Hafa ráðherrar fengið umboð til að stofna hlutleysisstöðu Íslands í hættu?

Eftir hamagang síðustu mánaða er ég að koma mér á beinu brautina aftur. Umframorku og tíma má verja með ýmsum hætti, t.d. með að taka upp þráðinn í fundahaldi, greinaskrifum og þáttagerð. Þegar samfélagið (og allur hinn vestræni heimur) virðist vera að fara af hjörunum og þegar daglegar fréttir endurspegla sífellt meiri firringu, þá er það borgaraleg skylda fólks að halda uppi málefnalegri gagnrýni og leyfa rödd sinni að hljóma, þvi sagan sýnir að nánast um leið og slíkar gagnrýnisraddir þagna er voðinn vís. Saga 20. aldar er til marks um að valdagírugir ráðamenn sækja í sig veðrið þegar almenningur hættir að beina gagnrýnu kastljósi að athöfnum valdhafa.   

Út frá þessu flutti ég 45 mínútna pistil í Brotkastinu í gær, þar sem ég m.a. hvet Íslendinga til að skoða framgöngu ráðherra í lagalegu og siðferðilegu ljósi, spyrja málefnalegra spurninga og veita aðhald, því svo virðist sem stjórnarfarið hér sé farið að þjóna einhverju allt öðru en fólkinu sem hér býr, nánar tiltekið erlendum stofnunum, formlegum (og óformlegum) hernaðarbandalögum og erlendum kreddum. Á meðan ráðherrar leggja aðaláherslu á að sinna þessu og sýnast góðar í útlöndum morkna innviðir Íslands. 

Ég skrifa þetta og tala til að hvetja Íslendinga til að vakna úr rotinu, skoða hvert verið er að stefna með landið okkar og taka virkari þátt í þjóðfélagsumræðunni (og pólitík), því atvinnustjórnmálamönnum er ekki lengur treystandi fyrir stýrinu.