"Eru Íslendingar heimskari en aðrar þjóðir?"

Þetta er raunveruleg spurning sem ég fékk í gær hér í Bandaríkjunum. Tilefnið var umræða um afstöðu Íslendinga til forsetaframbjóðenda í USA, sbr. kannanir sem bentu til að 96% Íslendinga hefðu kosið Biden frekar en Trump (2020) og að 91% Íslendinga hefðu kosið K. Harris fremur en Trump (2025). Viðmælandi minn var hvumsa yfir einsleitninni og velti fyrir sér hvort Íslendingar hlytu þá ekki að vera mest "woke" þjóð í heimi og þar með haldnir sjálfsfyrirlitningu á háu stigi. 

Mér vafðist tunga um höfuð, minnugur þess hvernig Íslendingar fyrri alda, m.a. Arngrímur Jónsson lærði, skrifuðu varnarrit til að hrekja tröllasögur um Íslendinga í erlendum ritum. Varnarrit Arngríms bar heitið Crymogæa og þar var m.a. vísað til þess að Íslendingar væru flestir læsir og að á Íslandi hefði blómstrað merkileg bókmenntahefð sem m.a. hefði varðveitt menningararf Norðurlanda. Með orðum Jóns Helgasonar átti íslensk þjóð löngum "ekki í sig brauð en einatt bar þó reisn í fátækt sinni".

 

En hvað er hægt að segja? Íslendingar eru ekki heimskari en aðrar þjóðir, en við höfum mögulega orðið forheimskun að bráð. Yngri kynslóðir eru illa læsar. Eldri kynslóðir leyfa RÚV að mata sig á óhollu fóðri með "fréttum" hvern einasta dag, þar til vitsmunaleg umræða nær sjaldan að rísa ofar en um persónur og hvort hlutaðeigandi sé skemmtilegur / leiðinlegur, með blítt andlit / strangur. Á Íslandi er það höfuðdyggð stjórnmálamanns að vera eindreginn stuðningsmaður fóstureyðinga, helst fram að fæðingu. 

Visir.is og mbl.is eru mest lesnu fréttavefir landsins og báðir þessir vefir hallast mjög til vinstri, því Morgunblaðsvefurinn virðist aldrei hafa verið undir sömu ritstjórn og blaðið sjálft. Þá sjaldan að ég horfi á fréttatíma RÚV finn ég greindarvísitölu mína lækka, sem er mikill skaði fyrir mann sem þarf á öllu sínu litla viti að halda. Sem dæmi má nefna þessa "fréttaumfjöllun" RÚV 26. janúar sl., sem er ekki hlægileg heldur nöturlegur vitnisburður um þær ógöngur sem "þjóðmálaumræða" á Íslandi getur ratað í undir "leiðsögn" þessarar fréttastofu, sem sogar til sín þúsundir milljóna króna á ári fyrir svona "þjónustu" undir formerkjum "menningarhlutverks" RÚV sem í seinni tíð er fremur ómenningarhlutverk, því þar er woke-þráhyggjunni útvarpað og sjónvarpað alla daga. 

Í hvaða skilningi eru Íslendingar nú "bókmenntaþjóð" og hvar sést bókmenntaarfurinn ræktaður í framkvæmd annars staðar en í reifurum, sem Íslendingar hafa tekið ástfóstri við? Á jólum les þjóðin sennilega minna um boðskap jólanna um ljós og mannkærleika, en velur sér heldur myrkur og morð til aflestrar. 

Í þessum höfuðstað neysluhyggjunnar, Bandaríkjunum, sé ég færri í ofþyngd en heima. Ég sé færri hér með blátt hár og hring í nefinu. Færri með sjáanleg tattú. En auðvitað má ekki draga of miklar ályktanir af ytri ásýnd. 

Á sama tíma og verið er að sópa sali valdsins hér í USA, lofta út og hefja endurskoðun á mörgu því sem aflaga hefur farið í stjórnsýslunni, þá hafa Íslendingar valið tvo "vitringa" af þeim þremur sem stjórnuðu landinu í "kófinu" inn á Alþingi og gert fyrrum landlækni að heilbrigðisráðherra! Á Íslandi halda stjórnmálamenn áfram að skammta sér fé úr ríkissjóði. Vilji menn ræða nánar um "Fól flokksins" [sic] og Ingu Sæland þá er gripið til varnar sem hvergi myndi duga nema mögulega í landi heimskustu þjóðar í heimi, þ.e. að það sé "einelti".

"I rest my case" og læt Jón Helgason eiga síðustu orðin: 

 

 

Sú þjóð sem löngum átti ‘ ekki‘ í sig brauð

en einatt bar þó reisn í fátækt sinni,

skal efnum búin orðin þvílíkt gauð

er öðrum bjóði sig að fótaskinni.+

 

Sú þjóð sem horuð ærið afhroð galt

af ofurheitri trú á frelsið dýra,

hún býður lostug sama frelsi falt

með fitustokkinn belg og galtarsvíra.

 

Sú þjóð sem veit sér ekkert æðra mark

en aurasníkjur, sukk og fleðulæti,

mun hljóta notuð herra sinna spark

og heykjast lágt í verðgangsmanna sæti.

 

Sú þjóð sem dottar dáðlaus, viljasljó,

og dillar þeim er ljúga, blekkja, svíkja,

skal fyrr en varir hremmd í harða kló.

Hægt er að festast, bágt mun úr að víkja!

(Jón Helgason, 1951)

 

Inga Sæland keypti tvær fasteignir með stuttu millibili