða eða flytja inn, aflar sér eða öðrum, dreifa eða hafa í vörslum sínum myndefni sem sýnir kynferðislega misnotkun á barni eða sýnir barn á kynferðislegan hátt og geta viðurlög orðið fangelsi allt að 6 árum. Í 209. gr. tilvitnaðra laga er svo tekið fram að hver sem með lostugu athæfi særir blygðunarsemi manna eða er til opinbers hneykslis skal sæta fangelsi allt að 4 árum.

Strax í 1. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002 kemur skýrlega fram m.a. að börn eiga rétt á vernd og umönnun. Þau skulu njóta réttinda í samræmi við aldur sinn og þroska.
Allir sem hafa uppeldi og umönnun barna með höndum skulu sýna þeim virðingu og umhyggju og óheimilt er með öllu að beita börn ofbeldi eða annarri vanvirðandi háttsemi. Ber m.a. ávallt að sýna börnum umhyggju og nærfærni. Í 4. gr. sömu laga eru tilgreindar meginreglur viðvíkjandi barnaverndarstarfi og er rauði þráðurinn þar sérstök vernd og virðing barna og hagsmuna þeirra sem sérlega líkamlega og andlega viðkvæms samfélagshóps. Í 16. gr. og 17. gr. eru síðan ákvæði og reglur um m.a. tilkynningaskyldur þeirra sem starfa á vettvangi barna eða geta haft aðkomu þar að vegna vinnu sinnar, til að mynda starfslið grunnskóla eða aðrir þeir er starfa sinna vegna hafa aðkomu eins og ráðgjöf eða þjónustu viðvíkjandi þjónustu barna. Þessi tilkynningarskylda gengur framar ákvæðum laga eða siðareglna um þagnarskyldu samkvæmt niðurlagsákvæði 17. gr. barnaverndarlaga. Þá eru í XVIII kafla barnaverndarlaga sérstaklega tilgreind refsiákvæði viðvíkjandi brotum gegn börnum, þar á meðal tilkynningarskyldu o.fl. Í lögum um Menntamálastofnun nr. 91/2015 eru sömuleiðis ríkar verndarskyldur lagðar á forstjóra og starfsmenn þar með tilliti til m.a. barna, sbr. til að mynda 1. gr. þeirra laga og þar greindar tilvísanir. Einnig verður ekki litið undan ábyrgðarhlutverki fræðslu- og skólasviði sveitarfélag í þessu tilliti. Í samhengi við framangreinda löggjöf og refsiheimildir er og til að líta refsiákvæða XIV. hegningarlaga varðandi brot í opinberu starfi sérstaklega. 

Veruleg líkindi má telja fyrir því að textar og myndir í svonefndu „fræðsluriti“ sem gefið var út á vegum Menntamálastofnunar og hefur jafnframt verið tekið til notkunar í vissum grunnskólum landsins brjóti gegn gildandi barnaverndarlöggjöf landsins, þar með talið fyrrgreindum refsiákvæðum almennra hegningarlaga. Frammi fyrir því ber að taka til skoðunar ábyrgð þeirra sem stóðu að útgáfunni, þar á meðal forstjóra stofnunar menntamála sem og stjórnenda innan grunnskóla. 

Lesefni fyrir Björn Bjarnason úr Vísi 1946 og 2023

Ég hvet alla til að lesa bloggfærslu Björns Bjarnasonar í dag. Seinni hluti hennar, er snýr að Páli Vilhjálmssyni, er ágætur og til marks um að Björn er ritfær og skynsamur maður þegar hann vill það við hafa. Í fyrri hlutanum má á hinn bóginn sjá takta sem sýna Björn í hans versta ljósi, þar sem hann ræðst að persónum (ad hominem) og beitir auk þess öðrum misheppnuðum rökbrellum til að forðast kjarna málsins.

Eins og ég hef áður skýrt og raunar spáð fyrirfram (ca. 25. mín) var flokksráðsfundur Sjálfstæðisflokksins skipulagður með þeim hætti að tryggja átti að tillaga mín næði aldrei út úr málefnanefnd, auk þess freklega var gengið á rétt almennra fundarmanna til að koma í pontu og tjá sig. Aðferðafræðin birtist skýrlega í meðfylgjandi leiðara Vísis frá árinu 1946. [Smellið til að stækka]. Rökbrellur og útúrsnúningar Björns eru honum ekki til framdráttar. Honum er fyllilega ljóst að málið snýst ekki um mína persónu heldur um sjálfan grundvöll Sjálfstæðisflokksins. Sjá nánar þetta viðtal hér sem birt var á Visir.is í gær. 

Burðarsúlum breytt í brothamra

Sú samfélagsgerð sem Íslendingar nútímans hafa notið góðs af var byggð á sterkum stoðum sem fyrri kynslóðir völdu af kostgæfni og lögðu mikla alúð við í anda hugsjóna sem sameinuðu nýfrjálsa þjóð. 

Menntakerfið var byggt upp til að efla siðvit, verkvit og bókvit. Þrátt fyrir gríðarlegan kostnað og mikinn mannafla getur þriðjungur drengja ekki lesið sér til gagns eftir 10 ára skólagöngu. Þar sem áður var lögð rækt við að verja sakleysið er kerfið nú orðið að vettvangi þar sem skipulega er brotið gegn blygðunarsemi barna, sem enn er þó sérstakt verndarandlag í lögum. Þegar menntakerfið brýtur niður siðvit og bókvit með þessum hætti hlýtur verkvitið að fara sömu leið. Samfélagsleg skaðsemi alls þessa er ómæld. 

Sjálfstæðisflokkinn vantar nú örfá ár í að ná aldarafmæli. Hann varð stofnaður og starfræktur í þeim tilgangi að verja frelsi þjóðarinnar og fullveldi hennar til að setja sín eigin lög. Í því skyni hefur flokkurinn ávallt staðið vörð um málfrelsið, lýðræðislega stjórnarhætti og athafnafrelsi borgaranna. Þegar þetta er ritað stendur varaformaður (með stuðningi þingflokks Sjálfstæðisflokksins?) að framlagningu frumvarps sem mælir fyrir um almennan forgang erlendra reglna umfram íslensk lög. Með þessu er Alþingi gengisfellt og allt stjórnmálastarf í landinu sömuleiðis. Á sama tíma hefur flokkurinn veigrað sér við að andmæla þingsályktunartillögu forsætisráðherra um ,,aðgerðaáætlun gegn hatursorðræðu".  

Nú er svo komið að erfitt er að greina hvort Þjóðkirkjan leggur meiri rækt við boðun "woke-guðspjallsins" eða Orðs Guðs. Viti lesendur af kirkjum þar sem gestir mega sitja án þess að þurfa að játa pólitískan rétttrúnað mega þeir gjarnan benda undirrituðum á þá griðastaði. 

Ef ekki verður snúið af þessari braut hljóta almennir skattgreiðendur fyrr en síðar að snúast gegn því að skattfé þeirra sé notað gegn þeim sjálfum, börnum þeirra og samfélaginu öllu með því að valdhafar og embættismenn umbreyti burðarsúlum í brothamra til almenns niðurrifs.   

Hljóð og mynd

Hér eru nokkrar klippur úr samtali okkar Þórarins Hjartarsonar í hlaðvarpinu #einpæling, sem birt er í dag á youtube. Þarna má heyra ummæli mín um frumvarpið um bókun 35 í stærra samhengi, sbr. sérstaklega síðustu mínúturnar hér (frá 13.50). Að gefnu tilefni skal þó tekið fram að í viðtalinu tók ég fram í lokin, að ég vil áfram reyna að vinna, innan flokksins, að nauðsynlegri stefnubreytingu. Í hádegisfréttum Bylgjunnar í dag hvatti ég aðra til þess að leggjast á sömu árar og þannig að flokkurinn lendi ekki uppi á skeri vegna þessa máls.

 

Hverjum leyfist að stefna brothættu fleyi beint í brimgarðinn?

Sá sem þetta ritar lagði huggulegan embættisferil á hilluna til að geta, sem frjáls maður, nýtt stjórnarskrárvarið tjáningarfrelsi til beinnar þátttöku í vörn þess sem kenna má við frjálslynt og lýðræðislegt stjórnarfar. Í þeim tilgangi að finna samherja í þeirri baráttu skráði ég mig í stjórnmálaflokk sem gefur sig út fyrir að vera frjálslyndur íhaldsflokkur, sem er andvígur aðild Íslands að ESB. Um yfirlýsta stefnu flokksins má t.d. vísa til eftirfarandi texta beint af heimasíðu flokksins:

Hvað segir Sjálfsstæðisflokkurinn um alþjóðasamvinnu? Sjálfsstæðisflokkurinn leggur mikla áherslu á öfluga alþjóðasamvinnu og opin alþjóðaviðskipti. Þannig eru hagsmunir smáríkis best tryggðir. Slík samvinna má þó aldrei draga úr fullveldi lands og þjóðar, sem fyrri kynslóðir lögðu allt í sölurnar til að ná. Kjarninn í alþjóðlegu samstarfi Íslands byggir á frelsi, mannréttindum, velferð og sameiginlegum gildum og hagsmunum. Sjálfsstæðisflokkurinn vann að aðild Íslands að helstu alþjóðlegum stofnunum svo sem Sameinuðu þjóðunum, Atlantshafsbandalaginu og Evrópska efnahagssvæðinu, vill viðhalda henni og treysta viðskipti við aðrar þjóðir á grundvelli fríverslunar.

Hvað segir sjálfsstæðisstefnan um lýðræði og frelsi? Sjálfstæðisflokkurinn er lýðræðisflokkur sem er fylgjandi valddreifingu í þjóðfélaginu. Hann setur traust sitt og trú á hverja manneskju í þeirri vissu, að fái frumkvæði, framkvæmdaþróttur og kapp hvers og eins notið sín, miði samfélaginu öllu skjótast áfram.  Stefna flokksins miðast við það, að fólk fái notið ávaxta verka sinna og sjái tilgang í því að leggja sig fram, sér og sínum til viðurværis, hagsbóta og ánægju. Sjálfstæðisstefnan leggur áherslu á að sjálfstæðisbaráttan getur aldrei tekið enda. Lýðræði og lýðfrelsi er ekki tryggt, vegna þess eins að þingkosningar og sveitarstjórnarkosningar fara fram fjórða hvert ár.  Ef t.d. þessar stofnanir fólksins, þing og sveitarstjórnir, gleyma að vald þeirra kemur frá fólkinu og fara að haga sér eins og opinberar stofnanir hafi sjálfstæðar þarfir, er bæði lýðræði og lýðfrelsinu hætta búin. Frelsi verður aldrei tryggt í eitt skipti fyrir öll. Þess vegna eru önnur kjörorð Sjálfstæðisflokksins „Báknið burt.”

Framangreind atriði eru hér rifjuð uppp í kjölfar birtingar þingmálaskrár fyrir komandi þingvetur, þar sem fyrsta mál utanríkisráðherra og varaformanns Sjálfstæðisflokksins er þetta hér: 

Frumvarp til laga um breytingu á lögum um Evrópska efnahagssvæðið, nr. 2/1993, með síðari breytingum (bókun 35).
Með frumvarpinu er ætlunin að gera nauðsynlegar breytingar til þess að breyta innleiðingu bókunar 35 við EES-samninginn og tryggja fulla virkni hans hér á landi í þágu einstaklinga og lögaðila. Endurflutt. Október.

 

Þrátt fyrir allar aðvaranir, þrátt fyrir augljósa mótstöðu innan flokksins, þrátt fyrir að efni frumvarpsins brjóti gegn 1. og 2. gr. stjórnarskrárinnar, þrátt fyrir að það gangi gegn kjarnagildum Sjálfstæðisflokksins og sé til þess fallið að hrekja traustustu kjósendur flokksins frá borði, þá hyggst varaformaður flokksins halda sínu striki og freista þess að knýja frumvarp þetta í gegnum þingið með stuðningi þingflokks Sjálfstæðisflokksins. 

Má af þessu álykta sem svo að Sjálfstæðisflokkurinn sé í framkvæmd eitthvað allt annað en hann gefur sig út fyrir að vera? Frumvarpið sem hér um ræðir gengur þvert gegn öllu því sem Sjálfstæðisflokkurinn á að standa fyrir og verja. Frumvarpið gengisfellir íslenskt lýðræði. Það er í anda stjórnlyndis en ekki frjálslyndis. Það innleiðir ráðríkisstjórnmál og gefur erlendu sambandsríki færi á ofríkistilburðum gagnvart íslenska lýðveldinu. Það horfir fram hjá þeirri staðreynd að Ísland hefur aldrei beitt neitunarvaldi í 30 ára sögu EES samningsins, þannig að fyrirkomulagið stendur í reynd ekki undir nafni sem samstarf, heldur ber öll einkenni einhliða valdboðs frá Brussel þar sem hlutverk Íslands er að borga og hlýða. Ætli varaformaður Sjálfstæðisflokksins að halda sínu striki og mæla fyrir þessu frumvarpi á ný í október er þar með verið að undirstrika að flokkurinn er ekki andvígur aðild Íslands að ESB nema i orði kveðnu, því í reynd væri með þessu stigið risaskref í átt til þess að færa Ísland undir áhrifavald ESB. Síðast en ekki síst afhjúpast þá um leið að Sjálfstæðisflokkurinn stendur ekki undir nafni sem íhaldsflokkur, sem vill verja þau gildi sem best hafa reynst og vísað er til í ofangreindum tilvitnunum af heimasíðu hans um stefnumál af ætt lýðræðis, sjálfsákvörðunarréttar einstaklinga og þjóðar, auk annarra atriða sem ættu að heita sjálfsögð, svo sem að sjálfstæði Íslands sé styrkt en ekki gengisfellt í alþjóðlegu samhengi. Þá er Sjálfstæðisflokkurinn orðinn nýjabrumsflokkur sem þjónar ekki lengur hlutverki sínu. Þá er hann orðinn úlfur í sauðargæru sem ekki stendur lengur undir nafni sem sjálfstæðisflokkur. Ef þetta er einbeittur vilji forystu og núverandi þingflokks Sjálfstæðisflokksins munu þau þurfa að taka ábyrgð á því tjóni sem þetta mun valda flokknum og lýðveldinu okkar. 

Sjá nánari umfjöllun hér, í hlaðvarpi Þórarins Hjartarsonar #einpæling 

 

Aumingjaháttur hefur afleiðingar

Á kaffistofum landsins og í kaffiboðum út um allan bæ lúffar frjálslynt og friðsamt fólk daglega fyrir yfirgangsmönnum / sjálfskipuðum kennivaldsmönnum sem allt þykjast vita og öllu vilja ráða. ,,Ég nenni ekki að standa í þessu" / ,,ég hef ekki orku í þetta" eru svörin sem notuð eru til að réttlæta óstaðfestuna, uppgjöfina og þegjandaháttinn. Frjálslyndir menn hörfa út í horn um leið og hinir stjórnlyndu sækja fram. Að lokum standa aðeins dólgar eftir á sviðinu, í innbyrðis valdabaráttu. 

Mannkynssagan geymir ótal dæmi um menn sem sýnt hafa sig viljuga til að hafna staðreyndum, hampa afstæði, kalla hið illa gott og hið góða illt, vilja gera myrkur að ljósi og ljós að myrkri (Jes. 5:20-24). Þeir setja fram ósannindi og endurtaka þau stöðugt til að má út mörk sannleika og lygi, lofa upp í ermina á sér þrátt fyrir að öllum megi vera ljóst að loforðin sé ekki unnt að efna, setja fram óraunsæjar lausnir, hvetja fólk til að gefa sig tilfinningunum á vald en hafna skynsemi sinni (og samvisku), nota slagorð í áróðursskyni og freista þess að ná tökum á almenningsálitinu til að geta haft áhrif á niðurstöður kosninga og þá breytt lögum og þannig stýrt niðurstöðum dómsmála. Þessi vegferð byrjar með því að menn gangast undir að allt sé afstætt og að enginn sannleikur sé til. Ekki er unnt að finna skýrara dæmi um þessar andstæður, en í samtali Krists við Pílatus, sjá Jóh. 18:37-38. Svar Pílatusar um afstæðan sannleika er gefið í ótta, því hann hræddist heift keisarans sem yfir hann var settur, en það myndi þýða að Pílatusi yrði steypt af stóli. Hallgrímur Pétursson orðar þessa klemmu svo: „þetta, sem helst nú varast vann, varð þó að koma yfir hann" (Passíusálmur 27:6). Svar Pílatusar er réttlæting allra þeirra sem fyrr og síðar hafa misbeitt valdi til að koma lögum yfir andstæðinga sína og dæma þá á þeim grunni. Með því að afneita hlutlægum sannleika er lokað á umræðu um annað ríki ofar þessum heimi. Lóðréttur mælikvarði góðs og ills er þá klipptur bæði ofan af og neðan af. Eftir stendur aðeins láréttur heimur þar sem menn eru ofurseldir veraldlegu valdi. Tilvera manna í slíkum heimi leysist fyrr eða síðar upp í baráttu um skilgreiningarvaldið, þ.e. hverjum leyfist að skilgreina hvað teljist rétt og hvað rangt. Þetta vald færist svo milli þeirra sem valdfrekastur er hverju sinni. Þannig blasir við að þegar menn gefa sig afstæðishyggju á vald ofurselja þeir sig um leið hreinni valdbeitingu því í slíku umhverfi ræður ekkert annað en valdið og hagsmunir þess úrslitum. Útilokun staðreynda og afneitun sannleika er því fljótasta leiðin í átt til harðstjórnar þar sem lögin geta kveðið á um hvað sem er. Í slíku lagaumhverfi þar sem lög eru notuð til að svipta menn lífi, frelsi og eignum, þar sem ógn og kúgun er leyfð í nafni réttlætis, þar sem sakleysið er fótum troðið í nafni velferðar, verða lögmenn að þrælum, lögreglumenn að böðlum og dómarar að nokkurs konar „veraldlegum prestum“ sem leggja blessun sína yfir það sem fram fer í nafni laganna.

Á þingsetningardegi

Tíu minnispunktar til Alþingismanna í upphafi ,,krefjandi þingvetrar": 

1. Þið getið ekki aukið velmegun með því að gagnrýna hagsýni.
2. Þið getið ekki styrkt hina veiku með því að veikja hina sterku.
3. Þið getið ekki hjálpað lítilmagnanum með því að fella hina stóru.
4. Þið getið ekki hjálpað hinum fátæku með því að knésetja hina ríku.
5. Þið getið ekki lyft upp launamanninum með því að draga launagreiðandann niður.
6. Þið getið ekki forðast vandræði með því að eyða meiru en þið aflið.
7. Þið getið ekki ræktað bróðurþel manna á milli með því að kynda undir hatri milli þjóðfélagshópa.
8. Þið getið ekki grundvallað fjárhagslegt öryggi á lánsfé.
9. Þið getið ekki byggt upp siðferðisþrek og hugrekki með því að svipta menn frumkvæði og sjálfstæði.
10. Þið getið ekki hjálpað mönnum til langframa með því að gera fyrir þá það sem þeir hefðu og ættu að gera sjálfir.

Höfundur: William Boetcker (1873–1962)

Krefjandi þingvetur hefst

Hvar eru nú málsvarar bænda / veiðiréttarhafa?

Hafandi varið þremur yndislegum dögum við árbakka Laxár í Aðaldal nú í síðustu viku er ég harmi sleginn yfir fréttum af því sem með réttu má kalla umhverfisslys, þ.e. að þúsundir eldislaxa hafi sloppið úr sjókvíum í Patreksfirði í ágúst. Meðal veiðifélaga minna voru menn sem veitt hafa lengi í Noregi og þekkja vel til neikvæðra afleiðinga sjókvíaeldis þar í landi. Stjórnmálamenn hafa á síðustu árum keppst um að mæra þessa starfsemi, en hvar eru nú málsvarar landeigenda / veiðiréttarhafa / bænda þegar þeir standa frammi fyrir ógn á þessum skala? Halda mætti að stjórnmálamenn hirði ekki um hagsmuni lítilla og meðalstórra fyrirtækja, heldur leggi allt kapp á að þjóna þeim einum sem hafa risahagsmuna að gæta. Vonandi er það ekki svo. 

Lýðræðis-einræði

Ef færsla mín hér í gær dugir ekki til að vekja menn til umhugsunar, þá er hér rúsínan í pylsuendanum: Ritstjórnargrein Vísis frá 13. mars 1946 um stjórnarhætti sem tíðkaðir voru í ráðstjórnarríkjunum en í stöðugt vaxandi mæli teknir upp hér á Vesturlöndum undir yfirskini lýðræðis, þótt í reynd beri þetta allt svipmót valdboðs og fámennisstjórnar þar sem almennir borgarar og almennir flokksmenn hafa það eina hlutverk að gjalda jáyrði við fyrirskipunum þeirra sem hönd hafa á valdataumunum.

Hafi þetta verið alvarlegt árið 1946 er nú verið að færa þessa óstjórn yfir á hærra og enn alvarlegra stig, þar sem ólýðræðislegar valdaklíkur hafa seilst til áhrifa innan alþjóðastofnana og vilja þaðan ráðskast með innri málefni þjóðríkjanna, þ.m.t. orkumál, umhverfismál o.fl. Þetta finnst Birni Bjarnasyni í góðu lagi, sbr. þessa færslu hans í dag, þar sem hann freistar þess að verja málstað þeirra sem í órökréttri þjónkun við ESB vildu að nauðsynjalausu innleiða regluverk hins svonefnda þriðja orkupakka og veikja þannig varnir Íslands þegar að því kemur að sæstrengur verður lagður til Íslands með þeim afleiðingum að Landsvirkjun verður seld hæstbjóðanda og orkuverð hér á landi skrúfað upp. Hugmyndafræði Björns Bjarnasonar og annarra sem þannig grafa undan hagsæld og sjálfstæði Íslands hefur þegar valdið miklu pólitísku tjóni. Hömlulaus innleiðing ESB reglna hérlendis er í raun trójuhestur sem gerir Ísland smám saman hluta af yfirþjóðlegu og ólýðræðislegu sambandsríki. 

Út frá viðvörunarorðum leiðara Vísis 1946 blasir við að stjórnmálin munu æ minna snúast um hvað eigi að gera og þess í stað snúast um hver taki ákvarðanir. Afleiðingarnar verða grafalvarlegar, bæði hagfræðilega og lýðræðislega. Ísland mun hægt og bítandi halda áfram að lokast inni í ósveigjanlegu stjórnarfari sambandsríkisins ESB, þar sem vinnuafli og fjármagni er stýrt með verndartollum o.fl. Lagareglur sem skaða íslenska hagsmuni verða áfram réttlættar með vísan til ,,heildarhags" (e. the greater good) og afleiðingarnar verða ekki þær að Ísland færist nær valdakerfinu, heldur munu auður og völd sogast frá Íslandi. Í stað þess að Ísland fái mikilvægan sess við háborð valdsins verður staða Íslands staðfest sem áhrifalaus útkjálki. En út frá títtnefndum leiðara Vísis má gera ráð fyrir að umræða um þessi atriði nái að óbreyttu aldrei upp á yfirborðið, a.m.k. ekki meðan stjórnmálaflokkarnir gerast stöðugt ólýðræðislegri og á meðan áróðursvélar í eigu ríkisvalds og hagsmunaaðila breiða út ótta, því óttaslegið fólk getur ekki hugsað rökrétt. Rökhugsun er ekki vel séð af þeim sem halda um valdataumana, því hún rýrir ,,samstöðuna" sem lýðræðis-einræðið grundvallast á. Slíkt getur enginn flokkur umborið - eða hvað? 

Tímalaus orð fyrir árið 2023, með kveðju frá 1946

Við árbakka norður í landi var í vikunni rifjuð upp saga af giftusamlegri björgun bónda sem hrapaði ofan í gjá og hafðist þar við í 60 klukkustundir áður en hann fannst - og mætti til vinnu næsta morgun eins og ekkert hefði í skorist. Þegar flett var upp í fjölmiðlum frá þessum tíma (1946) blasti við þessi blaðagrein úr Vísi sem eins hefði getað birst árið 2023. 

Allir áhugamenn um stjórnmál eru hvattir til að lesa hér þessa þrjá hluta greinarinnar. Aðrir þættir hennar, því miður ekki síður nútímalegir, verða birtir síðar.

P.S. Textann á að lesa í eftirfarandi röð: 1. "Stoð lýðræðis", 2. málsgrein án fyrirsgnar, 3. "Allir á sama máli", en þar má lesa þarfa áminningu um heilbrigða umræðu - og óheilbrigða. 

P.P.S. Greinin er ekki undirrituð en væntanlega skrifuð af ritstjórum Vísis á þessum tíma.