Svör óskast

Hvernig stendur á því að á sama tíma og tvö af stærstu herveldum heims (BNA og Rússland) eiga í friðarviðræðum um Úkraínu o.fl. þá tvíeflast aðrar þjóðir í að fjármagna stríðsreksturinn í Úkraínu? Nýr forsætisráðherra Íslands ferðast til Úkraínu og lofaði þar 2,1 milljarði kr. frá Íslandi (utan fjárlaga). 

Aðrar þjóðir bæta sömuleiðis í stríðskistuna: Bretland hefur bætt við 5,6 milljörðum punda, Noregur bætti við 3,5 milljörðum Evra; Spánn bætti við 1 milljarði Evra. Upptalningin er mun lengri. 

Ekkert eftirlit er með því hvert þessir fjármunir fara í reynd. Stór hluti mun væntanlega týnast eins og oft áður, en væntanlega fara þeir þó að mestu í að fjármagna meiri dráp, meiri eyðileggingu og hörmungar. Peningarnir sem fara í þetta svarthol verða a.m.k. ekki nýttir til að bæta þjónustu við sjúklinga heima fyrir, ekki öryrkja eða eldri borgara, ekki í að bæta holótta vegi o.s.frv. 

Getur einhver útskýrt hvers vegna friðarviðræður mega ekki fara fram í friði og hvers vegna ESB (með dyggum stuðningi Íslands) ætlar að halda stríðinu gangandi og hversu lengi það er raunverulega hægt? Þar til enginn er eftir til að berjast í Úkraínu? Eða bara þangað til peningasjóðirnir tæmast endanlega? Íslendingar og aðrír vígamenn lyklaborðsins ættu að minnast þess að áframhaldandi stríðsrekstur þýðir í raun að mæður og feður verða að kveðja unga syni sína þegar þeir verða kallaðir í herinn og sendir í fremstu víglínu. Úr fjarlægð er auðvelt að hvetja menn áfram í slíkri baráttu, en frammi fyrir hryllingnum sem þessu fylgir verður slík hvatning ekki annað en helbert siðleysi.

Sem herlaus þjóð hefur Ísland enga siðferðilega stöðu til að hella olíu á ófriðarbál annarra þjóða.