Blekiðjubáknið í Brussel

Í gær birti Jón Bjarnason, fyrrum ráðherra VG, snarpa ádeilu á bloggsíðu sinni, þar sem hann vísaði til slagorðs Sjálfstæðisflokksins fyrr á árum "Báknið burt" í samhengi við þá nýju Brussel-ástríðu sem þingmenn XD hafa orðið málsvarar fyrir og vilja auðheyrilega, ásamt öðrum ESB-flokkum innleiða hér með frumvarpi um bókun 35, en frumvarpið myndi fyrirsjáanlega valdefla þetta stærsta skrifstofubákn sem nokkru sinni hefur risið á plánetunni jörð. Hafandi nýlesið færslu Jóns renndi ég höndinni eftir bókahillu og fann þar snjáða ljóðabók Davíðs Stefánssonar, "Að norðan", sem er merkt með áletrun til afa míns "frá Hrefnu og Leifi - jólin 1940". Í bókinni má lesa eftirfarandi kvæði Davíðs um "skrifstofubáknið". 

 

Það teygir sig vítt yfir bygðir og borg
og bólgnar af skipulagshroka,
en geigvænt er loftið af gjaldeyrissorg
og grátt eins og Lundúnaþoka.
En borgarinn fálmar sig bugaður inn
og biður um rétt til að lifa,
svo þjónninn, sem hímdi með hönd undir kinn,
má hamast að reikna og skrifa.

 

Með kænsku er þessari skrifstofu skipt
í skápa og bása og deildir,
en þar eru skjölin svo skorin og klipt
og skipað í flokka og heildir,
uns hlaðarnir minna á fannþakin fjöll,
sem flóa í mórauðum lækjum,
og við þetta bætast svo ógrynnin öll
af allskonar vélum og tækjum. …

En þarna fær borgarinn skjal eftir skjal,
sem skráð er gegn réttlátri borgun,
og honum er vísað sal úr sal
og sagt – að koma á morgun,
og svona gengur það ár eftir ár,
því altaf er nóg að skrifa,
og altaf fær borgarinn skipulagsskrár
og skilríki fyrir að lifa.

Það lætur víst nærri, að þriðji hver þegn
sé þjónn eða skrifstofugreifi,
en flestum er starfið þó mikið um megn
og margur fær siglingaleyfi.
En borgarinn snýst þarna hring eftir hring
og hlýðir í orði og verki,
og loks þegar alt er þar komið í kring
er klínt á hann – stimpilmerki.

Að stofnunin eflist hvern einasta dag
mun afkoma þegnanna sanna,
og auðvitað reikna þeir ríkinu í hag
sem ráðstafa lífi manna.
En varla mun borgarinn blessa þau tákn,
né bætur þeim skriftlærðu mæla,
sem vilja að alt þetta blekiðjubákn
sé bænahús – krjúpandi þræla.

---

Mér er auðvitað ljóst að Davíð Stefánsson var snillingur og vafalaust nánast helgur maður í huga margra Íslendinga. Ég vil því auðvitað ekki gera honum upp neinar skoðanir á ESB, en leyfi mér þó að nefna til hliðsjónar eftirfarandi erindi úr ljóði á fyrstu bls. í framangreindri bók. Ljóðið heitir "Í dag kom vorið" og 2. erindið hljómar svo: 

Um samfylgd var mér synjað af þeim flestum,

er sitja þing með landsins æðstuprestum,

og eins af þeim, sem allra frelsi fórna

fyrir það eitt að mega sjálfir stjórna.