Treystu! Ekki hugsa.

Erfið lífsbarátta í aldanna rás hefur framkallað ríkt samfélagslegt traust á Íslandi, því reynslan hefur kennt okkur nauðsyn þess að standa saman þegar illa árar. Sannarlega er gott að búa í landi þar sem fólk treystir hvert öðru. Þetta traust hafa Íslendingar að miklu leyti flutt yfir til stjórnvalda og þegar hamfarir bresta á höfum við staðið saman og fylgt leiðbeiningum eins og einn maður. Þegar samstaða og traust eru nánast náttúruleg viðbrögð fólks mega stjórnvöld ekki falla í þá freistni að færa sér það í nyt. Í ljósi reynslu síðustu missera er þó tímabært - og brýnt - að skoða atburðarásina af yfirvegun.

Með yfirlýsingu frá WHO 3. mars 2020 var gefið út að dánartíðni af völdum Covid-19 væri 3,4%. Ógn og skelfing helltist yfir heimsbyggðina. Síðar í sama mánuði, nánar tiltekið 19. mars 2020, greindi breska ríkisstjórnin frá því að Covid-19 hefði lága dánartíðni (e. low mortality). Þetta var áður en farið var að skella öllu í lás. Aðrar rannsóknir, sem birtar voru snemma í þessu ferli, staðfestu að dánarlíkur vegna Covid-19 væru ekki ósvipaðar árlegri flensu. 

Ótti gerir almenning auðsveipan og hlýðinn. Mannkynssagan sýnir að valdhafar peningalegs og pólitísks valds geta - og hafa - misnotað sér slíkt ástand. En af því að við Íslendingar berum svo mikið traust, ekki bara til hvers annars heldur einnig til stjórnvalda, þá er auðvitað bannað að efast um ráðsnilld og velvilja þeirra sem stjórna. Því er það svo, að þótt Íslendingum þyki mörgum gaman að tala fallega um gagnrýna hugsun, þá á slík hugsun ekki rétt á sér þegar mikið er í húfi. Við slíkar aðstæður ber okkur nefnilega öllum að hætta að hugsa og bara TREYSTA: Treysta stjórnvöldum, treysta fjölmiðlum, treysta vísindamönnum, treysta ríkisvaldinu, treysta lögreglunni.  

Vandamál Íslendinga er ekki að við erum vitlausari en aðrir. Við höfum bara ekki áhuga á að hugsa - og alls ekki hlusta á þá sem reyna að fá okkur til að hugsa. Slíkir menn eru óþægilegir því þeir guðlasta (gr. asebeia) með því að taka ekki þátt í að tilbiðja guði ríkisins (nú: sérfræðinga) og slíkir andófsmenn eru líka hættulegir því þeir kenna fólki að efast um hefðbundnar skoðanir og vald (lat. corruptio iuventutis). 

En svo er það vissulega sjálfstætt úrlausnarefni, hvað á að gera ef í ljós kemur að aðvörunarorð umræddra andófsmanna voru mögulega réttmæt. Í gær greindi breska blaðið Independent frá því að hjartatengdum andlátum fólks á besta aldri hafi fjölgað um tæplega 18% frá 2019 og að tilfellum hjartabilunar hafi fjölgað um 21% frá árinu 2020. Frammi fyrir slíkum fréttum eru auðvitað allir steinhissa, því allir eru að sjálfsögðu sammála um að ekki megi íhuga þann möguleika að almenningi hafi verið veitt vond lyfjaráðgjöf. 

"Allir vegir liggja til Rómar" (og nú til Brussel)

Árið 2023 kom upp "trend" á TikTok sem benti til að karlmenn hugsuðu furðulega oft til hins forna Rómaveldis. Sjálfur hef ég síðustu vikur hugsað mun oftar til Sovétríkjanna en til Rómar. Frammi fyrir því hvernig evrópsk stjórnvöld þrengja smám saman að frjálsri hugsun, hefta málfrelsið og sýna viðleitni til að drottna yfir allri pólitískri umræðu (jafnvel með því að banna stjórnmálaflokka) hef ég leitað samsvörunar í því hvernig Bolsévikkar (eftir byltinguna) og stjórnvöld í Sovét komu stífri harðstjórn á fót sem afnam einstaklingsfrelsi, vitsmunalega fjölbreytni og sjálfsákvörðunarrétt. 

Alexander Solzhenitsyn lýsti því í ritum sínum hvernig Marxisminn var gerður að æðstu kreddu, sem ekki mátti efast um og alls ekki andmæla. Svo langt gekk þetta að kreddan var klædd í gervi siðfræðikenningar sem réttlætti misbeitingu valds í nafni "framfara" og "þróunar". Hann lýsti því einnig hvernig sovéskt ríkisvald skóp andrúmsloft ótta, eftirlits og úthrópunar, þar sem málfrelsi var barið niður og sjálfstætt hugsandi menn voru þvingaðir til að fylgja hinni opinberu línu (en hljóta ella refsingu). Þetta var gert með áróðri, ritskoðun og óttastjórnun. Hann taldi að þessi aðför að frjálsri hugsun væri í grunninn ekki pólitísk heldur risti mun dýpra og færi alveg niður í kjarna mannssálarinnar, því kerfið þvingaði fólk til að lifa í blekkingu með því að berja allt hugrekki úr fólki og eyðileggja að lokum virðingu fólks fyrir sjálfu sér. 

Annað sem telja má áhugavert í nútímasamhengi var hvernig fjölmiðlar voru notaðir til að berja niður gagnrýni á leiðtoga ríkisins og til að tryggja fylgispekt almennings við hugmyndafræðina. Fjölmiðlar voru ekki óháðir ríkinu heldur líkti hann þeim við handlegg sem stýrt var af höfðinu (flokknum). Flokkurinn hafði það meginhlutverk að breiða út boðskapinn, endurskrifa söguna og koma í veg fyrir að andófsraddir næðu til almennings.

Sjálfur hef ég sagt að stjórnmálaflokkar á Íslandi séu í raun einn flokkur, eitt og sama fyrirbærið með marga hausa. Leið þeirra allra liggur til Brussel, því allir hafa í verki samþykkt þá afskræmingu stjórnarfarsins sem Íslendingar hafa búið við síðustu ár, þar sem erlent skrifstofuvald setur okkur lög sem ekki er unnt að breyta nema í eina átt, þ.e. með blýhúðun. Íslendingar sjá óveðurský framangreindrar þróunar hrannast upp daglega, nú síðast þegar góður og gegn embættismaður, var látinn taka pokann sinn fyrir að skilja ekki að kreddan á að ráða för og en ekki texti laganna. Framtíð ESB byggist á því að þjóðvitund aðildarríkja (þ.m.t. EES) veikist og ein leiðin til að veikja þessa vitund með skjótvirkum hætti er að stuðla að hröðum breytingum á íbúasamsetningu.

Var boðið embætti lögreglustjórans á Austurlandi

Hvað kallast "kalkúleruð" áhætta ef enginn hefur raunverulega metið áhættuna?

Hver er stærsta eiturpillan í eftirfarandi frumvarpi utanríkisráðherra um bókun 35? Þar segir orðrétt:

Ef skýrt og óskilyrt lagaákvæði sem réttilega innleiðir skuldbindingu samkvæmt EES-samningnum er ósamrýmanlegt öðru almennu lagaákvæði skal hið fyrrnefnda ganga framar, nema Alþingi hafi mælt fyrir um annað. Sama á við um skuldbindingar sem eru innleiddar með stjórnvaldsfyrirmælum ef þau eru ósamrýmanleg öðrum stjórnvaldsfyrirmælum. [Leturbr. AÞJ]

Árlega er mikilll fjöldi EES gerða (reglugerðir, tilskipanir) innleiddar í íslenskan rétt. Með varfærni má áætla að hvert ráðuneyti, sem nú eru 12 að tölu, gefi út um 20 innleiðingarreglugerðir á ári. Auk ráðuneytanna hefur Alþingi veigamiklu hlutverki að gegna við innleiðingu EES réttar. Á vef Alþingis má sjá - og það hefur skrifstofa þingsins staðfest - að um fimmtungur stjórnarfrumvarpa á 151. löggjafarþingi var upprunninn í ESB, þá er átt við fjölda en hvorki tekið tillit til umfangs eða mikilvægis, sem þess vegna gæti verið miklu stærra hlutfall - þótt erfitt kunni að vera að meta/mæla nákvæmlega.

Fjöldi skuldbindinga sem Ísland undirgengst með hverri EES tilskipun og reglugerð fer eftir eðli og umfangi gerðarinnar sem um ræðir. Fjöldinn getur verið frá 1-5 (einföld tilskipun) upp í tugi og jafnvel meira en 100 (ef um er að ræða flóknar tilskipanir). Stór reglugerð getur falið í sér tugi og jafnvel hundruðir skuldbindinga fyrir aðildarríki. 

Allir vita að í rúmlega 30 ára sögu EES hefur Ísland aldrei beitt neitunarvaldi. Allt þetta þýðir að geigvænlegt magn af lagareglum (og þar með skuldbindingum) rennur viðstöðulaust í gegnum kerfið án þess að nokkur hafi heildaryfirsýn yfir þær skuldbindingar sem í þessu felast. Ef enginn hefur yfirsýn, þá er ekki einu sinni hægt að segja að verið sé að taka "kalkúleraða áhættu". Slík áhættutaka með hagsmuni lands og þjóðar er óforsvaranleg. Þingmenn og ráðherrar hafa ekkert umboð til að fara þannig með fjöregg þjóðarinnar. 

 

Ísland þarf á þér að halda.

Kæri lesandi. 

Vænt þætti mér um það ef þú gæfir þér tíma til að horfa / hlusta á þetta 20 mínútna erindi sem ég flutti á fjölmennum fundi í gærkvöldi. Hvort sem við erum ung, miðaldra eða öldruð, hvort sem við erum fædd á Íslandi eða aðflutt, þá berum við ábyrgð á þeim dýra arfi sem fyrri kynslóðir færðu okkur að gjöf, þ.e. heimssögulegum loga lýðræðis og laga, sem tendraður var á Alþingi 930, þar sem íbúar landsins sammæltust um að lúta lögum en ekki hnefarétti og að lögin skyldu vera mótuð af fólkinu sem landið byggir. Við getum ekki látið það gerast á okkar æviskeiði að Íslendingar afsali sér þessum fæðingarrétti sínum, þ.e. að fá að vera frjáls þjóð í frjálsu landi sem setur sín eigin lög og nýtur sjálfsákvörðunarréttar út á við og inn á við, hvort sem er um verndun og nýtingu nátturunnar eða um forgangsröðun innan lands.

Ísland þarf á þér að halda. Láttu rödd þína heyrast. Talaðu við þingmenn þína. Ræddu við fjölskyldu og vini. Við erum frjálsir menn (konur eru líka menn) en ekki lauf í vindi.

Góðar stundir. 

Þakkir.

Ástæða er til að þakka öllum þeim sem mættu á fundinn vegna bókunar 35 í gær. Þótt fundurinn hafi verið boðaður með mjög stuttum fyrirvara var fundarsókn ótrúlega góð á nútímamælikvarða: Fundinn sátu milli 50 og 60 manns. Margir tóku til máls og einhugur ríkti um það að Alþingi ætti að setja þetta frumvarp utanríkisráðherra ofan í skúffu, sérstaklega í ljósi þess að ríkisstjórnin undirbýr nú þjóðaratkvæðagreiðslu um ESB aðild. 

Upptaka frá fundinum verður vonandi birt hér innan skamms.

Á hugbreytandi efnum í "hugrekkis-hraðlestinni" til Kænugarðs?

Í færslu sem birt var hér í febrúar sl. var vitnað til þeirra orða John Lennons að samfélögum okkar væri "stjórnað af brjálæðingum sem hafi brjálæðisleg markmið". Um leið var vitnað í George Orwell þegar spurt var hvernig bæri annars að "skilja málflutning vestrænna ráðamanna, þ.m.t. núverandi og fyrrverandi utanríkisráðherra, sem vilja að stríðinu í Úkraínu sé haldið áfram ("Stríð er friður"?) með stuðningi Íslendinga ("Frelsi er þrældómur"?) til að verja lýðræði, frið og frelsi ("Fáviska er styrkur")?"

Þegar horft er á þetta myndskeið sem mun hafa verið tekið í fyrradag í "hugrekkis-hraðlestinni" (e. Bravery Express) þar sem leiðtogar "hinna viljugu þjóða" (e. coalition of the willing) brunuðu til Kænugarðs til að hitta Zelensky, þá mögulega verður margt skiljanlegt sem áður var óskiljanlegt ... nema auðvitað að það sé rétt hjá frönskum fjölmiðlum að Macron hafi bara verið að fela tepoka og Merz að fela teskeið sem þeir nota til að hræra í bollunum sínum. 

Í bók Orwells, 1984, er skýrlega lýst áherslu valdstjórnarinnar á að heilaþvott megi alls ekki trufla: Almúginn má ekki trúa sínum eigin augum, sérstaklega ekki ef það sem þau sjá fer í bága við það sem yfirvöld segja, sbr. orð O´Brians í bókinni um það að þegar "flokkurinn segir þér að hafna því sem þú sérð og heyrir, þá er það lokaskipunin og sú mikilvægasta", því sannleikurinn er aðeins það sem yfirvöld skilgreina sem sannleika. 

Ef leiðtogar "hinna viljugu" (sem er ódýr útgáfa af Nato) eru úrúrdópaðir þegar teknar eru ákvarðanir um að senda fleiri unga menn í opinn dauðann, þá sjáum við blóðbaðið í nýju ljósi. En hvort það gerir ákvarðanirnar minna brjálæðislegar, því verður lesandinn sjálfur að svara. 

 

Fundur nk. mánudagskvöld kl. 20

Kæri Íslendingur, ef þér er ekki sama um framtíð lýðveldisins og telur að alþingismönnum beri að virða það drengskaparheiti sem þeir hafa unnið að stjórnarskránni, þá hvet ég þig til að mæta á þennan fund sem haldinn verður í safnaðarheimili Seltjarnarneskirkju kl. 20.00 nk. mánudagskvöld. 

Eftir stutt framsöguerindi verður orðið laust. 

Baráttukveðjur, Arnar Þór Jónsson. 

[Smellið til að stækka og lesa]

Segðu það sem þér finnst. Hættu að láta aðra stjórna þér.

Árið 2025 lifum við í heimi sem Orwell varaði okkur við árið 1948.

Hvernig er hægt að ná áttum í heimi þar sem yfirvöld, fjölmiðlamenn, stjórnmálamenn, fræðimenn o.fl. nota tungumálið til að snúa hlutunum á hvolf (e. Double speak)?

Ég spyr í framhaldi af pistlinum sem ég skrifaði í gær, þar sem m.a. er reynt að skilja hvernig pólitísk hugmyndafræði um dýrmæti einstaklingins og borgaralegt frelsi er uppnefnt sem "harðlína" af stjórnmálafólki sem sjálft vinnur daglega að því að þrengja að frelsi borgaranna. Hér eru nokkur dæmi um bullið og öfugsnúninginn sem birtist okkur daglega: 

• Herlaus smáþjóð kýs yfir sig ráðamenn sem vilja kaupa vopn og stunda hernað
• Sólin er sögð vera hættuleg - og líka kjöt, egg o.fl. sem haldið hefur lífinu í mannkyni frá örófi
• Góð heilsa sé háð því að við látum sprauta okkur sem oftast með óþekktum lyfjakokteilum
• Fréttir dreifa huganum en upplýsa ekki hugann
• Ríkið þjónar ekki skattgreiðendum heldur öfugt
• Mestu kjánarnir eru þeir sem hafa verið lengst í háskóla ("Ég er með 5 háskólapróf")
• Ríkisstyrkt = Peningar sem teknir hafa verið frá almenningi
• Karlar geti breyst í konur og öfugt
• Umburðarlyndi = Hatur á þeim sem eru með aðrar skoðanir
• Við eigum að "fagna fjölbreytileikanum" (í öllu nema hugsun)
• Sá sem segir sannleikann má vænta þess að vera sakaður um "upplýsingafölsun"
• Guð er sagður vera "ímyndun"
• Stríð er kynnt til sögunnar sem "friður", sbr. orðræðu þeirra sem vilja nota skattfé til vopnakaupa, jafnvel utan NATO
• Menntun hefur umbreyst í innrætingu
• Gagnrýnin hugsun eykur líkur á að þú verðir sakaður um að aðhyllast samsæriskenningar

Ef þú notar enn þín eigin augu, eigin eyru og eigin dómgreind geturðu séð í gegnum blekkingar og ósannindi. Ekki taka þátt í að viðhalda lyginni. Segðu það sem þér finnst. Andmæltu. Talaðu hreint út. Aðeins þannig getum við haldið sönsum, haldið samvisku okkar hreinni og gert heiminn bærilegri fyrir börnin okkar.

 

Af­sökunar­beiðni til fyrri kyn­slóða – og þeirra sem erfa munu landið

 

Á Íslandi þurfa menn sérstök gleraugu til að skoða og skilja veruleikann. Við getum átt von á sumarveðri (10°C) að vetri og í maí fennir yfir grænt gras. Í slíku landi er kannski ekki við öðru að búast en að íbúarnir verði hálf-ruglaðir, því þegar við bætist stöðugt áreiti (og áróður hagsmunaafla) sem dynur á okkur daglega, hafa fæstir þrek til að afrugla það sem fyrir augu ber. Við þessar aðstæður er kannski ekki nema eðlilegt að flestir hörfi yfir í að láta aðra hugsa fyrir sig og kjósi að fljóta með straumnum / með hópnum / með flokknum og tileinka sér þá skoðun sem er vinsæl hverju sinni eða þá skoðun sem okkur er sagt að hafa út frá hjörðinni sem reynt er að smala okkur í (m.a. út frá kyni, kynhneigð, útliti o.s.frv). Í þjóðfélagi sem er svo gegnsýrt af félagshyggju og hjarðhegðun eins og hér árið 2025, þar sem yfir 90% Alþingismanna láta kúgast af flokksræði og „vókisma“ - og þar sem háskólamenn og embættismenn líta á sig sem tannhjól í kvörn sem hönnuð er af "samfélagsverkfræðingum" og dælir daglega út alls kyns „woke“ félagshyggju-hugmyndum sem gegnsýra skólakerfið og vinnustaði, þá er engin furða að menn sjái það sem einhvers konar „lausn“ að færa Ísland undir áhrifavald risavaxins skrifstofubákns handan hafsins (ESB) sem gæti losað okkur undan þeirri áþján að þurfa að hugsa og taka ábyrgð á sjálfum okkur.

Þótt Ísland sé herlaust smáríki með alls konar auðlindir, þá erum við að sligast undan heimatilbúnum og innfluttum vandamálum. Ný ríkisstjórn, eins og hinar fyrri, vill svara þessu með innheimta hærri gjöld og meiri skatta, því nú (sem fyrr) á að leysa öll mál með því að þenja út ríkisbáknið og auka völd þess. Íslendingar, í sinni félagshyggju og hjarðhegðun, eru fangar kreddunnar sem svífur hér yfir öllum vötnum, því hvort sem menn kalla sig sósíalista, jafnaðarmenn, krata, kommúnista, samvinnufólk eða sósíaldemókrata, þá leiðir þetta allt að sömu niðurstöðu, þar sem RÍKIÐ er gert að upphafi og endi allra mála. Þessi útsparkaða braut félagshyggjunnar, sem enn sogar allt þjóðlífið til sín, er svo forug og hál að ekki er gott að sjá hvernig unnt er að bremsa áður en endastöðinni er náð, þ.e. þjóðfélagsástandi þar sem „hið opinbera“ hefur eftirlit með öllu, afskipti af öllu og stýrir öllu, allt frá fæðingu til dauða. Hin rökrétta niðurstaða félagshyggjunnar er m.ö.o. alræði þar sem stjórnvöld fara með ótakmarkað vald og flest svið mannlífsins lúta miðstýringu valdhafa sem telja sig vera fulltrúa einhuga þjóðarvilja. Þessi lýsing ætti að hljóma kunnuglega í eyrum allra þeirra sem flett hafa kennslubókum í mannkynssögu, því kommúnismi, fasismi og nasismi miða að alræðishyggju: Kommúnistar vilja alþjóðlegan sósíalisma en nasistar þjóðernis-sósíalisma. Frammi fyrir þessu blasir við hve villandi er að stilla þessum stefnum upp sem andstæðum („öfga vinstri“ / „öfga hægri“). Í stað þess að láta blekkjast af ólíkum fánum, orðum og merkjum, verðum við geta séð að þetta er allt angi af einni og sömu alræðisrótinni sem nærist á öfund, beiskju og óvild - og krefst blindrar hollustu, undirgefni og haturs á þeim sem tilgreindir hafa verið sem "óvinir hópsins" eða "óvinir stéttarinnar".

Gegnsýrðir af ruglandi fréttaflutningi ríkisstyrktra og ríkisrekinna innlendra fjölmiðla þurfa Íslendingar að afrugla sig sjálfir til að sjá að stjórnmálin verða ekki best skilin út frá lóðréttum ás (eða skeifu) sem liggur frá hægri til vinstri (frá stjórnleysi / óstjórn til alræðis / ofstjórnar). Nei, stjórnmálin verða betur skilin sem hringur, þar sem skeifuendarnir hafa verið tengdir saman. Land sem er stjórnlaust mun fyrr en síðar verða ofríkismönnum að bráð, þ.e. þeim sem beita mestu ofbeldi og best eru vopnaðir. Allir geta séð að frá slíkri óstjórn til ofstjórnar (alræðis) er aðeins örstutt skref, því á báðum stöðum er öryggi borgaranna lítið sem ekkert.

Eini staðurinn í hringnum sem hugsandi (afruglaðir) menn geta staðsett sig á er lengst frá fyrrnefndum ystu (samtengdu) skeifuendunum, því aðeins þar er áherslan á einstaklinginn (en ekki hópinn). Aðeins þar er viðurkennt að hver og einn maður sé dýrmætur - og að ekki einum einasta manni megi fórna í samfélagslegum tilgangi (e. „for the greater good“). Aðeins þar er borin er virðing fyrir frelsi fólks út frá þeim ramma sem stjórnarskráin hefur skilgreint. Aðeins þar er unnið úr frá því að gera ríkisvaldið eins fyrirferðarlítið, afskiptalaust og valdalaust og nauðsyn krefur m.t.t. öryggis borgaranna og lífsafkomu í stað kæfandi félagshyggju. Aðeins þar er lagt til grundvallar að sú ríkisstjórn er best sem minnst afskipti hefur af borgurunum.

Þessu hef ég viljað miðla til Íslendinga, því meðan hugarfar almennings er óbreytt þokast þjóðfélagsástandið í átt til öngþveitis, óreiðu og óstjórnar, sem valdagírugir aðilar munu bjóðast til að leysa, nú sem fyrr, með ofstjórn og valdboði. Um þessar mundir eru liðin fjögur ár síðan ég lagði í þá vegferð að reyna að vekja Íslendinga til umræðu um það hvert stefnir – og til að taka ábyrgð á landinu sínu áður en óefni verður komið. Ég lagði í þessa vegferð því mér er umhugað um að börnin okkar geti átt hér farsæla framtíð í landinu sem formæður okkar og forfeður færðu okkur að gjöf. Eftir fjögurra ára viðleitni blasir við sú niðurstaða að Alþingi mun á næstu dögum lögleiða frumvarp um bókun 35 sem gengisfellir ekki aðeins Alþingi og Hæstarétt Íslands, heldur færir Ísland skrefi nær ólýðræðislegu ofstjórnarvaldi 400 milljón manna ríkjasambands sem kaffærir fólk og fyrirtæki í reglugerðum og tekur daglega á sig skýrari mynd sambandsríkis (ESB). Þótt kalla mætti þessa niðurstöðu lógíska afleiðingu þess félagshyggju- og ríkisvæðingarblætis sem hér hefur verið til umræðu, þá er þessi niðurstaða svo nöturleg og svo dapurleg að tímabært er að viðurkenna að mistekist hafi að vekja landsmenn til vitundar um stöðuna - og hvers er að vænta. Á því vil ég biðjast afsökunar.

[Grein þessi birtist fyrst á Visir.is 9. maí 2025]

 

Ríkissaksóknari hugi að stöðu sinni

Ögurstund í sögu lýðveldisins nálgast

Umræðum þingmanna um veiðigjöld mun væntanlega ljúka í þessari viku með þeirri niðurstöðu að gjöldin hækka, en enginn þarf þó að ímynda sér að sú hækkun skili sér til íslensku þjóðarinnar, því hækkunin mun fyrst og fremst nýtast til að þenja enn frekar út ríkisbáknið (sem lætur fólkið í landinu þjóna sér en ekki öfugt) og belgja út erlenda sjóði sem merktir eru ýmsum "góðum" málefnum svo sem hernaði og veðráttu. 

Að veiðigjöldunum afgreiddum mun meirihluti Alþingi snúa sér að því að samþykkja frumvarp um bókun 35 og víkja þar með frá grundvallarforsendum sem lagðar voru til grundvallar við gerð EES samningsins, þ.e. um íslenskt fullveldi, innlent dómsvald og sjálfstætt löggjafarvald. Fyrst og fremst lýtur þetta frumvarp að því að veikja innlenda dómstóla og skera þannig eina síðustu sneiðina af íslenska fullveldinu til að afhenda það á silfurfati til ESB.

Síðar meir munu lögfræðingar og sagnfræðingar leita skýringa á því í rannsóknum og bókum hvers vegna kjörnir fulltrúar Íslendinga (með fulltingi embættismanna) grófu sjálfviljugir undan sjálfstæði landsins og afhentu ríkisvald úr landi án heilbrigðs viðnáms.