Samtal við Gústaf Adolf

"Arnar Þór Jónsson hrl., formaður Lýðræðisflokksins er mikill baráttumaður íslenska lýðveldisins. Hann telur frelsi einstaklingsins til að ráða eigin för vera þýðingarmesta þáttinn í lífi okkar með fjölskyldum, vinum og samfélagsins sem við lifum í. Hann gerir skýran greinarmun á ríki og frelsi einstaklingsins og varar landsmenn við þeirri ógæfuþróun sem núna á sér stað með kjörnum fulltrúum heima fyrir sem hafa selt sig vegna eigin frama og valdagirndar til erlendra stofnana eins og ESB sem hefur enga lýðræðislega kjörna embættismenn, hvorki í framkvæmd, lögum eða dómi.

Arnar Þór hefur helgað lífi sínu til að vekja Íslendinga til umhugsunar á hvaða vegferð þjóðin er. Sérstaklega undir áhrifum stórvelda eins og Evrópusambandsins sem breytt hefur forsendum EES samningsins með spægipylsu aðferðinni, þar sem svo smá skref eru tekin í einu að enginn merkir neitt fyrr en þjóðin er komin í snöruna. Allir sjá afleiðingarnar á sviði raforkunnar. Núna eru sjávarauðlindir landsmanna í pottinum.

Við erum að færast frá því að vera undir stjórn kjörinna fulltrúa yfir í það að vera undir stjórn fólks sem enginn hefur kosið

Með ríkisstjórn sem hefur það á stefnuskrá að koma Íslandi í Evrópusambandið og taka upp evru, þá eru þung öfl við völd sem þeir sem anna einstaklingsfrelsi og lýðveldinu okkar ástkæra verða að glíma við og stöðva í fyrirætlunum sínum ef allt sem fyrri kynslóðir hafa barist fyrir eigi ekki að fara forgörðum. Arnar Þór segir:

„Verið er að samþykkja yfirþjóðlegt samstarf, þar sem erlent vald yfirtekur þjóðveldið. Það er með ólíkindum að búið er að temja Íslendinga til hlýðni. Við erum að færast frá því að vera undir stjórn kjörinna fulltrúa yfir í það að vera undir stjórn fólks sem enginn hefur kosið. Okkur verður stjórnað af nefndum og ráðum og stofnunum úti í heimi. Ég kalla ráðamenn okkar sem þannig vinna ekki lengur ráðamenn heldur óráðamenn.“

Krísustjórn og ríkisstjórn innan gæsalappa

Arnar Þór tekur dæmi um hvernig ráðin hafa smám saman verið tekin af venjulegu fóli sem hófst með sniðgöngu lýðræðisreglna í heimsfaraldrinum. Eiginlega var ekki um neinn heimsfaraldur að ræða með einungis 0,1% dauðsfalla fólks undir 70 ára aldri. Arnar Þór telur:

„Verið er að stjórna með krísum: Covid, loftslagskrísu, stríðshamaganginum. Smám saman er gengið á rétt einstaklingsins og þau virt að vettugi. Það verður að hafa núverandi ríkisstjórn Íslands innan gæsalappa, því hún er ekki að starfa í þágu hagsmuna þjóðarinnar.“

Ríkisfjölmiðillinn minnir á Norður-Kóreu

Arnar Þór ræðir um fjölmiðlaástandið á Íslandi sem er vægast sagt afar sérstakt með einn ríkismiðil sem drottnar á fjölmiðlamarkaðinum. Tíðarandinn er einnig kominn inn á fáránlega braut með kenningum eins og að karlmenn geti orðið að konum og orðið ófrískir. Ríkisfjölmiðillinn einvaldi, RÚV sem gæti staðið fyrir RíkisÚtvarpVókismans dælir daglega frásögnum yfir landsmenn sem ekki segja alla söguna heldur aðeins eina hlið mála, þá vókuðu. Það er ljóst að ef aðrar skoðanir eru þagðar í hel, þá frétta landsmenn eða alla vega sumir þeirra, kannski aldrei af þeim. Arnar Þór líkir fjölmiðlaástandinu við Norður-Kóreu:

„Sonur minn er 17 ára gamall og er greindari en ég. Hann sagði við mig um daginn: Pabbi, það er ótrúlega skrýtið að búa á Íslandi. Við fáum bara að sjá og heyra eina hlið málsins. Ég sagði við hann að þetta væri munurinn á áróðri og heilaþvotti. Áróðurinn leyfir meira en eina skoðun en heilaþvotturinn leyfir aðeins eina.“

Arnar vék talinu að sjónvarpi Samstöðunnar en í nýjum frægum þætti úrbeinaði vinstri konan Sólveig Anna Jónsdóttir rithöfundinn vókaða Hallgrím Helgason. Arnar segir Hallgrím og Egil Helgason geta verið bræður, alla vega skoðanabræður, en sá síðarnefndi sem er sjálfkrýnd sjónvarpsstjarna uppnefndi Arnar sem öfgamann en þorði síðan ekki að mæta í viðræður við Arnar um málið. Arnar Þór talaði við útvarpsstjórann og fékk eftir það afsökunarbeiðni frá Agli. Einn annar Íslendingur hefur kallað Arnar Þór öfgamann og það var Bjarni Benediktsson fv. formaður Sjálfstæðisflokksins. Arnar var að mati Bjarna öfgamaður vegna þess að hann hafði spurningar um EES-samninginn!

„Neyðarhemill“ vegna bókunar 35

Talið barst að bókun 35 sem ríkisstjórnin reynir að gera að lögum á þessu vorþingi. Við samþykkt bókunarinnar verða lög ESB rétthærri íslenskum sem þýðir að Ísland afsalar sér löggjafar- og dómsvaldi á samstarfssviðum með ESB samkvæmt skilgreiningu EES-samningsins. Arnar bendir á að hvergi í stjórnarskrá lýðveldisins Íslands sé minnst á neitt framsal valds eins og bókun 35 gerir ráð fyrir. Samþykkt bókunarinnar er því í berhöggi við stjórnarskrána. Aðspurður um hvað væri hægt að gera til að koma í veg fyrir að alþingismenn samþykktu bókun 35 sagði Arnar Þór:

„Ég get greint frá því hér og nú, að hægt væri að grípa í „neyðarhemil“ til þess að þvinga stjórnvöld til að útskýra að minnsta kosti hvernig bókunin brýtur ekki í bága við stjórnarskrána að þeirra mati. Málið er grafalvarlegt, það er búið að grafa undan framkvæmdavaldinu í 30 ár og allt bendir til þess að nú eigi að færa dómsvaldið til EES. Það jafngildir svikaráðum við fólkið í landinu. Neyðarhemillinn yrði þá fólginn í því að leggja fram kæru á hendur þess ráðherra sem leiðir þetta mál gegnum þingið. Kæra viðkomandi fyrir landráð til lögreglunnar. Á endanum verður það dómsmálaráðherrann sem tekur ákvörðun og varla að búast við að ráðherra sem vill fara með landið inn í ESB samþykki landráð.“

Verðum líklega heimsfræg fyrir að gefa landið frá okkur án andmæla

Arnar sagði:

„Ég sagði við fólk sem ég hitti í gufubaðinu í sundlauginni nýlega, að við yrðum sennilega heimsfræg í veraldarsögunni fyrir það að við vorum eina þjóðin sem gáfum frá okkur fullveldið, frelsið, lögin og landið okkar án andmæla! Án þess að nokkurt okkar eða að því liggur einn einasti maður lyfti hendinni til að verjast því sem er að gerast.“

Takið þátt í starfi Lýðræðisflokksins

Arnar Þór ræddi um allt það góða fólk sem er í Lýðræðisflokknum og berst á óeigingjarnan hátt fyrir rétti landsmanna til málfrelsis og lýðræðis. Hann hvetur alla þá sem vilja losa landið úr vókuðum heljargreipum að hafa samband við Lýðræðisflokkinn og koma með í starf flokksins fyrir annarri og bjartari framtíð en þeirri sem ríkisstjórnin boðar. Arnar Þór líkir ráðherrum ríkisstjórnarinnar við Pílatus sem þvoði hendur sínar af röngum ákvörðunum sem hann tók á meðvitaðan hátt:

„Pílatus er víða um þessa páska. Hann er ekki bara í síðustu köflum Jóhannesarguðspjalls og hann er ekki bara í kirkjunum um páskana. Pílatus er víða. Þetta er maðurinn sem buktar sig og brýtur gegn sannfæringu sinni til þess að halda valdastólnum sínum. Hver vill vera hann? Ekki ég! Þá er betra að taka Krist sér til fyrirmyndar. Ég vona að það séu sem flestir.“

Smelltu á spilarann hér að neðan til að hlusta á þáttinn"

(Tilvitnaður texti hér að ofan er ritaður af Gústaf A. Skúlasyni fyrir thjodolfur.is)

 

Rise and shine!

Sem örþjóð í stóru landi eru Íslendingar auðvitað í viðkvæmri stöðu þegar stórveldi heimsins seilast grímulaust eftir áhrifum, auðlindum og landsvæðum. Umræða um varnarmál er hins vegar á algjörum villigötum ef menn ímynda sér að rétt sé að stofna íslenskan her sem varið geti landið í hefðbundum hernaði. Nýir tímar eru runnir upp þar sem landvinningar eru iðkaðir með nýjum hernaðaraðferðum. Jafnvel stærstu herveldi forðast bein hernaðarátök og vinna þess í stað að því að ná markmiðum sínum án þess að hleypa af einu einasta byssuskoti. Í stað innrása með vopnavaldi stunda stórveldin hernað með aðferðum sem kenndar eru við 5. kynslóðar hernað, svo sem "samfélagsverkfræði", villandi upplýsingum, tölvuárásum og tækninýjungum. 

Hvað væri það fyrsta sem slíkur óvinur myndi vilja gera til að ná landi eins og Íslandi undir sitt áhrifasvæði? Jú, að auka áhrif sín án þess að landsmenn taki eftir því; veikja samstöðu þjóðarinnar, telja fólki trú um að það geti ekki verið sjálfstætt, hvorki sem einstaklingar né sem þjóð, veikja fullveldi landsins með því að draga úr áhrifum löggjafarþingsins, veikja dómsvaldið, flytja framkvæmdavaldið að stórum hluta úr landi, setja stöðugt nýjar reglur sem gera litlum og meðalstórum fyrirtækjum erfiðara fyrir að keppa við stórfyrirtækin, ná stjórn á orkumálum, auka áherslu á almenningssamgöngur og setja dýrar lestarframkvæmdir á dagskrá sem soga til sín óheyrilega fjármuni og veikja um leið aðrar samgönguleiðir, gera ráðamenn handgengna erlendu valdi og fá þá til að vinna að því að koma landi sínu í smáum skrefum undir erlent áhrifavald.

Frammi fyrir þessu gildir enn hin klassíska lexía Sun Tzu: Þekktu óvin þinn, því ef þú þekkir hann ekki og veist ekki hvaða aðferðir hann notar til að grafa undan þér, þá muntu aldrei geta varist atlögum hans. Af þessu leiðir að besta vörn Íslands í breyttum heimi er ekki hervæðing heldur að stuðla að vitundarvakningu meðal þeirra sem búa í landinu um öll þau dýrmæti sem við höfum hér að verja. Þjóð sem áttar sig ekki á því að verið er að taka frá henni fullveldið getur ekki varið það. Þjóð sem missir yfirráð yfir lögum sínum missir yfirráðin yfir landinu sínu og framtíð sinni.

 

Þegar svo er komið að Alþingi ætlar að leiða frumvarp um bókun 35 í ólög og veita þannig fullveldinu náðarhögg með því að afhenda dómsvald um EES reglur alfarið úr landi, þá verður orðið landráð sífellt raunhæfara um athafnir ráðamanna. Óskandi væri að íslensk þjóð noti þennan sunnudag til að rakna úr rotinu og taka þátt í að verja landið sitt með því að verja lög sín, því einmitt þannig hafa Íslendingar - sem herlaus þjóð - varist öllum atlögum í aldanna rás. 

 

Óvinsældir Trumps aukast

Góðvild í verki

"Mitt ríki er ekki af þessum heimi" var svar Krists gagnvart Pílatusi, æðsta fulltrúa rómverska heimsveldisins í Júdeu. 

Í svarinu felst að þessi heimur sem við búum í hér birtist daglega sem rangsnúinn heimur, þar sem málefnum er meðvitað snúið á hvolf og hlutlægir mælikvarðar leystir upp þegar valdagírugir og fégráðugir menn reyna að gera myrkur að ljósi og ljós að myrkri, gott að illu og illt að góðu. 

Í slíkum heimi þar sem lygi er sett fram sem sannleikur og sannindi eru útmáluð sem lygi, getur verið háskalegt að vilja bera sannleikanum vitni. En áður en við seljum samvisku okkar og sál fyrir silfurpeninga, áður en við göngumst veraldlegu valdi á hönd, áður en við gerumst þjónar þeirra sem seilast til áhrifa í þessum öfugsnúna heimi, þá er vert að muna að tilvist okkar hér er aðeins augnablik í eilífðinni og að hvernig svo sem lög mannanna eru toguð og teygð, afskræmd og afbökuð, þá gilda lög ofar þessum veraldlegu lögum, sem endurspegla þann rétt sem gildir í eilífðinni, þar sem rétt er rétt og rangt er rangt - og þar sem skýr greinarmunur er gerður á góðu og illu, þar sem málum er stjórnað af visku, góðvild og kærleika, með hag, framför og upplýsingu allra sálna að leiðarljósi. 

Þessi jörð var sköpuð til að vera himnaríki en ekki helvíti, en mennirnir falla daglega á prófinu, iðka ofbeldi í stað elsku, stríð í stað friðar, gegn vilja Guðs. Hvernig væri að við reyndum - í alvöru - að láta Guðs vilja ráða för, ekki okkar eigin vilja?

E.S. Þegar við sjáum visku, góðvild og kærleika birtast í verki ber okkur að heiðra slíkt og vegsama þá sem sýna samferðamönnum sínum umhyggju. Í gær áttum við hjónin einlæga gleðistund þegar elsti sonur okkar og Guðjón æskuvinur hans í SKRIPO opnuðu listasýningu í Epal á Laugavegi 7. Sá viðburður hefði ekki orðið að veruleika án stuðnings fólks sem stutt hefur þá félagana á leiðinni af óeigingirni og einlægum velvilja. Hér viljum við sérstaklega þakka og heiðra Óskar Guðmundsson rithöfund og þúsundþjalasmið, sem hefur miðlað til þeirra af reynslu sinni og hjálpað þeim að opna dyr á listabrautinni sem að öðrum kosti hefðu verið þeim lokaðar. Óskar hefur leyft þeim að standa á sínum herðum og lyft þeim upp. Einnig ber að nefna hér Sædísi Arndal kennara sem á fyrstu stigum í grunnskóla hlúði svo fallega að þeim fræjum sem blómstruðu á sýningunni í gær.

Úthafið er ógnvænlegt, en bátur okkar lítill og brothættur

Fyrr á tímum, þegar menn höfðu hvorki áttavita né nothæf sjókort, krafðist það mikils kjarks að sigla svo langt út að landsýn hyrfi. Á úthafinu þurftu menn staðgóða þekkingu á hreyfingu himinhnatta. Sjómenn fyrri tíðar voru vísindamenn í þeim skilningi að þeir kunnu skil á siglingafræði, en kunnu auk þess þá list að hagræða seglum eftir vindi. Nú er skipum siglt með stýri og skrúfu. Skipstjórnarmenn nútímans reiða sig á vélar, tölvur og tækni, en hvað gerum við þegar tæknin bilar? Þegar vindar og straumar gera tölvurnar ónothæfar? Þegar sjálfstýringin er ekki lengur í boði? Þá verða skipverjar að treysta því að skipstjórinn sé vandanum vaxinn og kunni að stjórna, þekki til verka og geti framkvæmt þær athafnir sem nauðsynlegar eru.

Íslenska þjóðarskútan er nú undir stjórn fólks sem er illa að sér í siglingafræðum (stjórnskipun Íslands). Þau skortir að vísu ekki handbækur (lög og reglur) og auka raunar daglega við regluverkið, m.a. með bremsulausri innleiðingu á reglum frá ESB. En ef siglingin á að vera slysalaus þarf meira en reglur og handbækur. Slysalaus sigling (réttátt og gott stjórnarfar) kallar á að skipstjórnendur hafi nothæfan (siðferðilegan) áttavita. Ef áttavitinn týnist verða lögin að valdatæki í höndum stjórnenda í stað þess að verja borgarana fyrir valdbeitingu.

Í spilltum ríkjum situr almenningur uppi með stjórnmálamenn, embættismannastétt og sérfræðinga sem þjóna orðið spilltu kerfi frekar en fólkinu í landinu. Almannahagur, sannleiksást og réttlæti eru í framkvæmd látin víkja fyrir stéttarhagsmunum, hagsmunum hópsins sem menn tilheyra eða fyrir persónulegum hagsmunum þeirra sem t.d. vilja klífa valdastigann. Í slíkum stjórnkerfum molnar undan valdastofnunum, ekki síst vegna alls kyns málamiðlana, sem menn taka þátt í til að verja eigin hagsmuni, jafnvel þótt það sé á kostnað almennings og kynslóða framtíðarinnar. Ein versta birtingarmynd slíks stjórnarfars (óstjórnar) er þegar réttarkerfin umpólast og lögfræðingar, lögmenn og dómarar hætta að verja frelsi og hagsmuni almennings, en snúa sér þess í stað að því að verja eigin hag með því að framfylgja vilja valdhafa / vilja ríkisins. Þegar svo er komið eru lögfræðingar ekki lengur sjálfstæðir og ábyrgir þjónar réttarins, heldur tannhjól í mulningsvél.

Samfélag sem hefur ekki lengur neinn siðferðilegan áttavita, heldur aðeins lagalegan og peningalegan áttavita, getur ekki þjónað fólkinu í landinu. Samfélag sem í orði kveðnu snýst í kringum bókstaf laganna en vanrækir æðstu markmið laganna er á helvegi.

Kjarklaust samfélag, án siðferðilegs áttavita og án trúar sem getur þjónað sem akkeri er dæmt til að lenda í vandræðum. Þegar Alþingi, ráðuneyti og aðrar stjórnarstofnanir reyna að stýra án áttavita og án akkeris þá eru þessar stofnanir orðnar ónothæfar og raunar hættulegar samfélaginu sem þær eiga að þjóna.   

Lokapunkti er náð þegar valdhafar eru orðnir tilbúnir til að virða stjórnarskrána að vettugi ef það þjónar þeirra eigin hagsmunum, þegar lagatækni er notuð til að réttlæta lögleysu, þegar meginreglur laga eru orðnar að yfirborðskenndu skrauti og þegar æðstu ráðamenn starfa utan við ramma stjórnarskrár og laga. Þetta sjáum við nú gerast þegar Alþingi undirbýr framsal á ríkisvaldi til ESB með frumvarpi um bókun 35 og í því hvernig ráðherrar í ríkisstjórn brjóta daglega gegn hlutleysisstefnu Íslands með því að hella olíu á ófriðarbál í stað þess að tala fyrir friði. Þá hefur hræsni og vanþekking leyst ábyrgð og þekkingu af hólmi.

Guð blessi Ísland.

Grafið undan íslensku dómsvaldi

Stjórnarskrá Íslands heimilar ekki framsal ríkisvalds úr landi, hvorki löggjafarvalds, framkvæmdavalds né dómsvalds. Um áratugaskeið hefur EES samningurinn þó grafið undan íslensku löggjafarvaldi með hömlulausu innstreymi erlendra lagareglna, þar sem Alþingi á ekki frumkvæði að reglunum sem innleiddar, auk þess að geta hvorki aðlagað þær með viðunandi hætti né afnumið. Komi til þess nú í vor að Alþingi geri efni frumvarpsins um bókun 35 að lögum þá er með því grafið undan íslensku dómsvaldi.

Þar sem stjórnskipun Íslands heimilar ekki framsal ríkisvalds úr landi hafa íslensk stjórnvöld ekki svigrúm til að samþykkja beina réttarverkun Evrópuréttar hérlendis því forgangsréttur erlends réttar samræmist ekki skýrum stjórnarskrárákvæðum, sbr. sérstaklega 2. gr. stjskr. Þar sem ekki var unnt að samræma, í meginmáli EES samningsins, þau ólíku sjónarmið sem hér vegast á, var farin sú leið að útfæra millileið, sem sett var í bókun 35. Með bókun 35 var m.ö.o. komið til móts við afstöðu Íslands og annarra EFTA ríkja um fullveldi hvað varðar lagasetningu og dómsvald en um leið reynt að tryggja réttarsamræmi. Með frumvarpi utanríkisráðherra um bókun 35 er lagt til að Alþingi lögleiði reglu um almennan forgang EES-reglna hérlendis. Slíkt ákvæði fæli í sér grundvallarbreytingu á íslenskum rétti, þar sem íslenskir dómstólar munu ekki lengur hafa neitt vald til samræmisskýringar ef íslensk lög stangast á við EES reglur. Þess í stað er lagt til að líta beri alfarið fram hjá skýrum íslenskum lagaákvæðum sem mæla fyrir um annað en EES-reglur. Túlkunarvald um þessar EES reglur verður m.ö.o. alfarið eftirlátið erlendum dómstólum. 

Samkvæmt 2. gr. stjórnarskrárinnar skal enginn fara með dómsvald á Íslandi aðrir en þeir sem réttilega hafa verið skipaðir í dómaraembætti samkvæmt íslenskum lögum, sbr. 59. gr. stjskr. Frumvarpið um bókun 35 er því ekkert smávægilegt mál, heldur snertir innstu taug stjórnskipunar Íslands.

Ef þingmenn á Alþingi Íslendinga ætla að misvirða stjórnarskrá lýðveldisins með þeim hætti sem hér um ræðir felst ekki aðeins í því aðför að stjórnskipuninni, heldur eru þeir einnig að brjóta gegn því drengskaparheiti sem þingmenn hafa hafa sjálfir undirgengist. Á góðri íslensku heitir þetta trúnaðarbrot í starfi. 

Í mannkynssögunni eru mörg dæmi um ríki þar sem stjórnarskrárákvæði voru gerð að innihaldslausu gluggaskrauti og allir vissu að hástemmd orð um sjálfstæði, frelsi og réttindi borgaranna veittu enga vernd, því valdhafar misvirtu þau í framkvæmd. Ekkert þessara ríkja teljast góðar fyrirmyndir fyrir Ísland árið 2025. 

 

 

Hlutleysi Íslands er hornsteinn íslenskrar utanríkisstefnu

Með sambandslögunum 1918 var lýst yfir "ævarandi hlutleysi" Íslands. Hlutleysi hefur verið grundvallarviðmið í íslenskri utanríkisstefnu frá árinu 1918 og frá þessari stefnu hafa stjórnvöld ekki vikið. Herverndarsamningurinn við Bandaríkin breytir þessu ekki. 

"Arnar Þór benti á að hlutleysisstefna Íslandshafi verið við lýði í gegnum báðar heimsstyrjaldir og hafi jafnvel lifað af inngöngu Íslands í Atlantshafsbandalagið. Sú stefna hafi aldrei verið formlega felld úr gildi og sé því enn hluti af þeirri meginreglu sem utanríkisstefna Íslands byggir á. Hann vakti athygli á því að samkvæmt íslenskum hegningarlögum sé það refsivert að stofna til gjörða sem setja öryggi ríkisins í hættu og að sú hætta geti skapast ef stjórnvöld færa Ísland inn í hernaðarlegt samkomulag sem gengur gegn hlutleysisstefnunni.

Hernaðaruppbygging ESB brýtur gegn hefðbundinni stefnu Íslands

Arnar Þór gagnrýndi sérstaklega hvernig íslensk stjórnvöld virðast nú draga Ísland inn í aukið samstarf við Evrópusambandið á sviði hernaðar og öryggismála. Hann sagði að þar væri verið að taka þátt í ferli sem snúist ekki aðeins um tæknilegt samstarf heldur grundvallarbreytingu á stöðu Íslands á alþjóðavettvangi. Með því að tengja Ísland við hernaðarbandalög Evrópu sé verið að veikja hlutleysisstefnuna í reynd og þar með brjóta gegn þeirri löggjöf sem verndar sjálfstæði og öryggi ríkisins.

Lagaákvæði gilda þrátt fyrir pólitíska stefnu

Arnar bendir á að pólitísk stefnumótun breyti ekki þeirri staðreynd að lögin gilda. Hann sagði að íslensk stjórnvöld geti ekki farið fram hjá ákvæðum stjórnarskrár eða hegningarlaga með því að vísa til breyttra aðstæðna eða erlends þrýstings. Ef gripið sé til aðgerða sem grafa undan hlutleysi og þar með setja fullveldi Íslands í hættu sé það álitamál hvort um sé að ræða refsiverða háttsemi sem varðar við lög.

Þjóðin á rétt á vernd gegn ábyrgðarlausri hernaðartilfærslu

Arnar lagði mikla áherslu á að íslenskur almenningur eigi rétt á að stjórnvöld virði þá stefnu sem verið hefur hornsteinn íslenskrar utanríkisstefnu í rúma öld. Hann sagði að það sé skylda stjórnvalda að gæta að öryggi og sjálfstæði þjóðarinnar með því að virða þau lög sem tryggja hlutleysi Íslands.

Í þessu samhengi sagði hann að það sé ekki síst mikilvægt að uppræta þá hugsun að hlutleysisstefnan sé úrelt eða óþörf. Hún hafi reynst Íslandi vel og verið lykillinn að því að landið hafi haldið sjálfstæði og friði í gegnum öld pólitískra og hernaðartengdra átaka. Að ráðast gegn henni í nafni nýrra alþjóðlegra stefna eða samruna sé ekki aðeins pólitísk áhætta heldur lagaleg ábyrgð sem kalli á aðkallandi umræðu um stjórnskipuleg mörk og ábyrgð æðstu stjórnvalda í landinu."

Ofangreind umfjöllun er úr samtali okkar Péturs Gunnlaugssonar í gær á Útvarpi sögu. Hlusta má á allt viðtalið hér.

Gangi okkur öllum reglulega vel

Þegar rætt er um varnir Íslands er gott að horfa til nágrannaþjóða til samanburðar, því engum er greiði gerður með umræðu sem er óraunveruleikatengd. Áður en hlaupið er til og farið í að kaupa vopn og byggja herstöðvar getur verið gagnlegt að skoða hvað sé raunhæft þegar kemur að herkvaðningu almennings. 

Í breska hernum eru yfir 70.000 manns. Af þeim fjölda er áætlað að færri en 19.000 menn teljist "vopnfærir", því hinir eru væntanlega skrifstofumenn o.þ.h. Bretar eru 68,5 milljónir talsins. Íslendingar munu nú vera tæplega 400.000 talsins. Vopnfærir menn á Íslandi meðal allra þeirra sem mögulega væri unnt "að kalla til þjónustu" væru samkvæmt þessu í mesta lagi rúmlega 100 að tölu. Í þessum samanburði er litið fram hjá því að Bretar státa af rótgrónum hernaðarhefðum, en Íslendingar ekki. 

Í þessu er heldur ekki tekið tillit til þess að íslensk stjórnvöld með aðstoð fjölmiðla hafa um árabil grafið undan ást landsmanna á landinu sínu og dregið upp þrískipta mynd af hinu pólitíska landslagi, þar sem menn eru ýmist vinstri menn, alþjóðasinnar (ESB sinnar) eða "hægri öfgamenn". Í breyttu alþjóðlegu landslagi neyðist þetta fólk nú til að skipta um tón og nú gerist það hratt. Ný forsíða Stern og herskár talsmáti íslenskra ráðamanna eru til marks um það. Áherslubreytingar stjórnvalda ættu að vekja okkur til umhugsunar og aðgátar.

 

 

Lögregla gæti kallað almenning til þjónustu

Örlagastund

Þegar Hæstiréttur Íslands tók til starfa 16. febrúar 1920 var það stór áfangi fyrir íslenska þjóð, því fullveldi felur ekki aðeins í sér að íslensk lög séu sett af lýðræðilega kjörnu Alþingi, heldur einnig að æðsta túlkunarvald um þau lög sé hjá íslenskum dómstólum. Um þetta er stjórnarskráin nr. 33/1944 alveg skýr. 

Í umræðu um frumvarpið um bókun 35 hefur ekki verið lögð nægileg áhersla á það hvernig frumvarpið veikir þetta eftirlitshlutverk Hæstaréttar Íslands og framselur í reynd dómsvald úr landi því í framkvæmd er æðsta úrskurðarvald um Evrópurétt hjá dómstól ESB. Í því samhengi öllu hafa reglur ESB um fjórfrelsið tekið sæti einhvers konar „yfirstjórnarskrár“, sem allt annað verður að lúta. 

Við stöndum á krossgötum sem gefa verður gaum að: Í stað þess að treysta endurskoðunar- og aðhaldshlutverk Alþingis og íslenskra dómstóla miðar frumvarpið að því að veikja lýðræðislegar undirstöður íslenska ríkisins og ofurselja okkur kerfi sem setur markaðshyggju á oddinn sem æðsta markmið og efsta gildi. Líf Íslendinga lýtur ekki svo einföldum lögmálum og stjórnvöldum ber að taka tillit til fleiri hagsmuna og samræma þá eftir fremsta megni. Það er hið klassíska hlutverk stjórnmálamanna. Frumvarpið um bókun 35 er afsprengi annars konar nálgunar, þar sem sjónarhornið hefur verið þrengt og öllum öðrum hagsmunum en þeim fjárhagslegu er ýtt til hliðar. Allt sem stendur í vegi fyrir eða hægir á markaðsviðskiptum skal víkja, þ.m.t. stjórn á innflytjendamálum, miðlun ódýrrar raforku til heimila og fyrirtækja, lýðræðisleg valddreifing o.fl. 

Úr þjóðsögunum þekkjum við frásagnir af mönnum sem á krossgötum mættu efnislegum freistingum og annað hvort stóðust þær eða féllu á prófinu með óafturkræfum afleiðingum. Íslensk þjóð stendur nú á slíkum krossgötum. Runnin er upp örlagastund í sögu þjóðarinnar. 

 

Guð blessi Ísland

Á yngri árum, þegar meira traust ríkti í samfélagi okkar, fékk ég oft að kíkja inn í flugstjórnarklefa og sjá flugmennina að störfum. Undantekningalaust fylltist ég öryggiskennd við að sjá að þar var allt í traustum höndum fagmanna. Þetta rifjaðist upp þegar ég gekk út af fundi utanríkismálanefndar Alþingis sl. mánudag og hugsaði: "Stjórn landsins er ekki í höndum fagfólks sem veit hvað það er að gera, þvert á móti gætir yfirgripsmikillar vanþekkingar hjá þingmönnum um undirstöður stjórnskipunar okkar og vandaða lagasetningarhætti." Fundurinn fyllti mig m.ö.o. óöryggi, því eins og þingið er nú skipað hefur það ekki raunhæfa burði til að veita ríkisstjórninni viðunandi eftirlit og aðhald. 

Og talandi um ríkisstjórnina, þá hafa atvik þróast þannig sl. daga að hún stendur á jafnvel enn veikari fótum en okkur grunaði. ESB flokkarnir tveir sitja uppi með "lík í lestinni", þ.e. "Flokk fólsins". Án þess að ég vilji gefa mig út fyrir að vera sérfræðingur í líkamstjáningu, þá mátti lesa nokkuð skýrlega út úr blaðamannafundi "Valkyrjanna" í gær að Kristrún og Þorgerður hafa misst þolinmæði gagnvart Ingu Sæland og flokki hennar, því flokkurinn er svo illa mannaður að hann telst vart húsum hæfur í stjórnarráðinu og hvert klúðrið hfeur því rekið annað. Með "vin" eins og "Fokk fólksins" þurfa ESB flokkarnir enga óvini og komast ekkert áleiðis með sín mál. Það blasir raunar við nú því fjármálaáætlunin er ófullburða og fátt verið afrekað annað en að ferðast til útlanda til að lýsa yfir hollustu við Brussel-valdið og erlenda hermangara. Milljarðanir sem þannig er búið að ráðstafa til stríðsreksturs í bága við 2. mgr. 92. gr. almennra hegningarlaga hefði betur mátt nýta til að efla íslensku lögregluna sem stendur vanmáttug gagnvart ofbeldisglæpum og skipulagðri glæpastarfsemi almennt.  

Þegar (ekki ef) Flokki fólksins verður skipt út úr ríkisstjórninni munu ESB flokkarnir vart eiga annan valkost en að reyna að fá hinn svokallaða "Sjálfstæðisflokk" til samstarfs. Þórdís Kolbrún verður væntanlega fús til slíks samstarfs, enda mun hún hafa lýst því yfir nú fyrir stuttu að henni hugnist ESB aðild Íslands ekki illa. Ekki er óhugsandi að fleiri ESB sinnar í þingflokki XD muni þá "koma út úr skápnum". Skrefið verður a.m.k. stutt fyrir þá þingmenn XD sem lýst hafa stuðningi við frumvarpið um bókun 35. Allir þessir þrír flokkar eiga það nú sameiginlegt að tala fjálglega um gildi hins "frjálsa markaðar" en telja þó að hann verði best varinn með því að drekkja fyrirtækjum í þykkum bunkum af regluverki frá Brussel! Þingmenn XD, eins og þingmenn ESB flokkanna, hafa stutt fjáraustur í stríðsrekstur, loftslagssjóði og erlenda þróunaraðstoð á meðan innviðir Íslands, þ.m.t. vegakerfið, grotna niður. Ríkisstjórn ESB flokkanna og XD mun sömuleiðis geta verið samstíga í því að halda áfram marxískri innrætingu í miðstýrðu skólakerfi Íslands og að afhenda erlendum stofnunum stefnumörkunarvald á sviði heilbrigðismála, auk þess að halda áfram að fjölga ríkisstarfsmönnum og þenja út ríkisstofnanir með tilheyrandi skattahækkunum, auk þess að leggja drög að íslenskum her!

Guð blessi Ísland.  

Stunguárás á Ingólfstorgi: Tveir fluttir á sjúkrahús

Af landráðum

Að gefnu tilefni og í framhaldi af spurningu sem til mín var beint á fésbókinni um frumvarpið um bókun 35 vil ég segja þetta: 

Á fundi með utanríkismálanefnd Alþingis sl. mánudag minnti ég þingmenn á að þeir sækja umboð sitt til íslenskra kjósenda. Í því umboði felst engin heimild til að afhenda stjórnartauma, ríkisvald og löggjafarvald, í hendur erlendra valdastofnana. Ég tel að frumvarpið um bókun 35 sé ófullburða, vanhugsað og standist ekki gagnvart mikilvægustu grundvallarreglum stjórnarskrár lýðveldisins Íslands nr. 33/1944. Því ber þingmönnum skylda til að stöðva frumvarpið í nefnd. Takist það ekki ber þingheimi að kjósa gegn því að frumvarpið verði að lögum, því það felur í raun í sér aðför að stjórnskipun íslenska lýðveldisins. Að öðrum kosti bregðast þingmenn því drengskaparheiti sem þeir hafa unnið að stjórnarskránni og væru með því, í reynd, að grafa undan henni eftir stjórnskipulega ólögmætum og ólýðræðislegum leiðum sem allt eins mætti líta á sem brot gegn öryggi og sjálfstæði lýðveldisins Íslands, sem jafna mætti við ólögmæta ríkisvaldsyfirtöku, sem ótvírætt hefði ófyrirsjáanlegar og mögulega grafalvarlegar afleiðingar í för með sér fyrir samfélagið allt.

Landráð er stórt orð, en vísar til þess þegar menn fremja verknað sem miðar að því að "ráða íslenska ríkið undir erlend yfirráð". Þótt stjórnarskráin nefni landráð ekki sérstaklega þá leggur hún grunninn að völdum og ábyrgð (og þar með fullveldi) íslenska lýðveldisins. Athafnir ráðamanna sem brjóta gegn fullveldinu og stjórnskipun landsins kunna að því að falla undir skilgreiningu á landráðum og fyrir það væri unnt að saksækja hlutaðeigandi á grundvelli X. kafla alm.hgl. nr. 19/1940.