Vinnandi fólk má gagnrýna starfshætti lífeyrissjóðanna

Íslenskir lífeyrissjóðir eru ríki í ríkinu. Slík fyrirbæri þurfa meira aðhald, ekki minna. Í því ljósi má hafa vissan skilning á því að Ragnar Þór Ingólfsson, formaður VR, hafi ásamt fleira fólki farið inn á skrifstofur lífeyrissjóðsins Gildis til að láta menn heyra rödd félagsmanna sinna, sem vilja að sjóðurinn veiti Grindvíkingum grið meðan þeir eru á vergangi. Félagsmenn í VR sem borga í Gildi hafa fullan rétt á að gagnrýna vinnubrögð sjóðsins. 

Hér skal ekki útilokað að Ragnari eða félögum hans kunni að hafa verið heitt í hamsi og vera má að einhver hafi leyft sér að segja sínar skoðanir umbúðalaust við þetta tækifæri. Í frjálsu samfélagi hafa menn rétt til að tjá skoðanir sínar, jafnvel með gjallarhorni kjósi þeir það. Í frjálsu samfélagi er ekki bannað að ,,viðhalda neikvæðri umræðu".  

En hverju skyldu nú stjórnendur lífeyrissjóðsins hafa svarað? Er hægt að sjá að gagnrýni Ragnars Þórs og félaga hafi verið svarað málefnalega? Nei, ekki ef marka má forsíðu Morgunblaðsins í dag, þar sem framkvæmdastjóri sjóðsins freistar þess að beina sjónarhorninu frá aðalatriðinu (raunverulega viðkvæmri stöðu Grindvíkinga gagnvart sjóðnum) að aukaatriði (tilfinningum starfsmanna sjóðsins, með fullri virðingu fyrir tilfinningalífi þeirra).  

Stjórnendur íslenskra lífeyrissjóða starfa í fílabeinsturnum. Dvelji fólk of lengi í slíkum turnum missir það jarðsamband. Fólk með silkihúfur getur haft mikið gagn af því að hitta þá sem fjármagna fílabeinsturnana og silkihúfurnar. Ef menn telja sig þurfa gjallarhorn til að rjúfa þagnarmúrinn, þá hlýtur það að vera í lagi meðan ekki er gengið lengra en það. Ekkert í frétt Morgunblaðsins bendir til að Ragnar Þór og félagar hans hafi yfirstigið þær markalínur sem dregnar eru í lýðræðislegu samfélagi. Vinnandi fólk má hafa sína rödd og beita henni eins og þeim þykir þurfa. Tilfinningar áheyrenda eiga ekki að ráða því hvernig launamenn tala. ,,If liberty means anything at all it means the right to tell people what they do not want to hear". 

Framganga Ragnars gagnrýnd

Almenningur verður að setja siðspilltu ríkisvaldi skýr mörk

Fyrirsögn á forsíðu Morgunblaðsins í dag er svohljóðandi: ,,Atvinnulífið greiðir meira í skatt og stjórnvöld útdeila styrkjum og greiðslum". Í fréttinni segir orðrétt: 

Heiðrún Jóns­dótt­ir, fram­kvæmda­stjóri Sam­taka fjár­mála­fyr­ir­tækja, seg­ir fjár­mála­geir­ann vera þá at­vinnu­grein sem skil­ar hæstu hlut­falli tekju­skatts lögaðila, og það þrátt fyr­ir að þar starfi aðeins 4% allra launþega á al­menn­um vinnu­markaði. Greiddu fjár­mála- og vá­trygg­ing­ar­fyr­ir­tæki alls um 50 millj­arða króna í beina skatta á síðasta ári.

Skafti Harðar­son, hjá Sam­tök­um skatt­greiðenda, seg­ir skatt­greiðslur lögaðila fara hækk­andi og að stjórn­mála­menn virðist eiga erfitt með að skilja hvernig skatt­lagn­ing get­ur ým­ist hvatt til eða dregið úr verðmæta­sköp­un. Hann hef­ur áhyggj­ur af að í stað þess að lækka álög­ur á at­vinnu­lífið fari stjórn­völd æ oft­ar þá leið að út­deila styrkj­um, niður­greiðslum
og und­anþágum til starf­semi sem er stjórn­mála­stéttinni þóknanleg.

Um þetta væri hægt að hafa mörg orð um eignaréttinn sem grundvöll frjáls, borgaralegs samfélags og það virðingarleysi sem sitjandi vinstri stjórn sýnir vinnandi fólki hérlendis, um þá mismunun sem óhófleg skattheimta elur af sér, um ótrúlegt langlundargeð Íslendinga gagnvart ríkisvaldi sem hækkar skatta án umræðu vegna náttúruvár eftir að hafa látið greipar sópa um fjármuni sem safnað hafði verið til að bregðast við náttúruhamförum - og eytt þeim peningum m.a. í dýrar skrautveislur hérlendis. Hér væri hægt að skrifa langa skammarræðu um siðleysi þess að ,,herlaus" þjóð fjármagni vopnakaup til stríðsrekstrar í fjarlægum löndum og um glórulausan fjáraustur hins opinbera í trúarsamkomu þar sem fulltrúar Íslands lofa hærri greiðslum sem fjármagnaðar verða með meiri sköttum.   

En þegar unnt er að ná inntaki margra orða með einföldu myndmáli er best að hafa orðin sem fæst:

 

 

 

Atvinnulífið greiðir meira í skatt

Íslandsdeild CHD

Síðar í þessum mánuði, nánar tiltekið 19. desember nk., verður Íslandsdeild CHD (Children´s Health Defense) formlega stofnsett með viðburði í Kríunesi við Elliðavatn. Viðstödd verður Mary Holland JD, forseti samtakanna, stórmerkur lögfræðingur og fræðimaður. 

Af því tilefni birti ég hér þýðingu á hluta viðtals við Robert F. Kennedy Jr., sem birt er í dag á TCW.

Þýðingin fer hér á eftir: 

 

Robert F Kennedy hefur verið sakaður um „upplýsingafölsun“ (e. disinformation) án þess að þeir sem það gera hafi getað bent á neina ranga staðfhæfingu af hans hálfu. RFK bendir á að „upplýsingafölsun“ er „bara skammaryrði sem er notað fyrir allt sem víkur frá opinberum yfirlýsingum stjórnvalda eða gróðafíkn lyfjaiðnaðarins […] það hefur ekkert að gera með hvort það sé í samræmi við staðreyndir eða ekki. Það er aðferð til að berja niður gagnrýni.

„Fylgdu vísindunum“ þýðir „fylgdu frásögninni“, það þýðir í raun ekki að fylgja vísindunum. Það er samt ekkert til sem heitir samstaða í vísindum (e. consensus science), veistu það? Í öllum tilfellum sem ég hef lent í stilla vísindamenn sér upp beggja megin, með því að færa fram rök með og á móti.

[…]

Í vísindum er engin samstaða. Það eru bara stríðandi tilgátur, og það eru rök, og það er hollt. Þess vegna snýst góð læknisfræði alltaf um samráð. Eins og þú veist þá biður þú alltaf um annað álit. Ef það er alvarleg greining eða horfur, vilt þú annað álit. Þú vilt að aðrir læknar vinni saman og tali hver við annan. Ekkert af því gerðist hér. Allir læknarnir sem sáu um að stjórna þessum heimsfaraldri, Bergson, Redfield og Fauci, enginn þeirra meðhöndlaði nokkurn tíma Covid sjúkling. Þeir voru bara að fyrirskipa stefnu. Þeir voru að gefa fyrirskipanir, innleiða alræðisstjórn. Og framlínulæknarnir sem voru í raun og veru að berjast við að bjarga lífi sjúklinga og voru að gera tilraunir með mismunandi meðferðir - og sumar þeirra sem voru óvenju árangursríkar - og þegar þeir reyndu að tala um það var þaggað niður í þeim.

[…]

Þær stofnanir sem eru undir stjórn hins læknisfræðilega auðhrings (e. medical cartel) eru pólitískar stofnanir, eru þjóðþingin, kjörnir stjórnmálamenn, embættismenn sem hafa gengið auðhringnum á hönd, dagblöðin, samfélagsmiðlarnir, allt læknakerfið, sjúkrahúsin, læknatímaritin – allar þessar stofnanir sem voru reist í meginatriðum til að vernda, að lokum, til að vernda viðkvæm börn fyrir gráðugum, rándýrum iðnaði – undan þeim öllum hefur verið grafið. Við höfum dómstóla – eða það höldum við – að við gætum enn haft aðgang að dómstólum. En hitt sem við höfum eru göturnar. Við þurfum að vera úti á götunni […] og vekja allt fólkið sem er sofandi. Góðu fréttirnar eru þær að hlutfallið er okkur mjög hagstætt. . . Fólkið sem trúir á læknisfræðilegt frelsi er ekki að fara aftur inn í helsið, yfir til óttahliðarinnar. Og við þurfum að vekja fólk. Við þurfum að sannfæra þá um að þeir þurfi að elska frelsi sitt meira en þeir óttast sjúkdómsvaldandi örveru. Við þurfum að sannfæra þá um að verið sé að stjórna þeim og að þeir hafi gefist upp á frelsi sínu og að þeir þurfi að berjast til að fá þá aftur. Og leiðin sem við gerum það er að allir við hlið okkar þurfa að vera á móti, mótspyrnu, mótspyrnu á hverjum degi. Hvert og eitt okkar þarf að fremja borgaralega óhlýðni þrisvar á dag. Hvað þýðir það? Það þýðir að tala við einhvern, segja þeim það, afhenda þeim möppu eða kort sem sýnir lista með einkennum eða vandamálin með bóluefni. Eða að fara til fyrirtækja sem eru með [„engan aðgang án grímu“] skilti á hurðinni og segja: „Ég ætla ekki að eiga viðskipti við ykkur og ég ætla að segja vinum mínum að skipta ekki við þig“. Og fylgja því svo eftir.

Nýtt regluverk WHO þarf að draga fram í dagsljós frjálsrar umræðu

Fyrr í þessari viku, nánar tiltekið 30. nóvember sl., afhenti undirritaður lögmaður minnisblað til heilbrigðisráðherra um fyrirhugaðar breytingar á regluverki WHO og möguleg áhrif þeirra á íslenskan rétt. Minnisblaðið var í framhaldi sent öllum alþingismönnum og öllum fjölmiðlum. Grein sú sem hér birtist hefur að geyma stutta lýsingu á innihaldi minnisblaðsins og almenna umfjöllun um bakgrunn málsins, sem ekki er ítarlega fjallað um í minnisblaðinu.

Á bak við luktar dyr er nú á vettvangi WHO unnið að því að semja tvö mismunandi en nátengd skjöl, þ.e. annars vegar svonefndan farsóttarsáttmála (e. Pandemic Treaty) og hins vegar breytingar á alþjóðaheilbrigðisreglugerðinni (IHR), en bæði skjölin munu verða lögð fram til samþykktar á World Health Assembly í maímánuði 2024.

Ástæða er fyrir almenning að hafa vakandi auga með því sem þarna er að gerast undir formerkjum alþjóðlegra viðbragða við aðsteðjandi hættu, enda er ekki aðeins verið að þenja út valdsvið stofnunarinnar, heldur stendur einnig til að veita henni víðtækar heimildir til að lýsa yfir hættuástandi og framlengja slíkt ástand. Á meðan slíkt ástand varir er aðildarríkjunum ætlað að hlíta forsjá WHO um margt það sem lýtur ekki aðeins að yfirstjórn heilbrigðismála, heldur einnig um atriði er varða daglegt líf borgaranna og sjálfákvörðunarrétt þeirra yfir eigin líkama.

Ef hugmyndir þeirra sem nú vinna að framangreindum reglum verða að veruleika, þ.e. ef tilskilinn meirihluti þjóða samþykkir breytingarnar í maí 2024 og hinar þjóðirnar hafna nýju reglunum ekki, mun WHO umbreytast í nýja valdastofnun sem öðlast mun nánast alræðisvald yfir aðildarríkjunum þegar yfirmaður þeirrar stofnunar ákveður að lýsa slíku ástandi yfir. Við þær aðstæður verður WHO að nokkurs konar neyðar-ríkisstjórn um leið og kjörnir fulltrúar þjóðanna umbreytast í embættismenn þeirrar nýju stjórnar. Slíkar hugmyndir geta ekki hljómað vel í eyrum þeirra sem vita að allir valdhafar verða að lúta einhvers konar aðhaldi ef ekki á illa að fara. Vandinn við framangreint fyrirkomulag er sá að þessi nýja yfirstjórn myndi ekki lúta neinum stjórnskipulegum hömlum og myndi standa utan og ofan við stjórnarskrár aðildarríkjanna. Þetta er nógu varhugavert eitt og sér, en til að bæta gráu ofan á svart, þá vakna jafnvel enn stærri áhyggjur þegar rýnt er í það hverjir stjórna WHO.

Í minnisblaðinu er gefið stutt yfirlit um það hvernig stærstu hluthafar í alþjóðlegum lyfjafyrirtækjum hafa keypt sig til áhrifa innan WHO. Þar eru birtar sláandi yfirlýsingar fyrrum yfirmanns WHO um það að yfir 70% af rekstrarfé stofnunarinnar sé afhent með skilyrðum (e. with strings attached). Frammi fyrir þessu er aðeins réttmætt og eðlilegt að menn treysti ekki í blindni tillögum sem stafa frá WHO og miða að því að sú stofnun fái aukin völd og áhrif.

Ekki verður skilið við framangreinda umræðu án þess að benda á, að samningaviðræður um efni framangreindra regla virðast hafa farið fram á bak við luktar dyr, án aðkomu lýðræðislega kjörinna fulltrúa íslenskra borgara. Slík vinnubrögð í svo stóru og alvarlegu máli samræmast ekki hugsjónum um lýðræðislegt aðhald, gagnsæi, virkt tjáningarfrelsi o.fl.

Með hinum nýju IHR reglum yrði grafið undan stjórnskipun okkar á margvíslegan hátt:

• WHO yrði veitt sjálfdæmi þegar kemur að því að lýsa yfir alþjóðlegri heilbrigðisvá (e. PHEIC) og leyft að víkka skilgreiningu á hættuástandi þannig að það nái til loftslagsbreytinga og umhverfisvanda. Þetta vald er hvergi temprað og hvergi gert ráð fyrir möguleika aðildarríkja / borgara til að leita endurskoðunar eða aftra því að WHO framlengi slíka yfirlýsingu um hættuástand með endurteknum hætti.
• Tilmæli sem áður bundu ekki aðildarríki eiga nú að verða bindandi gagnvart þeim, auk þess sem bætt er við ákvæðum um eftirlit af hálfu WHO og jafnvel refsiaðgerðir gagnvart ríkjum.
• WHO yrðu veittar heimildir til að stýra upplýsingaflæði og beita ritskoðunarvaldi þegar kemur að gagnrýni og almennri umræðu. Þetta yrði gert undir því yfirskini að nauðsynlegt sé að berjast gegn röngum upplýsingum og upplýsingaóreiðu. Þessar áætlanir fela í sér aðför að lýðræðinu, því engin valdastofnun má fá einkaleyfi / skilgreiningarvald yfir sannleikanum.
• Nýju IHR reglurnar gera ekki ráð fyrir að valdinu sé dreift á fleiri hendur til að verja menn gegn valdníðslu og ofríki valdhafa. Þetta brýtur auðsjáanlega í bága við stjórnskipulegar undirstöður Íslands eins og annarra vestrænna ríkja.
• IHR reglurnar gera ekki ráð fyrir að handhafar valdsins hjá WHO beri neina ábyrgð gagnvart almenningi. Engin þjóð sem þekkir réttarsöguna kallar slíkt vald yfir sig án umræðu, því valdhafar sem bera enga ábyrgð munu fyrr eða síðar misnota það vald.
• IHR reglurnar ógna grundvallarmannréttindum og mannlegri reisn. Sú hætta telst raunveruleg í ljósi reynslu síðustu ára, því ef dómstólar veita ekki viðnám og kjósa jafnvel að líta fram hjá stjórnarskrárákvæðum eins og gert var hér á Íslandi í „kófinu“ þá er almenningur í reynd varnarlaus fyrir ofríki stjórnvalda. Fórnir fyrri kynslóða til að verja borgarana fyrir ofríki stjórnvalda með skýrum stjórnarskrárákvæðum mega ekki verða gengisfelldar með því að fólki sé gert að hlýða fyrirskipunum valdhafa og þóknast þeim í hvívetna.

Verði þetta allt að veruleika þurfa menn að vera meðvitaðir um það að mjög erfitt gæti reynst að endurheimta þau réttindi og það frelsi sem hér er verið að kasta frá sér.

Áður en kosið verður um uppfærðar IHR reglur á vettvangi World Health Assembly í maí 2024 (þar sem einfaldur meirihluti dugar til þess að IHR öðlist gildi), þá verður Ísland að vinna gegn slíkri meirihlutamyndun eða lýsa yfir höfnun (e. rejection) nýrra reglna innan 10 mánaða frá atkvæðagreiðslunni. Ákvörðun um að senda slíka yfirlýsingu til framkvæmdastjóra World Health Assembly er þó alfarið í höndum ríkisstjórnar Ísland og möguleikar almennings til beinna áhrifa á þetta því takmörkuð.

Sáttmálinn (Pandemic Treaty) mun einnig koma til atkvæða í maí 2024 og mun þurfa samþykki 2/3 aðildarþjóða til að öðlast gildi. Þá mun aðildarþjóðum gefast 18 mánaða tímabil til að ræða um efni samningsins, fjalla um hann á þjóðþingum og fullgilda hann samkvæmt því sem hefðbundið er í lýðræðislegu og stjórnskipulegu tilliti.

Af öllu framangreindu er ljóst að hér eru stórar breytingar í farvatninu sem kjörnir fulltrúar Íslendinga, sem og almenningur allur, þurfa að vera mjög vakandi yfir, ekki síst í ljósi vísbendinga um að covid-19 kunni að hafa átt uppruna sinn á rannsóknarstofu í Wuhan í Kína.[1] Ef slíkar vísbendingar eru á rökum reistar er runninn upp nýr veruleiki í samskiptum borgaranna við ríkisstjórnir sínar, því ef stofnanir ríkjanna annast nú framleiðslu á manngerðum veirum samhliða framleiðslu á bóluefnum gegn þessum sömu veirum, í samstarfi við stærstu lyfjafyrirtæki heims, sem sjálf seilast til áhrifa innan WHO, sem seilist til áhrifa yfir þjóðríkjunum, þá þarf ekkert minna en lýðræðisbyltingu til að tryggja að almenningur sæti ekki harðstjórn, undirokun og niðurlægjandi meðferð af hálfu valdhafa, sem brýtur í bága við mannlega reisn og grundvallarmannréttindi. Um allt þetta þarf meiri umræðu, ekki minni. Minnisblaðið sem vísað hefur verið til hér að ofan er vonandi aðeins upphafið að viðameiri og dýpri umræðu.

[Grein þessi birtist fyrst á Krossgötum 2.12.2023]

[1] Sjá t.d. https://nypost.com/2021/08/27/covid-origins-report-says-its-plausible-virus-leaked-from-wuhan-lab/

Ferðast einhver til Dúbaí til að segja annað en hallelúja?

Hér er spurning sem einhver getur vonandi svarað: Hversu margir þeirra rúmlega 80 (!) fulltrúa Íslands á loftslagsráðstefnunni í Dúbaí ferðast alla þessa leið til að lýsa sjálfstæðri skoðun sem mögulega víkur frá rétttrúnaði loftslagskirkjunnar? Ef svarið við þessu er 0 væri gott að vita til hvers allt þetta fólk er sent á okkar kostnað hálfa leið í kringum hnöttinn. Ætli Bandaríkin sendi sama hlutfall fulltrúa á ráðstefnuna, þ.e. 80.000 manns? Varla þvi ráðstefnuna sitja ,,aðeins" 97.000 fulltrúar. Ef enginn getur nefnt til sögunnar einn einasta mótmælanda / yfirlýstan efasemdamann í hópi þessara 80 fulltrúa Íslands og ef enginn þeirra mun taka þátt í rökræðum á vísindalegum grunni um forsendur þess átrúnaðar sem þarna verður boðaður, þá verða skattgreiðendur væntanlega fyrir miklum vonbrigðum. Þá þyrfti fjármálaráðherra t.d. að svara fyrir það hvers vegna verið er að skrifa upp á ferðaheimild og dagpeninga fyrir allt þetta fólk á vegum hins opinbera. 

En þar sem ég reikna með að ráðstefnan muni fremur líkjast trúarsamkomu sanntrúaðra en ráðstefnu fólks sem mætir með opinn huga til að hlusta á ólík rök, þar sem ég reikna með að hallelúja og standandi lófatak verði algengara en hvassar rökræður og málefnaágreiningur, þá spái ég því að niðurstaðan verði í þessa átt: 

• Auka verði eftirlit með litla fólkinu og litlu fyrirtækjunum
• Fjölga verði lögum og reglum sem miða að því að ná fram markmiðum ráðstefnunnar
• Þjappa beri valdinu betur saman, helst í eina miðstýrða alþjóðlega stofnun
• Veita beri framkvæmdavaldi (lögreglu) í héröðum (þjóðríkjunum) meira svigrúm til valdbeitingar
• Þrengja beri að fullveldisrétti þjóðríkja, samhliða því að þrengja að frelsi borgaranna til orðs og athafna
• Tala fallega um mikilvægi lýðræðis (í orði), en þrengja að lýðræðinu í verki með því að sjá til þess að embættismenn fái aukið vald
• Boða lausnir sem byggja allar á miðstýringu og að valdið eigi að koma ofan frá og niður en ekki úr grasrótinni og upp

Allar þessar áherslur samræmast vel þeirri hugmyndafræði sem svífa mun yfir vötnum á ráðstefnunni í Dúbaí, þ.e. sameignarstefnu (kommúnisma) í nýjum búningi, en sú stefna mun nú sem ætíð fyrr leiða til þess að auður og völd munu safnast á hendur æ minna hlutfalls samfélagsins og búa til stétt ofur-ríkra annars vegar og réttlausra öreiga hins vegar. 

Fyrir mitt leyti mótmæli ég að þurfa að taka þátt í að fjármagna þessa skrautsýningu embættismanna og flokksgæðinga.  

 

Listi: Ríflega 80 fulltrúar Íslands fara á COP28

Nauðsynleg umræða um WHO

Málefni WHO eru (loks) komin á dagskrá fjölmiðla og alþingismanna. Nú í morgun fór þessi umræða fram í Bítinu á Bylgjunni. Þeir sem vilja heyra meira um þessi mál geta hlustað á lengri umræðu hér, sem útvarpað var í gær. Áhugasömum bendi ég auk þess á grein mína sem birtist í Morgunblaðinu í dag, þar sem ég fjalla um þetta sama mál og segi m.a.: 

,, [...] við megum alls ekki láta farsóttarsáttmálann villa okkur sýn, heldur beina sjónum okkar að þeim alvarlegu breytingum sem verið er að gera á reglum IHR. Þær breytingar munu ekki fara í gegnum hreinsunareld formlegs fullgildingarferlis heldur taka sjálfkrafa gildi hljóti þær samþykki einfalds meirihluta aðildarþjóða á þingi World Health Assembly sem haldið verður í maí nk. Á þessum vettvangi þurfa menn að standa vaktina og verja fullveldið, ellegar vera reiðubúnir að hafna breyttum reglum með beinni yfirlýsingu þar að lútandi. Vakandi hagsmunagæsla fellur undir starfshlutverk kjörinna fulltrúa. Fullveldisréttur þjóða er fjöregg þeirra og forsenda virks lýðræðis. Umræðu um þau mál á ekki að drepa á dreif eða reyna að jaðarsetja með órökstuddum fullyrðingum og óígrunduðum staðhæfingum. Ég skora á alþingismenn að kynna sér minnisblað sem ég hef unnið um þessi mál og sent verður þeim öllum síðar í dag. Þeirri hvatningu er sérstaklega beint til heilbrigðisráðherra og mun ég afhenda honum minnisblaðið í eigin persónu á fundi okkar í dag."

Minnisblaðið verður birt í heild sinni á þessari blogg-síðu eftir fund minn með heilbrigðisráðherra í dag.

 

Minnisblað um fyrirhugaðar breytingar á regluverki WHO og möguleg áhrif þeirra á íslenskan rétt.

Kæru lesendur. Hér birti ég texta minnisblaðs sem ég afhenti heilbrigðisráðherra á góðum fundi okkar fyrr í dag (skannað / læsilegra eintak minnisblaðsins er neðst í færslunni). Ráðherra þakkaði fyrir þetta innlegg og var mjög jákvæður í öllu tali. Kvaðst hann vilja leggja sitt af mörkum til að verja sjálfsákvörðunarrétt okkar og fullveldi, eins og honum hafi í æsku verið uppálagt. Þetta þóttu mér vera góð lokaorð á góðum fundi, enda veit ég að WÞÞ talar af heilindum. Ég geri mér góðar vonir um að ráðuneytið muni í framhaldinu rýna vandlega í minnisblað mitt og þau atriði sem þar er bent. 

Heilbrigðisráðherra

Hr. Willum Þór Þórsson

Síðumúla 24

108 Reykjavík

 

Reykjavík, 30. nóvember 2023.

 

Efni: Minnisblað um fyrirhugaðar breytingar á regluverki WHO og möguleg áhrif þeirra á íslenskan rétt.

1. Inngangur

Þegar þetta er ritað er undir formerkjum svonefndrar Alþjóðaheilbrigðismálastofnunar (WHO) unnið að viðamiklum breytingum á ákvæðum  alþjóðaheilbrigðisreglugerðarinnar (IHR), samhliða gerð nýs faraldurssáttmála WHO (Pandemic Treaty). Hér á Íslandi hefur enn nánast engin  efnisleg umræða átt sér stað á Alþingi um möguleg áhrif þessara breytinga á íslenskan rétt og þar með talið mannréttindi og stjórnarfar okkar sem fullvalda ríkis. Með hliðsjón af upplýsingum sem fram koma í opinberum skjölum um þær breytingar sem í undirbúningi eru á fyrrnefndum vettvangi er ástæða til að hyggja að því hvort í þeim kunni að felast ógn við grundvallarmannréttindi íslenskra borgara og um leið við sjálfstæði íslenska ríkisins.

Minnisblað þetta er ritað sem innlegg í umræðu um málið. Það er ekki ritað einum málstað til framdráttar fremur en öðrum, heldur er því aðeins ætlað til þess að benda á atriði sem lúta að stjórnarfari, lýðræði og réttaröryggi sem mikilvægt má telja að þingmenn, ráðherrar og almennir borgarar kynni sér og móti sér skoðun á. Með því móti verður vonandi betur unnt að greina aðalatriði frá aukaatriðum.

Undirritaður lögmaður ritar minnisblað þetta í umboði almennra borgara sem telja óvissu um málið óþægilega og vilja fá gleggri mynd af þeirri stöðu sem við blasir nú og er mögulega að teiknast upp á hinu víðfeðma sviði alþjóðlegra heilbrigðismála, þar sem verið er að leggja til að WHO fái óumdeilt forystuhlutverk um allan heim. Svo virðist sem þær tillögur byggi á því að WHO búi yfir betri sérfræðiþekkingu en aðildarþjóðirnar. Um það atriði virðast þó ekki allir sammála, sbr. víðtæka gagnrýni fjölmargra lækna og vísindamanna á ráðgjöf og stefnumörkun WHO í Covid-19 faraldrinum.[1] Auk þess hefur verið bent á að löngum hafi verið talið að ákvarðanir um heppilegustu ráðstafanir séu best geymdar í höndum þeirra sem standa næst vettvangi og geta lagt mat á lýðheilsufræðilegar, landfræðilegar og menningarlegar aðstæður í anda dreifræðisreglunnar (e. principle of subsidiarity). Umhugsunarvert er jafnframt hvort og að hvaða marki réttlætanlegt sé að vald yfir svo víðtæku sviði sem heilbrigðismál eru, verði afhent fjarlægri stofnun og henni þar með veitt vald til ákvarðana sem í framkvæmd hafa bein áhrif á fjölmörg önnur svið samfélags og þjóðlífs. 

2. Er WHO vel treystandi fyrir hagsmunum almennings?

Þegar lesið er yfir efni þeirra skjala og gagna sem hér um ræðir, þ.e. alþjóðaheilbrigðisreglugerðina, faraldurssáttmálann, undirbúningsgögn og breytingatillögur, virðast þau leggja grunn að umbreytingu á stofnanauppbyggingu, fjárhag og völdum WHO frá því sem verið hefur. Gangi þessar breytingar allar í gegn mun það hafa varanleg áhrif á stöðu aðildarríkja WHO, þannig að veruleg hætta er á að fullveldi þeirra verði skert. Brýnt er að íslenska þjóðin sé upplýst um hvað þarna er í farvatninu og geti á þeim grunni veitt ríkisstjórn Íslands aðhald þegar greidd verða atkvæði um þessi tvö skjöl í maí 2024. Íslenskum yfirvöldum ber skylda til að sinna hér upplýsingahlutverki og færa þjóðinni fréttir af þeirri undirbúningsvinnu sem fram að þessu hefur farið fram á bak við luktar dyr. Fjölmiðlum ber jafnframt að axla ábyrgð á sínu hlutverki og færa fréttir af hraðri framvindu og örum breytingum á texta beggja skjalanna, því eins og vikið verður að hér á eftir er hér um að ræða tillögur sem í reynd gætu umbylt daglegu lífi okkar og stjórnarfari hérlendis.  

Við fréttaflutning og opinbera upplýsingagjöf um þau málefni sem hér um ræðir verður ekki horft fram hjá þeirri staðreynd að WHO er að miklu leyti fjármögnuð af lyfjarisum og eigendum þeirra. Samkvæmt opinberum gögnum þiggur WHO fimmtung ráðstöfunarfjár síns frá Bill Gates.[2] Fyrir þetta fé hefur Gates öðlast mikil vald yfir stofnuninni og nýtt þau til að ýta undir að hún beiti sér fyrir aðgerðum í baráttu við heimsfaraldra, m.a. með því að mæla fyrir um grímunotkun, fjarlægðarmörk, útgöngubann, eftirlit, bóluefnapassa o.fl. Í Covid-19 faraldrinum gerðist WHO eindreginn málsvari mRNA-bóluefna, en almenn notkun þessara lyfja margfaldaði gróða alþjóðlegra lyfjarisa, sem framleiddu efnin. Með vaxandi auð jukust um leið völd og áhrif þessara fyrirtækja sem nota hluta hagnaðarins til að fjármagna þann hluta rekstrar WHO sem ekki kemur frá ríkisstjórnum aðildarríkja.[3] Hér er orðinn til varhugaverður vítahringur auðs og valda, sem aðildarþjóðir verða að hafa opin augu fyrir, því í reynsla síðustu ára hefur sýnt, svo ekki verður um villst, að í heimsfaraldri seilist WHO til áhrifa yfir viðbrögðum aðildarþjóðanna 194. Í Covid-19 faraldrinum varð raunin sú að flest ríkjanna fylgdu leiðbeiningum sérfræðinga WHO um aðgerðir á sviði sóttvarna. Í framkvæmd lagði WHO til aðgerðir sem þjónuðu hagsmunum lyfjarisanna og eigenda þeirra. Fáir eiga hér meiri hagsmuna að gæta en Bill Gates, sem hefur verið mjög iðinn við það síðustu ár að vara við yfirvofandi faröldrum og sagði m.a. í mars 2015 að stærstu hamfarir okkar tíma myndu „ekki verða vegna flugskeyta, heldur vegna faraldra.“[4] Gates var svo viss í sinni sök að hann stofnaði CEPI (Coalition for Epidemic Preparedness Innovations) árið 2017 og Gavi (Global Alliance for Vaccines and Immunisation) til að safna hundruðum milljóna bandaríkjadala til að þróa bóluefnatækni (e. vaccine platform technologies) gegn smitsjúkdómum sem þá voru enn ekki til en vísað var til sem Disease X.[5] Fáheyrt mun vera í veraldarsögunni að menn leggi slíka fjármuni að veði í baráttu við óþekkt fyrirbæri. Á heimasíðu CEPI kemur fram  að CEPI hafi verið „stofnaði í Davos af ríkistjórnum Noregs og Indlands, Bill & Melinda Gates Foundation, Wellcome og World Economic Forum.[6] M.ö.o. liggur fyrir að milljónir bandaríkjadala voru á þessum tíma lagðar í þróun lyfja gegn óþekktum sjúkdómum í stað þess að nýta þá til að fyrirbyggja og lækna fólk af þekktum sjúkdómum sem árlega draga milljónir manna til dauða.

Þegar CEPI var stofnað árið 2017 höfðu Bill Gates og félög / sjóðir á hans vegum lagt mikla fjármuni í kaup á hlutum á stærstu framleiðendum bóluefna í heiminum: Moderna, Johnson&Johnson, Pfizer, CureVac, Serum Institute of India og með styrkveitingum til Oxford háskólans sem þróaði AstraZeneca bóluefnið. Öll þessi fyrirtæki högnuðust ríkulega í Covid-19 faraldrinum. Fyrir liggur að Bill Gates hætti störfum hjá Microsoft 13. mars 2020 til að einbeita sér að vörnum gegn nýjum kórónaveiru-faraldri.[7] Í sama mánuði var Gates önnum kafinn í viðtölum við stærstu sjónvarpsstöðvar Bandaríkjanna þar sem hann lagði áherslu á notkun bóluefna, en enginn fréttamaður spurði Gates hvort hann sjálfur ætti hagsmuna að gæta í því samhengi. Mánuðum saman færði Gates fram þau skilaboð að bóluefnin gegn Covid væru örugg og árangursrík (e. safe and effective) og allan þann tíma dældist fé úr ríkissjóðum víðsvegar um heiminn í fjárhirslur lyfjafyrirtækjanna. Gates viðurkenndi 23. janúar 2023 að núverandi bóluefni (e. current vaccines) kæmu ekki í veg fyrir smit og að vörnin dygði aðeins í skamman tíma. Þær fréttir komu of seint fyrir 5,5 milljarða manna sem tekið höfðu þátt í stærstu lyfjatilraun allra tíma með lyfjum sem nú er ljóst að gerðu meiri skaða en gagn. Þannig má t.d. ráða af stórri rannsókn á 51.017 starfsmönnum Cleveland Clinic, sem birt var í desember 2022,  að Covid-19 bóluefnin hefðu aukið dánarlíkur vegna Covid-19 og að dánartíðni hækkaði eftir því sem menn voru oftar sprautaðir.[8] Á þessum tíma höfðu einnig komið fram fleiri rannsóknir sem bentu til hækkaðrar dánartíðni meðal bólusettra og umframdauðsfalla fólks á aldrinum 18-64 ára, en dánartíðni hækkaði um 40% eftir að byrjað var að sprauta fólk með téðum lyfjum.[9]

3. Hvert er stefnt?

Þegar óttinn við Covid-19 tók að réna meðal almennings fóru Bill Gates og samherjar hans að vinna að nýrri áætlun, þ.e. að koma á fót varanlegri viðbragðsstjórn undir merki Pandemic Preparedness and Response infrastructure (PPR). Frá því síðla árs 2021 og fram til ársins 2022 funduðu Gates Foundation, CEPI og Wellcome Trust a.m.k. fimm sinnum með æðstu embættismönnum framkvæmdastjórnar ESB um PPR, þar sem rætt var m.a. um áætlanagerð og fjármögnun nýrrar stofnunar: Europoean Health Emergency Preparedness and Response Authority, sem ESB stofnaði að áeggjan Gates. Stofnuninni er ætlað að tryggja að Evrópuþjóðir hafi nægar birgðir af bóluefnum þegar næsti faraldur skellur á. Á þeim tíma sem hér um ræðir hafa Gavi og CEPI varið yfir 200.000 USD í lobbýisma til að ýta á eftir því gagnvart þingmönnum að lög verði sett til að verjast heimsfaraldri, sbr. Prevent Pandemics Act í Bandaríkjunum.[10] Óskað er eftir því að heilbrigðisráðherra upplýsi hvort hann eða aðrir kjörnir fulltrúar á Alþingi, ellegar stjórnmálaflokkar sem fulltrúa eiga á Alþingi, hafi móttekið fé frá Gavi, CEPI eða öðrum sjóðum / fyrirtækjum sem hagsmuna eiga að gæta á því sviði sem hér um ræðir.

Á meðan öllu þessu hefur undið fram þá hefur WHO haldið áfram að seilast til valda gagnvart aðildarríkjunum 194 með vísan til PPR. Þessari valdaásælni hefur verið andmælt af hálfu fjölmargra aðila, þar á meðal félaga sem vinna að lýðheilsu, sjálfsákvörðunarrétti sjúklinga og lýðræðissamtaka. Slíkir aðilar hafa varað við fyrirhuguðum reglum í sáttmála WHO sem gefa mundu stofnuninni fordæmalausar valdheimildir til að lýsa yfir heimsfaraldri og stýra sóttvarnaaðgerðum. Þessi sáttmáli, sem gengið hefur undir ýmsum nöfnum á undirbúningstímanum var lagður fram af WHO 1. desember 2021 og á samkvæmt áætlun að koma til atkvæða, fullgerður, í maí 2024. Í september mánuði 2022 hafði WHO móttekið loforð um fjárframlög fyrir meira en 1,3 milljarða USD frá Rockefeller Foundation, Bill & Melinda Gates Foundation, Wellcome Trust, mörgum ríkistjórnum og framkvæmdastjórn ESB. [11] Óskað er eftir því að heilbrigðisráðherra upplýsi hvort ríkisstjórn Íslands hafi heitið WHO fjármunum með vísan til PPR. Ef svarið við þeirri spurningu er já, er óskað upplýsinga um hvort WHO hafi verið sett einhver skilyrði um hvernig stofnunin mætti ráðstafa því fé.

Ýmis atriði sem tíunduð hafa verið hér að framan eru til marks um að ríkisstjórnir og hagsmunaaðilar beri enn mikið traust til WHO, þrátt fyrir að ljóst sé að stofnunin hafi gengið erinda lyfjafyrirtækja, alræðisríkja o.fl. í ,,kófinu“ og að leiðsögn WHO hafi leitt til verulegs tjóns fyrir almenning og þjóðríki vegna þess sem með góðum vilja mætti kalla vanhæfni WHO en aðrir myndu vilja nota önnur beinskeyttari orð yfir sem lýsa myndu samruna auðs og valda. Hvaða orð sem menn vilja nota um aðgerðir stjórnvalda undir merkjum sóttvarna, þá hljóta allir þeir sem vilja virða grundvallarmannréttindi og  þannig  frjálshuga þjóðir að gjalda verulegan varhug við því að ofríki verði beitt ef / þegar næsti faraldur brestur á, þ.e. hvort menn ætla að ofurselja sig víðtæku eftirlitsvaldi, ágengum inngripum ríkisvalds undir yfirskini sóttvarna, samhliða verulegum skerðingum á borgaralegum réttindum. 

Fulltrúar ríkisstjórna, WEF, WHO o.fl. hafa á liðnum árum staðið saman að því sem kennt hefur verið við „almannavarnaæfingar“ (e. simulations) þar sem lögð hefur verið áhersla á beitingu lögregluvalds til að frelsissvipta almenna borgara og loka þá í sóttkví; um setningu neyðarlaga; um upplýsingastjórnun með því að beita áróðri, ritskoðun og með því að þagga niður í gagnrýni; um útgöngubann; um grímuskyldu; um það hvernig þvinga megi fólk í bólusetningu; hvernig unnt sé að fylgjast með ferðum borgaranna; og hvernig fylgjast megi með orðum og atferli þeirra sem ekki sýna nægan „samstarfsvilja“ / hlýðni / undirgefni. Kjörnir fulltrúar og kjósendur allir þurfa að hafa vakandi auga með hvers kyns viðleitni sem miðar að því að  brjóta niður mannréttindagrundvöll og undirstöður réttarríkja, eitthvað sem Alþingi og stjórnvöld hafa ekki aðeins heimild til að sporna gegn heldur ber til þess bein og skýlaus skylda að stjórnskipunarlögum, þar með talið lögum um ráðherraábyrgð, svo og öðrum landslögum.

Þegar hugað er að efni þeirra reglna sem nú eru í undirbúningi á vettvangi WHO birtast þar vísbendingar um að þeim sé ætlað að gefa WHO heimild til að lýsa yfir endurteknu neyðarástandi og skylda aðildarríkin til að grípa til þeirra aðgerða sem áhrifamenn á fyrrnefndu PPR sviði gefa út hverju sinni. Með þessu fyrirkomulagi væri verið að stefna stjórnmálum heimsins og þjóðríkjanna inn á háskalegar brautir, þar sem almenningur yrði varnarlaus gagnvart stjórnvöldum og stórfyrirtækjum sem munu geta nýtt ástandið til að auka völd sín og auð í skjóli þess að almennar reglur stjórnarskrár um lýðræðislegt aðhald og borgaraleg réttindi giltu ekki í neyðarástandi. Sagan sýnir að undir slíkum kringumstæðum þjappast vald og auður á hendur sífellt færri manna á meðan réttindi hins almenna borgara eru vanvirt, sniðgengin og brotin.

4. Sofandi stjórnmálamenn vakna ekki fyrr en kjósendur vekja þá

Meðan ekkert er að gert, meðan stjórnmálamenn láta eins og ekkert sé og neita því frammi fyrir alþjóð að nokkur hætta sé á ferðum eða að við stöndum frammi fyrir vaxandi hættu á því að vera, án undangenginnar umræðu, svipt valdi og að fjarlægar stofnanir seilist nú til valda yfir daglegu lífi okkar. Frammi fyrir þessu verða almennir borgarar að rísa upp og láta íslenska þingmenn og ráðherra svara til ábyrgðar á hlutverki sínu með því að verja hér undirstöður lýðræðislegrar stjórnskipunar, þ.m.t. um valddreifingu, þingræði, nálægðarreglu, meðalhóf o.fl.

5. Nánar um regluverkið

Regluverkið sem hér um ræðir skiptist í tvenns konar bálka.

• Alþjóðaheilbrigðisreglugerðin (IHR)

Annars vegar er hér skírskotað til svonefndrar Alþjóðaheilbrigðisreglugerðar (IHR) sem hefur að geyma reglur sem allar aðildarþjóðir WHO eru skuldbundnar til að að framfylgja, sbr. m.a. þessa tilvísun breska ríkisins til reglna IHR[12]. Yfirlýst markmið IHR er að koma í veg fyrir, vernda gegn, stýra og stjórna aðgerðum heilbrigðiskerfisins gegn alþjóðlegri útbreiðslu sjúkdóma. Í þessu skyni skulu þjóðríki skipa tengilið til að annast samskipti við WHO. Vinna við breytingar á IHR hefur verið í fullum gangi innan svonefndar IHR review committee, sem hóf störf 6. október 2022, en óbólusettir hafa þó verið útilokaðir frá þátttöku í starfi nefndarinnar.[13] Endanlegar tillögur nefndarinnar verða lagðar fyrirframkvæmdastjóra WHO, í janúar 2024. Verði þær svo lagðar fyrir World Health Assembly í maímánuði 2024, þá dugar meirihlutasamþykki meðal aðildarþjóðanna 194 til þess að þær breytingar öðlist gildi. Breytingarnar sem nú liggja á borðinu eru ógn við fullveldi ríkjanna og sjálfsákvörðunarrétt borgaranna.

Í nýjustu útgáfu IHR með framkomnum breytingartillögum,[14] er að finna tillögur sem ættu að vekja alla lesendur og lýðræðissinna til vitundar um að þarna eru alvarleg ákvæði á ferðinni. Þannig má t.d. sjá að í 1. gr. breytingartillagna á IHR er verið er að strika yfir að ráðgjöf WHO sé óskuldbindandi gagnvart aðildarríkjum, sbr. eftirfarandi skjáskot af vef WHO, sem lesa ber með vísan til gr. 13A sem vísað verður til hér á eftir:[15]

Ástæða er til að vekja hér einnig sérstaka athygli á framkomnum tillögum til breytinga á 2. gr. IHR, sem virðast miða að því að víkka mjög valdsvið WHO, sbr. eftirfarandi skjáskot af vefsíðu WHO:[16]

Samkvæmt breytingartillögunum er, af einhverjum ástæðum verið að strika út tilvísun til þess að sóttvarnaaðgerðir skuli í hvívetna virða mannlega reisn, mannréttindi og grundvallarfrelsi borgaranna. Þess í stað er sett inn setning um jafnræði o.fl., sem ætti í ljósi reynslu síðustu ára að hringja öllum viðvörunarbjöllum í ríkjum sem byggt hafa stjórnarfar sitt á vestrænum lýðræðis- og frjálslyndishefðum, sbr. eftirfarandi skjáskot af vef WHO,[17] sem birtir tilraun til útstrikunar sem hlýtur að vekja undrun og áhyggjur þeirra sem þetta lesa.  

Í 13. gr. A fyrirliggjandi frumvarps er komin fram tillaga þess efnis að aðildarríki skuldbindi sig til að hlíta tilmælum WHO hvað varðar heilbrigðismál innanlands, sbr. neðangreint skjáskot af vef WHO:[18]

Í frumvarpinu er einnig að finna breytingartillögu á ákvæði 42. gr. IHR, þar sem fram kemur að öll ríki séu skuldbundin til að hefja og ljúka öllum ráðstöfunum sem mælt er fyrir um í reglunum, sbr. neðangreint skjáskot af vef WHO:[19]

Með breyttum reglum er verið að veita WHO sjálfdæmi til að ákvarða hvenær PHEIC (e. public health emergencies of international concern) telst vera fyrir hendi og þar með um beitingu þeirra valdheimilda sem WHO eru veittar með reglunum. Í þessu samhengi er framkvæmdastjóra WHO fengið vítt skilgreiningarvald, sbr. 12. gr. frumvarpsins.[20]

Með breyttum IHR reglum er verið að leggja til að WHO fái víðtækt vald til að mæla fyrir um íþyngjandi aðgerðir, án þess að aðildarríkjum né almennum borgurum sé veittur andmælaréttur eða kostur á að leita endurskoðunar á mati WHO. Aðildarríkjum mun m.ö.o. ekki gefast kostur á að andmæla því að WHO lýsi yfir neyðarástandi, né þeim frelsisskerðandi aðgerðum sem gripið verður til. Þá er hvorki gert ráð fyrir að aðildarríki né almennir borgarar geti andmælt beinum þvingunaraðgerðum svo sem ákvörðunum um lyfjagjöf sem WHO telur nauðsynlega.

Hér er í stuttu máli verið að innleiða það sem kalla má bremsulaust vald, þar sem WHO er veitt sjálfdæmi til að lýsa yfir hættuástandi (PHEIC) og viðhalda því eins lengi og stofnuninni þóknast, gefa út bindandi tilmæli, stýra upplýsingastreymi (þar á meðal með ritskoðun), án þess að aðildarríki eða borgarar geti neytt andmælaréttar.

Í framangreindum tillögum felst aðför að tjáningarfrelsinu og að lýðræðislegum stjórnarháttum. Engum einum aðila á að leyfast að skilgreina sannleikann á hverjum tíma. Sagan sýnir að slíkt fyrirkomulag býður hættunni heim. Þar eiga íslensk stjórnvöld að standa almennum borgurum til varnar.   

Að því er varðar tillögur til breytinga á reglum IHR, þá stöndum við þar frammi fyrir lykilatriði sem allir Íslendingar, sem og íslenskir ráðamenn verða að átta sig á: Nýjar reglur IHR munu ekki þurfa að fara í gegnum neinn hreinsunareld formlegs fullgildingarferlis, því þær eru aðeins flokkaðar sem breytingar á þegar gildandi reglum. Ný og uppfærð útgáfa IHR mun því ganga sjálfkrafa í gildi eftir atkvæðagreiðsluna í maí 2024, nánar tiltekið 1. júní 2025 (gildistökufrestur var áður 24 mánuðir en hefur verið styttur í 12 mánuði). Þetta mun gerast sjálfkrafa, án umræðu, án aðkomu Alþingis.

Afleiðingarnar af breyttum reglum IHR fyrir íslenskan rétt eru af þeirri stærðargráðu og af því umfangi að taka verður málið gagngerrar rannsóknar og almennrar umræðu. Ástæðan er sú að þetta breytta regluverk vegur að grundvelli þeirrar stjórnskipunar sem við Íslendingar höfum talið okkur búa við frá lýðveldisstofnun 1944. Reglurnar höggva á þráðinn sem á að tengja valdhafa og almenning, slíta á brott það sem kalla má lýðræðislegt aðhald, ýta burt þeim hornstein stjórnarskrárinnar sem kenndur er við valddreifingu (þrígreiningu valdsins), ógna mannréttindum almennings, þ.m.t. tjáningarfrelsi, og sjálfsákvörðunarrétti okkar um það sem stendur okkur næst og varðar okkur mestu. Reglur IHR eru andstæðar íslenskri réttarhefð í grundvallaratriðum: Íslenskur réttur byggir á því að allt vald komi frá þjóðinni, en reglur IHR virðast hins vegar byggðar á þeirri forsendu að valdið komi ofan frá (frá WHO) og niður til fólksins. Þetta þýðir í raun að stjórnarskrá okkar yrði tekin úr sambandi og valdið afhent erlendri stofnun, án umræðu, án andmæla, án kosninga.

Í ljósi allra framangreindra breytinga sem eru í farvatninu er óskað eftir því að heilbrigðisráðherra endurskoði fullyrðingu sína sem fram kom í fyrirspurnartíma á Alþingi 27. nóvember sl., þ.e. að regluverk WHO muni ekki hrófla við fullveldi Íslands og stjórnarskrárvörðum réttindum íslenskra borgara.

Í ljósi alls framanritaðs þurfa alþingismenn að fylgjast gætilega með þeim breytingum sem verið er að gera á IHR, því ekki er útilokað að þær kunni að hafi veruleg áhrif á daglegt líf í aðildarríkjunum, jafnvel meiri áhrif en sáttmálinn sem gerður verður að umtalsefni hér á eftir og nú verður vikið nánar að. 

• WHO sáttmálinn (Pandemic treaty / CA+ / Pandemic Accord / Zero Draft)

WHO sáttmálinn er þjóðréttarlegur samningur sem öðlast ekki lagagildi fyrr en hann hefur verið formlega fullgiltur af Alþingi. Fulltrúar íslenska ríkisins hafa ekki heimild til að undirrita hann ef talið er að hann feli í sér afsal ríkisvalds eða breytingar á stjórnarhögum ríkisins. Því þarf samningurinn að koma til gagngerrar skoðunar af hálfu Alþingis áður en það veitir atbeina sinn til að veita honum lagagildi hérlendis, sbr. 21. gr. stjskr. nr. 33/1944.

WHO sáttmálinn miðar að því að setja upp nýtt stofnanakerfi, utan og ofan við það sem fyrir er. Þessu stofnanakerfi er ætlað að starfa á grunni reglnanna sem gilda um WHO almennt. Reglur um þetta nýja stofnanakerfi hverfast um það að veita embættismönnum þessa kerfis vald til að taka, við vissar aðstæður, lagalega skuldbindandi ákvarðanir. Þetta fyrirkomulag felur í sér ráðagerð um valdframsal sem í framkvæmd ógnar fullveldisrétti ríkjanna og sjálfákvörðunarrétti borgaranna. Alþingismenn og ríkisstjórn Íslands eiga að hafa vakandi auga með því sem þarna er á ferðinni, sérstaklega reglum sem miða að því að höggva á þann lýðræðislega þráð sem, svo sem fyrr segir, þarf að tengja valdhafa við almenna borgara, þannig að valdhafar svari til ábyrgðar, því vald án ábyrgðar er ávísun á alls kyns misnotkun, valdníðslu og ofríki. Þetta þekkja Íslendingar af eigin raun eins og aðrar þjóðir. Því er óskað eftir því að heilbrigðisráðherra upplýsi hvort ríkisstjórn Íslands hafi andmælt þessum hugmyndum. Ef svarið við því er nei, er skorað á heilbrigðisráðherra að standa vörð um fullveldi Íslands með því að leggja fram formleg andmæli gegn framangreindum hugmyndum um nýtt stofnanakerfi og valdframsal.  

WHO sáttmálinn hefur að geyma mjög sérstakt ákvæði sem ástæða er til að heilbrigðisráðherra sé upplýstur um, í ljósi svara hans í fyrirspurnartíma Alþingis 27. nóvember 2023: Í 35. gr. samningsdraganna kemur fram að samningurinn taki gildi um leið og hann er undirritaður. Nánar kemur þarna fram að þjóðir geti samþykkt að beita samningnum „til bráðabirgða“ (e. provisional application) með því að tilkynna varðveislustofnun WHO (e. Depository) um undirritun sáttmálans […] slíkt bráðabirgðasamþykki skal öðlast gildi um leið og því hefur verið veitt viðtaka af hálfu aðalritara SÞ. Með þesssu móti væri unnt að sniðganga allar hefðbundnar reglur um gildistöku alþjóðasamninga og í raun unnt að fyrirskipa sendifulltrúa Íslands að undirrita samninginn á fundinum þar sem hann verður lagður fram í lok maí 2024 og sjá þannig til þess að hann taki þegar gildi til bráðabirgða. Óskað er eftir því að heilbrigðisráðherra staðfesti að sáttmálinn muni fara í gegnum hefðbundið fullgildingarferli hérlendis og ekki höfð nein skemmri skírn á því til að sniðganga Alþingi, í bága við íslensk lög og stjórnarskrá. 

Sáttmálinn miðar að því að WHO fái ákvörðunarvald um það hvaða veirur teljist valda hættu á faraldri og stjórn á heilbrigðismálum, þ.m.t. á sviði lyfjagjafar.  

Ákvæði sáttmálans, eins og frumvarp til hans liggur nú fyrir, gera ráð fyrir að tilkynningar frá WHO verði lagalega bindandi í stað þess að vera aðeins ráðgefandi. Samhliða þessu er í frumvarpinu gert ráð fyrir að sett verði á fót alþjóðlegt skráningarkerfi um svonefnd rafræn heilsufarsvottorð (e. global digital health certificates). Einnig er gert ráð fyrir að fjárveitingar aðildarþjóða til WHO verði hækkaðar samtals um milljarða USD og að heimila aðildarþjóðum að setja reglur á grundvelli sáttmálans sem brjóta gegn mannlegri reisn, mannréttindum og borgaralegu frelsi almennings.

 

6. Samantekt

Ef bæði IHR og sáttmálinn ganga í gildi verður orðið til nýtt stjórnkerfi ofar stjórnarskrám aðildarríkjanna, sem erfitt er að sjá hvernig unnt verður að koma lýðræðislegum hömlum á, því ekki verður séð að innlend stjórnvöld muni geta haft nægilega stjórn á því sem gerist á þessum erlenda vettvangi. Afleiðingarnar gætu orðið læknisfræðilegt ofríki og vísindalegt lögregluríki sem borgararnir gætu ekki haft taumhald á og innlend stjórnvöld yrðu svipt ákvörðunarvaldi viðvíkjandi ákvörðun um það hvenær faraldur telst brostinn á eða hvernig brugðist skuli við. Framangreind skjöl, þ.e. IHR og Pandemic Treaty, munu verða lögð fram til samþykktar á World Health Assembly í maímánuði 2024.

Ekki verður skilið við framangreinda umræðu án þess að benda á, að samningaviðræður um efni framangreindra regla virðast hafa farið fram á bak við luktar dyr, án aðkomu lýðræðislega kjörinna fulltrúa íslenskra borgara. Slík vinnubrögð í svo stóru og alvarlegu máli samræmast ekki hugsjónum um lýðræðislegt aðhald, gagnsæi, virkt tjáningarfrelsi o.fl.

Með hinum nýju IHR reglum yrði grafið undan stjórnskipun okkar á margvíslegan hátt:

• WHO yrði veitt sjálfdæmi þegar kemur að því að lýsa yfir PHEIC og leyft að víkka skilgreiningu á hættuástandi þannig að það nái til loftslagsbreytinga og umhverfisvanda. Þetta vald er hvergi temprað og hvergi gert ráð fyrir möguleika aðildarríkja / borgara til að leita endurskoðunar eða aftra því að WHO framlengi slíka yfirlýsingu um hættuástand með endurteknum hætti.
• Tilmæli sem áður bundu ekki aðildarríki eiga nú að verða bindandi gagnvart þeim, auk þess sem bætt er við ákvæðum um eftirlit af hálfu WHO og jafnvel refsiaðgerðir gagnvart ríkjum.
• WHO yrðu veittar heimildir til að stýra upplýsingaflæði og beita ritskoðunarvaldi þegar kemur að gagnrýni og almennri umræðu. Þetta yrði gert undir því yfirskini að nauðsynlegt sé að berjast gegn röngum upplýsingum og upplýsingaóreiðu. Þessar áætlanir fela í sér aðför að lýðræðinu, því engin valdastofnun má fá einkaleyfi / skilgreiningarvald yfir sannleikanum.
• Nýju IHR reglurnar gera ekki ráð fyrir að valdinu sé dreift á fleiri hendur til að verja menn gegn valdníðslu og ofríki valdhafa. Þetta brýtur auðsjáanlega í bága við stjórnskipulegar undirstöður Íslands eins og annarra vestrænna ríkja.
• IHR reglurnar gera ekki ráð fyrir að handhafar valdsins hjá WHO beri neina ábyrgð gagnvart almenningi. Engin þjóð sem þekkir réttarsöguna kallar slíkt vald yfir sig án umræðu, því valdhafar sem bera enga ábyrgð munu fyrr eða síðar misnota það vald.
• IHR reglurnar ógna grundvallarmannréttindum og mannlegri reisn. Sú hætta telst raunveruleg í ljósi reynslu síðustu ára, því ef dómstólar veita ekki viðnám og kjósa jafnvel að líta fram hjá stjórnarskrárákvæðum eins og gert var hér á Íslandi í „kófinu“ þá er almenningur í reynd varnarlaus fyrir ofríki stjórnvalda. Fórnir fyrri kynslóða til að verja borgarana fyrir ofríki stjórnvalda með skýrum stjórnarskrárákvæðum mega ekki verða gengisfelldar með því að fólki sé gert að hlýða fyrirskipunum valdhafa og þóknast þeim í hvívetna.

Verði þetta allt að veruleika þurfa menn að vera meðvitaðir um það að mjög erfitt gæti reynst að endurheimta þau réttindi og það frelsi sem hér er verið að kasta frá sér.

7. Lokaorð

Undir yfirskini öryggis er verið að bjóða okkur (falska) vernd í skiptum fyrir frelsi okkar og stjórnarskrárvarin réttindi. Með reglunum er verið að víkka út skilgreiningu á faraldri, þannig að slíkt ástand nái til alls konar annarra ógna, svo sem jafnvel loftslagsvár. Á slíkum grunni er opnað fyrir þá möguleikann á því að WHO taki sér vald yfir aðildarríkjum og í raun jafnvel alræðisvald gagnvart borgurunum.

Að óbreyttum stjórnskipunarlögum brestur bæði Alþingi sem og ráðherra og ríkisstjórn heimild til þess að fallast á framangreindar reglur eins og verið er að breyta þeim. Ef svo óheillavænlega færi að þær yrðu samþykktar, jafnvel aðeins með þögninni einni, væri stórfelld hætta á að bæði þing og viðkomandi ráðherrar væru búnir að grafa undan þeim hagsmunum og mannréttindum sem þeim ber þó skýlaus frumskylda til að tryggja. Um leið myndi íslenska ríkið sjálft veikja verulega sjálfstæði sitt og fullveldi.

Í framangreindu ljósi verður ekki undan því vikist að árétta hér ákvæði og reglur laga um ráðherraábyrgð sem og refsiheimildir almennra hegningarlaga, þá ekki síst þær er lúta að landráðum og brotum í opinberum störfum.  

Áður en kosið verður um uppfærðar IHR reglur á vettvangi World Health Assembly í maí 2024 (þar sem einfaldur meirihluti dugar til þess að IHR öðlist gildi), þá verður Ísland að vinna gegn slíkri meirihlutamyndun eða lýsa yfir höfnun (e. rejection) nýrra reglna innan 10 mánaða frá atkvæðagreiðslunni. Ákvörðun um að senda slíka yfirlýsingu til framkvæmdastjóra World Health Assembly er þó alfarið í höndum ríkisstjórnar Ísland og möguleikar almennings til beinna áhrifa á þetta því takmörkuð.

Sáttmálinn (Pandemic Treaty) mun einnig koma til atkvæða í maí 2024 og mun þurfa samþykki 2/3 aðildarþjóða til að öðlast gildi. Þá mun aðildarþjóðum gefast 18 mánaða tímabil til að ræða um efni samningsins, fjalla um hann á þjóðþingum og fullgilda hann samkvæmt því sem hefðbundið er í lýðræðislegu og stjórnskipulegu tilliti.

 

Virðingarfyllst,

 

Arnar Þór Jónsson hrl.

 

 

 

 

 

 

 

 

[1] Sjá í þessu samhengi m.a. https://gbdeclaration.org/

[2] Wellcome, the Gates Foundation og Gavi lögðu samtals 1,4 milljarða USD til WHO, þar á meðal 170 milljónir USD sem fóru sérstaklega til Covid-19 tengdra ráðstafana. Þetta eru hærri fjárhæðir en flest aðildarríkin leggja fram, m.a.s. hærri fjárhæðir en Bandaríkin og ESB leggja til. Félögin þrjú eru öll tengd Gates Foundation. Sjá nánar: https://www.politico.com/news/2022/09/14/global-covid-pandemic-response-bill-gates-partners-00053969

[3] Fyrrum framkvæmdastjóri WHO hefur viðurkennt að yfir 70% af rekstrarfé WHO sé greitt með skilyrðum (e. with strings attached), sjá https://twitter.com/susanneheart/status/1609669665755746305?lang=en

[4] https://www.ted.com/talks/bill_gates_the_next_outbreak_we_re_not_ready?language=en

 

[5] Sjá t.d. https://cepi.net/news_cepi/cepi-partners-with-imperial-college-to-develop-transformative-rapid-response-technology-to-create-vaccines-against-emerging-infectious-diseases/

[6] https://cepi.net/about/whoweare/

[7] https://www.cbsnews.com/news/bill-gates-steps-down-from-microsofts-board-of-directors/

[8] https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2022.12.17.22283625v5

[9] https://www.wfyi.org/news/articles/insurance-death-rates-working-age-people-up-40-percent

[10] https://www.politico.com/news/2022/09/14/global-covid-pandemic-response-bill-gates-partners-00053969

[11] Um þetta atriði og önnur sem vikið er að í 2. og 3. kafla þessa minnisblaðs má vísa almennt til bókar Roberts F. Kennedy, The Wuhan Cover-Up: And the Terrifying Bioweapons Arms Race (Children’s Health Defense 2023)

[12] Sjá nánar hér: https://www.gov.uk/government/publications/international-health-regulations-2005-uk-national-focal-point-communications-protocol

[13] https://indico.un.org/event/1003644/

[14] https://apps.who.int/gb/wgihr/pdf_files/wgihr1/WGIHR_Compilation-en.pdf

[15] https://apps.who.int/gb/wgihr/pdf_files/wgihr1/WGIHR_Compilation-en.pdf

[16] https://apps.who.int/gb/wgihr/pdf_files/wgihr1/WGIHR_Compilation-en.pdf

[17] https://apps.who.int/gb/wgihr/pdf_files/wgihr1/WGIHR_Compilation-en.pdf

[18] https://apps.who.int/gb/wgihr/pdf_files/wgihr1/WGIHR_Compilation-en.pdf

[19] https://apps.who.int/gb/wgihr/pdf_files/wgihr1/WGIHR_Compilation-en.pdf

[20] https://apps.who.int/gb/wgihr/pdf_files/wgihr1/WGIHR_Compilation-en.pdf

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Minnisblað 30.11.23., undirritað

Endurtekið efni undir leiðsögn sömu sérfræðinga?

Í leiðara Morgunblaðsins í dag er talað um fréttir frá Kína um nýjan öndunarfærasjúkdóm. Tilkoma sjúkdómsins er sögð vera dularfull og minna mjög óþægilega á upphaf Covid faraldursins sem brast á árið 2020. Í ritstjórnargreininni er skírskotað til þess að sífellt fleiri vísbendingar komi nú fram sem benda til að covid-veiran kunni að hafa verið manngerð. Þeir sem vilja lesa nánar um þetta mál og treysta sér til að endurmeta það traust sem viðkomandi kunna áður að hafa borið til stjórnvalda og sérfróðra embættismanna, þá er hér sannarlega skelfileg lesning í boði, sjá hér.

Upplýsingagjöf kínverskra stjórnvalda hafi verið mjög ábótavant, en WHO hafi alls ekki viljað beita Kína minnsta þrýstingi til að fá sannleikann fram. WHO hefur nú þegar endurtekið sömu stefin, sem reyndust svo gagnslaus í fyrri umferð, þ.e. um óvísindaleg fjarlægðarmörk, gagnslausa og tilgangslausa grímuskyldu o.s.frv. Leiðarahöfundur Moggans spyr hvort nokkur maður muni treysta kínverskum yfirvöldum eftir fyrri afrek. Í grein sem birt verður á morgun mun ég spyrja hvort unnt sé að treysta WHO eftir fyrri afrek þeirrar stofnunar. Í ritstjórnargreininni er spurt: ,,Höfum við eitthvað lært frá faraldrinum 2020?". Þeir sem vilja rifja upp og leita svara við þeirri spurningu gætu haft gagn af þvi að horfa á þessa kaldhæðnu og flugbeittu samantekt um atburðarás og ,,ráðgjöf" ,,færustu" sérfræðinga. 

Ef ég þori ekki að vera ég sjálfur, hver mun taka það hlutverk að sér í minn stað?

Hjarta íslensks mannlífs slær ennþá í sundlaugunum. Þar tekur ókunnugt fólk tal saman, auk þess sem óhjákvæmilegt er að heyra hvað aðrir eru að tala um. Eldri karlar hittast þarna í hópum. Unglingsstrákar koma og fara saman í hópum. Samstaðan meðal unglinganna er aðdáunarverð, þar þurfa allir að vera með og allir samstíga. Svo langt gengur þessi hegðun að í gærkvöldi tók einn að sér það hlutverk að banka á klósettdyrnar hjá vini sínum til að reka á eftir honum svo allir félagarnir gætu verið samferða út. Þessu var tekið ljúfmannlega og viðkomandi kom brosandi fram og fór laufléttur út með vinum sínum, ekki öskrandi, ekki með mótþróa, sem sagt án þess að kalla þyrfti til sundlaugarverði og lögreglu. Mér varð hugsað til þingmanns Pírata, sem þyrfti að eiga svona góða vini og temja sér svona létta lund.  

Hjarðhegðun er eðlileg á unglingsárum og örugglega hluti af þroskaferli sérhvers manns. Slík hegðun getur hins vegar skapað margháttaðan vanda á fullorðinsárum, bæði fyrir mann sjálfan og samfélagið. Þegar verst lætur birtist þetta í því sem á fræðimáli er kallað félagsleg æskileikabreyta, þ.e. tilhneigingu til að svara spurningum / velja sér skoðanir út frá því sem talið er félagslega viðurkennt á hverjum tíma. Svörin / skoðanirnar gefa þá falska mynd af manninum sjálfum. 

Hér vaknar klassíkar spurningar: Ef ég þori ekki að vera ég sjálfur, hver mun taka það hlutverk að sér í minn stað? Ef ég lifi ekki mínu eigin lífi, á mínum eigin forsendum, hvað er ég þá? Ef ég þori ekki að vera ég sjálfur núna - hvenær ætla ég að vera það?

Er islenskt samfélag þjakað af hjarðhegðun? Þekkir þú sjálfan þig? Þekkirðu samferðamenn þína eða eru þau að svara þér út frá því sem þau telja vera ,,félagslega viðurkennt" út frá því sem þau sjá í sjónvarpinu? Ef þú ert að leika hlutverk ... og þau líka ... er líf þitt þá eitt allsherjar leikrit, þar sem enginn sýnir sitt rétta andlit? Þorir þú að taka niður grímuna, sýna öðrum hver þú ert í raun, hvaða viðhorf þú sjálfur hefur, hver lífssýn þín er, tala um það sem þú sjálfur trúir? Læturðu óttann við álit annarra ráða för í þinu eigin lífi? Óttast þú þitt eigið frelsi?

 

Píratar sigla undir hentifána, hafa engan málstað og grafa undan réttarríkinu

Píratar spruttu fram á sjónarsvið stjórnmálanna víða um heim árið 2006, en mælast hvergi með yfir 3% fylgi í sviði landsmála, nema á Íslandi og í Tékklandi. Velgengni þeirra hér á landi er ráðgáta sem telja má verðugt verkefni fyrir stjórnmálafræðinga. Flokkurinn lagði áherslu á borgaraleg réttindi, sérstaklega friðhelgi einkalífs, gegn hvers kyns kúgunartilburðum ríkisvalds. Samhliða þessu hafa þingmenn flokksins viljað skipa sér fremst í flokk ,,siðbótarmanna" á sviði stjórnmálanna, þar sem kjörnir fulltrúar hafa átt að vera siðferðileg fyrirmynd kjósenda. Siðapredikanir Pírata koma mörgum spánskt fyrir sjónir, þar sem þeir í hinu orðinu hafa verið eindregnir afhelgunarsinnar og beitt sér af nokkurri hörku gegn hefðbundnum siðum, helgidagalöggjöf og viðteknum samfélagslegum gildum, sérstaklega kristnum gildum. Píratar hafa í framkvæmd komið fram sem afstæðishyggjumenn, þ.e. að enginn sannleikur sé til, nema reyndar sá sannleikur sem þau sjálf boða. 

Dæmin sanna að Píratar hafa reitt hátt til höggs yfir þingmönnum annarra flokka og nýtt hvert tækifæri til að láta höggin dynja á fólki úr ræðustól Alþingis með umvöndunum, vandlætingu og kröfum um afsagnir. Mögulega er það misminni, en var ekki sérstök siðanefnd Alþingis sett á fót að frumkvæði Pírata? Í starfi þeirrar nefndar sannaðist að ,,sér grefur gröf þótt grafi", því fyrsti þingmaðurinn sem nefndin taldi brotlegan við siðareglur var helsti siðapostuli Pírata sjálfra, sem kaus að taka ekkert mark á niðurstöðu nefndarinnar.

Með allt framangreint í huga og eftir að hafa fylgst með þingmönnum Pírata bæði í fjarlægð og í návígi, verður stöðugt óskýrara hvað þessi flokkur stendur fyrir. Sú mynd verður enn óskýrari þegar lesin eru eftirfarandi ummæli þingmanns Pírata sem handtekinn var um helgina, en eftirfarandi texta má finna á bls. 2 í Morgunblaði dagsins: 

Arndís þakkar lögreglunni skjót og góð vinnubrögð „þótt þeir hafi ekkert vitað hvað var í gangi og að mínu mati með öllu tilefnislaust, sem sagt það sem gerist. Ég fagna viðbrögðum lögreglunnar vegna þess að Kíkí er hinsegin staður og þarna eru einstaklingar sem eru í sérstaklega viðkvæmri stöðu og það er gríðarlega mikilvægt að öryggi fólks sé tryggt og lögreglan hafi komið án þess að spyrja spurninga. Lögreglan kemur bara vegna þess að dyraverðir óska aðstoðar. Hún bara kemur, spyr engra spurninga. Lögreglan kom mjög fagmannlega fram og ég vil koma þökk um til þeirra. Þeir voru kurteisir og brugðust hratt við og allt frábært þar,“ segir Arndís.

Íslenskir kjósendur hafa á fyrri stigum séð hvernig siðbótaráherslur flokksins fjúka út um gluggann þegar Pírötum sjálfum verður á. Í tilvitnuðum ummælum má sjá hversu léttvæg borgaraleg réttindi eru í huga handtekins Pírataþingmanns sem þakkar lögreglu fyrir formálalausa og skilvirka handtöku ,,án þess að spyrja spurninga".

Þeir sem hingað til hafa viljað vona að Píratar séu málsvarar borgaralegra réttinda gagnvart sífellt aðgangsharðara eftirlits- og lögregluríki, geta nú gefið þá von frá sér. Ummæli þingmannsins, sem fagnar umyrðalausri og skjótri valdbeitingu lögreglu, eru í takt við aðra framgöngu kjörinna fulltrúa Pírata, sem í verki og framgöngu festast í smáatriðum og missa þannig sjónar á aðalatriðum, virða formreglur meira en efnisreglur og eru, greinilega, tilbúin að fórna borgaralegum réttindum á altari lögregluríkisins. 

 

Kannast ekki við fordæmi