Að leggja sjálfan sig í sölurnar

Elskuleg eiginkona mín átti afmæli í gær. Af því tilefni sendi vinur minn mér kveðju með eftirfarandi tilvitnun: "Þér menn, elskið konur yðar eins og Kristur elskaði kirkjuna og lagði sjálfan sig í sölurnar fyrir hana,” ­(Efesusbréfið 5:25) 

Hér eru spurningar til karlmanna þessa lands:

• Hvað erum við tilbúnir til að leggja okkur í sölurnar fyrir?
• Hvað elskum við nógu mikið til að vera tilbúnir að fórna okkur fyrir?
• Konurnar okkar (eða ætlum við að skilja við þær þegar eitthvað bjátar á)?
• Börnin okkar (eða hvetjum við til fóstureyðinga ef nýtt líf myndi raska tilveru okkar sjálfra)?
• Eignir okkar (eru þær þess virði að fórna lífi og heilsu fyrir)?
• Landið okkar (tökum við því sem sjálfsagðri gjöf)?
• Hverju erum við tilbúnir til að taka ábyrgð á?
• Tökum við ábyrgð á sjálfum okkur (orðum okkar og athöfnum)?
• Á eigin lífsafstöðu (höfum við mótað okkur skýra lífsafstöðu / skoðun / trú)?
• Eða tökum við kannski ekki ábyrgð á neinu (heldur flýjum / hörfum / þegjum / erum sammála síðasta ræðumanni til að vera "næs")?
• Erum við kannski ekki reiðubúnir að leggja okkur í sölurnar fyrir nokkurn skapaðan hlut annað en (tímabundið) öryggi okkar sjálfra?
• Fyrir hvað er slíkra manna minnst?
• Erum við fórnfúsir leiðtogar í hjónabandi okkar? Á vinnustað? Í fjölskyldunni?
• Hvernig leggur maður sjálfan sig í sölurnar / fórnar sjálfum sér?

Kristur sjálfur er mesta og besta fyrirmyndin í þessum efnum. Í mannkynssögunni má finna þúsundir dæma um það að menn hafi lagt líf sitt í sölurnar: Fyrir ástina / fyrir framtíð barna sinna / fyrir trú sína / fyrir landið sitt / fyrir sannleikann. Í fyrradag nefndi ég hér Jón Sigurðsson og aðra íslenska þjóðfundarfulltrúa 1851 sem hentu embættisframa sínum í ruslið með því að mótmæla yfirgangi erlends valds. Frá Bandaríkjunum má nefna alla þá menn sem rituðu undir sjálfstæðisyfirlýsinguna 1776 og lögðu þar með líf sitt, eignir og frelsi í sölurnar fyrir frelsi lands og þjóðar.

Nú, þegar sól er hæst á lofti á norðurhveli jarðar, er vel við hæfi að við spyrjum okkur hvað við stöndum fyrir, hvað við erum sjálfir - annað en bergmálshellar fyrir skoðanir annarra, hvernig við getum kallað sjálfa okkur til ábyrgðar, því það að taka ábyrgð er merki um kærleika, umhyggju og það að hjarta þitt rúmi fleiri en þrönga eiginhagsmunahyggju. Ísland þarf menn sem þora að axla ábyrgð.