Grænland, Danmörk, Ísland og Bandaríkin.

Jón Magnússon er frábær maður. Frábær penni, frábær ræðumaður. Glæsilegur maður á velli. Skynsamur og skemmtilegur. Ég les bloggið hans iðulega og í finnst oft eins og Jón nái að kjarna mína eigin hugsun betur en ég gæti gert sjálfur! En nú í morgun gerðist það í fyrsta sinn, svo ég muni, að ég var ekki sammála JM, þegar hann segir að við eigum að standa með Dönum, ásamt öðrum Norðurlöndum, vegna Grænlands og lýysa þegar í stað yfir "órofa stuðningi og samstöðu með Dönum í þessu máli." 

Jón vísar til þess að nýr forseti Bandaríkjanna hafi ítrekað talað um að Danir selji Bandaríkjunum Grænland og að Danir "leiti eftir samstöðu og stuðningi Norðurlanda í þessu máli". 

Þó er það svo að forsætisráðherra Dana sniðgekk litla Ísland þegar hún boðaði leiðtoga Svía, Finna og Noregs tli fundar í gær. Kannski er það vísbending um raunverulega afstöðu Dana til Íslands, sem verðskuldi ekki sæti við slíkt fundarborð frekar en fulltrúar Færeyja og Grænlands? Slík lítilsvirðing hlýtur að mega teljast sérlega umhugsunarverð í ljósi herskárrar framgöngu Íslands á alþjóðavettvangi síðustu ár, þar sem fyrrverandi (og núverandi) utanríkisráðherrar hafa sýnt einlægan vilja til að knýja áfram stríðsvélar heimsins með herskáu tali og botnlausum fjáraustri til vopnakaupa. Hefur sá munnsöfnuður allur þá ekki orðið til að auka virðingu Íslands á alþjóðavettvangi? En skrýtið. 

Ég er ósammála Jóni Magnússyni um það að við stöndum í einhverri sérstakri þakkarskuld við Dani. Við vorum um aldir peð á taflborði Dana í samskiptum við önnur siglingaveldi heimsins. Dæmi: Fyrir um 20 árum fundust skjöl í Danmörku sem sýndu að Danir höfðu m.a. gert samning við Alsír á 17. öld um að sjóræningjar þaðan gætu haft frjálsar hendur á Íslandi meðan þeir létu Danmörku í friði. Tyrkjaránið í Vestmannaeyjum 1627 og fleiri sjórán fylgdu í kjölfarið. Á tímum Jörundar hundadagakonungs var Ísland sömuleiðis skiptimynt á borði Englands og Danmerkur. Danskir kaupmenn arðrændu auk þess Ísland öldum saman. Hagur Íslands tók fyrst að vænkast þegar við fengum heimastjórn 1904. 

Í pistli Jóns gleymist að önnur Norðurlönd, þ.m.t. Ísland, eiga engan rétt á að véla um framtíð Grænlands. Grænlendingar hafa svipaða stöðu innan Danmerkur og Íslendingar höfðu eftir 1904 og hafa lögbundinn rétt til að leita fullveldis og algjörs sjálfstæðis. 

Ákvörðun um framtíð Grænlands á fyrst og síðast að hvíla hjá Grænlendingum sjálfum, ekki hjá nýlenduherrum í Danmörku með stuðningi Íslands og annarra landa. Telji Grænlendingar hag sínum betur borgið með því að verða 51. ríkið innan Bandaríkjanna, þá hljóta Íslendingar, sem fyrrum arðrænd og valdalaus nýlenduþjóð að vera fyrsta þjóðin til að hvetja þá til sjálfsákvörðunar og sjálfsábyrgðar að þessu leyti.