Upplýsingaóreiða í boði stjórnvalda

Sem almennir kjósendur höfum við það hlutverk að greina á milli misvísandi upplýsinga og ákveða hverju við kjósum að trúa. Hér eru tvö dæmi:

1. Í Morgunblaðinu í gær fullyrti Katrín Jakobsdóttir, sendiherra WHO, sem telur sig hafa vald til að skammta orku og mannréttindi, að ,,stærsta áskorun okkar kynslóðar" væru ,,loftslagsbreytingar og áhrif þeirra á mannréttindi". Á sama stað má í dag lesa grein eftir Helga Tómasson, prófessor í hagrannsóknum og tölfræði, þar sem fram kemur að ,,skoðun á tímaröðum á veðurstofugögnum síðustu 200-300 ár sýnir að ekki er grundvöllur fyrir yfirlýsingum á borð við hamfarahlýnun allrar plánetunnar." 

2. Í þessari nýju grein á Daily Sceptic, er fjallað um regluverkið sem nú er í smíðum hjá WHO og komist að sömu niðurstöðu og lesa má í minnisblaði sem undirritaður afhenti heilbrigðisráðherra og svo öllum þingmönnum í síðustu viku, þ.e. að reglurnar feli í sér framsal á fullveldisrétti. Í greininni er leitað svara við því hvers vegna framkvæmdastjóri WHO og stjórnmálamenn víða um heim kjósa að afneita þessu. Vita þeir ekki betur eða eru þeir vísvitandi að villa um fyrir almenningi? Frammi fyrir staðreyndum málsins telja höfundar að umræðan þurfi nú að beinast að því hvers vegna lýðræðisríki ættu að framselja fullveldi sitt í hendur stofnunar sem er (1) fjármögnuð að verulegu leyti af einkaaðilum og skuldbundin er til að fylgja fyrirmælum risafyrirtækja og sjálfskipaðra mannvina og (2) stjórnað er að hluta af aðildarríkjum sem í reynd eru alræðisríki og lúta engu lýðræðislegu aðhaldi. 

Höfundar greinarinnar spyrja svo lykilspurningar: Ef ríkisstjórnir eru vísvitandi að framselja fullveldi sitt án vitundar og án samþykkis ríkisborgara sinna, á grundvelli falskra yfirlýsinga ráðherra og WHO, þá teljist samhengið grafalvarlegt og þýði í reynd að leiðtogar þjóðríkjanna séu beinlínis að vinna gegn hagsmunum landa sinna og þjóða, í þágu ytri hagsmuna. Slíkt athæfi (lesist: landráð) varðar víðast hvar þungum viðurlögum.