Úr nöldrinu á Alþingi í góða stöðu erlendis?

Þegar almennir borgarar ráða sig í vinnu hjá einkafyrirtækjum er oft að finna ákvæði í ráðningarsamningi um trúnaðarskyldur og að viðkomandi skuldbindi sig til að hverfa ekki til starfa hjá samkeppnisaðila í tiltekinn tíma eftir að ráðningarsambandi lýkur gagnvart fyrri vinnuveitanda. Þetta er nefnt hér í ljósi þess að nú gerist það a.m.k. í annað sinn á stuttum tíma að íslenskir stjórnmálamenn gerast erindrekar erlendra stofnana á meðan þeir gegna trúnaðarstörfum sem kjörnir þingfulltrúar. Samhliða fréttaflutningi af ráðningu ÞKRG í ólaunaða stöðu hjá Evrópuráðinu rifjast upp fréttirnar af því þegar Katrín Jakobsdóttir varð sendiherra "velsældarverkefnis" hjá WHO. Katrín fékk þessa vegtyllu eftir að hafa dyggilega fylgt þeim línum sem WHO lagði í "kófinu". ÞKRG fær sína stöðu eftir að hafa ýft stríðsfjaðirnar ítrekað vegna Úkraínu. Frammi fyrir þessu er varla óeðlilegt þótt íslenskir kjósendur velti fyrir sér hvort í þessu birtist einhver stef sem vert er að skoða nánar. 

Öll vitum við að vettvangur stjórnmálanna er einn versti drullupyttur sem unnt er að stíga út í. Í raun ættum við öll að vera þakklát þeim sem fórna tíma sínum og orku í stjórnmálastarf. Um leið er ljóst að starfsöryggi stjórnmálamanna er afskaplega lítið, a.m.k. í samanburði við aðra sem þiggja laun frá ríkinu. Margir fyrrum þingmenn hafa borið vitni um það að atvinnumöguleikar þeirra séu mjög skertir eftir að þingsetu lýkur. Með hliðsjón af þessu hlýtur að mega spyrja hvort verið geti að íslenskir stjórnmálamenn standi frammi fyrir meiri freistnivanda en stjórnmálamenn í stærri samfélögum, því atvinnumarkaður á Íslandi er auðvitað miklu minni en annars staðar og tækifæri afdankaðra pólitíkusa enn færri fyrir vikið. Birtist freistnivandinn í því að íslenskir stjórnmálamenn sjái sér sérstakan hag í því að koma ár sinni vel fyrir borð hjá alþjóðlegum stofnunum, eignast þar vini og koma sér í mjúkinn, til að fá möguleika á starfi þar ef stjórnmálaferillinn heima skyldi fá snubbóttan endi? Sendiherrastaða hjá WHO spillti örugglega ekki fyrir því að Katrín Jakobsdóttir fengi fast starf hjá WHO í byrjun nóvember 2025.

Erum við hér einhverju nær því að skilija betur öll faðmlögin, knúsin og kossana á fundum ráðherra og erlendra embættismanna, þar sem vinfengið er svo gott og innilegt að helst minnir á fundi kommúnistaleiðtoga í Ráðstjórnarríkjunum? Á fundum Nato, ESB, WEF og hvert sem litið er, þá virðast allir (nema helst Milei og Trump) svo ægilega góðir vinir, næstum eins og þau séu í einum og sama klúbbnum. Vont væri til þess að hugsa ef þessi góði vinskapur færi svo að snúast um að útvega hvert öðru vinnu eftir að stjórnmálaþátttöku lýkur?

Í aðdraganda forsetakosninganna benti ég á að þingmenn og ráðherrar þurfi að aðgæta mjög vel hvort erindisrekstur fyrir erlendar stofnanir kunni að hafa í för með sér hagsmunaárekstur. Þær ábendingar verða enn brýnni eftir því sem fleiri íslenskir þingmenn taka að sér erindisrekstur fyrir erlendar stofnanir, samhliða þingmennsku.  

Þegar menn bjóða sig fram til setu á Alþingi er það ósögð en sjálfsögð forsenda að viðkomandi sinni því starfi af fullri alúð og einurð, en ekki sem hlutastarfi og gangi ekki erinda annarra hagsmuna en íslenskra kjósenda á meðan. Er það ósanngjörn krafa?

Segir stöðuna ekki hafa áhrif á þingstörf

Fyrir hvern eru stjórnmálaflokkarnir að vinna? Af hverju taka þeir upp vond mál hvers annars?

Ég er góður strákur. Vel upp alinn. Ljúfur og kurteis. Þetta er a.m.k. það sem ég segi sjálfum mér, þótt konan mín segi að ég megi helst ekki verða svangur, því þá sýni ég á mér verra snið. Á álagstímum og á ferðalögum í útlöndum gleymist þetta stundum. En Internetið gleymir engu. Á netinu má sjá að ég á það til að vera virkilega leiðinlegur við samferðafólk mitt, sbr. bloggfærslu sem ég ritaði 13.4.2023 um þá fyrirætlan forystu Sjálfstæðisflokksins að leggja fram frumvarp um bókun 35. Í færslunni sagði ég m.a.

Í undirgefni og fylgispekt við erlent skrifstofuveldi hyggjast Alþingismenn, með stuðningi embættismanna íslenska ríkisins, leggja stjórnarskrá lýðveldisins á bálköstinn með því að samþykkja frumvarp sem veitir erlendum reglum almennan forgang umfram íslensk lög,“ [...]

Með því að standa að framlagningu slíks frumvarps leggur Sjálfstæðisflokkurinn stefnu sína og hugsjónir á bálið. Yfir brunarústunum mun forysta flokksins og þingmenn vonandi sjá sóma sinn í því að segja sig úr flokknum eða leggja til að fyrri hluti nafns hans verði þurrkaður út svo að heitið verði aðeins "Flokkurinn".

Ég man glöggt hvar ég sat þegar ég skrifaði þetta og það hlýtur að hafa verið áður en ég borðaði morgunmatinn þann daginn! En grínlaust, þá liggur nú fyrir að formaður og varaformaður eru bæði á útleið: Formaðurinn hættur á þingi og varaformaðurinn komin með annan fótinn til Evrópuráðsins í Strassborg, þar sem hennar bíður vonandi glæstur starfsferill.

Vika er langur tími í pólitík segir klisjan, en allt getur greinilega hringsnúist á tæpum tveimur árum: Forystufólk hverfur á braut og vond þingmál sem Sjálfstæðisflokkurinn hefur reynt að koma í gegnum þingið eru tekin upp af pólitískum andstæðingum þess flokks, sbr. það að Samfylkingin ætlar nú að taka upp bókunarmál XD og keyra það í gegnum þingið, væntanlega með dyggum stuðningi annarra ríkisstjórnarflokka. Áhugavert verður að sjá hvernig þingmenn XD munu reyna að samræma sitt tal, þ.e. annars vegar yfirlýsta andstöðu við ESB aðild og hins vegar stuðning við frumvarpið um bókun 35 sem veikir stöðu Íslands gagnvart ESB. Verði frumvarpið um bókun 35 að lögum munu stuðningsmenn ESB aðildar geta byggt á því í aðdraganda þjóðaratkvæðagreiðslunnar, að Ísland sé hvort sem er komið með báða fætur inn fyrir þröskuldinn í Brussel og að full aðild sé aðeins staðfesting á því. 

Til hvers hafa þá kynslóðir Sjálfstæðismanna barist? Hvað hefur þá orðið um þær hugsjónir sem flokkurinn var byggður á? Má kasta þeim öllum á bálið til að tryggja sjálfum sér þægilegt sæti í ylnum frá valdinu?

Nýkjörnir alþingismenn tóku að sér að verja hagsmuni lands og þjóðar, en ekki hagsmuni erlends skrifstofuveldis. ESB er á fallanda fæti, bæði efnahagslega og pólitískt. Allir þeir sem hyggjast styðja frumvarpið um bókun 35 verða að gera grein fyrir því hvernig stuðningur þeirra við frumvarpið samræmist skyldum þeirra við stjórnarskrá lýðveldisins sem þeir hafa unnið drengskaparheit að. 

Er hugsanlegt að einmitt þetta mál um bókun 35 afhjúpi að íslenskir stjórnmálaflokkar þjóna fyrst og fremst erlendu stofnanaveldi og að æðsti draumur íslenskra stjórnmálamanna sé að komast í öruggt starf á þeim vettvangi? Spyr sá sem ekki veit. 

 

Þórdís Kolbrún skipuð sérstakur sendifulltrúi

Lögmætar spurningar sem kalla á umræðu og svör

Besta leiðin til að komast að niðurstöðu er að skoða viðfangsefnið út frá öllum hliðum, ekki bara einni. Á þessu lögmáli byggist málflutningur fyrir dómi. Á þessu grundvallast einnig heilbrigð stjórnmál og síðast en ekki síst, þá byggja vísindalegar framfarir einmitt á frjálsri, opinni og beinskeyttri umræðu, þar sem mönnum leyfist að spyrja spurninga, gagnrýna og efast. Í "kófinu" voru slíkar umræður allt í einu ekki lengur leyfilegar. Ekki mátti efast, ekki gagnrýna. Menn sem vildu bera fram spurnignar voru þaggaðir niður, jaðarsettir og sakaðir um að auka á upplýsingaóreiðu eða jafnvel sagðir dreifa samsæriskenningum. 

Reynsla síðustu ára hefur vonandi kennt okkur að þetta var ekki besta leiðin til að stýra heilu samfélagi. Sérfræðingar geta verið vel að sér á sínu sviði, en algjörlega fávísir á öðrum sviðum. Guðmundur Guðmudsson er frábær þjálfari, en fyrst og fremst þó á sviði handboltans og ekkert endilega betur fær um það en t.d. ég að stýra lýðheilsumálum þjóðarinnar. (Ég nefni GG bara af handahófi, því hann var einn af mínum uppáhaldshandboltamönnum og ber mikla virðingu fyrir honum sem þjálfara). Við eigum margar perlur í mannlífinu sem allir eru frábærir á sínu sviði, grínista, leikara, tónlistarmenn, veðurfræðinga o.s.frv. en þar með er ekki sagt að þeir séu best til þess fallnir að yfirtaka sín svið og halda þeim í heljargreipum. Þetta gerðum við (og fleiri þjóðir) þó með heilbrigðismál okkar. Og við erum eina þjóðin sem ætlar að leyfa sama fólkinu að halda takinu á þessum málaflokki, sbr. skipun fyrrum landlæknis í embætti heilbrigðisráðherra. 

Tvær óverðlaunaðar hetjur, Helgi Örn og Þorgeir, benda á það í þessari nýju Morgunblaðsgrein, að Alma Möller getur ekki leitt gagnrýna umræðu / uppgjör við kóvid-árin. Sjálfur hef ég ítrekað kallað eftir því að samfélag lögfræðinga ræði það á sínum samkomum (Lagadeginum) hvernig réttarríkið var tekið hér úr sambandi og fámennum hópi afhent öll völd. En slíkt uppgjör hefur enn ekki farið fram. Við íslendingar erum eina þjóðin (mögulega fyrir utan Kínverja) sem hafa ekki sýnt heiðarlega viðleitni til að ræða þetta tímabil með gagnrýnum hætti í þeim tilgangi að læra af reynslunni. Hluti þess lærdóms gæti verið fólginn í að hætta að trúa öllu sem kemur fram í fréttatímunum, hætta að gleypa allt hrátt sem sérfræðingar vilja mata okkur með. Helgi Örn og Þorgeir hafa sínar efasemdir um "sprauturnar góðu" sem allir fengu til að verjast "veirunni skæðu". Tímabært er að rætt verði heiðarlega um það hvort "vísindin" hafi breyst í trúarbrögð, hvort læknar hafi stigið inn í hlutverk presta og hvort sérfræðingarnir höfðu höndlað sannleikann þegar þeir fullyrtu að sprauturnar kæmu í veg fyrir að menn smituðu aðra; kæmu í veg fyrir að sprautaðir smituðust; að lyfin væru örugg og árangursrík (e. safe and effective); að lyfin drægju úr einkennum; að börn þyrftu á sprautunum að halda; að grímur veittu vörn; að samfélagslokanir skiluðu árangri; að réttlætanlegt væri að afhenda sérfræðingum valdsataumana, taka þingræðið úr sambandi og breyta réttaríkinu í sóttvarnaríki.

Lýðræðið deyr og réttarríkið breytist í harðstjórnarríki ef enginn ávarpar þessa hluti. 

Með þeim mæli, sem þér mælið, mun yður mælt verða.

Fyrir mann sem hefur verið undir smásjá í smásamfélagi er endurnærandi að dveljast í þúsund sinnum stærra samfélagi eins og Bandaríkjunum, þar sem enginn þekkir mann. En svo gerist það samt að Íslendingar birtast á förnum vegi og vilja ræða málin, eins og sérlega skynsöm kona sem ég hitti í gær og deilir sennilegast ekki skoðunum með þeim 96%(!) kynsystra hennar sem vísað var til á þessu bloggi fyrir stuttu. Hún kvaddi með þeim orðum að hún vissi ekki "hvert mál væru eiginlega að þróast á Íslandi". Með orðalagi sínu var hún þó í raun að segja að hún viti vel hvert stefnir. 

Öfugt við marga aðra var þessi ágæta kona ánægð með margt hér í vesturheimi. Á rúmlega 50 árum hef ég m.a. áttað mig á að eitt af því sem er sérlega vinsælt á Íslandi er að hallmæla Bandaríkjamönnum. Gáfað fólk á Íslandi (lesist: langskólagengið) virðist, margt hvert, hafa sérstaka ánægju af að kalla Bandaríkja menn "illa upplýsta", "fáráðlinga", "fordómafulla" o.s.frv. Ummæli sem þessi, sem fela í sér alhæfingar um næstum 400 milljóna manna þjóð, lýsa þó sennilega umtalsverðum fordómum.

Þetta skrifa ég eftir að hafa farið víða síðustu daga í BNA og hlustað m.a. á útvarpsumræður þar sem boðið var upp á tvíhliða málflutning tveggja háskólaprófessora um tilskipanir Bandaríkjaforseta, frásögn sérfræðings um ris og hnig Weimar lýðveldisins og viðtal við prófessor frá Cambridge um lífið í Rómaveldi til forna. Í máli þeirrar síðastnefndu kom fram að þrátt fyrir útbreidda spillingu og misnotkun á valdi - og þótt unnt hefði verið að telja svonefnda "góða keisara" á fingrum annarrar handar, þá hefði almenningur og embættismennirnir spilað með valdhöfum og þannig séð til þess sjálf að spillingin varð ekki upprætt. Prófessorinn, sagði að við vildum flest ef ekki öll ímynda okkur að við myndum taka harða afstöðu gegn ofríkismönnum og spilltu embættisveldi, en bætti svo við að sagan sýndi annað: Flestir hugsa bara um að tryggja eigin hag, jafnvel þótt það kosti undirgefni, tjón á samviskunni og skerta sjálfsvirðingu. Frammi fyrir sjálftöku stjórnmálaflokka á fé úr ríkissjóði og frammi fyrir vinavæðingunni sem viðgengst á Íslandi heyrast ótrúlega lágvær andmæli. Kannski er þá betra að geta bent á fólk í annarri heimsálfu og sakað það um lágkúru og spillingu? 

Eftir stendur sú spurning hvort Íslendingar séu betur innréttaðir en Rómverjar til forna ... eða Bandaríkjamenn nú á tímum. Svari nú hver fyrir sig. Í þessu samhengi er þó hér til áhugaverðs, lítils fróðleiksmola að líta: Íslendingar, sem hafa í könnunum lýst sér sem ægilega hamingjusömum og jafnvel sem "hamingjusömustu þjóð í heimi" hafa oftar en einu sinni "náð" efsta sæti á alþjóðlegum listum yfir mestu pillu-gleypendur í heimi. Kannski bægja pillurnar þunglyndiseinkennum frá. En ætli þær bæti dómgreindina um leið / geri að verkum að menn telji sig færa um að alhæfa um 400 milljónir manna handan hafsins?

 

Trump, tollar og tilvistarlegt samhengi

Fyrir þá sem eiga erfitt með að sjá stóru myndina, þá snúast tollahækkanir Trumps á nágrannaríkin og Kína ekki aðallega um tolla, heldur um almenna hagsmunagæslu USA gagnvart þessum ríkjum, sem Trump telur greinilega að fyrirrennarar hans í embætti hafi vanrækt. Hagsmunagæsla fyrir sitt eigið ríki er hugtak sem gæti komið yngra fólki spánskt fyrir sjónir, en þetta er þó það sem stjórnmál gengu út á áður en hnattvæðingar-áherslur hófu innreið sína, þ.e. áherslur sem breyttu kjörnum fulltrúum þjóða í hagsmunaverði alþjóðlegra stórfyrirtækja og stofnana sem seilast eftir áhrifum og valdi, m.a. á Íslandi. [Alþjóðlegar stofnanir virðast hafa verið gerðar að einhvers konar öryggisneti fyrir stjórnmálamenn sem þjónað hafa þessu kerfi vel, sbr. Mark Rutte sem orðinn er aðalritari Nato og K. Jakobsdóttur sem komin er í góða stöðu hjá WHO]. 

Nánast allir vestrænir stjórnmálamenn eru í andarteppu af hneykslun yfir tollahækkunum Trumps, en sjá ekki bjálkann í eigin auga. ESB, sem ný ríkisstjórn Íslands sér í hillingum, er í raun n.k. haftasamtök, sem hafa reist tolla- og innflutningsmúra á ytri landamærum. Rifja má t.d. upp meðferðina (hótanir og þvingunarráðstafanir) sem Bretar máttu sæta frá hendi ESB eftir Brexit. 

Öfugt við flesta frambjóðendur hér á Íslandi og víðar í Evrópu ætlar Trump að standa við þau loforð sem hann gaf kjósendum sínum. Það er eitthvað alveg nýtt í stjórnmálum 21. aldar, sem síðustu ár hafa að mestu snúist um kynjafræði og svikin loforð: Hann virðist ekki vera einn af þeim sem lofar öllu til að komast í valdastólinn en gerir svo allt annað þegar hann er sestur þar. Trump veit að Kanadamenn eru ekki í neinni stöðu til að fara í tollastríð við USA af því að Bandaríkjamenn geta sjálfir framleitt nánast allt sem þeir flytja inn frá Kanada. 

Sem sagt: Nýir tímar eru að ganga í garð, þar sem stórveldi heimsins munu í auknum mæli fara að huga að því að byggja upp (að nýju) eigin innviði. Þetta setur þá kröfu á íslensk stjórnvöld að slíkt hið sama verði gert á Íslandi og stjórn komið á málaflokka sem stjórnleysi hefur ríkt í árum saman. Þar geta menn horft til stefnumála Lýðræðisflokksins: Leggja niður hælisleitendakerfið; hagræða (og skera niður) í ríkisrekstri; efla íslenskan iðnað og innlenda matvælaframleiðslu; beina fjármunum í innviðauppbyggingu; taka til í stjórnsýslunni, taka stjórnmálaflokka af ríkisjötunni (sem og fjölmiðla), efla hagsmunagæslu fyrir Ísland innan EES og endurnýja pólitíska hugsun á Íslandi. Ef þetta verður ekki gert núna mun það reynast Íslendingum mjög dýrkeypt á næstu árum. 

Já, það eru nýir tímar að renna upp, þar sem kjörnir fulltrúar verða að sinna meginhlutverki sínu aftur, sem er hagsmunagæsla fyrir land sitt og þjóð. Þetta voru áherslur mínar í forsetaframboðoi og okkar í Lýðræðisflokknum í Alþingiskosningum. Um þessar áherslur dylgjaði fráfarandi formaður Sjálfstæðisflokksins með því að reyna að kenna þær við "öfgar", sem segir okkur allt sem segja þarf um flokkinn undir hans forystu sem orðinn var sósíaldemókratískkur, woke-flokkur með lítt dulið ESB blæti. Eina von Sjálfstæðisflokksins til að endurheimta trúverðugleika og til að geta staðið undir því að kallast hægri flokkur er að kosinn verði nýr formaður, sem hefur í hjarta sínu tileinkað sér hugsjónir flokksins um íhaldssama, klassíska frjálslyndisstefnu, sem NOTA BENE gengur ekki út á þjónkun við alþjóðastofnanir, kynjafræði eða meðvirkni með valdboðssinnuðum embættismönnum / yfirlýstum vinstri flokkum.  

Alþjóðavædd græðgi verður jaðarsett. Erlendum ríkjum og erlendum stórfyrirtækjum verður gert erfiðara að kaupa ræktarland og auðlindir annars staðar. Innantómur orðaflaumur mun verða afhjúpaður sem skrum og ósannindi. Iðnaðarframleiðsla mun flytjast aftur til Bandaríkjanna -og annarra ríkja sem munu sjá að þau verði að geta verið sjálfbærarari en þau eru nú. Í stað þess að orkuframleiðsluríki eins og Noregur (og Ísland af einhverjum ástæðum!) setji höfuðið í snöru ESB með því að samþykkja, að þarflausu, orkupakka ESB og taki þar með áhættu á stórfelldri hækkun orkuverðs innanlands, þá sjáum við nú viðsnúning í kortunum. Hver einasta þjóð þarf að vera sjálfri sér nóg í orkuframleiðslu og hafa fulla stjórn á þeim málum. Það, ásamt því að setja sín eigin lög, heitir fullveldi - og í því felst engin harðlína, heldur aðeins hrein skynsemi og sjálfsögð ábyrgð á eigin hagsmunum og eigin framtíð. 

Nýr tími er runninn upp og þeir tímar eru að að baki þar sem íslenskir stjórnmálamenn komast upp með að sýna ósjálfstæði, ákvarðanafælni og meðvirkni með því að flytja inn erlendar reglur í massavís og vanhugsaðar kreddur (svo sem loftslagsbábiljur) og skaða þar með íslenska hagsmuni. 

Ef nota má aftur myndlíkinguna frá í gær um þjóðarskútuna, þá blása vindarnir nú úr allt annarri átt en þeir gerðu áður. Kunni íslensk stjórnvöld eitthvað fyrir sér á því sviði sem hér um ræðir ber þeim að endurstilla seglin og rétta skútuna af, ef ekki á illa að fara. Það þarf m.ö.o. snör handtök og fumlaus vinnubrögð, þar sem hagsmunir Íslands verða settir í fyrsta sæti aftur, en hagsmunir ESB og annarra í neðri sæti. Til þess þarf annað viðmót en hroka og yfirlæti. Við skulum eiga vinsamleg samskipti við aðrar þjóðir og leiðtoga þeirra, án þess að gefa afslátt af okkar eigin gildum og án þess að skaða eigin hagsmuni. Í því felst m.a. að ráðherrar Íslands eiga ekki að vera stríðsæsingamenn. 

[P.S. Lesendum Mbl.is er bent á hvaðan fréttavefur Morgunblaðsins sækir sínar upplýsingar, þ.e. til NYT, NBC og Reuters, sem vísað er til neðst í þessari frétt, en enginn af þessum fréttaveitum flokkast undir að vera borgaralega sinnaðar. Enn og aftur afhjúpast að öfugt við Morgunblaðið sjálft lýtur Mbl ekki ritstjórnarlegu aðhaldi eins og þessi vefur ætti að gera, a.m.k. meðan Árvakur vill kallast borgaraleg, hægri sinnuð útgáfa].

 

Kanada og Mexíkó mæta Trump af hörku

Höfum við mannskap á þingi og í ríkisstjórn sem getur siglt þjóðarskútunni í heila höfn?

Í Aþenu til forna, þar sem lýðræðið er talið hafa fæðst, notuðu menn myndlíkingu um siglingu til að útskýra markmið pólitískra kosninga, þ.e. að velja hæfasta fólkið. Enginn í ríkinu (skipinu) er betur settur ef æðstu ráðamenn (skipstjórnendur) þekkja ekki lögmálin sem allir menn verða að virða ef ekki á illa að fara. Froðusnakkarar geta litið vel út við stýrið, en engin áhöfn er örugg í slíkum höndum þegar stormar fara að blása og öldur að rísa.

Mennirnir eru ljósverur í þeim skilningi að þeir þrá sannleika, birtu, hlýju og kærleika. Til eru lífverur á jörðinni sem þrífast vel í myrkri og stunda þar blóðuga lífsbaráttu, en maðurinn er ekki þannig gerður, sbr. ótal dæmi úr sögunni um að menn (konur eru líka menn) hafi fórnað lífi sínu, eignum, heilsu, stöðu og öryggi sínu til að verja það sem þau töldu gott, fagurt og satt. 

Vegna útbreiddrar spillingar á Íslandi, vegna mistaka í vali á æðstu stjórnendum, vegna þess að menn hafa misst sjónar á þeim ljósum sem lýst hafa mannkyninu leið í gegnum dimmustu kafla sögunnar, þá er íslensk þjóð á rangri braut, sem mun enda með árekstri / strandi ef ekkert verður að gert. Við höfum fallið í þá gryfju að kalla hið illa gott og hið góða illt. Við höfum reynt að gera myrkur að ljósi og ljós að myrkri, hið ramma sætt og hið sæta rammt. Þessar röngu áherslur endurspeglast í menntamálum þjóðarinnar, pólitískum ræðum og daglegum fréttaflutningi. 

Ísland er frábært land og hefur verið góður staður til að búa á, þangað til nýlega. Við bjuggum í öruggu, samheldnu, frjálsu samfélagi og þrátt fyrir mismunandi pólitískar skoðanir gátum við verið sammála um það sem mestu skiptir, þ.a. hvað teldist gott og illt. Nú hefur þessi samstaða raskast og afleiðingarnar birtast í margvíslegum neikvæðum myndum. Það versta er þó að Íslendingar vilja ekki færa umræðuna upp á æðra plan, vilja ekki heyra minnst á helstu ljósbera mannkynsins, svo sem Jesú Krist, Sókrates eða aðra síðari tíma menn. Nei, þeir halda að stjórnmál eigi bara að snúast um peninga, um það hvernig við getum klórað augun úr hvert öðru, þjónað valdinu (en ekki sannleikanum / Guði) og viðhaldið örlítið lengur þeirri ímynd að allt sé í góðu lagi. En þjóð án áttavita, án siglingafræðinga, án góðra skipstjórnenda getur ekki átt farsæla siglingu. 

Af þessari ástæðu deili ég hér 50 atriða lista sem veitir yfirlit yfir grundvallaratriði klassískrar, vestrænnar, heimspekilegrar, guðfræðilegrar, kristinnar hugsunar, sem unninn hefur verið upp úr skrifum Aristótelesar, heilags Ágústínusar og Tómasar frá Akvínó. 

1. Sannleikurinn er til, og við getum þekkt hann.
2. Trú og rökhyggja eru ekki andstæðir pólar.
3. Alheimurinn er skipulagður, ekki óreiðukenndur.
4. Illska er ekki eiginlegt fyrirbæri, heldur skortur á gæsku. 
5. Hamingjan felst í því að þekkja og elska Guð.
6. Viljinn fylgir því sem hugurinn skilgreinir sem gott.
7. Við syndgum þegar við ruglum saman minni gæðum og æðstu gæðum.
8. Dyggðugt líf byggir á vana, ekki tilfinningu. 
9. Hugrekki er ekki skortur á ótta, heldur stjórn á honum.
10. Lög eiga að byggjast á visku, ekki aðeins valdi.
11. Réttlæti felst í því að hver og einn fái það sem hann á skilið að fá. 
12. Frelsi er ekki að fá að gera hvað sem er, heldur að velja hið góða.
13. Mannssálin er ódauðleg.
14. Líkaminn er ekki fangelsi heldur hluti af því hver við erum.
15. Englarnir eru til og eru hreinir vitsmunir.
16. Allt sem hreyfist er hreyft af einhverju öðru.
17. Það hlýtur að vera fyrsti hreyfandinn (e. first mover) sem hreyfir allt annað.
18. Æðsta tegund þekkingar er speki.
19. Auðmýkt er að sjá hlutina eins og þeir eru.
20. Hroki blindar okkur gagnvart sannleikanum.
21. Hugurinn er gerður fyrir sannleika eins og augað er gert fyrir ljós.
22. Sérhver skapaður hlutur hefur tilgang.
23. Fegurð endurspeglar guðlegt skipulag.
24. Illska uppfyllir ekkert.
25. Kærleikur er að vilja öðrum hið góða.
26. Jafnvel bestu hugsanir okkar eru aðeins leiftur af speki Guðs.
27. Menntun ætti að móta heilsteypta manneskju. 
28. Skynsemi og skilningarvit vinna saman.
29. Við berum ábyrgð á vali okkar.
30. Venja móta persónuleikann.
31. Stærstu bardagarnir eiga sér stað innan sálarinnar.
32. Vel skipulagt líf leiðir til friðar.
33. Sannleikurinn er ekki alltaf það sem við viljum heyra.
34. Þögn hjálpar okkur að heyra spekina.
35. Vinna er hluti af mannlegri reisn.
36. Aðgerðaleysi leiðir til lasta.
37. Þekking án dyggðar er hættuleg.
38. Besta lífið er það sem beinist að Guði.
39. Hæsta verk skynseminnar er íhugun.
40. Mesti kærleikurinn er vinátta við Guð.
41. Sérhver aðgerð ætti að beinast að hinu góða.
42. Við vorum sköpuð fyrir eilífð, ekki aðeins hið stundlega.
43. Veikleiki réttlætir ekki lesti. 
44. Mesta gleðin kemur frá hinum æðstu gæðum.
45. Sannleikurinn breytist ekki eftir skoðunum.
46. Heimurinn er skiljanlegur vegna þess að hann kemur frá skynsamlegum Guði.
47. Vitur maður leitar sannleikans, jafnvel þegar það er erfitt.
48. Guð er ekki í samkeppni við sköpun sína.
49. Að þekkja og elska Guð er tilgangur lífsins.
50. Góð röksemdafærsla er betri en hávær skoðun.

 

 

Dauðans alvara

Nú veit ég ekki með ykkur, kæru lesendur, en allt í kringum mig er fólk nýlega búið að uppgötva að það er með "meðfæddan hjartagalla". Ég þekki nú óvenju marga sem hafa fengið hjartaáföll á besta aldri eða því miður dáið skyndilega. Bara í mínum nánasta hring get ég talið upp 7 einstaklinga á aldrinum 25-60 ára af báðum kynjum, sem hafa annað hvort dáið eða verið við dauðans dyr vegna hjartavanda. Var þetta daglegt brauð hér áður fyrr? Ég minnist þess ekki. Muna fyrri kynslóðir eftir annarri eins bylgju af líkamlegum kvillum ungs fólks? Nú er verið að auglysa hjartastuðtæki á Mbl sem mikilvægt öryggistæki á öllum vinnustöðum. Datt einhverjum slíkt í hug fyrir fáum árum? Er eitthvað hérna sem við erum ekki að sjá? Hefur eitthvað breyst? Er fólk undir meira álagi en áður? Er fólk í verra líkamlegu ásigkomulagi? Er fólk að borða óhollari mat? Eitt má ekki tiltaka í svona upptalningu, þ.e. hvort hugsast getur að allir þessir nýuppgötvuðu, meðfæddu hjartagallar og þessi hjartaáföll kunni að standa í samhengi við það að 90% þjóðarinnar lét sprauta sig með efnakokteil sem ekki hafði farið í gegnum hefðbundin öryggispróf. Og hvað með alla þessa blóðtappa sem ungt fólk er allt í einu að greinast með, jafnvel íþróttafólk á besta aldri, sem ætti að vera með bestu lungu og æðakerfi sem fyrirfinnst? Ég veit að þetta eru óþægilegar spurningar og að ekki má nefna snöru í hengds manns húsi, en við getum ekki verið mikið lengur með hausinn ofan í sandinum. Hversu lengi geta læknar haldið áfram að skýra þessi vandræði sem meðfædda galla? Er eitthvað í vatninu á Íslandi? Þetta er fyrir utan öll bráðakrabbameinin sem hafa verið að greinast á 4. stigi.

Þetta er ekki skrifað til að hræða neinn, en í frjálsu samfélagi verður fólk að fá að spyrja spurninga.  Voru sprautulyfin hættulegustu lyf sem farið hafa í almenna notkun? Birtist sambærileg þróun erlendis? Ollu lyfin mögulega meiri vanda en veiran sem þau áttu að verja okkur fyrir? Hér kemur fram að lyfjaframleiðendur hafi byrjað að framleiða lyfin árið 2019 vegna þess að þeir vissu að heimsfaraldur var á leiðinni!?

Ég vona innilega að þessar spurningar séu ástæðulausar og að allt sé slétt og fellt, því vissulega er þægilegra að hugga sig við meðfædda galla en manngert lyfjavandamál. 

Kæri Íslendingur, þú býrð í "költi".

Þegar maður fer út af sínu hefðbundna tímabelti er varla hægt að tala um andvökur þótt menn vakni fyrir allar aldir í fjarlægu landi, hugsi í myrkrinu um heimalandið og bregði ljósi á aðstæður frá nýju sjónarhorni. 

En samt var ég andvaka yfir eftirfarandi setningu í frétt sem vísað var til á þessum stað í gær: "Aðeins 9% segj­ast myndu kjósa Don­ald Trump, fyrr­ver­andi Banda­ríkja­for­seta og for­setafram­bjóðanda re­públi­kana. Kon­ur eru lík­legri en karl­ar til að kjósa Harris. Þannig lýsa 96% kvenna stuðningi við vara­for­set­ann sam­an­borið við 85% karla. Þá myndu 15% karla kjósa Trump en aðeins 4% kvenna." Ég treysti mér til að fullyrða að öfugt við marga aðra minnihlutahópa telja þessar fáu konur sig ekki þurfa neina vernd frá stjórnvöldum, því þær eru viljasterkar, sjálfsöruggar og sjálfstæðar. En svo laust þessari hugsun í kollinn á mér eins og eldingu: Þær eru svo fáar að ég hlýt að þekkja þær allar ... með nafni! Við þetta stökk ég á fætur og hugsaði: "Hvers konar land er Ísland? Í hvers konar landi hef ég eiginlega búið?". Til að hrista af mér þá tilfinningu að Ísland væri óbyggilegt þeim sem vilja hugsa sjálfstætt spurði ég sjálfan mig og svo gervigreindina: Hver er skilgreiningin á "költi" (e. cult)?

Svarið var á þá leið gð "cult" væri:

Hópur sem er mjög helgaður leiðtoga, hugmyndafræði eða trúarkerfi, oft á öfgafullan og stjórnandi hátt. Þó að orðið hafi upphaflega átt við trúarhópa, hefur það nú tekið til alls konar hópa – stjórnmálalegra, félagslegra, viðskiptalegra eða hugmyndafræðilegra – sem sýna ákveðna stjórntæka eða kúgandi hegðun.

Gervigreindin telur að jafnvel lýðræðisríki geti sýnt tilhneigingu í þá átt að fara að hegða sér eins og "költ" eða sértrúarsöfnuður, sérstaklega þegar:

• Leiðtogar krefjast algjörrar hollustu og líta á sig sem „eina sanna lausnina“.
• Stjórnarandstaða er útmáluð sem „óvinir þjóðarinnar“.
• Fjölmiðlar eru stjórnaðir til að þrýsta fram einni samþykktri skoðun.
• Borgarar verða of hollir leiðtoga eða hugmyndafræði á kostnað lýðræðislegra gilda.

Lýðræðisríki hafi þó varnarkerfi, eins og frjálsa fjölmiðla, kosningar og borgararéttindi, en þessi kerfi geta veikst ef borgarar leyfa leiðtogum að stjórna án gagnrýni.

Mér varð hugsað til "þríeykisins" góða sem barðist svo "frækilega" við "veiruna skæðu" og reynslu síðustu ára, þar sem allt þjóðfélagið gekk af göflunum með innilokunum, grímum, 2m reglu, almennri taugaveiklun og óttastjórnun. Á þessum tímabili, þegar ég var í harðasta andófinu, var ég einu sinni spurður hvort eitthvað hefði "komið fyrir" mig, því ég hefði áður alltaf verið svo "næs" og góður. Eftir á að hyggja tel ég að nærtækara væri að spyrja hvort eitthvað hafi komið fyrir samfélagið. Hvað gæti það hafa verið? Gervigreindin svarar:  

Helstu einkenni költs / sértrúarsafnaðar

1. Hörð eða einræðisleg forysta

   • Leiðtogi (eða lítill valdakjarni) er dýrkaður og talinn óskeikull.
   • Vald hans er algjört og ekki má efast um það.

2. „Við gegn hinum“ hugsunarháttur

   • Hópurinn trúir því að hann hafi eina sanna sannleikann, en aðrir séu afvega leiddir, hættulegir eða vondir.
   • Meðlimum er sagt að vantreysta eða slíta tengsl við utanaðkomandi aðila.

3. Hugstýring og hugsanamótun

   • Hópurinn stjórnar upplýsingaflæði og dregur úr gagnrýninni hugsun.
   • Andóf er bælt niður, og meðlimum er þrýst í átt að algjöru hlýðni.
   • Einstök orðræða er notuð til að stjórna hugsun (t.d. eru efasemdamenn kallaðir "svikarar" eða "óverðugir"). [Innskot AÞJ: Eða "samsæriskenningamenn"].

4. Misnotkun (fjárhagsleg, tilfinningaleg eða líkamleg)

   • Meðlimum er þrýst til að gefa peninga, vinnuafl eða fullkomna hollustu til hópsins.
   • Fórnir eru taldar vera „sönnun“ á tryggð.
   • Yfirstjórnendur njóta góðs á meðan almennir meðlimir þjást.

5. Einangrun og stjórn

   • Meðlimir eru oft skildir frá fjölskyldu, vinum eða öðrum upplýsingalindum.
   • Strangar reglur gilda um hegðun, klæðnað, sambönd og jafnvel hugsanir.

6. Ótti, sektarkennd og refsingar

   • Meðlimir eru haldnir í hlýðni með ótta við refsingu, skömm eða hræðslu við að yfirgefa hópinn.
   • Sumir sértrúarsöfnuðir nota hótanir, opinbera niðurlægingu eða brottrekstur til að stjórna hegðun.

7. Erfitt eða hættulegt að yfirgefa hópinn

   • Að yfirgefa hópinn er talið vera svik og getur leitt til útskúfunar, hótana eða ofbeldis.
   • Sumir fyrrverandi meðlimir upplifa alvarlegan andlegan vanda eftir að þeir fara, vegna áralangrar mótunar.

Er þetta hjálplegt til að skilja hegðun íslensku þjóðarinnar síðustu ár? Er þetta ein leið til að skilja hvernig sú staða getur komið upp í yfirlýstu lýðræðisríki að yfir 90% fólks sé á einum og sama (leyfilega) skoðanavagninum? Er gott að búa í þannig samfélagi? Er það frjálst samfélag? 

Í leit að svörum úr mínu persónulega lífi, staldra ég við nokkra tímapunkta. Hvenær vissi ég fyrst að eittvað mikið væri að / að við værum farin a ritskoða okkur sjálf / að hugur fólks væri orðinn ófrjáls? Svar: Árið (2019) sat ég við árbakka á fallegum sumardegi ásamt tveimur góðum vinum. Hópur af æðarfuglum svömluðu í hylnum fyrir neðan okkur. Ég orðaði þá hugsun að æðarfuglinn hefði ekki fengið minnisblaðið frá hinu opinbera um að nú væru kynin ekki lengur 2 heldur 73. Þetta var óviðeigandi athugasemd. Ég sá það þá og sé það enn betur nú. Það er tímabært að ég biðjist afsökunar. Þegar menn búa í "költi" þá eru engir hugsanaglæpir leyfðir, ekki einu sinni í fámenni við árbakka á björtum sumardegi má brosa að slíkum villum. Þegar svo er komið, þá er eitthvað mikið að ... og hugsanaglæpamenn (eins og ég og 4% íslensku kvenþjóðarinnar!) mega teljast heppnir meðan þeir eru ekki tilkynntir til æðstu presta rétttrúnaðarins. En auðvitað hef ég löngu verið klagaður þangað ... og kannski best að halda sig sem lengst í burtu meðan hópurinn æðir áfram í blindri fullvissu um að sannleikurinn hafi verið höndlaður af útnefndum sérfræðingum stjórnvalda og að hlutverk almennings sé að sitja / standa / æða áfram í þá átt sem leiðtogarnir / menningarvitarnir / æðstu réttrúnaðarprestarnir / fréttamennirnir vísa til á hverjum tíma. 

Takmörkuð persónuleg greind mín og gervi-greind Chatgpt segir að heil þjóð geti vissulega sýnt einkenni "költs" eða sértrúarsafnaðar og að það gerist þegar stjórnvöld nota hugmyndafræðilega kúgun, áróður og félagslega pressu til að móta skoðanir og hegðun borgaranna. Í slíku ríki drottnar tiltekin hugmyndafræði yfir samfélaginu (á okkar tímum aggressífur woke-ismi. Slíkt ríki lýtur heildreænni hugmyndafræðilegri stjórn: 

Ríkisstjórnin framfylgir einni samþykktri hugmyndafræði og útilokar allar aðrar skoðanir. Mótsagnarkenndar hugmyndir eru taldar vera hættulegar eða svik við þjóðina. Borgarar eru stöðugt minntir á ytri óvini til að réttlæta harðar aðgerðir. Almenningur er undir stöðugu eftirliti með njósnum, leynilögreglu eða svikum innan samfélagsins. Borgarar eru hvattir eða þvingaðir til að tilkynna hver annan. Opinberar hátíðir, hollustueiðar og fjöldasamkomur eru skyldubundnar. Að mæta ekki getur leitt til tortryggni eða refsingar. Stjórn á menntun og upplýsingum. Skólar kenna aðeins ríkisleyfð fræði. Frjáls fjölmiðlun er bönnuð eða ritskoðuð. 

En kæru skoðanakúguðu, óttaslegnu Íslendingar: Þessu myrka tímabili mun brátt ljúka. Brátt rennur aftur upp sá tími að heimilt verði að segja óviðeigandi og lélega brandara í góðra vina hópi í frjálsri náttúru. Ástæður þessarar frelsunar eru tvíþættar:

1.Óumdeilt forysturíki Vesturlanda hefur hafnað woke-vitleysunni í lýðræðislegum kosningum. 

2. Gamla fjölmiðlaumhverfið er að hrynja. Meginstraumsmiðlar eru búnir að missa trúverðugleikann sem þeir höfðu áður. Elon Musk hefur sprengt þetta í tætlur með því að kaupa Twitter, sjá x.com Auðsjáanlega er mikið um rusl / óþarfa / bull þarna, en inn á milli finna menn þarna sjónarmið / fréttir / upptökur sem meginstraumsmiðlarnir þegja um, en almenningur verður samt að vita af. Á slíkum frjálsum vettvangi ber margt ljótt og óþægilegt fyrir sjónir, en við þurfum enga Fjölmiðlanefnd til að vernda okkur fyrir því. Afleiðingin er sú að óþægilegt dagsljós er þegar farið að beinast að innviðum vestrænna samfélaga á nýjan leik. Sólarljós er besta sótthreinsun sem völ er á. 

 

"Eru Íslendingar heimskari en aðrar þjóðir?"

Þetta er raunveruleg spurning sem ég fékk í gær hér í Bandaríkjunum. Tilefnið var umræða um afstöðu Íslendinga til forsetaframbjóðenda í USA, sbr. kannanir sem bentu til að 96% Íslendinga hefðu kosið Biden frekar en Trump (2020) og að 91% Íslendinga hefðu kosið K. Harris fremur en Trump (2025). Viðmælandi minn var hvumsa yfir einsleitninni og velti fyrir sér hvort Íslendingar hlytu þá ekki að vera mest "woke" þjóð í heimi og þar með haldnir sjálfsfyrirlitningu á háu stigi. 

Mér vafðist tunga um höfuð, minnugur þess hvernig Íslendingar fyrri alda, m.a. Arngrímur Jónsson lærði, skrifuðu varnarrit til að hrekja tröllasögur um Íslendinga í erlendum ritum. Varnarrit Arngríms bar heitið Crymogæa og þar var m.a. vísað til þess að Íslendingar væru flestir læsir og að á Íslandi hefði blómstrað merkileg bókmenntahefð sem m.a. hefði varðveitt menningararf Norðurlanda. Með orðum Jóns Helgasonar átti íslensk þjóð löngum "ekki í sig brauð en einatt bar þó reisn í fátækt sinni".

 

En hvað er hægt að segja? Íslendingar eru ekki heimskari en aðrar þjóðir, en við höfum mögulega orðið forheimskun að bráð. Yngri kynslóðir eru illa læsar. Eldri kynslóðir leyfa RÚV að mata sig á óhollu fóðri með "fréttum" hvern einasta dag, þar til vitsmunaleg umræða nær sjaldan að rísa ofar en um persónur og hvort hlutaðeigandi sé skemmtilegur / leiðinlegur, með blítt andlit / strangur. Á Íslandi er það höfuðdyggð stjórnmálamanns að vera eindreginn stuðningsmaður fóstureyðinga, helst fram að fæðingu. 

Visir.is og mbl.is eru mest lesnu fréttavefir landsins og báðir þessir vefir hallast mjög til vinstri, því Morgunblaðsvefurinn virðist aldrei hafa verið undir sömu ritstjórn og blaðið sjálft. Þá sjaldan að ég horfi á fréttatíma RÚV finn ég greindarvísitölu mína lækka, sem er mikill skaði fyrir mann sem þarf á öllu sínu litla viti að halda. Sem dæmi má nefna þessa "fréttaumfjöllun" RÚV 26. janúar sl., sem er ekki hlægileg heldur nöturlegur vitnisburður um þær ógöngur sem "þjóðmálaumræða" á Íslandi getur ratað í undir "leiðsögn" þessarar fréttastofu, sem sogar til sín þúsundir milljóna króna á ári fyrir svona "þjónustu" undir formerkjum "menningarhlutverks" RÚV sem í seinni tíð er fremur ómenningarhlutverk, því þar er woke-þráhyggjunni útvarpað og sjónvarpað alla daga. 

Í hvaða skilningi eru Íslendingar nú "bókmenntaþjóð" og hvar sést bókmenntaarfurinn ræktaður í framkvæmd annars staðar en í reifurum, sem Íslendingar hafa tekið ástfóstri við? Á jólum les þjóðin sennilega minna um boðskap jólanna um ljós og mannkærleika, en velur sér heldur myrkur og morð til aflestrar. 

Í þessum höfuðstað neysluhyggjunnar, Bandaríkjunum, sé ég færri í ofþyngd en heima. Ég sé færri hér með blátt hár og hring í nefinu. Færri með sjáanleg tattú. En auðvitað má ekki draga of miklar ályktanir af ytri ásýnd. 

Á sama tíma og verið er að sópa sali valdsins hér í USA, lofta út og hefja endurskoðun á mörgu því sem aflaga hefur farið í stjórnsýslunni, þá hafa Íslendingar valið tvo "vitringa" af þeim þremur sem stjórnuðu landinu í "kófinu" inn á Alþingi og gert fyrrum landlækni að heilbrigðisráðherra! Á Íslandi halda stjórnmálamenn áfram að skammta sér fé úr ríkissjóði. Vilji menn ræða nánar um "Fól flokksins" [sic] og Ingu Sæland þá er gripið til varnar sem hvergi myndi duga nema mögulega í landi heimskustu þjóðar í heimi, þ.e. að það sé "einelti".

"I rest my case" og læt Jón Helgason eiga síðustu orðin: 

 

 

Sú þjóð sem löngum átti ‘ ekki‘ í sig brauð

en einatt bar þó reisn í fátækt sinni,

skal efnum búin orðin þvílíkt gauð

er öðrum bjóði sig að fótaskinni.+

 

Sú þjóð sem horuð ærið afhroð galt

af ofurheitri trú á frelsið dýra,

hún býður lostug sama frelsi falt

með fitustokkinn belg og galtarsvíra.

 

Sú þjóð sem veit sér ekkert æðra mark

en aurasníkjur, sukk og fleðulæti,

mun hljóta notuð herra sinna spark

og heykjast lágt í verðgangsmanna sæti.

 

Sú þjóð sem dottar dáðlaus, viljasljó,

og dillar þeim er ljúga, blekkja, svíkja,

skal fyrr en varir hremmd í harða kló.

Hægt er að festast, bágt mun úr að víkja!

(Jón Helgason, 1951)

 

Inga Sæland keypti tvær fasteignir með stuttu millibili

Gera Íslendingar minni kröfur en aðrar Norðurlandaþjóðir?

Málefni Ingu Sæland og Flokks fólksins eru nokkuð góður prófsteinn á stöðu réttarríkis og lýðræðis á íslandi: Hvað láta Íslendingar bjóða sér í samanburði við aðrar Norðurlandaþjóðoir? 

Af handahófi má rifja upp dæmi frá Norðurlöndum: Ráðherra í Noregi sagði af sér árið 2024 eftir að upp komst um ritstuld í lokaritgerð hennar í háskóla. Annar ráðherra þar sagði af sér árið 2023 eftir að hafa m.a. keypt hlutabréf í vopnaframleiðslufyrirtæki áður en ríkisstjórnin gerði svo samning við það fyrirtæki. Þriðja dæmið er um ráðherra sem þurfti að segja af sér eftir að upp komst um að hann hafði verið ótrúr eiginkonu sinni. Fjórða dæmið er um afsögn ráðherra fyrir að hafa ferðast til óvinveitts ríkis (Íran) í sumarfríi og hafa tekið símann með sér, en ekki sagt samráðherrum sínum frá ferð sinni. Í Danmörku sagði ráðherra af sér 2020 fyrir að hafa fyrirskipað dráp á þúsundum minka án viðunandi lagastoðar. Þar sagði annar ráðherra af sér árið 2013 fyrir að hafa sagt þinginu ósatt. Í Svíþjóð sögðu tveir ráðherrar af sér árið 2017 vegna þess að tölvukerfi landsins (ökuleyfisskrá + ökutækjaskrá) sem geymdu persónuupplýsingar stóðust ekki öryggispróf. Árið (1995) sagði sænskur ráðherra af sér fyrir að hafa notað kreditkort ríkisins til eigin nota, nánar tiltekið til að kaupa súkkulaði, sígarettur o.fl. fyrir um 5000 evrúr. Ráðherrann sem þar átti í hlut, Mona Salin, endurgreiddi upphæðina umsvifalaust, en það dugði ekki til: 66% Svía töldu hana óhæfa til að gegna stöðu ráðherrastöðu.Í Svíþjóð þurftu tveir ráðherrar að segja af sér árið 2006: Öðrum hafði láðst að upplýsa um frístundahús sem hún átti, en hinn ráðherrann hafði notað opinbert fé til að greiða afnotagjöld af sjónvarpi. Fleiri dæmi mætti nefna. 

Í viðtali við Mbl viðurkenndi Inga Sæland að fyrirsvarsmenn Flokks fólksins hefðu vitað af "formgalla" en engu að síður tekið við ríkisstyrk til flokksins. Enn er óupplýst hvað varð um þessa fjármuni. 

Aðalsmerki réttarríkis er að þar eru allir jafnir fyrir lögunum. Þar gilda lögin m.ö.o. ekki bara um suma. Sem dómari fékk ég inn á borð til mín mál eins af "okkar minnstu bræðrum" sem m.a. var ákærður fyrir að hafa tekið koníakspela ófrjálsri hendi. Þar hafði lögregla rannsakað og sent málið til ákæruvalds sem gaf út ákæru og krafðist refsingar. Með þessu er ég alls ekki að staðhæfa að framganga Ingu Sæland sé refsiverð, heldur aðeins að undirstrika að í stjórnmálum, eins og annars staðar - og þó kannski sérstaklega í stjórnmálum - verður að halda ákveðin prinsipp í heiðri, því annars föllum við á fleiri en einu prófi: Þá erum við ekki alvöru lýðveldi, heldur bananalýðveldi, ekki réttarríki, heldur lagskipt spillingarríki. 

"Dýr myndi Hafliði allur" er íslenskt máltæki sem vísar til himinhárra bótagreiðslna sem Hafliði Másson lögsögumaður fékk dæmdar á 12. öld fyrir minniháttar líkamstjón, sem almúginn þurfti að sæta bótalaust.  

Hvar stendur lýðveldið Ísland í samanburði við þjóðveldið? Hvar kröfur gera Íslendingar til ráðherra sinna í samanburði við aðrar Norðurlandaþjóðir?

 

Mikil misbeiting á ráðherravaldi