Andmælendur stígi fram og tjái sig

Í tveggja manna tali lýsa flokks-forystu-hollir Sjálfstæðismenn því að þeir séu ósammála mér um flest. Þessi samtöl eiga sér stað að mér fjarstöddum, en ómurinn berst mér frá móttakendum skilaboðanna, sem fá engar skýringar á því hvar þessi skoðanamunur liggur. Þetta er samskiptamáti 21. aldar, þar sem óheilindi, tvískinnungur og fagurgali þykja vel til framapots fallin. Á slíkum tímum veigra metnaðargjarnir menn sér ekki við að tala þvert gegn sannfæringu sinni og brjóta gegn sannfæringu sinni og samvisku. Á slíkum tímum læðist heiðarlegt, grandvart og friðsamt fólk með veggjum til að halda starfi sínu og til að forðast athygli.

Sjálfstæðisflokkurinn er sagður vera breiðfylking fólks með sömu lífssýn. En þegar menn segjast vera ósammála mér um flest væri æskilegt að viðkomandi gætu hert sig upp í að lýsa því beint í mín eyru eða á opinberum vettvangi í stað þess að tala í hálfkveðnum vísum á bak við þann sem um er rætt.

Hvað sameinar Sjálfstæðismenn nú á tímum og um hvað er deilt? Menn væru í betri stöðu til að svara því ef landsfundur, flokksráðsfundur og aðrir almennir fundir væru nýttir sem vettvangur opinna skoðanaskipta. Frá því hefur verið horfið og þessi í stað tekin upp einhvers konar sovésk ,,fundaraðferð" þar sem almennir flokksmenn mega láta sér lynda að hlusta á meðan flokksforystan og flokksgæðingar tala á stóra sviðinu. Sem dæmi hef ég lýst síðasta flokksráðsfundi sem leiksýningu, þar sem allt var gert til að koma í veg fyrir að ég og aðrir fundarmenn fengjum að ávarpa fundinn og tjá sýn sem hugsanlega teldist víkja frá þeirri línu sem forystan hefði áður markað. 

Að öllu þessu sögðu og með hnífasettin í bakinu er ég þakklátur þeim sem hafa komið beint framan að mér og gagnrýnt - oftast málefnalega - þau sjónarmið sem ég hef fært fram. Í svipinn dettur mér reyndar ekki annar í hug en Kristinn Hugason. Sem dæmi um það hversu heilnæm og hressandi hreinskilin skoðanaskipti eru, þá kann ég sífellt betur að meta Kristinn Hugason. 

Ég rita þessar línur á laugardagsmorgni eftir að hafa í gær átt samskipti við yfirlýstan Sjálfstæðismann á fésbókarvegg mínum í gær, en sá ágæti maður hampar ,,Heimsmarkmiðum Sameinuðu Þjóðanna" og telur þau samrýmanleg stefnuskrá Sjálfstæðisflokksins. Því er ég ósammála. Ég veit ekki til þess að kjósendur Sjálfstæðisflokksins hafi veitt umboð sitt til þess að sveitarstjórnarmenn, þingmenn eða ráðherrar láti ,,Heimsmarkmið SÞ" yfirtrompa Sjálfstæðisstefnuna. Með því er verið að veita undirstofnunum og embættismönnum SÞ mikið stefnumótunar- og túlkunarvald, á kostnað lýðræðislegs aðhalds og valddreifingar, en stjórnarfarið þess í stað fært í átt til stjórnlyndis og valdboðs, án umræðu. Ef allir stjórnmálaflokkar á Íslandi og öll sveitarfélög eru farin að vinna að þessum markmiðum þá er það staðfesting á því að kosningar hérlendis séu í raun nokkurs konar leikrit, þar sem engu skiptir hvaða listi fær flest atkvæði, því stefnan hefur þegar verið mörkuð og henni verður ekki haggað hverjir svo sem kunna að setjast í bæjarstjórn / ríkisstjórn að kosningum loknum.

Málflutningur minn sl. ár miðar að því að vekja fólk til vitundar um nauðsyn þess að Íslendingar standi vörð um sjálfstæði landsins og fullveldi þess. Í því felst nánar að við verjum hér lýðræðislega stjórnarhætti og sjálfsákvörðunarrétt sérhvers manns, höfnum þróun í átt til eftirlits- og lögregluríkis, stöndum gegn útþenslu ríkisins og höfnum valdaásælni erlendra stofnana, erlendra ríkja og yfirþjóðlegs valds. Í þessu felst að við verjum okkar eigin stjórnarskrá, sem er brjóstvörn lýðfrelsis hérlendis. Við núverandi aðstæður er sérlega brýnt að menn komi tjáningarfrelsinu til varnar, enda er það kjarni alls annars frelsis. Ég hvet þá sem treysta sér til að andmæla þessu til að stíga fram með þær skoðanir og verja þær í samtali við mig, fremur en að ástunda pískur og baknag á bak við luktar dyr. (Öllum er frjálst að rita athugasemdir hér að neðan). 

E.S. Lesendum til yndisauka fylgir hér texti Páls J. Árdals með lagi Bergþóru Árnadóttur, en lag og texta má finna á hljómplötunni "Eintaki", sem kom út árið 1977, þ.e. fyrir 46 árum síðan.

Bergþóra Árnadóttir - Ráðið - YouTube 

Ef ætlarðu að svívirða saklausan mann,
þá segðu aldrei ákveðnar skammir um hann,
en láttu það svona í veðrinu vaka,
þú vitir, að hann hafi unnið til saka.
 
En biðji þig einhver að sanna þá sök,
þá segðu að til séu nægileg rök,
en náungans bresti þú helst viljir hylja,
það hljóti hver sannkristinn maður að skilja,
 
og gakktu nú svona frá manni til manns,
uns mannorð er drepið og virðingin hans,
og hann er í lyginnar helgreipar seldur,
og hrakinn og vinlaus í ógæfu felldur,
 
en þegar svo allir hann elta og smá,
með ánægju getur þú dregið þig frá,
og láttu þá helst eins og verja hann viljir,
þótt vitir hans bresti og sökina skiljir.
 
Og segðu hann brotlegur sannlega er
en syndugir aumingja menn erum vér,
því umburðarlyndið við seka oss sæmir,
en sekt þessa vesalings faðirinn dæmir.
 
Svo leggðu með andakt að hjartanu hönd,
með hangandi munnvikjum varpaðu önd,
og skotraðu augum að upphimins ranni,
sem æskir þú vægðar þeim brotlega manni.
 
Já, hafir þú öll þessi happsælu ráð,
ég held þínum vilja þú fáir náð,
og maðurinn sýkn verði meiddur og smáður,
en máske að þú hafir kunnað þau áður.