Blaðamaður skólar pólitískan froðusnakk

Sjaldgæfur viðburður átti sér stað í gær. Íslenskur blaðamaður tók pólitískan froðusnakkara í bakaríið, svo faglega og áreynslulaust að óvíst er að Inga Sæland muni bera sitt barr eftir þetta.

Blaðamaður benti á að öryrkjum og öldruðum sem fengju ofgreitt frá hinu opinbera bæri að endurgreiða og spurði hvort annað gilti um stjórnmálaflokka.

„Ég held að þú ættir að svara þessari spurningu sjálf,“ sagði Inga og gekk sína leið án þess að gefa kost á frekari spurningum eða svörum.

Ég fæ ekki betur séð en að þessi flugbeitti blaðamaður sé Andrea Sigurðardóttir, sem er annar af tveimur fréttastjórum viðskiptafrétta Morgunblaðsins. Taka verður fram að undirritaður hefur lengi verið meðvitaður um að Andrea er enginn kjáni, enda virtist hún t.d. snemma sjá í gegnum holtaþoku og villuljós í "kófinu". 

Að því sögðu verður líka að taka fram að Morgunblaðið hefur fleiri frábærum fréttamönnum á að skipa, sem sýna og sanna daglega að íslensk þjóð þarf ekki að sturta milljörðum í ríkisfréttamiðilinn RÚV. Íslendingar þurfa heldur ekki reka tilgangslausa ríkisstofnun undir heitinu "Fjölmiðlanefnd" sem mætti leggja niður fyrir hádegi í dag án þess að nokkð gerðist. Um gagnsleysið þarf ekki að tala, það er augljóst öllum. Um undirgefni við stjórnvöld og prinsippleysi þarf hins vegar að ræða, sbr. enn og aftur hvernig nefndin brást eigin markmiðum og tjáningarfrelsinu í "kófinu" og réðst í rándýrt átak með "stuðningi" helsta ritskoðunarapparats heimsins á þeim tíma (Facebook), þar sem almenningur hvar hvattur til að trúa helst engu öðru en því sem birtist í stórum og rótgrónum fjölmiðlum, sem á mælikvarða Fjölmiðlanefndar eru væntanlega helst RÚV, Guardian o.fl. miðlar sem útvarpa "réttum" skoðunum. 

Þeir sem skrifa ekki undir afstöðu Fjölmiðlanefndar og RÚV eru kallaðir "rugludallar", en það eru sérstaklega þeir sem viðhafa efasemdir, gleypa ekki allt hrátt, trúa ekki öllu sem sagt er í fréttum, vilja beita gagnrýninni hugsun, neita að láta aðra hugsa fyrir sig, vilja fá að spyrja gagnrýninna spurninga (eins og Andrea Sigurðardóttir, Stefán Einar o.fl.).

Já, "rugludallarnir" eru víða til og hafa lengi verið til, sbr. m.a. þennan rugludall nr. 1 í bókum RÚV, sem gaf þessa lýsingu hér fyrir mörgum árum á trúverðugleika "stórra og rótgróinna fjölmiðla." Þetta gamla viðtal er gjöf mín til ykkar í dag kæru lesendur. Endilega hlustið og leggið sjálfstætt mat á það sem þið heyrið og sjáið. Leyfið ekki öðrum að hugsa fyrir ykkur.