Vandað stjórnarfar byggist á málefnalegri umræðu.

Í lýðræðissamfélagi getum við ekki kvartað þótt umræður um skoðanir og hugmyndir séu stundum harkalegar. En við getum gert þá lágmarkskröfu að umræður séu málefnalegar. 

Það skal viðurkennt þegar ég fór að blanda mér í opinbera umræðu var ég ekki meðvitaður um hvað það þýddi. Ég átti t.d. ekki von á að gagnrýni mín á stjórnvöld yrðu kölluð ,,stýrð andstaða". Sem kristinn maður átti ég ekki von á að vera kallaður djöfladýrkandi. Sem hlédrægur "introvert" átti ég ekki von á að vera kallaður athyglissjúkur "extrovert". Sem frelsisunnandi átti ég ekki von á að vera kallaður fasisti.

Í gær, laugardag, talaði ég örugglega við 30-40 manns í mannfagnaði. Meginniðurstaðan er sú að fólk hefur meiri skoðanir á mér en ég sjálfur!

Hér eru nokkur dæmi: 

• Að ég sé í röngum flokki.
• Að ég sé í réttum flokki ... sem hefur villst af leið.
• Að ég eigi að halda áfram að skipta mér af pólitík.
• Að ég eigi að hætta að eyða tíma mínum í pólitík.
• Að ég eigi að hætta að skrifa í blöðin og tala oftar í útvarpinu ... en bara ekki á hvaða útvarpsstöð sem er.
• Að ég sé að berjast við vindmyllur, stjórnmálin muni ekki breytast. 

Þetta er ekki beint hvetjandi fyrir þá sem vilja taka þátt í umræðu á opnum vettvangi. Við þurfum samt engar nýjar reglur um hatursorðræðu til að stemma stigu við illyrðum og uppnefnum. Við þurfum bara að vanda okkur betur, velja orðin betur, vera kurteis og málefnaleg. Þeir sem falla á þessu prófi dæma sig sjálfir úr leik.  

Það er auðvelt að hafa skoðanir á öðrum, en mikilvægast er þó að við þekkjum okkur sjálf, gildin okkar og fylgjum þeirri sýn sem hjarta okkar og innsæi leiðir okkur að.

Og Jesús kallaði til sín mannfjöldann og sagði: ,,Heyrið og skiljið. Ekki saurgar það manninn sem inn fer í munninn, hitt saurgar manninn sem út fer af munni." Matt.15:10-11.

 

 

 

 

"Give me liberty or give me death"

Því verður ekki á móti mælt að tæknin sé ,,búin að taka yfir allt samfélagið." En tæknin er ekki sjálfstætt hreyfiafl. Á bak við tæknina standa menn af holdi og blóði, teknókratar, sem móta, beita og stýra tækninni. Teknókratinn fer með vald í krafti sérfræðiþekkingar sinnar, sbr. hinn gríska stofn: techne=þekking / crat=vald. Slík tækniþekking byggir ekki endilega á traustri siðfræði og miðar ekki endilega að því að efla hag einstaklinganna eða samfélagsins. Reynslan bendir þvert á móti til þess að störf teknókratanna efli vöxt tækniveldisins sem slíks.

Efni eða andi?

Tækniveldið er vélrænt í eðli sínu, en ekki húmanískt. Tækniveldið hirðir ekki um siðfræði, skilur ekki mannlegt innsæi, virðir ekki ímyndunarafl mannsins eða sköpunarþörf, gefur ekkert fyrir frjálsan vilja eða samvisku mannsins. Tækniveldið grundvallast á efnishyggju og þar er ekkert rými fyrir sálina. Tækniveldið er sálarlaust. Tækniveldið snýst um vald, hagkvæmni og stjórnun. Tækniveldið þrengir smám saman að félagslífi okkar og samskiptum. Líf okkar verður fyrir vikið fábreyttara og ópersónulegra. Í tækniveldi er ekki ætlast til þess að menn hugsi sjálfstætt eða framkvæmi á eigin forsendum. Hlutverk okkar í tækniveldi er að vera hlýðnir móttakendur, ekki sjálfstæðir hugsuðir.

Leyfir þú öðrum að stjórna hugsunum þínum og lífi? 

Í tækniveldi lifum við utan frá og inn, ekki innan frá og út. Tækniveldið er í raun andstaða lýðveldis. Þetta sjáum við t.d. í muninum á Aþenu og Spörtu. Sparta var vélrænt samfélag, sem krafði þegnana um hlýðni og leyfði engar rökræður. Stefnumótunin kom ofan frá og niður, ekki úr grasrótinni og upp. Þess vegna var auðveldara að stjórna Spörtu en Aþenu. Með því að gerast hugsunarlausir þrælar tækniveldisins, með því að gefa frá okkur stjórn á eigin hugsunum og eigin lífi erum við að kasta frá okkur frelsinu, kasta frá okkur lýðveldinu. Bregðast okkur sjálfum.

Vísindi eru ekki það sama og tækni. Vísindi eru þekking. Tækni snýst um það hvernig eigi að beita þekkingu. Á því sviði verður að eiga sér stað umræða, lýðræðisleg umræða, þar sem alls konar sjónarmið komast að.

Af öllu framangreindu leiðir að við getum ekki leyft okkur að afhenda fámennum, útvöldum hópi tæknimanna vald til að ákvarða stefnumörkun fyrir allt samfélag okkar. Lýðveldisstjórnarformið má ekki víkja fyrir tækniveldinu. Í lýðveldi erum við frjáls, í tækniveldi erum við þrælar. Hvort kýst þú frelsi eða fjötra? 

"Give me liberty or give me death" (Patrick Henry, 1775)

Tæknin hefur tekið yfir samfélagið

Raunveruleikinn knýr dyra.

Stjórnmálaflokkar á Íslandi hafa breyst í ríkisstofnanir eftir að þeir voru settir á fjárlög. Flokkar sem eru reknir af ríkissjóði geta leyft sér að vanrækja grasrótarstarf og málefnavinnu. Þess í stað er látið nægja að fara af stað nokkrum vikum fyrir kosningar með hástemmd (og dýr) kosningaloforð. Í slíku umhverfi er ekkert skrýtið þótt sífellt fleiri Íslendingar missi áhuga á stjórnmálum, vantreysti stjórnmálaflokkum og jafnvel fyrirlíti stjórnmálamenn. 

Tengslarof á sér stað þegar stjórnmálamenn gleyma meginhlutverki sínu, sem er að þjóna íbúum landsins, tryggja öryggi og koma í veg fyrir upplausn, halda uppi lögum og verja þá sem veikast standa gegn hvers kyns ofríki. 

Meðan fólkið í landinu hirðir ekkert um stjórnmál getur tilvera stjórnmálamanna farið að snúast um annað en þessi kjarnaatriði. Þá geta menn hæglega gleymt sér við að sinna gæluverkefnum. En þegar gæluverkefnin fara að hafa neikvæð áhrif á daglegt líf borgaranna er ekki víst að fólk láti það yfir sig ganga til lengdar.

Þegar raunveruleikinn knýr dyra getur það haft óþægilegar afleiðingar fyrir stjórnmálamenn sem vilja iðka stjórnmál í einhvers konar lokuðum hliðarveruleika. Þegar venjulegt fólk fær nóg getur orðið landskjálfti eins og sá sem virðist hafa orðið í þingkosningum í Hollandi í gær, þar sem andófsflokkur bænda varð ótvíræður sigurvegari. Flokkurinn er afsprengi sterkrar mótmælaöldu sem bændur hafa leitt þar í landi. Yfirgangur hollenskra stjórnvalda gagnvart bændum / þjónkun stjórnvalda við stórar samsteypur í landbúnaði hefur fætt af sér það sem kalla mætti stórpólitísk tíðindi. Þessar niðurstöður eru viðvörunarmerki til þeirra stjórnmálamanna / stjórnmálaflokka sem hafa misst sjónar á hlutverki sínu, glatað tengslum við kjósendur og misst samband við daglegt líf fólksins í landinu.

 

Má bjóða þér nýjan Berlínarmúr utan um hugsun þína?

Í útvarpsviðtali á Bylgjunni í fyrradag nefndi ég Berlínarmúrinn og fall hans árið 1989. 

Kommúnistastjórnin hófst handa við að reisa múrinn 13. ágúst 1961 sem ,,And-fasískan varnarvegg” (þ. antifaschistischer Schutzwall, e. Anti-Fascist Protection Wall). Múrinn var m.ö.o. reistur undir yfirskini ,,umhyggju”. Á sama tíma gættu vopnaðir verðir þess vandlega að enginn kæmist yfir múrinn til vesturs. Til þess voru notaðar vélbyssur, sprengjuþræðir, varðhundar, gaddavír o.fl. Umhyggja stjórnvalda var býsna kuldaleg: Á þeim 28 árum sem múrinn stóð er talið að 254 Austur-Þjóðverjar hafi týnt lífi á ,,dauðasvæðinu” austan við múrinn.

Heimsmyndin í Austur-Berlín var svart-hvít: Allt var vont vestan megin, en austan megin var allt í besta lagi. Austan megin nutu borgararnir margvíslegra lagalegra réttinda. Allir vissu þó að þessi réttindi voru aðeins orð á blaði, en einskis virði í raunheimum. Þannig var t.d. málfrelsið glæsilega tíundað í stjórnarskrá DDR en óvirkt í framkvæmd, því stjórnvöld töldu einfaldara að þagga niður í fólki en að heimila gagnrýni, rökræður og efasemdir. Slíkt ýtti undir óróá, dró úr hlýðni og rauf samstöðu.  

Allt voru þetta ávextir forsjárhyggju á sterum, þ.e. alræðisstjórnarfars þar sem ríkið hefur afnumið allt einstaklingsfrelsi og reynir að stjórna öllum þáttum mannlegs lífs. Slíkt stjórnarfar verður ekki endilega til á einni nóttu: Það getur gerst með því að smám saman verði fleiri háðir ríkinu um framfærslu og með því að berja niður einkaframtak. Reglurnar þurfa auðvitað að vera skýrar: Ríkið vill að þú virðir eignarétt þess, en hikar ekki við að skerða eignarétt þinn, t.d. með hærri skattlagningu. Þegar mistök verða við meðferð ríkisvalds í slíkum ríkjum, þá axlar enginn ábyrgð. 

Þegar múrinn féll hélt ég að frjálst hagkerfi og frjáls hugsun myndu valda jákvæðum straumhvörfum. Ekki datt mér í hug að áhrifin yrðu mögulega í hina áttina. Frammi fyrir hnignun vestræns stjórnarfars í átt til forsjárhyggju, ríkisvæðingar, skattpíningar, eftirlits, þöggunar, ritskoðunar og óttastjórnunar hlýtur að mega spyrja hvort í raun sé múrinn að rísa aftur, bara mun vestar?

Ætlum við að leyfa forsjárhyggjufólki að setja hugsun okkar í hlekki, hefta málfrelsi okkar og múra okkur inni í ramma þar sem fámennur hópur ,,beturvita” ætlar að skilgreina hvað megi segja og hvað ekki?

Ef við látum þetta yfir okkur ganga væri það ekki bara vanvirðing við fórnir fyrri kynslóða og skeytingarleysi gagnvart hagsmunum afkomenda okkar, heldur væru það svik við okkur sjálf, okkar innsta eðli. Við erum sköpuð til að vera frjáls og láta ljós okkar skína, í þjónustu við aðra (Matt. 5:15).

Greinin birtist fyrst á Krossgötum 15. mars 2023.

 

Ollu aðgerðirnar meira tjóni er faraldurinn?

Faraldur veldur tjóni með tvennum hætti, þ.e. bæði beint (vegna smita) og óbeint (vegna upplausnarástands og ótta almennings). Þetta hafa menn lengi vitað og þess vegna miðuðu fyrri áætlanir stjórnvalda á Vesturlöndum að því að forðast að valda ónauðsynlegu tjóni með því að framkalla svonefnt ,,Pan-pandemic", þ.e. faraldur ofsahræðslu (e. panic pandemic). Þessi regla var því miður þverbrotin í kófinu. Tjónið af þessum völdum er á þeim skala að það mun taka mörg ár, mögulega áratugi að vinna okkur út úr því.  

Þjóðir heims, þ.m.t. við Íslendingar VERÐUM að geta dregið viðeigandi lærdóm af öllu því sem nú er að birtast í eftirmálum kórónufaraldursins. Í Bretlandi hefur valdníðsla stjórnmála- og embættismanna verið til umfjöllunar í samhengi við skeytingarleysið sem skín í gegnum þau samskipti þeirra, sem birt hafa verið í DT.

Hér á Íslandi liggur þegar fyrir að aðgerðirnar ollu víðtæku efnahagstjóni. Víðtækari afleiðingar eru nú að koma fram, sbr. þessa forsíðufrétt Moggans í dag um ,,ískyggilegar niðurstöður rannsakenda HR" um aukna ölvun og þunga lund ungmenna vegna áhrifa C-19 faraldursins. 

Þetta er sérlega nöturlegt í ljósi þess fyrir lá snemma í ferlinu að þessi aldurhópur var ekki í neinni tölfræðilegri hættu vegna faraldursins. Menntun þessa hóps varð fyrir skaða, auk alls kyns afleidds tjóns sem birtist í skertri atvinnuþáttöku, skorti á þroskandi félagslífi  o.fl.

Mikilvægur þáttur í lærdómi okkar gæti verið þessi: Svíar, sem beittu mildari aðgerðum en flestar aðrar þjóðir, mælast nú með lægst hlutfall umframdauðsfalla á árunum 20-22. 

Auk þess má gera ráð fyrir að traust sænsku þjóðarinnar til lækna, vísindamanna, stjórnmálamanna o.fl. hafi ekki rýrnað jafn alvarlega og í þeim löndum sem lengra gengu í lokunum með tilheyrandi afleiddu tjóni.

Við höfum verk að vinna þegar kemur að greiningu á því sem gerðist. Uppgjörið kann að verða erfitt fyrir þá sem gengu lengst í taugaveikluninni. Tilfinningalíf þeirra vegur þó létt á móti þeim hagsmunum sem í húfi eru, þ.e. líf og heilsa almennings.

 

 

 

Aukin ölvun samfara þungri lund ungmenna

Stjórnvöld eiga að vera undir smásjá borgaranna, ekki öfugt

Það er auðveldara að glata frelsinu en að endurheimta það.

Í lýðræðislegu samfélagi eru stjórnmálin vettvangur samræðu og jafnvægisstillingar. Einstefna í þjóðfélagsumræðu raskar þessu jafnvægi. Þess vegna eru þöggun og ritskoðun brot gegn lýðræðinu. Fámennisstjórn / sérfræðingastjórn er sömuleiðis í andstöðu við lýðræðislegt stjórnarfar. Umræða síðustu daga, austan hafs (Lockdown files í Bretlandi) og vestan (Twitter yfirheyrslurnar í fulltrúadeild USA), afhjúpar samkrull stjórnvalda, sérfræðinga og fjölmiðla. Dæmin sem þar eru dregin fram undirstrika nauðsyn þess að stjórnarfarið sé gagnsætt og sæti aðhaldi. Slíkt aðhald er best sýnt með málefnalegri gagnrýni. Þess vegna eigum við að ýta undir umræðu, ekki berja hana niður; leyfa fólki að hugsa upphátt, en ekki banna frjálsa hugsun.

Heilbrigðar efasemdir á ekki að banna heldur hvetja fólk til að spyrja góðra spurninga. Við erum öll samverkafólk í sannleiksleitinni.

Þetta og fleira var rætt þessu viðtali í Bítinu í morgun

 

 

 

Hvar eru útverðir mannréttindanna?

,,Ópið var í veðurkortunum" segir aftan á sunnudagsblaði Moggans. En er Ópið ekki líka í laugardagsblaðinu? Ef raðað er saman púslum úr því blaði birtist hrollvekjandi heildarmynd.  

1. Sigmundur Davíð Gunnlaugsson birtir grein (bls. 27) sem ber heitið ,,Ráðuneyti sannleikans og endurmenntun þjóðarinnar". Greiningu SDG þurfa allir að lesa sem áhuga hafa á vernd borgaralegs frelsis. Meðal þess sem SDG nefnir í greininni er hvernig sambærileg löggjöf hefur framkallað vísi að lögregluríki í Bretlandi. Við athugun á vef Alþingis má sjá að enginn þingmaður Sjálfstæðisflokksins tók til máls um tillögur forsætisráðherra um hatursorðræðu. Hvers vegna þegja þingmenn flokksins frammi fyrir þessari aðför að málfrelsinu? 

2. ,,Hryðjuverkamáli vísað frá" (bls. 4). Þetta er niðurstaða vegferðar sem hófst með því að lögreglan boðaði til blaðamannafundar og reiddi hátt til höggs yfir tveimur ungum mönnum, sem í framhaldinu hafa setið undir óvæginni umfjöllun í fjölmiðlum. Einhver verður að svara til ábyrgðar á þessu. Ef enginn ætlar að bera ábyrgð er lögreglan orðin ógn við mannréttindi, ekki þjónn réttarins. 

3. ,,Dómsmálaráðuneytið hafnar athugasemdum" (bls. 11). Í fréttinni er fjallað um frumvarp sem á að styrkja og skýra heimildir lögreglu í þágu afbrotavarna, sömu heimildir lágu til grundvallar þeirri sneypuför sem lögreglan hefur farið í ofangreindu ,,hryðjuverkamáli". Í fréttinni kemur m.a. fram að ráðuneytið hafni sjónarmiðum LMFÍ um óljósan lagagrundvöll fyrir eftirlit af hálfu lögreglu. 

4. ,,Öruggari borgarar með öflugri lögreglu. Gott skref hefur verið stigið í þá átt að styrkja löggæsluna til framtíðar" (bls. 26). Í ljósi fyrrgreindra þátta í sama blaði hlýtur að mega spyrja hvort þetta sé rétt mat hjá ritstjórn Moggans. Má ganga að því sem vísu að lögreglan sé borgurunum hliðholl, eða getur verið að upp séu að renna nýir tímar þar sem enginn er óhultur fyrir hlerunum, rannsóknaraðgerðum og saksókn? Þar sem blásið er til blaðamannafundar og vegið að mannorði fólks? Í kófinu gægðist lögreglan á glugga fólks til að kanna hvort mögulega hefði verið farið yfir fjöldatakmarkanir. Lögreglan knúði dyra hjá blásaklausu fólki til að tryggja að heilbrigt fólk sæti í stofufangelsi.

Varnaðarorð

Horfa verður raunsætt á stöðuna. Síðustu misseri hafa afhjúpað að réttarríkið stendur á veikari grunni en okkur óraði áður fyrir. Með vísan til farsóttar var sóttvarnaríki sett á fót, þar sem hornsteinum réttarríkis og vestræns frjálslyndis var skipt út fyrir ofríki, ritskoðun, þöggun og óttastjórnun.

Hvaða ályktanir má draga af öllu þessu? Getum við horft á þessi púsl án þess að myndin af Ópinu raungerist í huga okkar? Er hugsanlegt að hér sé lögregluríki í fæðingu þar sem lögreglan hættir að verja borgaralegt frelsi en stundar þess í stað þjónustu við valdhafa með njósnum, hlerunum og valdbeitingu? Getur verið að í stað þess að beina öllum kröftum að alvöru glæpastarfsemi muni lögregla og saksóknarar verja tíma sínum í að rannsaka og ákæra þá sem ekki hafa réttar skoðanir? Er runninn upp sá tími að þeir sem ekki eru taldir „rétt hugsandi“ geti átt von á opinberri ákæru, á meðan aðrir geta haft í frammi öfgafullan málflutning án eftirmála? Varla vill nokkur maður búa í þjóðfélagi þar sem lögreglan þjónar sumum en öðrum ekki. Samkvæmt vestrænni lagahefð á réttvísin að vera blind. Í því felst m.a. að lögregla og ákæruvald mega ekki láta nota sig í pólitískum tilgangi.

Eru sjálfstæðismenn algjörlega heillum horfnir?

Hin frjálsa samfélagsgerð er í hættu. Í kófinu breyttist réttarríkið í sóttvarnaríki. Mannréttindi borgaranna urðu að sjónhverfingu en lögregluríkinu óx fiskur um hrygg. Lögreglan fékk of mikil völd, án þess að dómsvaldið eða löggjafarvaldið stigju niður fæti og settu nægilega skýr mörk. Háskaleg skref voru stigin í átt til harðstjórnar án opinnar og lýðræðislegrar umræðu. Afleiðingar þessarar umbreytingar gætu orðið langvarandi. Ein myndbirtingin gæti orðið breytt ásýnd lögreglu, sem þjónar ekki lengur almenningi, lögum og rétti, heldur ráðandi valdi og ríkjandi hugmyndafræði. Hafa má réttmætar áhyggjur af því að þessi þróun sé ógn við frjálst og borgaralegt samfélag. Í þessu felst einnig skýr lýðræðisógn.

Er farið að fenna yfir gildi Sjálfstæðisflokksins?

Greinin birtist fyrst á Krossgötum.

 

 

Trúnaðarbresturinn teygir sig lengra.

Enn er DT að afhjúpa upplýsingar sem varpa ljósi á óheilindi þeirra sem stýrðu aðgerðum í ,,kófinu". Nýjasta hneykslismálið snýr að því hvernig vísindalegir ráðgjafar bresku ríkisstjórnarinnar leyndu upplýsingum um svonefnt Alfa-afbrigði. Í a.m.k. 3 mánuði dreifði afbrigðið sér meðal almennings. Sú mikla útbreiðsla var svo notuð til að renna stoðum undir að þetta afbrigði væri mun meira smitandi en fyrra afbrigði. Gögnin sýna að breski heilbrigðisráðherrann vildi nýta nýja afbrigðið til að hræða almenning (e. ,,We frighten the pants of everyone with the new strain") og spurði fjölmiðlaráðgjafa sinn hvenær rétt væri að ,,beita nýja afbrigðinu" (e. ,,deploy the new variant") í þágu hræðsluáróðurs. 

Margar stéttir hafa skotið sig í fótinn

Leiðarahöfundur Moggans fjallar ágætlega um þetta í dag og gagnrýnir þau ,,óvönduðu meðöl" sem beitt var gegn Covid-19. Í leiðaranum er á það bent að stjórnmálastéttin sé rúin trausti. Það mun eiga við um fleiri stéttir áður en yfir lýkur, þar á meðal vísindamenn og almannatengla því ,,um leið og stjórnmálamenn tömdu sér orðfæri vísindanna þá tóku vísindamennirnir að gefa ráð samkvæmt pólitísku mati".

Með sama hætti má gagnrýna læknastéttina fyrir meðvirkni með lyfjaframleiðendum og skort á gagnrýninni umræðu, m.a. um hjartavöðvabólgu og aðrar aukaverkanir mRNA bóluefna. Lögfræðingastéttin hefur sömuleiðis grafið undan sjálfri sér með því að standa aðgerðalaus hjá meðan réttarríkið var veikt og grundvallarmannréttindi gerð óvirk. Þá veittu fjölmiðlar of lítið aðhald. Allt þetta þarf að taka til gagnrýninnar skoðunar.

Aðskilnaður ríkis og ... 

Á síðustu áratugum hefur athyglin beinst að aðskilnaði ríkis og kirkju. Atburðir síðustu missera gefa tilefni til þess að sú umræða verði breikkuð og rætt um aðskilnað fagstétta frá ríkinu. Staðreyndin er sú að allar þær stéttir sem hér hafa verið nefndar eru of háðar ríkisvaldinu um afkomu sína. Ríkið er nánast eini vinnuveitandi lækna á Íslandi. Lögmenn taka almennt ekki áhættuna á að missa spón úr aski sínum með því að gagnrýna hið opinbera. Fjölmiðlar eru háðir ríkisstyrkjum og háskólarnir sömuleiðis.  

Kallað eftir skýrslu  

Það er rétt hjá ritstjóra Morgunblaðsins að það verður að gera úttekt á viðbrögðum Íslendinga við veirunni og að ekki sé eftir neinu að bíða. Slíka tillögu hef ég þegar sett fram á Alþingi.

Hinir síðustu verða fyrstir

Þótt uppgjörið kunni að verða langvinnt og jafnvel sársaukafullt, þá er ekkert nýtt undir sólinni. ,,Þið vitið að þeir sem teljast ráða yfir þjóðum drottna yfir þeim og höfðingjar þeirra láta menn kenna á valdi sínu. En eigi sé svo meðal ykkar heldur sé sá sem mikill vill verða meðal ykkar þjónn ykkar. Og sá er vill fremstur vera meðal ykkar sé allra þræll." (Markúsarguðspjall 10.42-44) 

   

Hér mótmælir enginn.

Í hjarta Alþingishússins er málverk af Þjóðfundinum 1851, þar sem íslensku fulltrúarnir risu úr sætum og sögðu ,,Vér mótmælum allir". Ef mála ætti nýja mynd af andanum í þinghúsinu 2023 væri yfirskriftin allt önnur: ,,Hér mótmælir enginn".

Þetta leyfi ég mér að segja með vísan til tæplega 30 ára sögu EES, þar sem Íslendingar hafa aldrei beitt neitunarvaldi og aldrei beint ágreiningsmálum í sáttameðferð á vettvangi sameiginlegu EES-nefndarinnar. Í stað þess að nýta skýrar samningsheimildir reyna Íslendingar nú að verja hagsmuni sína með því að beita ,,lobbíisma" og spila þar með eftir leikreglum ESB. Þetta gerir stöðu Íslands ótryggari en hún þarf að vera. 

Í framkvæmd hefur EES samningurinn grafið undan lýðræðislegu stjórnarfari, þótt það hafi ekki verið ætlunin. Við gerð EES samningsins lögðu EFTA ríkin, þ.m.t. Ísland, mikla áherslu á að í samningnum fælist ekkert framsal á ríkisvaldi. Þrátt fyrir þetta hefur stöðugt verið gengið lengra í að sneiða af fullveldisrétti Íslands. Nýjasta dæmið er nýtt frumvarp um breytingu lögum um EES nr. 2/1993 þar sem áréttað verður að ,,þegar lagaákvæði sem réttilega innleiðir skýra og óskilyrta reglu á grundvelli EES-samningsins er ósamrýmanlegt öðru almennu lagaákvæði skuli hið fyrrnefnda ganga framar".

Með þessari breytingu er í raun verið að gengisfella Alþingi og undirstrika að reglur sem streyma umræðulaust í gegnum þingið frá Brussel skuli yfirtrompa íslensk lög. 

Þessi þróun öll er til marks um það lýðræðistjón sem EES samningurinn hefur haft í för með sér. Framkvæmd hans og hugsunarlaus innleiðing erlendra reglna hefur orðið til þess að reyndir stjórnmálamenn, lögfræðingar o.fl. hafa tapað áttum og misst sjónar á grunnviðmiðum íslensks réttar um lýðræði, fullveldi, valdtemprun o.fl.

 

 

Verða ráðamenn látnir svara til ábyrgðar?

Afhjúpanir DT um samskipti ráðamanna í Bretlandi í kófinu halda áfram. Nú er umræðan komin á það stig að pistlahöfundur blaðsins, Allison Pearson, kallar eftir því að heilbrigðisráðherrann fyrrverandi, Matt Hancock, verði handtekinn fyrir vísvitandi misferli í opinberu embætti. 

Lesendum skal bent á að í Bretlandi fær ekki hver sem er að birta grein í DT. Það er því ekki léttvægt að þegar þess er krafist í blaðinu að fyrrv. ráðherra verði dreginn fyrir þingnefnd og látinn svara fyrir ákvarðanir sínar og tjónið sem af þeim hefur hlotist.

Gögnin sem birt hafa verið afhjúpa vanvirðingu og skeytingarleysi ráðamanna gagnvart borgurunum, ekki síst börnum og ungmennum. Mjög sláandi er að lesa um það hvernig ósannindum og hræðsluáróðri var viljandi beitt til að knýja fram hlýðni við ört breytilegar reglur stjórnvalda. 

Ef framangreint þykir ekki nógu slæmt, þá birti DT í gær upplýsingar sem benda til að stjórnvöld hafi gegn betri vitund hleypt svonefndum mRNA bóluefnum gegn Covid-19 fram hjá hefðbundnum eftirlitsþáttum og án viðeigandi öryggisprófana. Í greininni kemur fram að ráðamenn hafi verið varaðir við að víkja frá öryggiskröfum, þar sem dánartíðni vegna C19 væri svo lág að hún réttlætti ekki slík frávik.

Þegar þetta er ritað birtast daglega fleiri vísbendingar um skaðann sem óðagot stjórnvalda virðist hafa framkallað, m.a. í formi efnahagstjóns og heilsufarstjóns.

Í þessari fræðigrein, sem birt var í Ástralíu 21. september 2022 er stækkunargleri beint að svonefndum mRNA bóluefnum gegn Covid-19. Greinin ber saman þau loforð sem gefin voru af hálfu stjórnvalda annars vegar og raunveruleikann hins vegar.   

Meðal þess sem þarna kemur fram er að alþjóðleg greining á orsakasamhengi, byggð á svonefndri Bayestölfræði, bendi til að notkun mRNA bóluefna gegn C-19 leiði til fleiri C-19 smita og fleiri C-19 andláta en tengja megi við veiruna eina sér. 

Í greininni segir að ,,fjöldi rannsókna hafi sýnt að mRNA bóluefnin séu hvorki örugg né árangursrík, heldur hreint og beint hættuleg (e. An abundance of studies has shown that the mRNA vaccines are neither safe nor effective, but outright dangerous). [Sjá aftast á bls. 493 í greininni].

Getur verið að við séum að sjá hér stærsta skaðabótamál síðari tíma í fæðingu? Með hvaða hætti verða þá ráðamenn látnir svara til ábyrgðar?