Heilaþveginn sóttvarnalæknir Íslands fær laun fyrir hvað?

Samkvæmt þessari frétt er CIA komið langleiðina með að staðfesta það sem öllum mátti vera löngu ljóst, nema sóttvarnalækni hér á Íslandi sem í viðtali við Morgunblaðið nú nýlega tuggði upp langsótta kenningu um að leðurblökuréttur á borðum óheppins Kínverja í Wuhan hefði smitað alla heimsbyggðina, en ekki risastór veiru-rannsóknarstofa í sömu borg. 

Í þessu viðtali, sem er í raun lestarslys sóttvarnalæknis og afhjúpun á fákunnáttu hennar, heldur hún því m.a. fram að "engin gögn" hafi komið fram sem sýni fram á annað en en að leðurblökum sé um að kenna. Er þessi kona á launum hjá Íslendingum? Af hverju? Fyrir hvað?

P.S. Áhugasömum (og fákunnandi sóttvarnalækni) er bent á þessa ítarlega rökstuddu bók sem kom út í desember 2023 og rennir með ótal gögnum stoðum undir tengslin sem sóttvarnalækni Íslands var ókunnugt um 21. janúar 2025.  

Faraldurinn líkast til af mannavöldum

Grænland, Danmörk, Ísland og Bandaríkin.

Jón Magnússon er frábær maður. Frábær penni, frábær ræðumaður. Glæsilegur maður á velli. Skynsamur og skemmtilegur. Ég les bloggið hans iðulega og í finnst oft eins og Jón nái að kjarna mína eigin hugsun betur en ég gæti gert sjálfur! En nú í morgun gerðist það í fyrsta sinn, svo ég muni, að ég var ekki sammála JM, þegar hann segir að við eigum að standa með Dönum, ásamt öðrum Norðurlöndum, vegna Grænlands og lýysa þegar í stað yfir "órofa stuðningi og samstöðu með Dönum í þessu máli." 

Jón vísar til þess að nýr forseti Bandaríkjanna hafi ítrekað talað um að Danir selji Bandaríkjunum Grænland og að Danir "leiti eftir samstöðu og stuðningi Norðurlanda í þessu máli". 

Þó er það svo að forsætisráðherra Dana sniðgekk litla Ísland þegar hún boðaði leiðtoga Svía, Finna og Noregs tli fundar í gær. Kannski er það vísbending um raunverulega afstöðu Dana til Íslands, sem verðskuldi ekki sæti við slíkt fundarborð frekar en fulltrúar Færeyja og Grænlands? Slík lítilsvirðing hlýtur að mega teljast sérlega umhugsunarverð í ljósi herskárrar framgöngu Íslands á alþjóðavettvangi síðustu ár, þar sem fyrrverandi (og núverandi) utanríkisráðherrar hafa sýnt einlægan vilja til að knýja áfram stríðsvélar heimsins með herskáu tali og botnlausum fjáraustri til vopnakaupa. Hefur sá munnsöfnuður allur þá ekki orðið til að auka virðingu Íslands á alþjóðavettvangi? En skrýtið. 

Ég er ósammála Jóni Magnússyni um það að við stöndum í einhverri sérstakri þakkarskuld við Dani. Við vorum um aldir peð á taflborði Dana í samskiptum við önnur siglingaveldi heimsins. Dæmi: Fyrir um 20 árum fundust skjöl í Danmörku sem sýndu að Danir höfðu m.a. gert samning við Alsír á 17. öld um að sjóræningjar þaðan gætu haft frjálsar hendur á Íslandi meðan þeir létu Danmörku í friði. Tyrkjaránið í Vestmannaeyjum 1627 og fleiri sjórán fylgdu í kjölfarið. Á tímum Jörundar hundadagakonungs var Ísland sömuleiðis skiptimynt á borði Englands og Danmerkur. Danskir kaupmenn arðrændu auk þess Ísland öldum saman. Hagur Íslands tók fyrst að vænkast þegar við fengum heimastjórn 1904. 

Í pistli Jóns gleymist að önnur Norðurlönd, þ.m.t. Ísland, eiga engan rétt á að véla um framtíð Grænlands. Grænlendingar hafa svipaða stöðu innan Danmerkur og Íslendingar höfðu eftir 1904 og hafa lögbundinn rétt til að leita fullveldis og algjörs sjálfstæðis. 

Ákvörðun um framtíð Grænlands á fyrst og síðast að hvíla hjá Grænlendingum sjálfum, ekki hjá nýlenduherrum í Danmörku með stuðningi Íslands og annarra landa. Telji Grænlendingar hag sínum betur borgið með því að verða 51. ríkið innan Bandaríkjanna, þá hljóta Íslendingar, sem fyrrum arðrænd og valdalaus nýlenduþjóð að vera fyrsta þjóðin til að hvetja þá til sjálfsákvörðunar og sjálfsábyrgðar að þessu leyti.  

 

 

Dulin veikindi Íslands verða ekki falin mikið lengur

Fyrsta skref í bataferli alkohólistans er að viðurkenna eigin vanda. Málflutningi mínum (og Lýðræðisflokksins) sl. ár mætti líkja við varúðarorð aðstandanda drykkjusjúklings. Við höfum reynt að benda Íslendingum á að tímabært sé og nauðsynlegt að taka til áður en illa fer. En reynslan sýnir að áfengissjúklingurinn tekur engum sönsum og hættir ekki fyrr en hann rekst á vegg. Í þeirri stöðu er best fyrir börn / aðstandendur að fjarlægjast hinn sjúka og leyfa honum að finna sinn eigin botn. 

Er allt í lagi með Ísland? Eru burðarstoðirnar traustar? Eru stjórnmálaflokkarnir heilbrigðir og lýðræðislegir? Starfa þeir í samræmi við þær hugsjónir sem þeir leggja fram? Efna þeir loforð sín? Eru fjölmiðlar á Íslandi í góðu ástandi? Eru þeir óháðir ríkisvaldi / peningavaldi? Er menntakerfið á Íslandi að efla gagnrýna hugsun eða er þar stunduð pólitísk innræting? Er heilbrigðiskerfið að þjóna hlutverki sínu vel? Er fjármunum skattborgaranna vel ráðstafað innan þessara kerfa eða leka peningar út til milliliða og millistjórnenda? Er vegakerfið í lagi? Ræður löggæslan við þau stóru verkefni sem hún stendur frammi fyrir og aðsteðjandi öryggisógnir? 

Það hlýtur að vera skelfileg lífsreynsla að alast upp sem barn alkohólista og sjá foreldri sitt sökkva sífellt dýpra í sjálfseyðileggingu. Frammi fyrir því hefur barnið tvo möguleika: Að taka þátt í afneituninni og verða meðvirkt eða að vera "óþægt" barn og neita að taka þátt í feluleiknum, neita að láta eins og allt sé í lagi. Reynslan sínir að þegar síðari kosturinn er valinn þá bregðast aðrir iðulega við með því að segja að sá óstýriláti sé sjálfur vandamálið. 

Eins og aðrir nútímamenn eru margir Íslendingar orðnir ólæsir á dæmisögur og myndlíkingar. Sagan um "Nýju fötin keisarans" er ekki um ný föt, heldur um drenginn sem benti á óþægilegar staðreyndir. Íslenskt samfélag nútímans er ekki það fyrsta sem kýs að horfa fram hjá eigin veikleikum, sætta sig við óheilindi, klappa fyrir valdhöfum sem eru augljóslega búnir að missa veruleikatengsl. Það er reglan fremur en undantekningin, því það er svo sárt að viðurkenna að við höfum látið blekkjast, tekið þátt í sýndarveruleika, klappað fyrir falskri ásýnd og neitað að horfast í augu við staðreyndir. Þannig endaði raunar sagan í frumútgáfu: Almenningur neitaði að hlusta á barnið. Blekkingarvefurinn rofnaði ekki. Keisarinn og þegnar hans héldu áfram að lifa í lygi. 

Áhugavert verður að sjá hve lengi Íslendingar ætla að halda áfram að láta eins og allt sé í lagi. Fróðlegt verður að sjá hvernig ný forysta Sjálfstæðisflokksins hyggst breiða yfir að flokkurinn hafi farið út af sporinu og hvernig flokkurinn á að finna rætur sínar aftur án þess að viðurkenna að flokkurinn hafi vanrækt grundvallarhugsjónir sínar um fullveldi, sjálfstæði og takmarkað ríkisvald. Sagan af Flokki fólksins verður með sama hætti áhugaverð: Hvernig ætlar formaður flokksins að bjarga honum frá sjálfstortímingu? Hvernig villtist flokkurinn af þeirri leið að þjóna "fólkinu" yfir í að þjóna flokkseigandanum? Vinstri grænir skrifuðu sín eigin minningarorð í síðustu kosningum. Hvíli sá flokkur í friði. Píratar eyðilögðu sig með því að hætta að vera stjórnleysingjar og verða kerfisfræðingaflokkur. Samfylkingin er löngu hætt að þjóna vinnandi stéttum og orðin flokkur háskólamenntaðra starfsmanna ríkis og bæja, með meiri áhuga á að þjóna ESB en íslenska lýðveldinu. Hið sama má segja um Viðreisn, þar sem menn segja eitt og gera eitthvað allt annað. Framsókn lifir sem uppvakningur, hafandi selt sálu sína fyrir löngu. Er ég að gleyma einhverju? Jú, kannski má binda vonir við Miðflokkinn, sem þarf nú að sanna að hann sé meira en fjölskyldufyrirtæki. 

Vonandi endar þetta ekki sem grískur harmleikur. Vonandi kemur að því að blekkingarvefurinn rofnar. Reynsla mín segir mér að íslensk stjórnmál verði ekki endurnýjuð innan úr flokkunum sem fyrir eru. Við þurfum nýja flokka og nýtt fólk með klassískar, hreinar, hugsjónir. 

 

Kaldasta bananalýðveldi heims?

Þjóð sem er illa læs, býr við ríkisvætt fjölmiðlaumhverfi og lætur aðra hugsa fyrir sig mun fyrr en síðar gleyma eigin sögu. Slík þjóð er í veikri stöðu þegar kemur að því að sjá hlutina í samhengi og falla ekki í gryfjur sem sagan sýnir að eru háskalegar hverjum þeim sem þangað hrapa. Slík þjóð gæti fyllst reiði (t.d. með því að gelta á alþjóðasviðinu og heimta meira stríð), hroka (t.d. með því að fella siðferðisdóma um leiðtoga stórveldanna), græðgi (og selt undan sér landið og auðlindirnar), þunglyndi (og eignast heimsmet í neyslu geðlyfja), stundað ofát (og orðið ein af feitustu þjóðum heims) og stundað munúðlífi (m.a. með því að sitja lömuð fyrir framan sjónvarpsskjáinn löngum stundum, kjósa ómerkinga inn á Alþingi, taka ekki ábyrgð á eigin lífi, framtíð landsins eða afkomenda sinna). Glöggir menn gætu hafa séð að hér er verið að vísa til hinna sjö kristnu höfuðsynda. Hinir sem ekki þekktu stefin gætu þurft að íhuga hvort hugur þeirra þurfi á styrkingu að halda, t.d. með því að rifja upp og skoða þær sögulegu, trúarlegu og menningarlegu undirstöður sem tilvera þeirra og samfélags okkar stendur á, því miður eins og afskorið blóm, því þegar almenningur missir tengsl við þessar rætur visna samfélög og lenda í einhvers konar efnahagslegu og / eða menningarlegu hruni. Um þetta eru til ótal sorgleg, söguleg dæmi. 

Fyrir aðeins nokkrum áratugum geisaði kalt stríð milli stórvelda heimsins, milli vesturs og austurs. Churchill lýsti því svo að járntjald hefði verið dregið yfir meginland Evrópu. 

Nú er að teiknast upp ný en kunnugleg staða í heimsmálunum og þrjú stórveldi togast á: Bandaríkin, Kína og Rússland. Trump hringir í forsætisráðherra gamals nýlenduveldis, Danmerkur, og vill fá Grænland undir sinn væng. Kína þenur sitt áhrifasvæði út með öðrum hætti, m.a. með landakaupum í Kyrrahafi og í Afríku. Rússar standa í beinum hernaði.  Evrópusambandið er ekki með í þessari upptalningu, enda stendur það á brauðfótum, ekki aðeins efnahagslega og hernaðarlega, heldur einnig pólitískt og lýðræðislega. Ekkert af vandamálum ESB eru óvænt enda hefur ESB dregið dám af (lært ósiði af) Sovétríkjunum sálugu (USSR - Union of Soviet Socialist Republics). Fyrir þá sem ekki þekkja söguna þá þýðir "sovét" ráð á rússnesku. Ráðin voru löggjafar- og stjórnsýslueiningar í Sovétríkjunum. Ráðin voru pólitískt skipuð og enginn gat setið þar nema "rétthugsandi" pólitískir gæðingar samþykktu þá skipun, hafandi fullvissað sig um að hlutaðeigandi væri sannfærður og einlægur kommúnisti. Woke-kreddan (krabbameinið) er kommúnísmi í nýjum búningi. Þessi kredda hefur myndað æxlisvöxt um allt stjórnkerfið á Íslandi og innan ESB. Afleiðingin er sú að heilaþveginn íslenskur almenningur hefur kosið yfir síg nýja ríkisstjórn sem hyggst færa járntjald ný-kommúnismans yfir á vestustu odda Íslands með tilheyrandi rétthugsun, ritskoðun og hægfara efnahagslegu sjálfsmorði í sovéskum stíl.  

Ísland þarf að taka skarpa beygju, helst algjöra U beygju: Losa sig við Ingu Sæland (og Flokk fólksins) af Alþingi, og framkvæma tímabæra pólitíska endurnýjun, því engin þjóð þolir að hafa einn yfirlýstan (en falskan) hægriflokk sem étur allt upp eftir bandaríska Demókrataflokknum, þ.m.t. stríðsæsingatal og woke-isma (eins og Sjálfstæðisflokkur Bjarna Benediktssonar hefur gert). Ef þetta verður ekki gert mun Ísland sannarlega verða "Socialist Republic" í sovéskum stíl þar sem ónýtt bótakerfi bætir ekki upp láglaunastefnu og landlæga spillingu.

Ellert B. Schram (1939-2025)

Við Hrafnhildur flugum út til Bandaríkjanna sl. nótt. Á sama tíma tók elskulegur vinur minn flugið til austursins eilífa. Við kvöddum hann kvöldið áður á Sóltúni, þar sem hann var friðsæll, en ótrúlega flottur, á endasprettinum. Á dánardegi hans dvel ég í fjarlægu landi og fægi dýrmætar perlur úr fjársjóðum minninganna. Þar birtist hann sinni glaðlegu, kærleiksríku og hlýju nærveru. Bar sig alltaf vel. Kvartaði aldrei. Hugsaði vel um heilsuna og hafði fulla krafta fram á níræðisaldur. Hann var fyrirmynd mín og kennari.

Eitt af því sem ég lærði af honum er að „málfrelsið er kjarni alls frelsis“ og að við megum aldrei vera svo litlir í okkur að afsala okkur þessum innsta kjarna okkar, þessu dýrmætasta frelsi til að tjá það sem í hug okkar, samvisku og hjarta býr. Ekkert og enginn má ræna okkur tjáningunni, enginn ótti, engar hótanir, engir ráðamenn, engar klíkur, enginn hópþrýstingur, engar peningagreiðslur, engin völd, né neitt annað sem heimurinn kann að freista okkar með. Allt annað má taka frá okkur, en ekki frelsið til að tjá okkur; frelsið til að vera við sjálf verður ekki frá okkur tekið, því án þess erum við ekki lengur sjálfstæðir, hugsandi menn.

Ellert B. Schram þóttist aldrei vera neinn annar en hann var. Hann kom hreinn og beinn til dyranna og var ófeiminn við að skella dyrum ef þess þurfti! Samtíminn, með alla sína áhrifavalda, skoðanaleiðtoga, hjarðhegðun og sjálfsritskoðun þarf fleiri slíka menn. Ófrjálst samfélag er gegnsýrt af ótta sem framkallar fábreytni í hugsun og einsleitni í viðhorfum. Frjálst samfélag er samansett af fólki sem nýtir tímann - og orkuna - til að láta hæfileika sína njóta sín, öðrum til góðs og samfélaginu til heilla. Það gerði Ellert B. Schram vel.  

Við leiðarlok er þakklæti mér efst í huga fyrir elskusemi, kærleika og vináttu. Guð blessi hann og leiði á himinsins brautum þar sem aftur má spretta úr spori á grænum völlum, hlæja og tala frjálst.  

Fjölmiðlaþokan

Þegar ritsíminn var lagður frá austurströnd Bandaríkjanna til vesturs opnuðust nýjar boðleiðir milli manna, milli ættingja og vina. Viðskipti urðu auðveldari. Fréttir flugu á svipstundu frá einum stað til annars. Var þetta ekki allt jákvætt? Jú að flestu leyti vafalaust, en í baksýnisspeglinum má sjá að þeir sem efuðust um nýbreytnina höfðu líka rétt fyrir sér þegar þeir bentu á að langflestar fréttir af atburðum hinum megin í heimsálfunni skipta í raun engu fyrir þá sem búa í mörg þúsund kílómetra fjarlægð. Viðvaranir þessara manna hafa ræst: Viska í klassískum skiliningi (um hvernig menn lifi góðu lífi) hefur vikið fyrir fánýtum fróðleik og heilalausri afþreyingu. 

Þegar horft er yfir sviðið á 21. öldinni og rætt við yfirlýsta "fréttafíkla" birtist oftar en ekki mynd af þjóðfélagi sem hefur misst sjónar á kjarna tilverunnar og tilgangi lífsins, sem veit ekki hvert leiðin liggur og hefur enga áætlun, enga hugsjón, engan siðferðilega, heimspekilega, andlega undirstöðu. Menn leiðar oftar hugann að því sem gerist í fjarlægum löndum en að tilgangi eigin lífs. Fréttir af lestarslysum í útlöndum taka meira pláss en eigin sálarheill. Upphlaup vegna orða og gjörða frægs fólks í útlöndum taka meira rými en samtöl við börn okkar og foreldra. Áhyggjur af stefnumálum erlendra stjórnmálaflokka fylla meira pláss en umhugsun um hvert við sjálf erum að stefna með okkar eigið líf. 

Dagskrárstjórar stórra fjölmiðla setja í raun dagskrá fyrir umræðuefni á vinnustöðum og við kvöldmatarborð fjölskyldunnar. Skoðanaleiðtogar skrifa handrit fyrir fylgjendur sína, sem enduróma og endurtaka það sem þeir hafa heyrt. Mannleg samskipti grynnka þegar hver og einn maður er orðinn að nokkurs konar útvarpstæki fyrir skoðanir annarra. Hver ertu þá í grunninn, ef þú hugsar ekki sjálfur, velur ekki þína eigin leið heldur lætur berast með straumnum? Til hvers er þá lifað?

 

Blaðamaður skólar pólitískan froðusnakk

Sjaldgæfur viðburður átti sér stað í gær. Íslenskur blaðamaður tók pólitískan froðusnakkara í bakaríið, svo faglega og áreynslulaust að óvíst er að Inga Sæland muni bera sitt barr eftir þetta.

Blaðamaður benti á að öryrkjum og öldruðum sem fengju ofgreitt frá hinu opinbera bæri að endurgreiða og spurði hvort annað gilti um stjórnmálaflokka.

„Ég held að þú ættir að svara þessari spurningu sjálf,“ sagði Inga og gekk sína leið án þess að gefa kost á frekari spurningum eða svörum.

Ég fæ ekki betur séð en að þessi flugbeitti blaðamaður sé Andrea Sigurðardóttir, sem er annar af tveimur fréttastjórum viðskiptafrétta Morgunblaðsins. Taka verður fram að undirritaður hefur lengi verið meðvitaður um að Andrea er enginn kjáni, enda virtist hún t.d. snemma sjá í gegnum holtaþoku og villuljós í "kófinu". 

Að því sögðu verður líka að taka fram að Morgunblaðið hefur fleiri frábærum fréttamönnum á að skipa, sem sýna og sanna daglega að íslensk þjóð þarf ekki að sturta milljörðum í ríkisfréttamiðilinn RÚV. Íslendingar þurfa heldur ekki reka tilgangslausa ríkisstofnun undir heitinu "Fjölmiðlanefnd" sem mætti leggja niður fyrir hádegi í dag án þess að nokkð gerðist. Um gagnsleysið þarf ekki að tala, það er augljóst öllum. Um undirgefni við stjórnvöld og prinsippleysi þarf hins vegar að ræða, sbr. enn og aftur hvernig nefndin brást eigin markmiðum og tjáningarfrelsinu í "kófinu" og réðst í rándýrt átak með "stuðningi" helsta ritskoðunarapparats heimsins á þeim tíma (Facebook), þar sem almenningur hvar hvattur til að trúa helst engu öðru en því sem birtist í stórum og rótgrónum fjölmiðlum, sem á mælikvarða Fjölmiðlanefndar eru væntanlega helst RÚV, Guardian o.fl. miðlar sem útvarpa "réttum" skoðunum. 

Þeir sem skrifa ekki undir afstöðu Fjölmiðlanefndar og RÚV eru kallaðir "rugludallar", en það eru sérstaklega þeir sem viðhafa efasemdir, gleypa ekki allt hrátt, trúa ekki öllu sem sagt er í fréttum, vilja beita gagnrýninni hugsun, neita að láta aðra hugsa fyrir sig, vilja fá að spyrja gagnrýninna spurninga (eins og Andrea Sigurðardóttir, Stefán Einar o.fl.).

Já, "rugludallarnir" eru víða til og hafa lengi verið til, sbr. m.a. þennan rugludall nr. 1 í bókum RÚV, sem gaf þessa lýsingu hér fyrir mörgum árum á trúverðugleika "stórra og rótgróinna fjölmiðla." Þetta gamla viðtal er gjöf mín til ykkar í dag kæru lesendur. Endilega hlustið og leggið sjálfstætt mat á það sem þið heyrið og sjáið. Leyfið ekki öðrum að hugsa fyrir ykkur. 

 

 

 

Nýr dagur í BNA, nótt á Íslandi.

Eitt fyrsta embættisverk nýs Bandaríkjaforseta var að segja upp aðild BNA að WHO með vísan til þess að WHO sé spillt stofnun sem hafi algjörlega brugðist í "kófinu" og vinni nú á því að skerða fullveldi þjóðríkjanna. WHO er að langmestu leyti fjármögnuð af hagsmunaaðilum, sem flestir eru tengdir lyfjaframleiðendum og hafa hagsmuni af því að WHO vinni að því að dæla sem mest af lyfjum í alla heimsbyggðina, jafnvel þótt lyfin hafi ekki farið í gegnum öryggisprófanir og sýnt sé að þau muni hafa í för með sér margvíslegan skaða, fjártjón, aukaverkanir og jafnvel andlát.   

Í nóvember 2023 ritaði ég bréf til allra alþingismanna þar sem varað var við því hvert WHO stefndi. Alþingi Íslendinga sýndi málinu engan áhuga. Það er ekki kjörnum fulltrúum Íslendinga að þakka að WHO hafi hlekkst á í ráðagerðum sínum. 

Á sama tíma og þetta gerist kemur í ljós að fráfarandi forseti, Biden, hefur kosið að náða einn sinn helsta ráðgjafa, Anthony Fauci, án þess að svara þeirri spurningu hvernig svo óskeikull maður eins og Fauci, sem var vísindin holdi klædd, gæti þurft á náðun að halda. Voru sprautulyfin annars ekki alveg pottþétt örugg og árangursrík (e. safe and effective)?

Ekki eru allir sammála um það og telja að alls ekki hefði átt að sprauta ungmenni með umræddum lyfjum, en slíkar ábendingar þykja kannski enn óþægilegar? Þegar Fauci og WHO lögðu saman varð mögulega úr einhver dimmasti kafli síðari tíma sögu. 

 

Harma ákvörðun Trumps

Merkir tímar. Merkur dagur.

Forn kínversk bölbæn rætist á okkar líftíma: Við lifum á áhugaverðum tímum. Meira segja í því samhengi er dagurinn í dag áhugaverður, því nýir straumar munu renna frá höfuðbóli vestrænnar menningar, Bandaríkjunum, frá og með deginum í dag, þ.e. frá og með innsetningu nýs forseta í valdamesta embætti plánetunnar.

Donald Trump hefur boðað, nú síðast í ræðu sem haldin var í gær, að hann muni verja málfrelsið, m.a. með því að leyfa áframhaldandi starfsemi TikTok, hann muni stöðva stríðið í Úkraínu og birta gögn um "aftökur" (e. assasinations) JFK, RFK og Martin Luther King sem allt of lengi hafi verið undir leyndarhjúp (e. over-classified). Á sama tíma sitja Íslendingar uppi með ríkisstjórn sem setur stríðsrekstur í forgang, vill stýra landinu enn lengra undir áhrifavald ESB með tilheyrandi valdboði og ritskoðunartilburðum. RÚV birtir um helgina langa umfjöllun um hættur tjáningafrelsisins og "réttmæti" þess að sérfræðingar ráðandi afla fái að stýra því hvað megi birta og hvað ekki, hvað flokkist undir "upplýsingaóreiðu" og hvað ekki. Þessa sömu helgi birtist á visir.is löng níðgrein um væntanlegan heilbrigðisráðherra í Bandaríkjunum, RFK jr. Fyrir þá sem íhuga í eina sekúndu að gleypa þann áróður hráan, þá er hér 12 mínútna samantekt sem birtir aðra hlið þeirra málefna sem þar um ræðir. Best er að hver og einn leggi ólík sjónarmið á vogarskálarnar og taki yfirvegaða, sjálfstæða afstöðu. 

Eyðimerkurgangan

Bandaríkjamenn eru u.þ.b. þúsund sinnum fleiri en Íslendingar. Það þýðir að gera megi ráð fyrir að þar búi þúsund sinnum fleiri vitleysingar en hér, en líka þúsund sinnum fleiri vitringar - og allt þar á milli. Þetta er þó sett fram með þeim fyrirvara að ekki er víst að ég og t.d. "sérfræðingar" RÚV værum sammála um hvernig raðað yrði í þessa flokka. Dæmi: RÚV kallar Robert F. Kennedy "rugludall" á meðan ég myndi kalla hann réttsýnan, hugrakkan baráttumann fyrir því sem er satt og rétt, göfugt, dygðugt og lofsvert. 

Þetta er nefnt hér eftir að hafa horft á viðtal við RFK þar sem hann fjallar um mikilvægi þess, fyrir okkar andlega þroska og vonandi uppljómun, að menn fari í gegnum einhvers konar eyðimerkurgöngu. Vitnar hann í því samhengi til Móse, Jesú, Búdda o.fl. Frammi fyrir þessu hvarflaði hugurinn til þeirrar spurningar hversu margir Íslendingar tali á þessum nótum um tilveru sína í samhengi við málefni líðandi stundar. Leitt er frá því að segja að ýmsir þeir sem vildu gefa mér ráð á síðasta ári réðu mér frá því að ræða viðfangsefni líðandi stundar í sögulegu, trúarlegu eða heimspekilegu ljósi. "Íslendingar hafa ekki áhuga á neinu slíku" / "Íslendingar þekkja þetta ekki og fá minnimáttarkennd" / "Þetta skiptir engu máli, Íslendingar vilja bara heyra umfjöllun um það eina sem er sannarlega mikilvægt, þ.e. efnahagsmál". 

Í minni eigin eyðimerkurgöngu, þar sem vinna þarf úr reynslu síðasta árs, er þetta einna erfiðast að melta: Að þjóð mín sé ekki meðvituð um það að við erum í grunninn andlegar verur, sálir í dauðlegum líkömum, og að hlutverk okkar hér sé að leita ljóss og sannleika, en ekki að keppa við hvert annað í myrkrinu um peninga og veraldleg völd.