Örlagaspurningar lands og þjóðar

Í örstuttu máli má lýsa Íslandssögunni svona: Menn sigldu yfir hafið í leit að frelsi undan ofríki og skattpíningu, stofnuðu Alþingi 930 til þess að geta leyst úr ágreiningi með lögum í stað hnefaréttar, mótuðu lögin í sameiningu og urðu þar með að einni heild, þjóð sem átti lögin í sameiningu, landið, hefðir, sögu og síðast en ekki síst tungumálið. 

Í tíð núverandi ríkisstjórnar hefur verið vegið svo alvarlega að þessum undirstöðum þjóðríkisins að komið er að ögurstundu í sögu þessarar þjóðar. Hver erum við sem hér búum? Hvað sameinar okkur? Er rétt að afsala löggjafarvaldinu úr landi og afnema þannig í reynd sjálfstæði þjóðarinnar með því að láta Ísland renna inn í mun stærri réttareiningu? Hafa menn hugsað til enda hvað gerist þegar handhafar löggjafarvalds svara ekki til ábyrgðar gagnvart borgurunum? Hverfur þá ekki frumforsenda þess frelsis sem landnámsmenn leituðu að?Þegar gagnkvæmar skuldbindingar milli ríkis og borgara gufa upp þá umbreytumst við í þegna sem hafa það eina hlutverk að borga og hlýða. 

Hvað kennir sagan okkur um hættuna af ríkisvaldi sem ekki er bundið af stjórnarskrá og lýtur ekki lýðræðislegum reglum? Hvað heldur aftur af miðstýrðu valdi þegar almenningur hefur ekki lengur bein áhrif, engan lýðræðislegan vettvang til að koma saman og ákvarða sameiginlega framtíð sína? Hvað gerist þegar fólk er ekki lengur fullvalda, frjálst og sjálfstætt sem einstaklingar og sem þjóðir?

Hverju tilheyrum við ef við erum ekki lengur þjóð heldur bara tilviljanakennt samansafn af fólki sem býr á sama stað? Er betra að tilheyra þrýstihópi eða skilgreina sig út frá útliti? Geymir sagan ekki ótal hörmuleg dæmi um það þegar hugmyndafræði / hagsmunir / hóphyggja er gerð að kreddu? Hverjar eru afleiðingar þess að íbúar lands eiga ekki nógu mikið sameiginlegt til að geta notað orðið ,,við" um þá sem landið byggja? Býður slíkt ástand ekki heim hættu á stöðugum átökum og ófriði? Þurfum við ekki að eiga hlutdeild í lögunum til að geta átt hlutdeild í framtíðinni? 

Ísland er landið sem fóstrar okkur. Íslendingar elska landið sitt og vilja tilheyra því. Það er friðsælt sameiningartákn, sem ögrar ekki. Sem fámenn þjóð eigum við okkar dýrmæta tungumál sem geymir perlur menningarsögunnar. Heilvita fólk kastar ekki dýrum perlum á glæ. 

Þegar lagareglur streyma í síauknum mæli utanfrá, frá ESB og SÞ, þá tekur stjórnarfarið að líkjast harðstjórn. Þegar fólk á ekki lengur hlutdeild í lögunum sem það á að búa við verða lögin ekki lengur sameign okkar heldur fyrirskipanir annarra. Undir slíku kúgunarvaldi dofnar smám saman tilfinning almennings fyrir því að þau séu bundin af lögum. Slíkt ástand leyðir til upplausnar, stjórnleysis og ofbeldis, þar sem hnefarétturinn ræður, en lögin eyðast. 

Sjálfstæðisflokkurinn ber mikla ábyrgð á því hvernig komið er. En hann á ennþá möguleika á því að rétta kúrsinn og gerast sá málsvari réttarríkis, lýðræðis og sjálfstæðis, sem honum er ætlað að vera. 

Fyrr í sumar hef ég boðað fundahöld um hvert flokkurinn stefnir. Nú styttist í flokksráðsfund XD sem haldinn verður 26.8. nk. Best fer á því að flokksmenn geti truflunarlaust ákvarðað þar næstu skref - og þar með örlög flokksins í bráð og lengd. Fundirnir sem ég hef áður boðað verða haldnir þegar sú stefna hefur verið mörkuð. Þá vitum við betur hvar við stöndum og getum rætt um fyrirliggjandi staðreyndir í stað þess að halda áfram að vara við vondum stefnumálum sem mögulega verða aflögð á flokksráðsfundinum.  

Þegar hjólin fara að snúast á fullum hraða í september og félagasamtök boða til funda, þá er ég tilbúinn að fara hvert á land sem er til að ræða þessi mál. Áhugasamir geta sent mér beiðni um slíkt á [e-mail]

,,Varist að láta nokkurn leiða yður í villu".

Það er erfitt að verjast þeirri hugsun að hinn vestræni heimur sé genginn af göflunum. Undir vökulu auga hins alsjáandi og allt umlykjandi veraldlega valds, þar sem ríkisstarfsmenn ganga erinda alþjóðlegra auðhringa, þar sem ríkisstyrktir fjölmiðlar básúna ósannindi um stræti og torg, þar sem svart er hvítt, stríð er friður, karlar með varalit eru konur og 2+2 eru 5, þá er erfitt að varðveita sjálfan sig og standa vörð um eigin heilindi. Auðveldasta leiðin til að endurstilla áttavitann og ná að hugsa heila hugsun í friði, er að skrúfa fyrir allan þennan hávaða, opna ekki tölvuna, slökkva á fréttatímanum o.s.frv. Fólk sem býr við alræði horfir ekki á fréttir nema tilneytt, því þau hafa næmt auga fyrir áróðri. Fréttastofur á Vesturlöndum þjóna nú sama tilgangi, þ.e. að færa okkur ósannindi sem við eigum að trúa, svo sem að núverandi forseti Bandaríkjanna sé vel hæfur og að honum sé treystandi til að gegna því embætti, að sprautuherferð yfirvalda gegn Covid-19 hafi verið vel heppnuð, að „vísindin“ tali einni röddu og að sú rödd sé óspillt og óháð alþjóðafyrirtækjum sem dæla fjármagni í rannsóknir á eigin framleiðslu.

Eftir reynslu síðustu ára fækkar óðum þeim sem telja upplýsandi að hlusta á ,,stóra og rótgróna fjölmiðla“, sem svonefnt „Árvekniátak“ Fjölmiðlanefndar taldi trúverðugri en aðra samhliða því að tilgreina sérstaklega leitarvél Google sem hjálpartæki við að greina falsfréttir, þar sem m.a. má finna eftirfarandi speki:

Alvöru fréttir birtast sjaldnast bara á einum fréttamiðli. Kannaðu hvort aðrir, t.d. stórir og rótgrónir fjölmiðlar, hafi fjallað um málið. Prófaðu að slá fyrirsögnina eða aðrar upplýsingar inn í leitargluggann á Google eða annarri leitarvél. Ef ekkert kemur upp, þótt efni fréttarinnar sé sláandi, hefurðu góða ástæðu til að efast.

Þótt það hafi farið fram hjá launuðum starfsmönnum Fjölmiðlanefndar, þá er flestum öðrum orðið ljóst að Google er ekki treystandi fyrir horn þegar kemur að því að greina milli þess sem er rétt og rangt. Ef menn eru í vafa má benda á þetta stutta viðtal við aðstoðar-aðalritara SÞ á sviði alþjóðasamskipta, þar sem hún lýsir því hvernig Google hefur gengið yfirþjóðlegu valdi á hönd í því skyni að fela upplýsingar sem ekki samræmast hinni einu „réttu“ línu, sjá hér, þar sem lýst er yfir ,,eignarhaldi" á vísindunum.

Þrátt fyrir allt ofangreint er venjulegt fólk ekki gengið af vitinu. Flestum er í hjarta sínu ljóst að það er verið að segja okkur að taka ósannindi fram yfir sannindi, og jafnvel trúa því að illt sé gott. En ragmennskan leikur mannkynið grátt og í vanhugsaðri sjálfsbjargarviðleitni víkja menn sér undan því að stíga niður fæti, standa með sjálfum sér og andmæla. Athafnaleysið og þögnin ver okkur ekki, heldur þvert á móti vinnur með þeim sem beita rangindum, falsi og gerræði. Á slíkum tímum jafngildir hugleysi ekki hlutleysi.  

Myrkustu staðir vítis eru fráteknir fyrir þá sem ríghalda í hlutleysi sitt á tímum siðferðilegrar upplausnar. (Dante Alighieri) 

Pendúllinn sveiflast til baka

Eftir langvarandi þöggunartilburði lyfjarisa og heilbrigðisyfirvalda er hið óhjákvæmilega nú að gerast, þ.e. hafin er opinber umræða um sprautulyfin sem yfirvöld héldu að þjóðinni, þar á meðal 5-11 ára börnum. Opnun þessarar umræðu var óhjákvæmileg í ljósi þess að viðvörunarmerkin hafa orðið sífellt háværari og hættumerkin skýrari. Þúfan sem velti hlassinu hér á landi var sennilega yfirlýsing sóttvarnalæknis fyrir skemmstu, þar sem hún þóttist ekkert kannast við rannsóknir um skaðlegar aukaverkanir umræddra lyfja. 

Í Morgunblaðinu í dag birtist grein eftir Helga Örn Viggósson, Þorgeir Eyjólfsson og Þorstein Siglaugsson. Í greininni segir m.a. að orð Kára Stefánssonar séu

,,ekki síst for­vitni­leg fyr­ir þær sak­ir að hún er fyrsta til­raun­in til að koma rík­is­stjórn­inni og ráðgjöf­um til varn­ar vegna stærstu lækn­is­fræðilegu og sam­fé­lags­legu mistaka síðari tíma.

Í yf­ir­lýs­ing­unni legg­ur Kári áherslu á að ábyrgðin á öll­um sótt­varn­araðgerðum í covid-19 hafi verið rík­is­stjórn­ar­inn­ar. Að stjórn­völd hafi „nær al­ger­lega farið að ráðum sótt­varn­ar­yf­ir­valda sem sóttu sér ráð víða í sam­fé­lag­inu, meðal ann­ars til mín og fólks­ins í Íslenskri erfðagrein­ingu (ÍE)“. Skilj­an­lega er Kára í mun að al­menn­ing­ur átti sig á að hann beri ekki ábyrgð á mis­tök­un­um. Að ábyrgðin á hundruðum ís­lenskra um­framdauðsfalla og heilsuskaða þúsunda sé rík­is­stjórn­ar­inn­ar." [Leturbr. AÞJ]

Þetta eru stór orð en miðað við alþjóðlega tölfræði um umframdauðsföll er alls ekki víst að hér sé of fast að orði kveðið. 

Vegna veiru með 0,3% dánarhlutfall (IFR) tóku stjórnvöld stjórnarskrárvarin mannréttindi úr sambandi og aftengdu önnur stjórnarskrárákvæði sem eiga að tryggja valddreifingu, meðalhóf o.fl. Framangreint dánarhlutfalli er sambærilegt flensum sem gengu yfir heiminn árið 1957 og 1968. Með aðstoð fjölmiðla var almenningur tekinn á taugum í því skyni að samþykkja sóttvarnaaðgerðir stjórnvalda andmælalaust. Með áróðri, fortölum og hópþrýstingi var almenningur fenginn til að láta sprauta sig með nýrri tegund tæknilyfja. Nú, þegar óttanum hefur slotað og þokunni er að létta, sitja margir eftir með sárt ennið og ásaka sjálfa sig fyrir að hafa verið auðtrúa og stjórnvöld um blekkingar. 

Pendúllinn er farinn að sveiflast í hina áttina og miðað við fyrri sögu hjarðhegðunar á Íslandi verður bakslagið svo kröftugt að krafist verður alvöru rannsóknar á því sem hér gerðist þannig að unnt verði að draga af því viðeigandi lærdóm til framtíðar. Samhliða þarf að víkja þýlyndum og spilltum embættismönnum úr starfi. Án slíks uppgjörs er vonlaust að byggja aftur upp traust á íslenskum stjórnmálum og stjórnsýslu. 

 

 

Vindarnir eru að snúast

Með eigin augum geta Íslendingar séð í fréttum hvernig ráðherrar í ríkisstjórn Íslands gerast handbendi yfirþjóðlegra stofnana. Af handahófi má benda á að forsætisráðherra er orðin sendiherra velsældarverkefnis WHO, sbr. þessa tilkynningu 16.6. sl. Nú í sumar hefur utanríkisráðherra einnig komið fram sem talsmaður slíks yfirþjóðlegs valds, sbr. þetta viðtal 8.8. sl. þar sem hún réttlætti milljarða álögur ESB á skipaflutninga til Íslands með vísan til þess að þetta væri hluti ,,af háleitum markmiðum í loftslagsmálum sem Ísland taki þátt í". 

Í nafni ,,friðar" og aukins ,,samstarfs" er kynnt undir ófriði og valdboði undir merkjum alþjóðastofnana. Í reynd er verið að koma á fót alþjóðlegri ríkisstjórn, þar sem ráðherrar í þjóðríkjum gerast skósveinar hins alþjóðlega valds. Þessi þróun er mikið áhyggjuefni því þarna þjappast valdið saman á toppnum en venjulegt fólk hefur ekki annað hlutverk en að sitja á botninum og taka við skipunum að ofan. Ákvarðanir eru réttlættar með vísan til ,,hagsmuna heildarinnar" (e. the greater good), sem öll alræðisríki hafa notað til að fá þegna sína til að þola ofríki, skattpíningu, frelsisskerðingar, eftirlit, njósnastarfsemi o.fl. Við erum að horfa upp á alræðisstjórn í mótun, þar sem fámennur hópur auðmanna og valdamanna vill stýra skoðanamótun með aðstoð fjölmiðla og þeirra fyrirtækja / stofnana sem gengist hafa valdinu á hönd.

Með sama áframhaldi verður gengið að sjálfstæði okkar dauðu, bæði þjóða og einstaklinga. Þess vegna er tímabært að almenningur rísi upp til varnar og standi gegn því að þessar alþjóðlegu stofnanir fái meira vald, hvað þá eigin her eins og ESB hefur undirbúið sl. ár.

En almenningur er að vakna og sú vakning er raunar hafin, ekki síst fyrir framlag fólks eins og Oliver Anthony, sem skotist hefur upp á stjörnuhimininn úr bakgarðinum heima hjá sér með þessari beittu ádeilu á ruglið sem er í gangi, sjá hér. 

 

 

Fram í dagsljósið

Hér er spurning til lesenda sem fylgst hafa með íþróttafréttum síðastliðin ár og áratugi: Muna menn eftir svo mörgum fréttum af hjartaáföllum íþróttafólks? Með hverri vikunni sem líður fjölgar slíkum hörmulegum tilvikum. Erlendis hefur umræða um mögulegar skýringar náð meira flugi en hér. Hér á landi hefur hún verið barin niður með öllum ráðum, m.a. með því að segja að ábendingar sem undirritaður sendi sem lögmaður hafi verið ,,óþægilegar". Þetta heldur enn áfram þegar sóttvarnalæknir beitir kennivaldi sínu til að þagga niður umræðu með því að afneita hugsanlegum tengslum við sprautuherferðina v/kóvid 19. Kári Stefánsson sem var mikill stuðningsmaður sprautanna virtist ætla að breyta um stefnu í viðtali sem birtist 3.8. sl. en gróf sig svo ofan í afneitunarholu 4.8. sl. og þar heldur hann áfram að grafa sig dýpra, sjá nánar hér. 

Samkvæmt mínum heimildum eru það sömu sjóðirnir (t.d. Vanguard Group) sem eiga í Amgen og Pfizer. Amgen er eigandi decode og því eru tengsl milli eigenda decode og lyfjarisanna sem framleiddu sprautulyfin. Hér er um að ræða hagsmunaárekstra sem fjölmiðlar hefðu þurft að benda á þegar talað var við Kára um sprauturnar, m.ö.o. að Kári væri í raun ekki hlutlaus í umræðunni. 

 

Undirritaður lögmaður hefur að undanförnu unnið að erindi þar sem kallað er eftir rannsókn á því sem gerðist í aðdraganda sprautuherferðarinnar og að embættismenn verði eftir atvikum kallaðir til ábyrgðar. Vilji lesendur koma upplýsingum á framfæri eða leggja þessari vinnu lið með öðrum hætti geta viðkomandi sent tölvupóst á [e-mail] 

Hvar er Sjálfstæðisflokkurinn?

Það verður að segjast eins og er að ég hef þar til nýlega lagt allmikið traust á tilteknar stofnanir íslensks samfélags. Um leið skal viðurkennt að traust mitt á þessum stoðum hefur beðið hnekki á síðustu misserum. Svo langt er þetta gengið að mér sýnist þessar stoðir ýmist vera skugginn af því sem þeim er ætlað að vera - eða þá ósýnilegar.

Bláeygur hef ég talið að Sjálfstæðisflokkurinn vildi standa undir því hlutverki að verja hér hagsmuni vinnandi fólks og skapa fyrirtækjum gott rekstrarumhverfi með því að halda skattlagningu í lágmarki, halda ríkisafskiptum í lágmarki, verja eignarréttinn og einkalíf almennings, standa vörð um frjálsa umræðu, lýðræðislegt stjórnarfar, borgaralegt frelsi og persónulega ábyrgð, fjölskyldur þessa lands, ást á landinu, verndun íslenskrar tungu o.s.frv. Eins og málum er komið vil ég nota þennan vettvang til að lýsa eftir Sjálfstæðisflokknum.  

Nánari lýsing: Um er að ræða málsvara sjónarmiða sem eiga að njóta fylgis a.m.k. 40% landsmanna, hraustlegur í framgöngu og beinn í baki, stoltur af sínum uppruna og stendur dyggan vörð um þau gildi sem dýrmætust má telja fyrir framtíð Íslands og þeirra sem þetta land vilja byggja.

P.S. Þessi færsla er ekki skrifuð til að meiða nokkurn einasta mann, heldur hvetja fólk til að leita inn á við og spyrja sig hvort það sjálft hafi staðið vörð um þessi gildi í sínu eigin lífi. 

 

Ekki láta blekkjast: ETS snýst um peninga fremur en umhverfisvernd.

Samkvæmt nýjustu fréttum verður ný til­skip­un ESB, um los­un­ar­kvóta fyr­ir skipa­fé­lög, tek­in upp á Íslandi án beiðni um und­anþágu.

Ráðamenn Íslands verða að fara að átta sig á því að það er ekkert til sem heitir sjálfvirkt stjórnarfar. Það er ekki hægt að útvista lagasetningu og stefnumörkun til erlendra stofnana sem bera ekki skynbragð á sérstöðu Íslands og skeyta ekki um íslenska hagsmuni. Ráðherrar í ríkisstjórn Íslands voru kosnir til að hafa hönd á stýrinu, ekki sleppa því í ábyrgðarleysi. 

Um leið er tímabært að menn átti sig á því að ETS snýst ekki um umhverfisvernd heldur peninga. Með sama hætti verða Íslendingar að átta sig á eðli ESB, sem snýst um að afnema viðskiptahindranir inn á við, en út á við eru reistar alls konar viðskiptahindranir til að hækka verð á aðfluttum vörum. Skattur og gjöld á skipafélög koma að góðum notum í þessu tilliti því kjarnaríki ESB reiða sig ekki á slíkar flutningsleiðir innan ESB. ESB er því nokkurs konar samráðshringur sem slær skjaldborg um eigin framleiðslu en reisir múra til að verjast innflutningi annars staðar frá. ETS kerfið skaðar augljóslega íslenska hagsmuni. Enn og aftur afhjúpast að íslensk stjórnvöld eru ekki með augun á boltanum og hafa ekki reynt að lágmarka tjónið með því að biðja um undanþágur. 

Þegar EES samningurinn var leiddur í lög hérlendis datt engum í hug að árið 2023 yrði hann notaður af erlendum yfirvöldum til að leggja skatt á íslensk fyrirtæki. Á lagamáli má kenna þessa framkvæmd við forsendubrest. Á tungumáli nútímastjórnmála eru notuð alls konar fín orð til að breiða yfir þá staðreynd að þetta eru í reynd einhvers konar aflátsbréf sem greidd eru til hákirkju hins pólitíska rétttrúnaðar í Brussel, án þess að nokkur sáluhjálp fylgi í reynd og án þess að æðstu prestar ESB geri nokkra grein fyrir hvernig þessum gjöldum er ráðstafað. 

Alvarlegast er þó að horfa upp á skeytingarleysi íslenskra yfirvalda og hve hirðulaust stjórnarfarið hér er orðið. 

 

Pólitísk leiksýning sem dylur raunveruleikann

Stjórnmál nútímans eru orðin að einhvers konar leikriti þar sem átök milli hægri og vinstri eru til sýnis án efnislegra áhrifa í raunveruleikanum. Þegar Alþingi kemur saman í haust mun vafalaust hefjast heiftúðug orðræða um fjárlögin þar sem ekkert verður til sparað í stóryrðum. Að lokum munu allir vinstri flokkarnir á Alþingi (Sjálfstæðisflokkurinn þ.m.t.) sammælast um að spara sem minnst í ríkisútgjöldum. Þannig er hið ,,dásamlega" pólitíska stríð háð hér á landi. 

En meðan stjórnmálamenn og kjósendur eru uppteknir af gervi-átökum um skattheimtu, ríkisútgjöld og áframhaldandi aðgerðaleysi í stærstu viðfangsefnum þjóðarinnar, þá aflagast stjórnmálin á hinum lóðrétta ási með því að valdboðsáherslur vaxa á kostnað lýðfrelsis og klassísks frjálslyndis.

Kannski er ósanngjarnt af mér að tala um Sjálfstæðisflokkinn sem vinstriflokk, því þingmenn flokksins hafa vafalaust minni ánægju en aðrir af útþenslu ríkisins á þeirra vakt, en um hitt verður ekki deilt að með framlagningu á frumvarpi um bókun 35 hefur þingflokkur Sjálfstæðisflokksins afhjúpað að hann tekur valdboðsáherslur ESB fram yfir hugsjónir um sjálfstæði og frelsi. Frumvarpið er í anda þeirra stjórnarhátta sem ESB viðhefur nú á tímum, þar sem vikið hefur verið frá eldra viðmiði um einróma samþykki aðildarþjóða í átt til meirihlutaræðis þar sem stærstu ríkin ráða för og smáríki eru gerð að borgandi farþegum. 

Hið nýja valdboðsfyrirkomulag ESB (og nú íslenskra stjórnmála) hefur engan tíma fyrir umræður, umber engan skoðanamun, og jaðarsetur þá sem ekki vilja spila með. Mismunandi sjónarmið eiga sér ekki tilvistarrétt í slíku kerfi. Í nafni hagkvæmni, tímasparnaðar, skilvirkni o.fl. er valtað yfir minnihlutasjónarmið og hagsmuni smáríkja. Undir forystu þingflokks Sjálfstæðisflokksins eiga Íslendingar nú að undirgangast slíkt ok sjálfviljugir og aðlagast hinum nýja pólitíska veruleika valdboðsins, en kasta um leið frá sér hugsjónum um frjálst val, fullveldi og sjálfsákvörðunarrétt. 

Í minni orðabók er slíkt leiðarval ávísun á pólitískt sjálfsmorð. Í orðabók "woke" stjórnmála, þar sem öllu er snúið á hvolf, er sjálfkrafa innleiðing erlendra reglna án umræðu vafalaust skilgreind sem einhvers konar lýðræðislegt afrek. 

   

 

 

Hvað er sóttvarnalæknir að gera á vinnutíma?

Í viðtali við Morgunblaðið sem birt er í dag kveðst Guðrún Asp­e­lund sótt­varna­lækn­ir vera ,,sam­mála Kára Stef­áns­syni um að rétt­ar ákv­arðanir varðandi bólu­setn­ing­ar og sótt­varn­ar­ráðstaf­an­ir hafi verið tekn­ar á sín­um tíma. Hún geti þó ekki sagt að hún þekki til rann­sókna sem sýni fram á að ungt bólu­sett fólk þjá­ist af auka­verk­un­um eins og hjarta­vöðva­bólgu í meira mæli en fólk sem sýkt­ist af veirunni".

Með þessu er sóttvarnalæknir viljandi að horfa fram hjá staðeyndum, mögulega til að komast hjá því að þurfa að horfast í augu við óþægilegan veruleika. Slík varnarviðbrögð eru mannleg, en óskynsamleg og óábyrg. Sóttvarnalæknir minnir á húseiganda sem neitar að horfast í augu við að þakið lekur, en kýs þess í stað að ganga um í pollagalla heima hjá sér og reyna þannig að ,,normalísera" óeðlilegt ástand. 

Hvað er sóttvarnalæknir að gera í vinnunni? Er það ekki hennar hlutverk að kynna sér nýjustu rannsóknir til að fá heildarsýn? Þótt ég sé ekki að fá borgað fyrir að setja mig inn í þessi mál get ég bent sóttvarnalækni á eftirfarandi atriði:

Komin voru fram gögn um alvarlegar aukaverkanir af sprautunum, sem sjá mátti t.d. á fjölda tilkynntra atvika til Lyfjastofnunar og enn skýrar á gögnum frá samskonar tilkynningakerfi Bandaríkjanna VAERS, sem sjá má á neðangreindum gröfum sem sýna hvernig tilkynnt atvik tífaldast árið 2021 og tilkynnt andlát meira en tuttugufaldast. Sjá m.a.

 

 

Þá er það alþekkt að allópatískum lyfjum fylgja aukaverkanir og sumar mjög alvarlegar. Það er því umhugsunarefni hvernig sóttvarnalæknir gerir lítið úr hættunni af sprautunum og þykist ekki kannast við rannsóknir sem benda til alvarlegra og alltof algengra aukaverkana. 

 

Skv. VAERS, sem er gagnabanki bandarískra heilbrigðisyfirvalda (CDC, FDA og HHS) sem tekur á móti og listar tilkynntar aukaverkanir vegna bóluefna þar í landi. Síðast þegar ég gáði höfðu borist 1.528.463 tilkynningar um aukaverkanir vegna covid 19 sprautanna, sjá mynd hér að neðan.

Til samanburðar má nefna að það er meiri fjöldi en hefur verið tilkynntur um allar aðrar bólusetningar, samanlagt, frá því gagnabankinn var settur á fót árið 1990 og til dagsins í dag – eða yfir rúmlega þrjátíu ára tímabil.

 

Myndir segja oft meira en þúsund orð og eftirfarandi graf sýnir tilkynnt andlát vegna bólusetninga (allra) á ári frá 1990 til 25. nóvember 2022:

Grafið má finna á heimasíðu VAERS. Ef skoðuð eru öll tilkynnt atvik breytist grafið lítið og lítur svona út:

 

Grafið má finna á sömu heimasíðu (hér).

 

Það er rétt að taka fram að eins og bent er á í fyrirvara (e. disclaimer) áður en gestir fara inn á heimasíðu VAERS þá sanna tilkynningar ekki orsakatengsl milli ákveðinna bólusetninga og tilkynntra atvika. Þrátt fyrir það kemur einnig fram í sama fyrirvara að...:

 

„The strengths of VAERS are that it is national in scope and can often quickly detect an early hint or warning of a safety problem with a vaccine.“ (VAERS disclaimer).

 

Ef að þessar myndir hér að ofan eru ekki nóg til að sannfæra fólk um að það sé full ástæða til þess að gjalda varhug við covid-19 bólusetningum þá er erfitt að sjá hvað þarf til.

 

Það er einnig viðurkennt að aðeins lítill hluti aukaverkanna er tilkynntur. Þannig segir í gagnaleiðbeiningum (e. dataguide) CDC:

 

„"Underreporting" is one of the main limitations of passive surveillance systems, including VAERS. The term, underreporting refers to the fact that VAERS receives reports for only a small fraction of actual adverse events. The degree of underreporting varies widely.“

 

Í svokallaðri Lazarus skýrslu frá Harvard Pilgrim Health Care, Inc. kemur fram að undir 1% tilfella aukaverkanna af bóluefnum séu tilkynntar.

 

Ef þetta eitt og sér er ekki nógu skýrt þá má finna á heimasíðunni saveusnow.org.uk yfir eittþúsund vísindagreinar (hér) sem fjalla um aukaverkanir og skaða af covid sprautefnunum.

Sem dæmi má nefna grein sem birtist í tímaritinu Vaccines í maí 2023 sem lýsir því hvernig endurteknar covid sprautur geti haft afar skaðleg áhrif á ónæmiskerfið. Þar segir m.a.:

 

...increasing evidence has shown that, as with many other vaccines, they do not produce sterilizing immunity, allowing people to suffer frequent re-infections.

 

...clinicians should be aware of the possible detrimental effects on the immune system by administering boosters.

 

Increased IgG4 synthesis due to repeated mRNA vaccination with high antigen concentrations may also cause autoimmune diseases, and promote cancer growth and autoimmune myocarditis in susceptible individuals.

 

Sé þetta rétt má spyrja hvort sjá má einhver merki þessa hér á Íslandi? Ef við nýtum okkur tölfræðina frá covid.is einu sinni enn þarf ekki mikla talnaspeki til að sjá samhengið á milli bólusetninganna og aukningar í covid smitum. Gröfin hér að neðan sýna hvernig bólusetningarátökum í júní, nóvember og janúar er fylgt eftir með smitbylgjum í júlí, desember og febrúar.

En skyldi vera hægt að sjá einhverja fylgni milli bólusetninganna og andláta vegna covid?

 

Hér kemur nóvember átakið mögulega fram í þremur andlátum í desember og janúarátakið fram í fjölda covid tengdra andláta í febrúar, mars og apríl.

En hvað þá með andlát almennt?

 

Eftir júní átakið 2021 fjölgar andlátum og svo aftur hressilega eftir janúarátakið 2022. Þá kemur einnig „skot“ í júlí 2022 en júnímánuð þar á undan varð nokkur aukning í bólusetningum eins og grafið yfir bólusetningarnar sýnir.

 

Nýverið hefur læknir á Englandi vakið mikla athygli þar vegna þess að hann hefur verið að tala gegn covid sprautunum – ólíkt því sem hann gerði áður. Þetta gerir hann í kjölfar fráfalls föður hans skömmu eftir bólusetningu gegn covid. Í tveggja hluta vísindagrein segir hann m.a.:

 

„A pause and reappraisal of global vaccination policies for COVID-19 is long overdue... There is a strong scientific, ethical and moral case to be made that the current COVID vaccine administration must stop until all the raw data has been subjected to fully independent scrutiny. Looking to the future the medical and public health professions must recognise these failings and eschew the tainted dollar of the medical-industrial complex. It will take a lot of time and effort to rebuild trust in these institutions, but the health – of both humanity and the medical profession – depends on it.“

 

Dr. Paul Offit hefur ekki þótt mikill „anti-vaxxer“ enda hluti af Vaccine Advisory Committee hjá FDA í USA en meira að segja honum þykir óðagotið með síðustu bústerana of mikið:

 

“When you are asking people to get a vaccine, I think there has to be clear evidence of benefit,' he said, adding that it's unrealistic to have clinical trials of the latest dose. 'You'd like to have, at least, human data,' he said. So far, the only tests on the new shots have been done on lab mice.“

 

Að lokum þetta: Allmargir læknar hafa haft samband við mig og lýst áhyggjum en segjast aðspurðir ekki þora að stíga fram af ótta við að verða ,,teknir á teppið" hjá landlæknisembættinu og falla í ónáð hjá ríkinu sem er í raun eini vinnuveitandi lækna á Íslandi. Er hugsanlegt að hér sé komin skýring á valkvæðri blindu sóttvarnalæknis?   

 

Kannast ekki við rannsóknirnar

Í tilefni af nýju viðtali við Kára Stefánsson

Við lestur á þessu viðtali við Kára Stefánsson þurfa vafalaust margir að klípa sig til að trúa því að hér tali sami maður og vildi flytja óbólusetta út í Grímsey og kallaði það ,,drullusokkshátt" að vilja ekki láta bólusetja sig. Kári var einn helsti talsmaður sprautulyfja sem haft hafa alvarlegar aukaverkanir á fjölda fólks. Sjálfur viðurkennir Kári nú að einhverjir hafi farið illa út úr sprautunum. Hjartavöðvabólga, taugaverkir, heilablóðföll o.fl. eru alvarlegar aukaverkanir sem ekki verða teknar aftur. Í þessu ljósi er alvarlegt að íslenskir sérfræðingar með liðsinni stjórnvalda hafi haldið þessum sprautulyfjum svo stíft að fólki sem raun bar vitni.  

Að því sögðu er jákvætt að Kári skipti um skoðun, enda er það ekki merki um heilbrigða skynsemi að gera skoðanir að trúarbrögðum. Vonandi lærum við af því sem hér gekk á. Einlæg ósk mín er sú að nú finni fleiri sérfræðingar hjá sér kjark til að stíga fram með endurmat á gögnum sem lágu ákvörðunum til grundvallar. Ef dreginn verður viðeigandi lærdómur af þessu öllu getum við vonandi komist betur í gegnum næsta faraldur. 

Nokkur atriði til upprifjunar: 

Kórónuveiran (SARS-CoV-2) var kynnt til sögunnar vorið 2020 sem stórhættuleg heilsufarsvá, sem ógnaði öllum jafnt. Hættan var sögð slík að stjórnvöld tóku sér leyfi til að kippa stjórnarskrárákvæðum úr sambandi og svipta almenning borgaralegum réttindum. Ferðafrelsi, fundafrelsi, atvinnufrelsi og réttur barna til menntunar sættu margháttuðum og víðtækum skerðingum. Fyrirtækjum var lokað. Aðgengi að dómstólum skert. Stjórnsýslustofnunum var lokað. Allt var þetta gert á grundvelli þess að vernda þyrfti almenning fyrir aðsteðjandi ógn, því þetta væru „fordæmalausir tímar“ og verja þyrfti líf og heilsu almennings. Þetta eru rök sem sótt eru til neyðarréttar. 

Á þessum grunni var brotið gegn frelsi og mannréttindum almennings. Skerðingarnar voru réttlættar með óvísindalegum rökum. Sóttvarnalæknir og teymi hans fékk fordæmalaus völd til að gera nánast hvað sem var. Aðgerðir voru ekki réttlættar með vísan til traustra heimilda, heldur álita og þau töldu sér ekki skylt að birta ákvarðanir sínar, né rökstyðja þær.  Í stuttu máli má segja að tæknimenn hafi tekið völdin. Færðumst frá lýðræðislegum stórnarháttum til sérfræðingaræðis. Frá því að búa í réttarríki yfir í að búa í sóttvarnaríki.  

Undirritaður er þeirrar skoðunar að íslenska ríkið hafi farið út fyrir leyfileg valdmörk í því ferli sem hér um ræðir og gerst sekt um mismunun sem ekki hefur verið réttlætt, hvorki lagalega né málefnalega enda ósannað að réttlætanleg hafi verið að skipta borgurum landsins í tvo misréttháa hópa eftir bólusetningarstöðu. Sönnunarbyrði um slíkt hvílir á ríkinu.

Hvert er inntak réttarríkisins? Í stuttu máli að ríkið sé bundið af reglum. Hlutverk dómstóla í réttarríki er að hafa eftirlit með því að ríkið lúti þeim reglum sem því eru settar í stjórnarskrám og almennum lögum. Þetta er vörn borgaranna gegn því að handhafar ríkisvalds beiti valdi af geðþótta / á ófyrirsjáanlegan / óútreiknanlegan hátt. Í réttarríki ná lögin til allra, allir eru jafnir fyrir lögunum. Fyrir þessa hugsjón réttarríkisins hafa menn barist í gegnum aldirnar og fórnað bæði frelsi og lífi. Á þessum grunni byggja ákvæði mannréttindasáttmála og stjórnarskráa um frelsi og réttindi einstaklinganna. Í vestrænum ríkjum sem kenna sig við frjálslyndi og lýðræði hefur verið litið svo á að allt framangreint marki ramma utan um stjórnmálin.

Í þingræðu 22.12.21 spurði ég m.a. „Er hættan sem við stöndum frammi fyrir orðin slík að það sé réttlætanlegt að ýta til hliðar hefðbundnum viðmiðum? Gengur þetta svo langt að það megi víkja til hliðar viðmiðum sem við höfum lagt til grundvallar, þ.e. um réttarríki, um borgaralegt frelsi eða um lýðræði? Eiga þessar undirstöður stjórnskipunarinnar að vera í uppnámi? Er hættan sem við stöndum frammi fyrir svo alvarleg að það sé réttlætanlegt að raska hér öllu valdajafnvægi milli löggjafar, framkvæmdarvalds og dómsvalds? […] Er hættuástandið slíkt að það megi nota sóttvarnalög til almennra skerðinga á réttindum borgaranna? Er hættan sem við stöndum frammi fyrir slík að það sé réttlætanlegt að stýra nú landinu með reglum sem eru settar án þinglegrar umræðu, án lýðræðislegrar temprunar?“

Stjórnarskráin geymir enga almenna heimild til að lýsa yfir neyðarástandi, en það var þó gert. Því verður að spyrja: Var neyðarástand fyrir hendi sem réttlætti að lögum þær aðgerðir sem stjórnvöld gripu til?

Svar: Samkvæmt ritrýndri grein sem fyrst var birt vorið 2020 og kom út í endanlegri útgáfu í júlí það ár, og síðan hefur verið birt í fréttabréfi WHO (sjá hér: 10.2471/BLT.20.265892) og byggð er á stranglega rannsökuðum alþjóðlegs mótefnaalgengi (e. international seroprevalence) er miðgildis dánartíðni (e. median IFR) fólks á aldrinum 0-59 ára 0,035%, en af öllum íbúum jarðar falla 86% í þennan aldurshóp. Þetta þýðir að 6,8 milljarðar manna (af u.þ.b. 8 milljörðum) höfðu 99,965% líkur á að lifa af kórónaveirusmit.[1] Dánarlíkur fólks undir 70 ára aldri (median IFR) 0,04%. Rétt er að undirstrika að þetta er yfirlitsrannsókn (meta-analýsa) sem byggir á fjölda annarra greina og dregur niðurstöður þeirra saman. Tekið er fram að þessar tölur byggja á rannsóknum sem gerðar voru áður en byrjað var að sprauta með svonefndum covid-bóluefnum. Einnig er ástæða til að geta þess að ofangreindar tölur kunna að ýkja hættuna þar sem þær byggjast á tölfræði sem nær til heilbrigðra jafnt sem fársjúkra einstaklinga, en viðurkennt er t.d. að offitusjúklingar voru í miklu meiri hættu en einstaklingar í eðlilegum holdum. 

 

[1] 0-19 ára ungmenni voru með og 99,9997% lífslíkur og 0,0003% dánarlíkur; 20-29 ára voru með 99,997% lífslíkur og 0,003% dánarlíkur; 30-39 ára voru með 99.989% lífslíkur og 0.011% dánarlíkur;  40-49 ára voru með 99,965% lífslíkur og 0,035 dánarlíkur.

 

„Auðvelt að vera klár eftir á“