Arnar Þór Jónsson

Kjörnir fulltrúar á Alþingi sækja umboð sitt til íslenskra kjósenda og því er uppspretta löggjafarvaldsins hjá fólkinu sem landið byggir.  Í því umboði felst engin heimild til að afhenda stjórnartauma, ríkisvald og löggjafarvald, í hendur erlendra valdastofnana, því stjórnarskrá lýðveldisins gerir ráð fyrir að æðsta handhöfn íslensks ríkisvalds skuli vera á Íslandi.

Þegar Hæstiréttur Íslands tók til starfa 16. febrúar 1920 var það stór áfangi fyrir íslenska þjóð, því fullveldi felur ekki aðeins í sér að íslensk lög séu sett af lýðræðilega kjörnu Alþingi, heldur einnig að æðsta túlkunarvald um þau lög sé hjá íslenskum dómstólum. Um þetta er stjórnarskráin nr. 33/1944 alveg skýr, sbr. 2. gr. sbr. 60. gr. og 70. gr. stjórnarskrárinnar. Með frumvarpi utanríkisráðherra um bókun 35 er lagt til að Alþingi löghelgi fyrirmæli um almennan forgang EES-reglna hérlendis. Slíkt ákvæði fæli í sér grundvallarbreytingu á íslenskum rétti, þar sem íslenskir dómstólar munu ekki lengur hafa neitt vald til hvorki samræmisskýringar né lagatúlkunar af öðrum almennt viðurkenndum toga ef íslensk lög stangast á við EES reglur. Þess í stað er lagt til að líta beri alfarið fram hjá skýrum íslenskum lagaákvæðum sem mæla fyrir um annað en EES-reglur. Túlkunarvald um þessar EES reglur verður m.ö.o. alfarið eftirlátið erlendum dómstólum. Verði frumvarpið að lögum þá er með því grafið undan íslensku dómsvaldi, því samkvæmt 2. gr. stjórnarskrárinnar skal enginn fara með dómsvald á Íslandi aðrir en þeir sem réttilega hafa verið skipaðir í dómaraembætti samkvæmt íslenskum lögum, sbr. 59. gr. stjskr.

Frumvarp utanríkisráðherra gengur einnig gegn þeirri grunnstoð réttarríkisins, sem kennd er við svonefnda ,,lex posterior" reglu (lex posterior derogat legi priori), þ.e. að yngri lög skuli ganga framar eldri lögum. Frumvarpið brýtur gegn þessari meginreglu með því að opna fyrir þann möguleika að yngri löggjöf Alþingis yrði í raun áhrifalaus og einskis virði, þ.e. ef hún stangast á við ,,skuldbindingu samkvæmt EES samningnum". Verði frumvarpið að lögum myndi það veikja réttaröryggi landsmanna, grafa undan Alþingi og vega að fullveldi Íslands. Kjörnir fulltrúar á Alþingi hafa ekki fengið umboð til að höggva í lýðræðislegar rætur íslensks réttar og íslenskrar stjórnskipunar.  

P.S. Það eru góðar fréttir að þingflokkur Sjálfstæðisflokksins sé kominn á þann stað að viðurkenna að hér er um að ræða mál sem ristir ofan í kviku þeirrar hugsjónar sem Sjálfstæðisflokkurinn var stofnaður til að verja. Tímabært er að fylgismenn þeirrar hugsjónar (hvar í flokki sem þeir standa nú) herði sig upp og láti rödd sína heyrast til varnar lýðveldinu, sjálfstæðinu og fullveldinu.  

	Einhugur innan ríkisstjórnarinnar um bókun 35
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ef þér finnst heimurinn vera genginn af göflunum, þá er það sennilega af því að hann ER genginn af göflunum. Öðru vísi er ekki unnt að útskýra allar þessar stríðsæsingar, hernaðartal, sverðaglamur, valdboðsstefnu, áætlanir um hærri skatta og fleiri bannreglur til að stýra loftslaginu og viðleitni manna til að leika Guð. 

Eitt af því sem skapar mestan vanda í stjórnmálum og efnahagsmálum nútímans er það hversu langt til vinstri miðja stjórnmálanna hefur færst með þeim afleiðingum að klassískir hægri menn læðast með veggjum af ótta við að verða stimplaðir sem hugsanaglæpamenn. Að hitta slíkan mann í nútímasamfélagi er raunverulegt gleðiefni. Við þau tilvik rifjast upp saga frá Sigurði Líndal af tveimur menntamönnum sem hittust í fjarlægu landi. Þessir bræður í andanum þekktu hvorn annan á því að fara með upphafsorðin í einu þekktasta riti latínu-bókmenntanna um Gallíu-stríðin eftir Sesar. Þegar annar hafði byrjað: "Gallia est omnis divisa in partes tres" botnaði hinn setninguna með því að segja: "quarum unam incolunt Belgae, aliam Aquitani, tertiam qui ipsorum lingua Celtae, nostra Galli appellantur". Að þessu búnu féllust þeir í faðma. Hægri menn í sósíalistaríkinu Íslandi þurfa kannski að koma sér upp slíku dulmáli til að þekkja hvern annan og vinna saman af því marki að jafnvægisstilla þjóðarskútuna.

Ísland er eina landið í Evrópu - og öllum hinum vestræna heimi - þar sem enginn hægri flokkur situr á löggjafarþinginu. Segi og skrifa ENGINN. Miðflokkurinn er miðflokkur - og vill vera það. Sjálfstæðisflokkurinn er orðinn "woke" sósíaldemókratískur flokkur sem vill auka áhrif ESB hérlendis. Viðreisn er ekki hægri flokkur. Orð eru óþörf um hina þingflokkana í þessu samhengi.

Í þessu ljósi - og með hliðsjón af niðurstöðum forsetakosninganna í Póllandi - er ástæða til að undirstrika hvað "hægri stefna" í stjórnmálum í raun er: Hægri er ekki samheiti yfir "öfgar" eins og fréttastofurnar vilja hamra á. "Hægri" lýsir vilja borgaranna til að viðhalda þeirri samfélagsgerð, tungumáli og menningu sem heimaland þeirra hefur fóstrað í aldanna rás og vilja setja hömlur á ríkisstyrktan innflutning fólks sem hefur allt önnur gildi. Fyrir utan slíka verndarstefnu (e. conservatism) aðhyllast hægri menn klassískt frjálslyndi sem miðar að því að takmarka vald ríkisins, verja réttarríkið, réttláta málsmeðferð fyrir dómi, verja borgaralegt frelsi skv. stjórnarskrá, þ.m.t. málfrelsi, trúfrelsi, prentfrelsi, fundafrelsi og frjálsan markað (sem ekki er kæfður í regluverki). 

Takist Íslendingum að muna þetta eru þeir síður líklegir til að gleypa staðhæfingar um alla vondu "öfgamennina" í útlöndum sem "heimskar" þjóðir kjósa í opinber embætti. Meðan Ísland heldur áfram með framangreinda pólitíska einsleitni, án heilbrigðs viðnáms, þá munum við halda áfram að hringsnúast í kringum iðusvelginn. Skolist Ísland ofan í það niðurfall er ómögulegt að segja hvað verður um okkur.

P.S. Líta má á fundinn sem haldinn var á Austurvelli um helgina "þvert á flokka" sem heilbrigt lífsmark - og mögulega merki um að fólk telji rétt að jákvæð þjóðvitund eigi einhverja rödd á hinu pólitíska sviði, þótt RÚV hafi eflaust notað önnur lýsingarorð.   

	Nawrocki kjörinn forseti Póllands
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

"Ég þarf ekki að búa til neina brandara. Ég bara fylgist með ríkisstjórninni og segi frá staðreyndum". Will Rogers (1879-1935)

Í síðustu viku var ég spurður að því a.m.k. tvisvar sinnum hvað ég hefði lært af pólitískri þátttöku. Án þess að vilja vera of neikvæður sagðist ég hafa stigið út í marga drullupolla um dagana, en engan eins ógeðfelldan og þann pólitíska, þar sem hnífarnir koma fljúgandi úr öllum áttum, hugsjónir eru gerðar að gluggaskrauti og sá nær bestum árangri sem best kann að segja ósatt / fá fólk til að trúa óraunsæjum loforðum. 

Fyrir stuttu skrifaði ég hér á bloggið að VG og XD greiði nú fyrir framgöngu sína síðustu árin, þ.e. fyrir að hafa fórnað hugsjónum sínum fyrir völd. Flokkar sem hafa skorið sig af sinni hugmyndafræðilegu rót eru einskis virði. Falleg orð á landsfundum bjarga þeim ekki þegar allt annað blasir við í framkvæmd. Um Framsóknarflokkinn þarf ekki að tala, því hann er hentistefnuflokkur. Núverandi ríkisstjórnarflokkar náðu góðum árangri í kosningunum með því að lofa öllu fögru (m.a. að hækka bætur en ekki skatta), tala fallega um frið og um það hvernig þeir vildu framkvæma vilja kjósenda. Eftir kosningar hafa þeir snúið sér að því að hækka skatta, framkvæma vilja erlendra búrókrata með því að vinna að því að koma ríkisstjórn Íslands undir erlenda stjórn (ESB), auk þess að vilja efla hernaðarþátttöku Íslands (með 70 milljörðum úr tómum ríkissjóði) á sama tíma og horft er fram hjá því að mesta ógnin við öryggi Íslendinga kemur nú innan frá en ekki utan frá, þ.e. frá skipulögðum glæpasamtökum sem hér starfa án verulegra afskipta frá fjársveltri lögreglu. 

Sem lýðræðissinni vil ég auðvitað ekki fæla fólk frá þátttöku í stjórnmálum, en við þurfum þó að vera raunsæ og horfast í augu við að flest (ekki öll) þeirra sem sitja nú á þingi vilja vera á framabraut í stjórnmálunum (innan flokksins, innan alþjoðastofnana) og þá er hætt við að hagsmunir lands og þjóðar lendi í öðru sæti.