Ég ekki skilja ...

Eitt af því sem er ofar mínum takmarkaða skilningi er langlundargeð almennings. Fólk sættir sig andmælalaust við að verja helmingi okkar dýrmæta tíma og starfsorku í vinnu fyrir "hið opinbera" sem sólundar svo stærstum hluta peninganna, m.a. til vopnakaupa fyrir aðrar þjóðir á meðan löggæslan hér innanlands er fjársvelt og vanrækt. Enginn horfir gagnrýnum augum um öxl á þá staðreynd að yfir 90% fullorðinna létu sprauta sig aftur og aftur með efnakokteil sem veitti litla sem enga vörn og hefur framkallað alls kyns aukaverkanir og heilsutjón. Kjósendur velja frambjóðendur sem gefa stærstu loforðin, en sætta sig þegjandi við að loforðin séu svikin. 

En kannski er best að spyrja engra spurninga. Þegar Sókrates frétti að Véfréttin í Delfí hefði sagt að hann væri "vitrasti maður Aþenu" varð hann furðu lostinn því hann taldi sig ekki hafa sérþekkingu á neinu. Þetta leiddi til þess að hann fór að beina spurningum til stjórnmálamanna, herforingja og annarra sem hann hélt að væru með viti. Þessi (ó)siður hans varð til þess að hann var dæmdur til dauða. Þess vegna er kannski best að vera eins og allir aðrir: Sætta sig við svikin loforð, blekkingar, fals og óheilindi.

Og þó.