Hvers konar framtíð kýst þú?

Kæri Íslendingur, eftir allt sem á undan er gengið, allt það sem fulltrúar FLOKKSINS (sameinaða ríkisflokksins á Íslandi) hafa gert til að grafa undan fullveldi og sjálfstæði Íslands og koma okkur undir stjórn ESB, SÞ, WHO o.fl., þá er hér ný ræða frá konunni sem forystumenn FLOKKSINS vilja gera að leiðtoga lífs síns - og okkar hinna. Og það merkilega er að hér lofsamar Úrsúla sjálf mikilvægi fullveldis ... þ.e. fullveldis ESB ... til að ákvarða hvaða lög skuli gilda ,,í Evrópu". Fyrir utan valdhrokann sem skín úr fasi hennar og orðum þá er innihaldið áhyggjuefni, því Úrsúla og co. vilja stjórna því hvað má segja og hvað ekki. Í sömu ræðu talaði Úrsúla um það að ,,víglína hinnar nýju heimsmyndar sé nú í mótun (e. Battle lines for a new world order based on power are being drawn right now). Á þessum grunni eigi ,,ný Evrópa að rísa". 

Finnst þér þetta aðlaðandi framtíðarsýn? Er ákjósanlegt fyrir fullvalda örþjóð að ofurselja sig fjarlægu, miðstýrðu, ólýðræðislegu skrifstofuveldi sem vill hervæðast og beita ritskoðun í þeim tilgangi?

Íslendingar verða að fara að átta sig á að undir yfirborðinu er nú verið að heyja baráttu um skilgreiningarvaldið, þ.e. hverjum leyfist að skilgreina hvað teljist rétt og hvað rangt. Í þessari baráttu nota stórveldi heimsins fjölmiðla, áróður, óttastjórnun o.fl. Þegar almenningur fer að sjá í gegnum áróðurinn og fer að ókyrrast, þá draga valdhafarnir fram stóra trompið: Stríð. Óþægilega umræðu um frelsi og ófrelsi má þá stöðva með ritskoðun og innleiða þess í stað mælikvarða hreinnar valdbeitingar. Þetta er skilvirkasta leiðin í átt til harðstjórnar, þar sem lög eru leyst af hólmi með tilskipunum og regluverkið svo notað til að þagga niður í mönnum, svipta þá frelsi, eignum og jafnvel lífi, leyfa ógn og kúgun í nafni ,,friðar" og að lokum manndráp í þágu ,,réttlætis".  

Í slíkum ósiðferðilegum heimi slást menn og þjóðir um völd. Þar skiptir ekki máli hver málstaðurinn er heldur aðeins hver geti beitt mestu vopnavaldi / ofbeldi. 

Það kann að vera draumsýn ein, en landakortið hér er huggulegra: Ísland utan við átök stórveldanna sem kyndilberi friðar. Enginn veit að vísu hve lengi það væri hægt, en glæslilegt væri að standa meða stætt væri og fara í sögubækurnar fyrir að hafa staðið með friði á ófriðartímum. Í heimi sem er orðinn sturlaður, þar sem stórþjóðir láta leiðast af sturluðu fólki inn í sífellt meira myrkur, illsku, þröngsýni, vopnaskak og átök, veitir ekki af því að til sé a.m.k. eitt land sem haldur á lofti kyndli ljóss, frelsis og friðar.